Pierwszy krok

no i już, właśnie skończyłem ostatnią z książek Przechrzty. Tak samo jak reszta z nich, była dla mnie świetną zabawą. Pisałem już, że Pan Przechrzta po prostu jest świetnym pisarzem i każda z jego książek wciągała mnie bez końca. Mix magii , legionów rzymskich, portali międzywymiarowych, oraz utraconych i odzyskanych miłości jest tym, co bardzo mi się podobało. Polecam.

no i już, właśnie skończyłem ostatnią z książek Przechrzty. Tak samo jak reszta z nich, była dla mnie świetną zabawą. Pisałem już, że Pan Przechrzta po prostu jest świetnym pisarzem i każda z jego książek wciągała mnie bez końca. Mix magii , legionów rzymskich, portali międzywymiarowych, oraz utraconych i odzyskanych miłości jest tym, co bardzo mi się podobało. Polecam.

Pokaż mimo to

Nie mogę uwierzyć, że mój aktualnie ulubiony polski pisarz popełnił takiego gniota. Już od pierwszej sceny chaos, nie wiadomo, o co chodzi. Myślałam, że dalej będzie lepiej, że jakoś się wciągnę i zorientuję. Nic z tego. Im dalej tym gorzej, chaos totalny, liczba postaci rośnie w tempie geometrycznym i nic się nie wyjaśnia. Dociągnęłam do sto pięćdziesiątej strony i dałam sobie spokój, po co się męczyć. Daję dwie gwiazdki, a nie jedną, tylko ze względu na postać księżniczki Alijah, której charakterek przypadł mi do gustu. Natomiast główny bohater Adam de Sarnac zupełnie mnie do siebie nie przekonał.

Nie mogę uwierzyć, że mój aktualnie ulubiony polski pisarz popełnił takiego gniota. Już od pierwszej sceny chaos, nie wiadomo, o co chodzi. Myślałam, że dalej będzie lepiej, że jakoś się wciągnę i zorientuję. Nic z tego. Im dalej tym gorzej, chaos totalny, liczba postaci rośnie w tempie geometrycznym i nic się nie wyjaśnia. Dociągnęłam do sto pięćdziesiątej strony i dałam sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zacząłem myśleć, że coś ze mną nie tak. Kolejna niedokończona książka w ostatnich miesiącach. Zacząłem myśleć, że jestem zmanierowanym malkontentem i raczej nie znajdę już nic dobrego. Na szczęście kolejne lektury udowodniły mi, że tak nie jest.
Książka w moim odczuciu jest fatalna. Ja naprawdę nie rozumiem wysokich dla niej ocen.
Grzech pierwszy: PRETENSJONALNOŚĆ ! Mam wrażenie, że autor za wiele razy czytał Sagę o Wiedźminie. Jest pojętnym uczniem, a raczej nie - dobrym obserwatorem. Stosuje wszystkie figury retoryczne i konstrukcyjne Sapkowskiego. Niestety za dużo, za często, bez sensu, bezpodstawnie, na siłę.
Poza tym grzech drugi: Autor miał pomysł na 17 tomów i 3 spin-offy. Coś co działało by w takim cyklu, jest śmieszne, nadużyte i płytkie w stand alone. Innymi słowy - to co, jak czujemy akcję i zżyliśmy się z bohaterami, działa super - tu jawi się jako pretensjonalne i śmieszne.
Grzech trzeci - główny bohater. Mag #1 wrzechświata, wojownik #2 wrzechświata, ale może numer #1, fame #1 wrzechświata, wyrywacz lasek #(minus pięćset) wrzechświata - noż k@%^$ ! Superman ma więcej wad i problemów w lewej nodze niż Książę kiedykolwiek w życiu. NIE DO ZNIESIENIA.
Grzech czwarty chaos - autor wprowadza nowe, szeroko zakrojone pomysły w ostatnich stu stronach. Po co ? Nie wiadomo ? (patrz grzech drugi).
Generalnie zamieszanie. Trzymam się z dala. Na koniec zdanie na którym zakończyłem lekturę (sic!):
"męczarnie więzionych (...) można porównać tylko z niewiarygodnie brutalnym, trwającym tysiące lat perwersyjnym gwałtem..."
No COME ON ! Perwersje i gwałty - ok, zresztą fanki Greya są szczęśliwe. Ale tysiące lat, niewiarygodnie brutalnie i perwersyjnie ? Panie autorze ! Rozumiem - jak się przesadza od pierwszej strony, to się kończy amunicja około setnej, a Pan napisał kilkaset. Następnym razem 20 proszę, albo 10 tysięcy - tyle że lepiej.

