To musiało się tak skończyć. Vaughan wiedział,że pisanie tego pamiętnika o tym nieznajomym mężczyźnie pomoże jej, zaczął w końcu o nią walczyć, mówił do niej Kruszynko,to też działało na jej podświadomość. Ale tak naprawdę to miłość Vughana,jego cierpliwość i podpowiedzi takie jak zabranie jej do kina na jej ulubiony film,czy do knajpy z jej ulubionym jedzeniem również jej pomagało. Oj łezka na końcu mi się zakręciła z radości i ze wzruszenia.

To musiało się tak skończyć. Vaughan wiedział,że pisanie tego pamiętnika o tym nieznajomym mężczyźnie pomoże jej, zaczął w końcu o nią walczyć, mówił do niej Kruszynko,to też działało na jej podświadomość. Ale tak naprawdę to miłość Vughana,jego cierpliwość i podpowiedzi takie jak zabranie jej do kina na jej ulubiony film,czy do knajpy z jej ulubionym jedzeniem również jej...

Ta książka mnie sfrustrowała na całego. Lubię tą autorkę i szczerze spodziewałam się czegoś innego. Kenzi była rozpuszczoną, głupiutką dziewczyną, która od razu powinna się domyśleć, kiedy przelewała swoje myśli na papier, że tajemniczy mężczyzna to Vaughan. W końcu przy nim czuła to dziwne przyciąganie. I nie cierpię kiedy w książkach zamiast skupić się na tym co się czuje, oni szukają i zaczynają się umawiać z innymi osobami. Uważam takie zachowanie za bezduszne i samolubne. Bo na koniec to te osoby cierpią najbardziej. I było mi żal Alexa. Bo może zachował się jak debil pod koniec, to jednak mu zależało. Autorka dała im wiele przestrzeni a i tak to zabrała, jakby to nie było ważne. Lepiej V postąpił z Callie, aczkolwiek i tak było mi strasznie żal dziewczyny. Wydawała się naprawdę ok. W pewnym momencie w książce zapanował chaos, bo autorka chciała wcisnąć wiele wątków, a przez to nie dało się skupić na głównych bohaterach. Chciałam poznać historię Maddie i Jacksona, Staci i Aidena oraz nową Liama i Callie. Ale autorka jakby to wyparła w pewnym momencie. Na koniec nie zależało mi już, żeby Kenzi sobie przypomniała. Żal mi było Vaughana, bo on był cały w tej sytuacji, a nikt mu jej nie ułatwiał. Z jednej strony jego kłopoty rodzinne, a z drugiej Kenzi, która nic nie pamięta, a jej rodzina też tego nie ułatwia. Tak naprawdę wszyscy zachowywali się jakby to było w porządku. Jest natoniast jedna rzecz, która mnie urzekła: moment ich spotkania: ciekawy, gorący i seksowny. I nie powiem przeczytałam to jednym tchem, chociaż jak pisałam wyżej miałam swoje momenty frustracji praktycznie przez całą książkę. I to co mnie interesuje: Liam i Callie. Jaki był ich koniec

Ta książka mnie sfrustrowała na całego. Lubię tą autorkę i szczerze spodziewałam się czegoś innego. Kenzi była rozpuszczoną, głupiutką dziewczyną, która od razu powinna się domyśleć, kiedy przelewała swoje myśli na papier, że tajemniczy mężczyzna to Vaughan. W końcu przy nim czuła to dziwne przyciąganie. I nie cierpię kiedy w książkach zamiast skupić się na tym co się...

Książka taka, jakich wiele, nie zaskakuje fabułą, czyta się szybko i przyjemnie i równie szybko się o niej zapomina. Kenzi po wypadku wybiórczo straciła pamięć ostatnich dwóch lat, zapomniała o swoim chłopaku, którego miała i nikt nie chce jej pomóc w odzyskaniu pamięci, uważają, że musi do tego sama dojść, szczególnie że Vaughan nie został zbyt mile przywitany przez jej nadopiekuńczych braciszków - hokeistów.

Książka taka, jakich wiele, nie zaskakuje fabułą, czyta się szybko i przyjemnie i równie szybko się o niej zapomina. Kenzi po wypadku wybiórczo straciła pamięć ostatnich dwóch lat, zapomniała o swoim chłopaku, którego miała i nikt nie chce jej pomóc w odzyskaniu pamięci, uważają, że musi do tego sama dojść, szczególnie że Vaughan nie został zbyt mile przywitany przez jej...

Od pierwszego spotkania Vaughan i Kenzi zaiskrzyło. On chciał Kenzi a ona jego. Problem? Bracia Kenzi są kumplami z drużyny Vaugana... a siostry oczywiście są zastrzeżone. Z tego powodu ta dwójka się ukrywała, a kiedy ich ukrywany związek wypłynął, kłótnia jaka wywiązała się kłótnia, która doprowadziła do wypadku Kenzi... a konsekwencją wypadku była amnezja. Wszystko sprzed ostatniego roku zniknęło, a wraz z tym wspomnienia o Vaughanie.

Czy jest jeszcze dla nich szansa? Czy Kenzi przypomni sobie to co łączyło tę dwójkę? A może ruszy dalej bez niego? A może zakochają się w sobie ponownie?


Poniżej możliwe SPOILERY!

Po przeczytaniu książki mam uczucia raczej mieszane.
Lubię tego typu tematykę - zanik pamięci a co za tym idzie zapomniana miłość. Ale przyznam, że czytałam lepsze książki tego typu.

Ogólnie trochę dziwnie poprowadzony problem, rodzina izoluje Vaughana od Kenzi... z początku wszyscy ukrywają przed Vaughanem informacje o stanie Kenzi, potem dopiero jeden z braci, który wcześniej był przeciwny ich związkowi zauważa, że jednak Vaughan kocha jego siostrę i zaczyna mu pomagać.
Ale to albo Vaughan rezygnuje, albo Kenzi z czymś wyskakuje, a po drodze mieszają jeszcze inne osoby. Np. dziwacznie zachowująca się przyjaciółka Kenzi...

Do tego nie dość, że sama sytuacja Vaughana i Kenzi jest dość skomplikowana, to autorka umieściła tutaj sporo innych wątków pobocznych - przyjaciółka i brat Kenzi z problemami miłosnymi, Kenzi w innym związku, Vaughan w innym związku, problem Vaughana z nieodpowiedzialną matką i jego dużo młodszym braciszkiem... pewnie bym jeszcze trochę znalazła... ale to takich kilka wątków na szybko... dużo tego, chwilami chyba za dużo. Ja bym wolała, aby bardziej skupić się na K i V.

Nie wiem, książka raczej przeciętna według mnie, można było wycisnąć z niej więcej wartościowych rzeczy :).

I powiem, że zastanawiałam się między 5 a 6 gwiazdek. Daję 6, ale nie jest to jakieś szczególnie mocne 6 gwiazdek.

Od pierwszego spotkania Vaughan i Kenzi zaiskrzyło. On chciał Kenzi a ona jego. Problem? Bracia Kenzi są kumplami z drużyny Vaugana... a siostry oczywiście są zastrzeżone. Z tego powodu ta dwójka się ukrywała, a kiedy ich ukrywany związek wypłynął, kłótnia jaka wywiązała się kłótnia, która doprowadziła do wypadku Kenzi... a konsekwencją wypadku była amnezja. Wszystko sprzed...