Sięgnęłam po komiks, ponieważ oglądałam serial z autorką o sprzątaniu. Jest w zasadzie odzwierciedleniem takiego odcinka, co nie daje nic nowego, ale utrwala informacje. W tej sztuce brakuje mi skupienia się na elektronice, wyposażeniu łazienki i kuchni - nie tylko ciuchami i książkami człowiek żyje. Ogółem pozytywny odbiór. Wątek miłosny między sąsiadami był przyjemny w odbiorze całości.

Sięgnęłam po komiks, ponieważ oglądałam serial z autorką o sprzątaniu. Jest w zasadzie odzwierciedleniem takiego odcinka, co nie daje nic nowego, ale utrwala informacje. W tej sztuce brakuje mi skupienia się na elektronice, wyposażeniu łazienki i kuchni - nie tylko ciuchami i książkami człowiek żyje. Ogółem pozytywny odbiór. Wątek miłosny między sąsiadami był przyjemny w...

Od lat interesuję się kulturą japońską, dlatego sięgnęłam po książkę Marie Kondo. Jest to książka graficzna o Chiaki, mającej duży problem z utrzymaniem porządku w mieszkaniu. Każdy rozdział to autorska lekcja udzielona przez Marię Kondo. Myśl przewodnią książki to: porządek w domu = odwaga do zmian w życiu.
Coś w tym jest 😉 Mnie najbardziej zaciekawił rozdział o pozbywaniu się książek z domu.

Nie ukrywam, że mam z tym problem. Może wynika to z pouczeń typu książki się szanuje, po książkach się nie pisze, nie wyrzuca itp. Niestety część książek okazuje się nieudanym zakupem, makulatury nikt nie zbiera, a biblioteki starszych tytułów nie przyjmują.

A wracając do poradnika: Autorka radzi najpierw zgromadzić w jednym pomieszczeniu wszystkie książki, a potem przekonać się, dotykając je, czy odczujesz radość. Jeśli nie, to się ich pozbywasz. Może brzmi to trochę infantylnie, ale nie sięgniesz drugi raz po książkę, którą wspominasz źle. Mnie bardziej uderzyła trafność spostrzeżenia, że czas niektórych książek minął np. poleconych, czekających na półce. Według autorki sekretem sprzątanie jest podejmowanie decyzji, co zostawić.

Rzadko czytam tego typu poradniki, ale ten mnie pozytywnie zaskoczył ❤️

Od lat interesuję się kulturą japońską, dlatego sięgnęłam po książkę Marie Kondo. Jest to książka graficzna o Chiaki, mającej duży problem z utrzymaniem porządku w mieszkaniu. Każdy rozdział to autorska lekcja udzielona przez Marię Kondo. Myśl przewodnią książki to: porządek w domu = odwaga do zmian w życiu.
Coś w tym jest 😉 Mnie najbardziej zaciekawił rozdział o pozbywaniu...

Uroczy i zakręcony komiks, w którym zawarto porady z obu pierwszych publikacji autorki. Marie Kondo w komiksie jest też bohaterką historii i pomaga uporząkować życie pewnej zapracowanej singielce. Przystępne wyjaśnienie metody KonMari. Narracja mang jest specyficzna, ale opowieść w tej formie może być skierowana i do młodszych i do starszych odbiorców.

Uroczy i zakręcony komiks, w którym zawarto porady z obu pierwszych publikacji autorki. Marie Kondo w komiksie jest też bohaterką historii i pomaga uporząkować życie pewnej zapracowanej singielce. Przystępne wyjaśnienie metody KonMari. Narracja mang jest specyficzna, ale opowieść w tej formie może być skierowana i do młodszych i do starszych odbiorców.

Komiks na taki nudny temat to jest bardzo dobra sprawa. Z niektórymi radami się zgadzam, np wyrzucaj, nie zagracaj, ale z niektórymi już średnio np. żeby nie dzielić ubrań na letnie i zmiowe,

Komiks na taki nudny temat to jest bardzo dobra sprawa. Z niektórymi radami się zgadzam, np wyrzucaj, nie zagracaj, ale z niektórymi już średnio np. żeby nie dzielić ubrań na letnie i zmiowe,

Ciekawa filozofia utrzymania porządku w domu i niejako w życiu.

Dla mnie brakowało jednej rzeczy (na którą córka- miłośniczka mangi, zwróciła mi uwagę): "dlaczego to się czyta jak komiks, a nie mangę"? :)

No właśnie! Dlaczego?

Książka króciutka, jak najbardziej godna polecenia.

Ciekawa filozofia utrzymania porządku w domu i niejako w życiu.

Dla mnie brakowało jednej rzeczy (na którą córka- miłośniczka mangi, zwróciła mi uwagę): "dlaczego to się czyta jak komiks, a nie mangę"? :)

No właśnie! Dlaczego?

Książka króciutka, jak najbardziej godna polecenia.

Bardzo fajna, szybko się ją czyta polecam

Bardzo fajna, szybko się ją czyta polecam

Mam już w domu inną książkę Marie Kondo, tą chyba słynniejszą, czyli Magię sprzątania, która jest po prostu poradnikiem, który ma pomóc uporaniem się bałaganem we własnym domu (a później, dzięki temu bałagan znika też z życia). Ja podczas lektury utknęłam przy rozdziale o książkach.

Za to "Mangę sprzątania" przeczytałam do końca. Może to właśnie magia formy książki. Komiksy zawsze szybko pochłaniałam. 😅

Rady z książki są takie same jak w "Magii sprzątania" czyli wyrzucaj wszystko, co nie daje ci radości. Lecz ta treść jest podana w przyjemniejszy sposób.