Zacząłem myśleć, że coś ze mną nie tak. Kolejna niedokończona książka w ostatnich miesiącach. Zacząłem myśleć, że jestem zmanierowanym malkontentem i raczej nie znajdę już nic dobrego. Na szczęście kolejne lektury udowodniły mi, że tak nie jest.
Książka w moim odczuciu jest fatalna. Ja naprawdę nie rozumiem wysokich dla niej ocen.
Grzech pierwszy: PRETENSJONALNOŚĆ ! Mam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobraaa! Lekka, łatwa i przyjemna rozrywka, na wysokim poziomie! Zakochałam się w tym autorze od tej książki

Dobraaa! Lekka, łatwa i przyjemna rozrywka, na wysokim poziomie! Zakochałam się w tym autorze od tej książki

Pokaż mimo to

Na okładce jest napisane, że książka zagoni cię do galopu i od pierwszych stron tak jest rzeczywiście. Szybka akcja, dużo wydarzeń, ciekawa fabuła, interesujący bohaterowie. Przeczytałem jednym tchem i jestem zachwycony. Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałem i naprawdę zrobiła na mnie wrażenie. Bardzo dobra, intrygująca i wciągająca od pierwszych stron. Polecam

Na okładce jest napisane, że książka zagoni cię do galopu i od pierwszych stron tak jest rzeczywiście. Szybka akcja, dużo wydarzeń, ciekawa fabuła, interesujący bohaterowie. Przeczytałem jednym tchem i jestem zachwycony. Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałem i naprawdę zrobiła na mnie wrażenie. Bardzo dobra, intrygująca i wciągająca od pierwszych stron. Polecam

Pokaż mimo to

Pierwszy krok to drugie moje spotkanie z twórczością p. Adama Przechrzty. Adept bardzo mi się podobał i dlatego z niecierpliwością sięgnąłem po kolejna książkę autora z nadzieją na dostanie czegoś również interesującego. Zapewniającą dobra rozrywkę i niesamowite wrażenia. Ciekawość i chęć poznania innych dokonań autora sprawiła, że sięgnąłem po Pierwszy krok.
W alternatywnej rzeczywistości przypominającej średniowiecze największymi potęgami są dwór francuski, Cesarstwo Rzymskie oraz Niebiańskie Imperium. Adam de Sarnac bohater historii jest francuskim księciem posiadającym magiczne moce i władzę. Zostaje uwikłany w sprawę tajemniczych napaści na rodzinę królewska i próbuje poznać prawdę o grożnym przeciwniku. Jednak poznanie całej prawdy może wiele kosztować.
Autor osadził swoją powieść w alternatywnej rzeczywistości w czasach średniowiecznych, gdzie najważniejszy jest dwór francuski skąd zaczyna się cała akcja. Wśród liczących się państw jest Cesarstwo Rzymskie, w którym toczy się część historii i Niebiańskie Imperium. Wracając do początkowych rozdziałów dotyczących dworu francuskiego rozpoczynającego całą historie od razu jesteśmy wrzuceni w wir opowieści, która zaczyna się dość intrygująco. Od mocnego uderzenia i walki z demonami. Jest to tylko przedsmak tego co nas czeka. Dworskie etykiety lub ich brak, intrygi i niesforna księżniczka wzbogacają historie. Czasami jednak na samym początku obraz całości nie był do końca przejrzysty i można było się pogubić za sprawą przeniesienia akcji do Cesarstwa Rzymskiego, a najbardziej przy scenie z księżniczką i grupą żołnierzy. Wtedy zastanawiałem się czy dzieje się to już w Cesarstwie Rzymskim albo jeszcze nie. Powodem może być za wiele wątków na raz rozpoczętych, ale trochę później wróciło wszystko na właściwe tory. Adam de Sarnac wyrusza w podróż w celu odkrycia prawdy i powstrzymania niebezpieczeństwa. Spotyka na swojej drodze barwne postacie i pełne grożnych sytuacji przygody. W tym świecie magia istnieje i nie każdy może się nią posługiwać, ale są ludzie mający magiczne moce. Jednym z nich jest nasz bohater wykorzystujący zdolności do walki ze złem.

