Książka bardziej dotyczy organizacji niż sprzątania samego w sobie. Ciekawe podejście i trochę przydatnych wskazówek. Żałuję, że nie notowałam podczas jej czytania :)

Książka bardziej dotyczy organizacji niż sprzątania samego w sobie. Ciekawe podejście i trochę przydatnych wskazówek. Żałuję, że nie notowałam podczas jej czytania :)

Przewaga tej książki nad "Magią sprzatania" jest taka, że tu są obrazki, moim zdaniem bardzo ładne i pokazujące, co autorka ma na myśli, bo bez nich nie byłoby to takie oczywiste. Po przeczytaniu "Magii sprzątania" i "Tokimeki..." uważam, że treść jest praktycznie identyczna, a gdybym miała wybrać jedną z nich do przeczytania, bo, moim zdaniem, obu nie warto, to właśnie byłaby "Tokimeki..."

Przewaga tej książki nad "Magią sprzatania" jest taka, że tu są obrazki, moim zdaniem bardzo ładne i pokazujące, co autorka ma na myśli, bo bez nich nie byłoby to takie oczywiste. Po przeczytaniu "Magii sprzątania" i "Tokimeki..." uważam, że treść jest praktycznie identyczna, a gdybym miała wybrać jedną z nich do przeczytania, bo, moim zdaniem, obu nie warto, to właśnie...

Najpierw obśmiałam "test radości" przedmiotów, a potem okazało się, że on działa! Natomiast w dalszym ciągu nie zamierzam rozmawiać ze swoimi śrubokrętami i dziękować rzeczom za wspólną drogę ;)

Najpierw obśmiałam "test radości" przedmiotów, a potem okazało się, że on działa! Natomiast w dalszym ciągu nie zamierzam rozmawiać ze swoimi śrubokrętami i dziękować rzeczom za wspólną drogę ;)

Edit: Po latach odpuszczam książkę zgodnie z filozofią Marie Kondo, ponieważ już do niej nie wrócę a wiedzy używam w praktyce.

Edit: Po latach odpuszczam książkę zgodnie z filozofią Marie Kondo, ponieważ już do niej nie wrócę a wiedzy używam w praktyce.

Utrzymuje podobny poziom co "Magia sprzątania", ale nie wnosi za wiele nowych rzeczy. Chociaż cieszę się, że przynajmniej w tym tomie wyszliśmy z sypialni i rzeczywiście dostaliśmy rozdziały o kuchni, czy łazience. Nadal brakuje mi tu więcej informacji o rozmieszczeniu i ułożeniu rzeczy.

Mimo wszystko jeśli się przeczytało "Magię sprzątania" warto sięgnąć też po tę książkę, żeby trochę powiększyć swoją wiedzę w temacie metody KonMari.

Utrzymuje podobny poziom co "Magia sprzątania", ale nie wnosi za wiele nowych rzeczy. Chociaż cieszę się, że przynajmniej w tym tomie wyszliśmy z sypialni i rzeczywiście dostaliśmy rozdziały o kuchni, czy łazience. Nadal brakuje mi tu więcej informacji o rozmieszczeniu i ułożeniu rzeczy.

Mimo wszystko jeśli się przeczytało "Magię sprzątania" warto sięgnąć też po tę...

Świetna pozycja, aż chce się przeprowadzić solidne porządki w swojej przestrzeni życiowej! Dla wszystkich, którzy już dojrzeli do takiej decyzji.
Książka z konkretnymi wskazówkami, z elementami kultury japońskiej. Lepsza niż filmiki z Marie Kondo.
W życiu nie sądziłam, że kiedykolwiek kupię poradnik na ten temat! A jednak stało się i cieszę się z tego. Czas zabrać się do pracy według metody KonMari! Oczywiście skorzystam z jej wskazówek ale przystosuję je do siebie.

Świetna pozycja, aż chce się przeprowadzić solidne porządki w swojej przestrzeni życiowej! Dla wszystkich, którzy już dojrzeli do takiej decyzji.
Książka z konkretnymi wskazówkami, z elementami kultury japońskiej. Lepsza niż filmiki z Marie Kondo.
W życiu nie sądziłam, że kiedykolwiek kupię poradnik na ten temat! A jednak stało się i cieszę się z tego. Czas zabrać się do...

Myślę, że jest to ciekawa pozycja, nie tylko dla "perfekcyjnych pań domu", ale przede wszystkim dla tych, którzy w tym temacie mają raczej pod górkę. Książka zasługuje na uwagę, gdyż nie jest to kolejny standardowy poradnik dotyczący utrzymania czystości, nie promuje tego, co najpopularniejsze i podchodzi do tematu sprzątania od innej, oryginalnej i marzycielskiej strony.

Myślę, że jest to ciekawa pozycja, nie tylko dla "perfekcyjnych pań domu", ale przede wszystkim dla tych, którzy w tym temacie mają raczej pod górkę. Książka zasługuje na uwagę, gdyż nie jest to kolejny standardowy poradnik dotyczący utrzymania czystości, nie promuje tego, co najpopularniejsze i podchodzi do tematu sprzątania od innej, oryginalnej i marzycielskiej...

Marie Kondo i jej system sprzątania przekonał mnie od razu – możliwe, że jedynie dlatego, że był jakimkolwiek systemem, gdy nie znałam żadnego. W trakcie przeprowadzki zorientowałam się, jak wiele rzeczy posiadam, ile to siatek i kartonów, i już wtedy wiedziałam, że nie są potrzebne mi wszystkie. Szczególnie te, których nie miałam potrzeby otwierać przez kilkanaście tygodni...

