Jest to debiut Przechrzty i porównywanie jej do późniejszych książek nie ma sensu. Można się też domyślić, że zazwyczaj swoisty styl i warsztat pisarski udoskonala się z czasem lub wcale. Narzekanie i wytykanie błędów przez kogoś kto nic w życiu nie napisał i nie wydał jest śmieszne.
Bardzo lekko i przyjemnie czyta się tą historię fantasy ze świata alternatywnego i o to tu chodzi. To jest największy plus tej książki. Nikt chyba nie spodziewał się tu debiutanckiej powieści w formie epickiej opowieści klasy Tolkiena.
Mnie osobiście klimat książki Przechrzty skojarzył się z Kresem- chodzi o jego cykl "Piekło i szpada", a to dlatego, że mamy tu do czynienia z fantastyką przygodowo-awanturniczą, z mocnymi akcentami magii, ale również co mnie najbardziej cieszy z elementami płaszcza i szpady.

Jest to debiut Przechrzty i porównywanie jej do późniejszych książek nie ma sensu. Można się też domyślić, że zazwyczaj swoisty styl i warsztat pisarski udoskonala się z czasem lub wcale. Narzekanie i wytykanie błędów przez kogoś kto nic w życiu nie napisał i nie wydał jest śmieszne.
Bardzo lekko i przyjemnie czyta się tą historię fantasy ze świata alternatywnego i o to tu...

Nie wiem skąd tak wysokie oceny. O ile Materia Prima i Secunda były super - to to jest jakiś zlepek opowiastek nie prowadzących do konkretnego finału. Ja się przemęczyłem i nie polecam.

Nie wiem skąd tak wysokie oceny. O ile Materia Prima i Secunda były super - to to jest jakiś zlepek opowiastek nie prowadzących do konkretnego finału. Ja się przemęczyłem i nie polecam.

Szybka akcja, ale dość przewidywalna. Mimo wszystko od książki nie można się oderwać.

Szybka akcja, ale dość przewidywalna. Mimo wszystko od książki nie można się oderwać.

Poprzednia przeczytana książka „Wilczy legion” była na tyle dobra, że postanowiłem kontynuować przygodę z pisarzem. Jednak po przeczytaniu tej książki jestem zawiedziony. Muszę chyba sięgnąć po bardziej znane cykle autora, może one poprawią moje nastawienie do twórczości Przechrzty. Pierwszy rozczarowanie w tym roku.
Plusy:
- średniowieczna historia alternatywna, gdzie dwór Francuski i Cesarstwo Rzymskie dominują w Europie;
- mamy też wątki związane z azjatyckim Niebiańskie Imperium;
- początek intrygujący, ale im dalej tym powietrze ze mnie schodziło;
- dobrze wykreowani bohaterowie księżniczka Alijah, Adam de Sarnac;
- masa pojedynków, potyczek, intrygi, romanse, magia, wiele stworów;
- sporo zabawnych sytuacji, gawka specyficznego humoru;
- oceniam bo udało mi się dotrwać do końca, chociaż nie było łatwo.
Minusy:
- fabuła tak poplątana, że nie wiadomo o co chodzi, totalny chaos;
- kolejne postacie pojawiają się w takiej liczbie, że nie sposób ich policzyć;
- bohaterzy zbyt doskonali, albo dobrzy albo źli, nie ma odcieni szarości;
- przeskoki fabularne w nowe miejsca akcji wprowadzały stały zamęt.
Ogółem książka przeciętna.

Poprzednia przeczytana książka „Wilczy legion” była na tyle dobra, że postanowiłem kontynuować przygodę z pisarzem. Jednak po przeczytaniu tej książki jestem zawiedziony. Muszę chyba sięgnąć po bardziej znane cykle autora, może one poprawią moje nastawienie do twórczości Przechrzty. Pierwszy rozczarowanie w tym roku.
Plusy:
- średniowieczna historia alternatywna, gdzie dwór...

Książka rozpoczyna się jak od środka, lecz chodzi tutaj o brak wprowadzenia. Bałagan wątków i zagadnień. Ogólnie bardzo nijaka, upchanych elementów fantazy do granic absurdu. Ostatecznie wychodzi papka praktycznie o niczym.

Książka rozpoczyna się jak od środka, lecz chodzi tutaj o brak wprowadzenia. Bałagan wątków i zagadnień. Ogólnie bardzo nijaka, upchanych elementów fantazy do granic absurdu. Ostatecznie wychodzi papka praktycznie o niczym.

"Pierwszy krok" Adama Przechrzty to specyficzna mieszanka low i high fantasy, która – choć wartka, a także pełna charyzmatycznych, zabawnych, ciekawych i "wyluzowanych" bohaterów – nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu.

