Rój

Wielu narzeka na tę pozycję, że nudna, że niewiarygodna, że coś tam… Mnie się to podoba jednakże. Tekst mający oczywiście pewne niedociągnięcia i przekroczenia jest raczej bardziej uniwersalny, metaforyczny, zwyczajnie szerszy w wymowie. Dotykamy tu sedna dowolnej organizacji, która nie ceni indywidualistów. Czyli czytamy de facto o opresyjnym systemie, o dowolnej strukturze, o religii, o mrowisku, które to odmawia własnemu personelowi odrobiny inwencji, samodzielności, wolności. Bardziej uprzywilejowany jest schemat, procedury, rutyna, czy też ule i królowa, niż jednostka. Lekturę tę mam już jakiś czas za sobą – chyba w 2019 roku czytałam tę książkę. Historia ta zostaje jednak z człowiekiem na dłużej. To nie czytadło! Postanowiłam ją zrecenzować tu na portalu, bo warto po nią sięgnąć. Zapraszam do tego. Na marginesie tak w ogóle, to szkoda mi pszczół – człowiek je niszczy. Choćby strzygąc regularnie trawniki w miastach i utrwalając na nich monokulturę. Dzień pszczoły nic tu nie da. Potrzebne jest długotrwałe działanie. W Bazylei np. trawniki są niemal jak łąki (coś zawsze kwitnie od wiosny do jesieni). I tam pszczół nie brakuje. To tyle :) Pozdrawiam!

Wielu narzeka na tę pozycję, że nudna, że niewiarygodna, że coś tam… Mnie się to podoba jednakże. Tekst mający oczywiście pewne niedociągnięcia i przekroczenia jest raczej bardziej uniwersalny, metaforyczny, zwyczajnie szerszy w wymowie. Dotykamy tu sedna dowolnej organizacji, która nie ceni indywidualistów. Czyli czytamy de facto o opresyjnym systemie, o dowolnej...

Historia, jakich wiele. Oto silna, obdarzona wyjątkowym sprytem Flora, wywodząca się z rodu sprzątaczek zmienia rzeczywistość i sposób funkcjonowania ula. Schemat bohatera, który wywiera wpływ na swoją społeczność jest dobrze znany, tu jednak smaczku dodaje opis fakt, że niejako przy okazji poznajemy życie toczące się w ulu. Przyznaję, że przed lekturą książki nie miałam pojęcia o różnorodnych funkcjach pszczół, nie zastanawiałam się też nigdy na tym jak funkcjonuje rój. Opis ich stosunków, wzajemnych zależności i posłuszeństwa jest fascynujący - choć mi bardzo przeszkadzał fakt, że na podobnych zasadach zbudowane są zakony katolickie. Bardzo łatwo było podłożyć losy zakonnic pod brutalne stosunki panujące między pszczołami. Ta podobieństwo wzbudziło we mnie wiele silnych emocji i kilka razy miałam ochotę rzucić książką w kąt. Ostatecznie jednak czytanie o Florze było zbyt wciągające, żeby zrezygnować. Podobał mi się bardzo nacisk na warstwę estetyczną, ważną dla pszczół. Zapachy, warstwy, kolory, subtelne zmiany w powietrzu - to wszystko czyniło lekturę "Roju" bardzo sensualną i zmysłową.

Historia, jakich wiele. Oto silna, obdarzona wyjątkowym sprytem Flora, wywodząca się z rodu sprzątaczek zmienia rzeczywistość i sposób funkcjonowania ula. Schemat bohatera, który wywiera wpływ na swoją społeczność jest dobrze znany, tu jednak smaczku dodaje opis fakt, że niejako przy okazji poznajemy życie toczące się w ulu. Przyznaję, że przed lekturą książki nie miałam...

Główna przyjemność płynąca z lektury "Roju" to zastanawianie się, gdzie przebiega granica między naukową wiedzą dotyczącą pszczół, a czystą fantazją autorki. Sukces Paull polega na tym, że zbudowała świat na tyle wiarygodnie, że momentami zapominałem o tym rozróżnieniu i zastanawiałem się, że może rzeczywiście, system społeczny ula może wyglądać właśnie tak.

Książka ogólnie nieco się wlecze, ale pełna dramatyzmu końcówka to w pełni wynagradza.

Główna przyjemność płynąca z lektury "Roju" to zastanawianie się, gdzie przebiega granica między naukową wiedzą dotyczącą pszczół, a czystą fantazją autorki. Sukces Paull polega na tym, że zbudowała świat na tyle wiarygodnie, że momentami zapominałem o tym rozróżnieniu i zastanawiałem się, że może rzeczywiście, system społeczny ula może wyglądać właśnie tak.

