Dwóch autorów poczytnych książek, sami stają się bohaterami swojego opowiadania, przy okazji komentując innych znanych autorów. Co do samego opowiadania.... wariackie jak w tytule, jak dla mnie za dużo w jednym, pojawiający się chaos. Może gdyby to było dłuższe opracowanie byłoby ciekawsze.

Dwóch autorów poczytnych książek, sami stają się bohaterami swojego opowiadania, przy okazji komentując innych znanych autorów. Co do samego opowiadania.... wariackie jak w tytule, jak dla mnie za dużo w jednym, pojawiający się chaos. Może gdyby to było dłuższe opracowanie byłoby ciekawsze.

Co mi zostało po tym dzisiejszym świątecznym dniu? Potargane włosy. Zziębnięta makówka. I rozgrzana słońcem facjata. Jak można w dniu, w którym jest 19 stopni ciepła nałożyć czapkę? A jednak musiałam to zrobić. Chwilowo, ale musiałam, bo czułam realne zagrożenie utraty tego, co mi jeszcze w tej łepetynie zostało. Oczami wyobraźni widziałam jak szare komórki wyfruwają mi przez uszy. Czy normalnemu człowiekowi może być jednocześnie za zimno i za gorąco? 19 stopni. Widziałam taką temperaturę na terenowym termometrze w Parku Śląskim. Trochę tłukłam się autobusem, trochę siedziałam na ławce w tym parku czekając na moją towarzyszkę, więc wyciągnęłam mój torebkowy czasoumilacz. Małe opowiadanko - prezent na Światowy Dzień Książki. "Wariacka intryga" jest rzeczywiście wariacka. I rozśmieszyła mnie, choć rzecz jest o porywaczach i terrorystach, rzekomo ciężkiego kalibru. Steve Berry i Raymond Khoury uczynili bohaterami tej opowiastki samych siebie oraz główne postacie swoich kryminalnych historii. Sean Reilly i Cotton Malone śpieszą na ratunek obydwu pisarzom, wkręconych w niezłą kabałę ;D Historyjka całkiem udana, dowcipnie napisana. A Berry i Khoury drą sobie łacha ze swoich kolegów po fachu. Nieźle to sobie obmyślili ;D Czy mi wywiało tę szarą substancję dziś, czy nie, całkiem miło się czytało i mimo wkurzająco wietrznej aury, było się do czego uśmiechnąć.

Co mi zostało po tym dzisiejszym świątecznym dniu? Potargane włosy. Zziębnięta makówka. I rozgrzana słońcem facjata. Jak można w dniu, w którym jest 19 stopni ciepła nałożyć czapkę? A jednak musiałam to zrobić. Chwilowo, ale musiałam, bo czułam realne zagrożenie utraty tego, co mi jeszcze w tej łepetynie zostało. Oczami wyobraźni widziałam jak szare komórki wyfruwają mi...

Bardzo miło spędzony czas, ciekawy koncept i sympatyczni bohaterowie. Szkoda, że takie krótkie.

Bardzo miło spędzony czas, ciekawy koncept i sympatyczni bohaterowie. Szkoda, że takie krótkie.

Fajne opowiadanie, szkoda tylko, że takie krótkie. Chętnie poczytałabym dalej, jak bohaterowie i autorzy się poznają i wszystko wyjaśniają. To byłby niezły ubaw.

Fajne opowiadanie, szkoda tylko, że takie krótkie. Chętnie poczytałabym dalej, jak bohaterowie i autorzy się poznają i wszystko wyjaśniają. To byłby niezły ubaw.