Klarowny sposób, przyjemna narracja, przecudne ilustracje składają się na instrukcję „Tokimeki”. Naprawdę przemyślanie są zorganizowane proponowane przez autorkę kategorie sprzątania, w porządku chronologicznym:
I. Ubrania
II. Książki
III. Papiery
IV. Komono (wszystko inne)
V. Rzeczy sentymentalne

Przebrnęłam przez nie wszystkie i prawdopodobnie dzięki takiej kolejności poszło to możliwie płynnie i mniej czasochłonne niż by mogło. Kuchni bałam się od samego początku! Sam proces porządkowania każdej kategorii można skrócić do trzech elementów:
1. Zebranie wszystkich rzeczy z danej kategorii na podłodze
2. Test „sparks joy”
3. Znalezienie miejsca na kategorię
Pierwszy punkt pomaga skonfrontować się z ilością rzeczy (osobiście przedmioty kuchenne ledwo zmieściłam na podłodze…). Co do „testowania radości” trochę z tego pokpiwałam, ale w końcu samo przyszło do mnie to uczucie. Teraz noszę po domu t-shirty, które wcześniej jedynie czekały na swój moment, a wielu ubraniom (np. ze starej pracy, którą średnio lubiłam),podziękowałam. Końcowy element jest najzwyczajniej logiczny, by szukać szuflady/ szafki, widząc faktyczną ilość danej kategorii, a nie jej wyobrażenie.

O książce, samym systemie, czy Marie Kondo można pisać dużo. Ja jeszcze wspomnę tylko o trzech kwestiach i kończę!

Pierwsza, to nietradycyjne wykorzystanie pewnych przedmiotów, z którymi ciężej się rozstać, jak kolczyki jako pinezki na tablicy korkowej, czy zawieszki dla starych, nienoszonych już naszyjników – naprawdę wywołują uśmiech. Jako spinacz do firanki używam obróżki łasiczki Piracika, którą ciepło wspominam z dzieciństwa, a wcześniej nawet nie wiem, gdzie była.

Druga, w międzyczasie oglądałam serial dostępny na Netflixie, gdzie Marie Kondo pomagała Amerykanom ogarnąć ich mieszkania, było to wsparciem, przykładem i motywacją.

Trzecia, sprzątałam w każdą możliwą sobotę od października do połowy lutego. Bywało ciężko, wspominanej kuchni unikałam aż do możliwego końca. Ale satysfakcja jest ogromna, czuję się lżejsza ja, wiem, gdzie co jest, dlaczego tam i ile tego jest i żaden zakamarek mnie nie zaskoczy! Przede wszystkim, udało mi się otoczyć rzeczami, które faktycznie lubię.

Marie Kondo i jej system sprzątania przekonał mnie od razu – możliwe, że jedynie dlatego, że był jakimkolwiek systemem, gdy nie znałam żadnego. W trakcie przeprowadzki zorientowałam się, jak wiele rzeczy posiadam, ile to siatek i kartonów, i już wtedy wiedziałam, że nie są potrzebne mi wszystkie. Szczególnie te, których nie miałam potrzeby otwierać przez kilkanaście...

Chyba trochę lepsza, niż pierwsza Magia sprzątania. Bardziej poukładana i lepsze porady. Może wynika to z tego, że autorka ma już większe doświadczenie w doradzaniu Amerykanom, nie tylko Japończykom. Jedyny minus, to niektóre rysunki przydałoby się zamienić na zdjęcia, bo są mało czytelne (tzw. co autor miał na myśli?). Ale masa, masa praktycznych porad, no i cały rozdział o tym, jak podejść do porządkowania książek! :)

Chyba trochę lepsza, niż pierwsza Magia sprzątania. Bardziej poukładana i lepsze porady. Może wynika to z tego, że autorka ma już większe doświadczenie w doradzaniu Amerykanom, nie tylko Japończykom. Jedyny minus, to niektóre rysunki przydałoby się zamienić na zdjęcia, bo są mało czytelne (tzw. co autor miał na myśli?). Ale masa, masa praktycznych porad, no i cały rozdział...

Nawet nie wiedziałam, że to jakaś kolejna część i że wcześniej powstała „Magia sprzątania”. Po tym, co przeczytałam, próbuję sobie teraz wyobrazić, co mogło się znaleźć w pierwszym tomie, skoro w tym dowiedziałam się nawet, jak składać skarpety.

W moim przypadku największa zaleta tej książki to świeża porcja motywacji do zmian i zachęta do bardziej zdecydowanego wywalania. W procesie porządkowania mieszkania jestem od dawna i sięgnęłam po słynne rady Marie Kondo właśnie po to, żeby szło jeszcze lepiej. Dzięki „Tokimeki” mogłam spojrzeć na przestrzenie do przechowywania z innej perspektywy i zastosowałam parę ciekawych rozwiązań, ale nie jest to jakieś zmieniające życie, wybitne dzieło. Część tego, co Marie pisze, jest dla mnie głupkowata – nie zamierzam dziękować wyrzucanym przedmiotom za służbę ani przytulać się do nich, żeby sprawdzić, czy wciąż coś do nich czuję ;).

Nie zmienia to faktu, że po lekturze czuję energię do dokończenia tego ciągnącego się jak flaki w oleju projektu porządkowego i o to chodziło :).

Nawet nie wiedziałam, że to jakaś kolejna część i że wcześniej powstała „Magia sprzątania”. Po tym, co przeczytałam, próbuję sobie teraz wyobrazić, co mogło się znaleźć w pierwszym tomie, skoro w tym dowiedziałam się nawet, jak składać skarpety.

W moim przypadku największa zaleta tej książki to świeża porcja motywacji do zmian i zachęta do bardziej zdecydowanego...