"Manga sprzątania" ma fabułę. Poznajemy bohaterkę, która chce uporać się ze swoim bałaganem, dzięki czemu zwraca się o pomoc do Marie Kondo. Dzięki tej historii, rozdziałom, w których bohaterka działa za pomocą rad Marie Kondo, bardziej zrozumiałam, o co chodzi.

Choć źle... źle się wyraziłam. Bo i Magii sprzątania wiedziałam o co chodzi. Ale Manga sprzątania sprawiła, że widzę w tym wszystkim głębszy sens.

Zresztą... sam fakt, że można się utożsamić z bohaterką mangi sprawia, że porady Marie Kondo bardziej do nas przemawiają.

Polecam 👍

P.S. Tak kusi ten program na Netflixie z Marie Kondo, a wciąż jeszcze nie obejrzałam ani odcinka. Chyba czas to nadrobić. 😅

Mam już w domu inną książkę Marie Kondo, tą chyba słynniejszą, czyli Magię sprzątania, która jest po prostu poradnikiem, który ma pomóc uporaniem się bałaganem we własnym domu (a później, dzięki temu bałagan znika też z życia). Ja podczas lektury utknęłam przy rozdziale o książkach.

Za to "Mangę sprzątania" przeczytałam do końca. Może to właśnie magia formy książki....

tl;dr średnio pomocna książka wypełniona magicznym myśleniem i myśleniem życzeniowym, przez co wymaga dość konkretnego profilu psychologicznego, by mogła przynieść jakąkolwiek korzyść. (za to ładna kreska pani Uramoto)

nawet jeśli wielu osobom metoda pani Kondo pomogła poukładać mieszkanie i życie, to, szczerze powiedziawszy, nie jestem zachwycony podejściem pani Kondo do sprzątania z tak naprawdę trzech powodów:
- po pierwsze, opiera się na wielkim marnotrawstwie, bo sama ona nie wspomina przez cały komiks o czymkolwiek poza dosłownym wyrzucaniem (jedna wzmianka o oddawaniu potrzebującym ubrań wydaje się być dodane dopiero przez tłumacza, a nie autorkę).
- po drugie, nie podoba mi się zbytnio to ezoteryczne podejście do przedmiotów. wykorzystane w książce rytuały typu sypanie solą czy budzenie książek klaskaniem (sic) są mocno przesadzone i osadzone w kulturze shintoistycznej, przez co dla mnie, mimo świadomości genezy kulturowej, wydają się dziwaczne i mijające się z celem.
- po trzecie, bardzo nie podoba mi się łączenie sfery emocjonalnej ze sprzątaniem za pośrednictwem wykrywania radości. jest bardzo łatwe do rozbicia na przykładzie chociażby ścierek, które nie sprawiają radości, bo kojarzą się ze sprzątaniem, więc zazwyczaj źle. czy powinienem je więc wyrzucić? jeśli kieruję się zasadą autorki, która zaleca niezwracanie uwagi na wartość funkcjonalną przedmiotów, powinienem je wyrzucić. oczywiście, to zbyt dosłowne traktowanie zasad z książki, ale w takim razie, jak bardzo dosłownie mam traktować pozostałe zasady? czy faktycznie mam sypać zdjęcia solą czy to tylko przenośnia? czy mam naprawdę oceniać radość z książek po dotykaniu ich okładek czy powinienem pamiętać ich treść? a co jeśli nieprzeczytana książka, którą mam jednoznacznie wyrzucić wg autorki, sprawia mi więcej radości niż przeczytana? co ze słownikami i kodeksami wymaganymi do pracy? nietrudno zakwestionować fundamenty, na których zbudowana jest teoria pani Kondo.

tl;dr średnio pomocna książka wypełniona magicznym myśleniem i myśleniem życzeniowym, przez co wymaga dość konkretnego profilu psychologicznego, by mogła przynieść jakąkolwiek korzyść. (za to ładna kreska pani Uramoto)

nawet jeśli wielu osobom metoda pani Kondo pomogła poukładać mieszkanie i życie, to, szczerze powiedziawszy, nie jestem zachwycony podejściem pani Kondo do...

Marie Kondo znana mi z serialu na Netfliksie tu w wersji komiksowej. Zaletą komiksu jest obrazowe przedstawienie teorii porządków Marie Kondo, a do tego wykonane ręką Yuko Uramoto.
Ciekawostką jest to, że autorka sprzątania opowiada o załamaniu nerwowym i o tym, że porządki powinny przynieść radość zmian, a nie konieczności pozbywania się rzeczy.

Marie Kondo znana mi z serialu na Netfliksie tu w wersji komiksowej. Zaletą komiksu jest obrazowe przedstawienie teorii porządków Marie Kondo, a do tego wykonane ręką Yuko Uramoto.
Ciekawostką jest to, że autorka sprzątania opowiada o załamaniu nerwowym i o tym, że porządki powinny przynieść radość zmian, a nie konieczności pozbywania się rzeczy.

Z niektórymi radami KonMari się nie zgadzam (np. wyrzucanie zdjęć??),ale myślę, że dla bałaganiarzy byłaby to przystępna i motywującą lektura.

Z niektórymi radami KonMari się nie zgadzam (np. wyrzucanie zdjęć??),ale myślę, że dla bałaganiarzy byłaby to przystępna i motywującą lektura.