Książka...

Książka czytana w ramach uzupełnienia dzieciowego DKKu. I pozostanie niedoczytana. Poddałam się po około 1/3. Okłada przyciąga uwagę i zapowiada naprawdę fascynującą lekturę. Wydawało by się, że opisanie jak funkcjonuje rój w sposób sfabularyzowany będzie bardzo ciekawym doświadczeniem. Samo funkcjonowanie pszczół poznaliśmy na wcześniej wspomnianym DKKu, czytając książkę "Pszczoły" Piotra Sochy i Wojciecha Grajkowskiego. To była skarbnica wiedzy, mimo, że przeznaczona dla dzieci. W Roju może i jest opisane życie pszczół, ale styl jest dla mnie nie do czytania. Infantylny, płaski, zupełnie bez polotu, chwilami wręcz prostacki. Mam wrażenie, że moja czterolatka lepiej opowiedziałaby tę historię. Po trzech tygodniach zmagań postanowiłam przestać się tym maltretować i mówię Laline Paull dziękuję.

Książka czytana w ramach uzupełnienia dzieciowego DKKu. I pozostanie niedoczytana. Poddałam się po około 1/3. Okłada przyciąga uwagę i zapowiada naprawdę fascynującą lekturę. Wydawało by się, że opisanie jak funkcjonuje rój w sposób sfabularyzowany będzie bardzo ciekawym doświadczeniem. Samo funkcjonowanie pszczół poznaliśmy na wcześniej wspomnianym DKKu, czytając książkę...

Książka, którą zakupiłam pod wpływem reklamy zamieszczonej w czasopiśmie "Wiedza i Życie" :) Zaledwie kilka słów opisu w reklamie wystarczyło mi, aby wiedzieć, że ta książka mi się spodoba i nie pomyliłam się.
Główną bohaterką książki jest pszczoła, żyjąca w otoczeniu pozostałych pszczół w swoim ulu.
Personifikowane zwierzęta należą raczej do domeny literatury dziecięcej, dlatego tak niecodziennym i interesującym zabiegiem literackim jest zastosowanie wyłącznie zwierzęcych, antropomorfizowanych postaci w powieści dla dorosłych. (Oprócz „Folwarku zwierzęcego” Orwella w zasadzie nie przypominam sobie żadnej innej takiej książki).
Flora 717 jest z pozoru zwykłą robotnicą, która wiedzie zwykły żywot jako mały, niewiele znaczący trybik świetnie zorganizowanej, pszczelej machiny. Cały ul funkcjonuje trochę jak państwo totalitarne, w którym każda pszczoła karnie wypełnia swoje obowiązki, a każde odstępstwo od obowiązujących praw jest ścigane i bezwzględnie karane. Flora jednak różni się nieco od innych robotnic – w pewnym momencie zaczyna czuć w sobie pewien zakazany zew natury, świętość, do której absolutnie nie ma prawa dostępu, która przysługuje tylko i wyłącznie Królowej. Odczuwa potrzebę złożenia jaj i opiekowania się swoim potomstwem. W ulu jest to coś absolutnie niedopuszczalnego, zbrodnia i świętokradztwo, które musi być ukrócone karą śmierci.
Z początku sądziłam, że ul będzie tutaj metaforą ludzkiego systemu totalitarnego, ale choć owszem, przypomina go pod wieloma względami, nie jest to dokładnie to, o co chodzi w tej książce. Świat pszczół jest tu zbudowany przede wszystkim na rzeczywistej wiedzy o funkcjonowaniu roju pszczół. Choć nałożone są na nie cechy ludzkie, takie jak samoświadomość poszczególnych pszczół, które potrafią rozmawiać między sobą, posiadanie systemu quasi-religijnego i quasi-politycznego, które definiują ład i funkcjonowanie ula, to jednak w gruncie rzeczy powieść pokazuje rzeczywiste życie pszczół z dokładnym odwzorowaniem ich sposobu rozmnażania, podziału obowiązków i tak dalej. Główny wątek powieści również nie jest zmyślony przez autorkę – w ulach naprawdę zdarzają się pojedyncze robotnice, które choć nie są królowymi, jednak składają nieliczne jaja (w wyniku zaburzeń hormonalnych; takie pszczoły nazywane są trutówkami). Z tych jaj wylęgają się zawsze wyłącznie trutnie (co zgadza się również w książce). Rzeczywista wiedza o pszczołach posłużyła tu za bazę do stworzenia fantastycznej wizji inteligentnych pszczół i oryginalnej, wciągającej fabuły.