Główna postacią jest Adam de Sarnac, francuski książę będący tutaj przedstawiony jako bohater, który praktycznie wychodzi obroną ręką z kłopotów. Będący nie do pokonania i wzbudzający respekt przeciwników oraz strach wszystkich stojących mu na drodze. Posiadający własne przekonania i postępujący lojalnie wobec przyjaciół. Nikt nie chciałby stanąć mu na drodze. Nie umiejący radzić sobie z kobietami co powoduje nieraz zabawne sytuacje. Jego sylwetkę autor nakreślił świetnie pod względem psychologicznym i jego zachowanie nie raziło mnie. Wykreowana postać ma wiele z herosa, który pokonuje trudności, aby stać się coraz bardziej mocniejszy niż był. Można go scharakteryzować jako twardego, kalkującego na zimno, spokojnego, gotowego stanąć w obronie swoich przyjaciół, nie wahającego się przed walką, umiejącego zdobywać przychylność poznanych mu osób i wzbudzającego strach. Innym razem wobec przyjaciół miły, potrafiący zdobyć uznanie, doskonały żołnierz i przywódca znający się na strategii oraz walce. Posiadający władzę i magiczne moce. Czasami zdawał się nazbyt idealny niż powinien być, lecz nie przeszkadzało mi to w żadnym razie. Można go polubić.
Julia Paula to kolejna postać, która wyróżnia się z szeregu innych postaci. Pomaga księciu i zarazem zachowuje się w taki sposób, że często relacja pomiędzy bohaterem, a nią nieraz powodują zabawne sytuacje. Jej sylwetkę autor nakreślił w sposób dobry i wypada sympatycznie. Mająca swoje fochy, lubiąca flirtować, mająca poczucie humoru, gotowa do walki jeśli zajdzie taka potrzeba, ale gdy się zdenerwuje to nawet Adam de Sarnac nie chce być w pobliżu podczas wybuchu gniewu. Następną ciekawą postacią jest księżniczka Alijah będąca często utrapieniem wszystkich. Potrafiąca być niesforna, uwielbiająca psocić i również zjednuje sobie innych. Pomimo wybryków potrafi być czarująca i uwielbiana przez żołnierzy strzegącej jej przed niebezpieczeństwem. Jej zachowanie wprowadza nieraz elementy humorystyczne i również wypada sympatycznie. Jeszcze taką wyróżniającą postacią jest Picard będący twardym żołnierzem i dobrym przywódcą. Może jest postacią z drugiego planu, ale zawsze, gdy się pojawia wypada znakomicie.
Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe są nakreślone dobrze i często mają konkretną rolę do odegrania w historii. Autor stworzył postacie barwne, pełne życia i posiadające głębie. Pozostawił podział na dobrych i złych. Czarne charaktery są przedstawione jako postacie straszne i grożne. Relacje pomiędzy bohaterami książki zostały przedstawione ciekawie. Dialogi nie przeszkadzają i wypadają dobrze.

Książka naładowana została wartką akcją i trzeba przyznać, że nie zwalnia do samego końca. Wydarzenia toczą się w błyskawicznym tempie i nie znajdziemy jakiś stopujących fragmentów. Nie nudziłem się podczas czytania, bo cały czas się coś dzieje. Sama historia została w ciekawy sposób opowiedziana i wciągnęła mnie całkowicie, że nie mogłem się oderwać. Akurat autor trafił ta książką w mój gust, ale nie tylko to zaważyło na tym. Pierwszy krok łączy w sobie historie w stylu płaszcza i szpady, przygodową i nieraz awanturniczą, powieść obyczajowej, szczyptę romansu i fantastyki. Wszystkie składniki zostały zmiksowane w taki sposób, że wyszła dobra książka rozrywkowa. Znajdziemy w niej pojedynki bohaterów ze złem, bitwy, magię, demony, intrygi, sporo humoru i wątki romansowe. Jednak najważniejszą rzeczą jest oczywiście ukazanie drogi Adama de Sarnaca od księcia i pokrótce powiem ewolucja jego postaci. W drugiej części książki wkrada się nieco przewidywalności, bo można odgadnąć pewne zdarzenia. Nawet finał z jednej strony pasujący do samej koncepcji opowieści, ale z drugiej strony nie zaskakuje praktycznie wcale. Autor miałem wrażenia jakby zostawił sobie furtkę do kontynuacji pod sam koniec i może kiedyś napisze dalsze losy bohatera i spotkamy też inne postacie tutaj występujące.
Książka pomimo pewnych niuansów czyta się wspaniale, gdy wciągnie nas historia nie sposób sie oderwać od niej. Kartki leciały mi w zastraszającym tempie i muszę przyznać, że mnie historia zainteresowała bardzo. Po Adepcie kolejną książkę uważam za udany powrót do jego twórczości. Miałem oczekiwania wobec niej spore i zostały one spełnione. Otrzymałem ciekawą i intrygującą powieść. Lekką historia, często humorystyczną z ciekawymi bohaterami. Jestem zadowolony z przeczytania i nie żałuje czasu poświęconego na nią. Na pewno nie jest to ostatnie spotkanie z twórczością autora i znów kiedyś sięgnę po inne jego książki.
Pierwszy krok to powieść nie wymagająca, rozrywkowa, napisana lekkim stylem, przypominająca powieści płaszcza i szpady z dodatkiem fantastyki oraz romansu. W takiej formie sprawdza się świetnie. Pozostawia po sobie miłe wspomnienie i chciałoby się przeczytać ciąg dalszy.
Polecam gorąco.