Książka, którą zakupiłam pod wpływem reklamy zamieszczonej w czasopiśmie "Wiedza i Życie" :) Zaledwie kilka słów opisu w reklamie wystarczyło mi, aby wiedzieć, że ta książka mi się spodoba i nie pomyliłam się.
Główną bohaterką książki jest pszczoła, żyjąca w otoczeniu pozostałych pszczół w swoim ulu.
Personifikowane zwierzęta należą raczej do domeny literatury...

Historia opowiedziana z perspektywy pszczoły, która stanowi anomalię wśród swoich sióstr. Flora 717 miała być wsparciem dla robotnic oczyszczających ul, ale od samego początku przejawiała talenty, które umożliwiły jej szybki awans społeczny. Wszystko byłoby dużo prostsze, gdyby nie fakt, że Flora zaczęła odczuwać potrzebę zostania matką.

Każdy wie, że w ulu jest tylko jedna królowa...

Książka jest inna niż wszystkie, chociaż porusza kwestie często omawiane. Rola jednostki w zorganizowanej grupie, wyższość męskiego osobnika, lęk przed odrzuceniem i silna potrzeba doświadczenia macierzyństwa.

Dobrze skonstruowana, wypełniona po brzegi wartką akcją, to hybryda łącząca życie pszczół z czysto ludzkimi problemami. Okazuje się, że między nami nie ma zbyt wiele różnic, a wpływ owadów na nasze życie, jest dużo większy, niż nam się wydaje.

Historia opowiedziana z perspektywy pszczoły, która stanowi anomalię wśród swoich sióstr. Flora 717 miała być wsparciem dla robotnic oczyszczających ul, ale od samego początku przejawiała talenty, które umożliwiły jej szybki awans społeczny. Wszystko byłoby dużo prostsze, gdyby nie fakt, że Flora zaczęła odczuwać potrzebę zostania matką.

Każdy wie, że w ulu jest tylko...

Ciekawy pomysł i całkiem niezła realizacja. Faktycznie, książka bywa w niektórych momentach mocno naiwna, ale wierzę, że był to zabieg świadomy, nie zaś kwestia przypadku. Warto przeczytać, by wyrobić własną opinię.

Ciekawy pomysł i całkiem niezła realizacja. Faktycznie, książka bywa w niektórych momentach mocno naiwna, ale wierzę, że był to zabieg świadomy, nie zaś kwestia przypadku. Warto przeczytać, by wyrobić własną opinię.

Ta książka jest jak świnka morska - ani świnka, ani morska.
Ani książka przyrodnicza, ani dobre fantasy.

Ta książka jest jak świnka morska - ani świnka, ani morska.
Ani książka przyrodnicza, ani dobre fantasy.

Powiem szczerze, że nie wiem co sądzę o tej książce bo o ile cała historia została bardzo fajnie wymyślona to ogólnie. To, że to bardziej fantastyka już nie ... No nie po drodze mi z tym gatunkiem w literaturze. Zaś bohaterka książki jest jedną z fajniejszych i odważniejszych. Zmienimy punkt widzenia o tych bardzo pracowitych owadach. Ja dość dużo wiedziałam lecz z każdą książką dowiaduje się więcej.

Powiem szczerze, że nie wiem co sądzę o tej książce bo o ile cała historia została bardzo fajnie wymyślona to ogólnie. To, że to bardziej fantastyka już nie ... No nie po drodze mi z tym gatunkiem w literaturze. Zaś bohaterka książki jest jedną z fajniejszych i odważniejszych. Zmienimy punkt widzenia o tych bardzo pracowitych owadach. Ja dość dużo wiedziałam lecz z każdą...

Książka oryginalna i ciekawie napisana.
Mimo tego, że ilość przygód pojedynczej pszczoły wydaje się naciągana to pochłonęłam historie opisanego roju w dwa wieczory.

Zgadzam się z opinią, że zmienia sposób patrzenia na świat owadów w naszym otoczeniu.
W związku z tym myśle, ze na koniec przydałby się jakiś krótki spis kwiatów miododajnych i jakieś wskazówki co możemy zrobić dla tych pożytecznych owadów.

Książka oryginalna i ciekawie napisana.
Mimo tego, że ilość przygód pojedynczej pszczoły wydaje się naciągana to pochłonęłam historie opisanego roju w dwa wieczory.

Zgadzam się z opinią, że zmienia sposób patrzenia na świat owadów w naszym otoczeniu.
W związku z tym myśle, ze na koniec przydałby się jakiś krótki spis kwiatów miododajnych i jakieś wskazówki co możemy...