Pierwszy krok to drugie moje spotkanie z twórczością p. Adama Przechrzty. Adept bardzo mi się podobał i dlatego z niecierpliwością sięgnąłem po kolejna książkę autora z nadzieją na dostanie czegoś również interesującego. Zapewniającą dobra rozrywkę i niesamowite wrażenia. Ciekawość i chęć poznania innych dokonań autora sprawiła, że sięgnąłem po Pierwszy krok.
W alternatywne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza książka Przechrzty za jaką się wziąłem. O tym że przypadła mi do gustu mówi mój internetowy nick - Roshynski - bezpardonowo pożyczony od jednej z trzeciorzędowych postaci już lata temu.

"Pierwszy krok" to lekka powieść fantasy która pozwala nam śledzić pokrętne losy Adama De Sarnaca, wojowniczego księcia Francji epoki wczesnego oświecenia osadzonej w alternatywnym do naszego świecie - pełnego magii i innych tajemnic stworzenia.
Historia poszła tu nieco innym torem co od razu w przyjemny sposób łechce odpowiednie płaszczyzny wyobraźni ale nie wzbudza zażenowania (na panią patrzę, pani Mass). Przechrzta nie kombinuje za bardzo i nie miesza współczesności z fantastyczną epoką (Mass! Bilard, fortepian i starożytność na jednej, burza, stronie? Serio?).
Jest dobrze, jest spójnie, wszystko trzyma się kupy. I o to chodzi!

Główny protagonista, Adaś De Sarnac, to rycerz w lśniącej zbroi, wzorcowy, odlany z czystej słodyczy i złodupczości (badassery) Gary Stu którego przymioty ciała i ducha pozwalają mu na wybrnięcie z dowolnej opresji. Otacza go niezmienny, zadurzony w nim wianuszek kobiet i znacznie mniej symptatycznych mężczyzn którym ten w odpowiednio szlachetny i elegancki sposób spuszcza sprawiedliwe manto na różne sposoby przy zachwytach wspomnianej płci pięknej.
<Zgrzyt winylowej płyty> Co, zaraz, zaraz, powiecie. Gary Stu, haremy kobiet, słabi antagoniści i to niby dobra powieść? Otóż tak - De Sarnac chociaż uroczy do bólu jest wspierany przez multum ciekawych postaci pierwszego i drugiego planu, chociażby królową i króla Francji (przybranego brata), księżniczkę i swojego dzielnego, lojalnego i równie honorowego do tęczowego porzygu towarzysza broni, Spoc... znaczy się Picarda. I to oni w dużej mierze nadrabiają tę marysuistyczną pustkę. Sam ADS, czasem nieco niedojrzały weteran w sumie nie wywołuje w czytelniku nagłego odruchu wymiotnego jak inny Gary Stu w innej lekkiej a bardzo przecenionej fantasy (patrzę na ciebie, Mistrzu bardzie-magu-kochanku-odkrywcy-tłumaczu-chemiku-studencie-szpiegu-szermierzu-ze-złotym-sercem-a-to-wszystko-jeszcze-przed-dwudziestką-na-karku Kvothe. Co za długi ale zasłużony tytuł!).

Fabuła prowadzi nas zawiłymi ścieżkami do zdobycia tajemniczej i niezwykle pożądanej mocy magicznej, którą ADS musi posiąść by ocalić... bla bla bla. No nihil novi, Ameryka już odkryta, ale czyta się super choć lepiej nie poświęcać akapitom zbyt dużej uwagi. Język bywa zdradliwie prosty. Po prostu połykamy treść i cieszymy się że jest bardzo smaczna. Nawet jeśli czasem konsystencja przypomina dziecięcą kaszkę.

Nie wiem jakie aspiracje miał autor i nie zamierzam go za nie oceniać. Wierzę że nie zamierzał napisać arcydzieła na miarę Tolkiena i w mojej opinii mu się udało. Brawo, panie Przechrzta, nie popełnił pan arcydzieła ani strasznej szmiry.
Powieść jest lekka, parokrotnie już brałem ją w dłuższą podróż samolotem bo nawet przy trzecim czy czwartym podejściu bawi tak samo (a to przecież bardzo pożądana cecha. No i ma ładne obrazki, przynajmniej moje wydanie). Czas leci przy niej nieubłaganie.

Powieść doskonała w swej "nieco ponad średnią" jakości.
10/10 w kategorii 7/10

Pierwsza książka Przechrzty za jaką się wziąłem. O tym że przypadła mi do gustu mówi mój internetowy nick - Roshynski - bezpardonowo pożyczony od jednej z trzeciorzędowych postaci już lata temu.

"Pierwszy krok" to lekka powieść fantasy która pozwala nam śledzić pokrętne losy Adama De Sarnaca, wojowniczego księcia Francji epoki wczesnego oświecenia osadzonej w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczynało się całkiem fajnie - szybka akcja, błyskotliwy humor, zabawni bohaterowie. Niestety, tylko tak się zaczynało. Przechrzta wcisnął tutaj taką ilość pomysłów, że spokojnie można by było napisać z tego ze trzy osobne książki. Podejrzewam, że chciał wprowadzić bardzo szybką akcję, ale do mnie wcale to nie trafiło - spowodował tym jedynie jeden wielki mętlik i nie bardzo wiadomo o co właściwie chodzi. Jak dla mnie strata czasu.

Zaczynało się całkiem fajnie - szybka akcja, błyskotliwy humor, zabawni bohaterowie. Niestety, tylko tak się zaczynało. Przechrzta wcisnął tutaj taką ilość pomysłów, że spokojnie można by było napisać z tego ze trzy osobne książki. Podejrzewam, że chciał wprowadzić bardzo szybką akcję, ale do mnie wcale to nie trafiło - spowodował tym jedynie jeden wielki mętlik i nie bardzo wi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najdziwniejsza książka jaką czytałem do tej pory, przeskoki akcji powodują chaos, ale ten z gatunku tych przyjemnych;)

Najdziwniejsza książka jaką czytałem do tej pory, przeskoki akcji powodują chaos, ale ten z gatunku tych przyjemnych;)

Pokaż mimo to

Co do opinii o książce, to się waham.
Całościowo podobała mi się – fajne połączenie mocarstw, władców, tradycyjnej wojaczki z magią i światem wymyślonym.
Ale co do szczegółów, a właściwie fabuły… Końcówka potoczyła się za szybko, jakby autor zobaczył, że będzie za gruba księga i trzeba to już zakończyć. Książę Adam swoją Tancerkę znalazł przypadkiem, nigdzie nie został wykorzystany szczególny talent Luizy, no i zastanawiający jest fakt, czy Ashura rzeczywiście był tak potężny, że nie można było mu stawić czoła wcześniej. A do tego mistrz Li, który ulega każdej prośbie de Sarnac.
W sumie mnóstwo przygotowań, zdobywania magicznych zdolności, a i tak najważniejsze okazały się te ludzkie, strategiczne, wojenne planowanie, zahartowanie żołnierzy w bojach oraz relacje międzyludzkie, przyjaźń, patriotyzm, oddanie władcy.
Na szczęście książka to nie czyste fantasy, ale opowieść opatrzona humorem - w sumie lekka pozycja do przeczytania.

Co do opinii o książce, to się waham.
Całościowo podobała mi się – fajne połączenie mocarstw, władców, tradycyjnej wojaczki z magią i światem wymyślonym.
Ale co do szczegółów, a właściwie fabuły… Końcówka potoczyła się za szybko, jakby autor zobaczył, że będzie za gruba księga i trzeba to już zakończyć. Książę Adam swoją Tancerkę znalazł przypadkiem, nigdzie nie zost...

więcej

mniej

Pokaż mimo to