Autor zabiera nas w podróż po pozornie tylko dobrze znanych z geografii i historii krainach, między innymi: Królestwie Francji, Cesarstwie Rzymskim i okolicznych morzach, jak również magicznej, przerażającej, wypełnionej bólem Otchłani.

Wszystkie te miejsca zwiedzamy w towarzystwie głównego bohatera powieści, Adama de Sarnac, istnego człowieka orkiestry i jego nietuzinkowej rodziny.

Adam jest wspaniałym księciem, genialnym dowódcą, fenomenalnym szermierzem (sam twierdzi, że jest drugi na liście najlepszych i ustępuje jedynie Picardowi),potężnym magiem (patrz nawias wcześniej z tą różnicą, że jest słabszy od matki) i niesłychanie przystojnym mężczyzną (kobiety prawie przed nim mdleją, lecz Adam ma specyficzną wadę wzroku i tego nie dostrzega). To ten typ bohatera, który jednemu czytelnikowi może skraść serce, w drugim wzbudzić mieszane uczucia, a trzeciego przysporzyć o szczerą niechęć. Sama znajdowałam się gdzieś pośrodku. Przez większą część książki obecność Adama mi nie przeszkadzała, choć parę razy wzbudziła lekką irytację.

Oprócz księcia poznajemy również jego familię, do której zalicza się matka-magiczka, Francuska para królewska, dwójka ich potomków, jak również członkowie gwardii w tym wspomniany już Picard, a w późniejszym czasie również Imperator Cesarstwa Rzymskiego Antoniusz, cesarska kurtyzana… Dla Adama i jego najbliższych: "Nie krew członkiem rodziny czyni".

Ze wszystkich bohaterów najbardziej przypadł mi do gustu Picard, czyli znowu "ten zwyczajny, może trochę nudny, ale poczciwy typ". 🤷‍♀️

Patrząc pod kątem fabuły, powieść tę można by podsumować słowami: "Niezwykle zabawne perypetie rodziny de Sarnac", bo to na szeroko – czasem wręcz bardzo szeroko – pojętej rodzinie i jej losach skupia się autor. Główny bohater ratuje świat przed demonami, bo te zagrażają jego najbliższym i tyle. Antagonista zostaje zepchnięty na ostatni plan (dosłownie zerka gdzieś zza drzewa) i tkwi na nim prawie do samiuśkiego końca.

To wszystko sprawia, że mamy do czynienia z lekką, przystępnie napisaną, momentami zabawną i wypełnioną akcją przygodówką, przy której należy się odprężyć i za dużo nie myśleć. Jeśli lubicie, gdy autor książki odpowiada na wszystkie zadane pytania, a czytana przez Was powieść ma trzecie i czwarte dno (drugiego da się samodzielnie dogrzebać),to istnieje ryzyko, że możecie się od "Pierwszego kroku" odbić.

Czy mi się podobało? Sama nie wiem. Zachwycona nie jestem, ale jako wakacyjna rozrywka nawet dobra.

Po więcej recenzji zapraszam na: https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

"Pierwszy krok" Adama Przechrzty to specyficzna mieszanka low i high fantasy, która – choć wartka, a także pełna charyzmatycznych, zabawnych, ciekawych i "wyluzowanych" bohaterów – nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu.

Autor zabiera nas w podróż po pozornie tylko dobrze znanych z geografii i historii krainach, między innymi: Królestwie Francji, Cesarstwie Rzymskim...

Debiutancka powieść Adama Przechrzty stanowi swoistą zapowiedź powstałego kilka lat później, znakomitego cyklu "Materia Prima". Główna oś fabuły rozgrywa się w średniowiecznej (?) Francji i Imperium Rzymskim. Pojawiają się wątki Irlandzkie i co znamienne, zgodne z "Materia Secunda" wątek Chiński (najgorszy element powieści)... Słabszy jest system magii, humor mniej dopieszczony, akcja nieco chaotyczna, ale to jest ten klimat. Mamy enklawy, mamy nadprzyrodzone byty, magów, bitwy i inwazję... Są mankamenty na które można przymknąć oko w przypadku debiutu.Dla przykładu momentami odnosimy wrażenie, że autor chciał zawrzeć za dużo wydarzeń, akcji, postaci, zamiast rozwijać i dopieszczać główne wątki i bohaterów.

Dobra powieść, udany debiut, a gdybym to czytał przed "Materia Prima" to pewnie by wrażenie było jeszcze lepsze.

Debiutancka powieść Adama Przechrzty stanowi swoistą zapowiedź powstałego kilka lat później, znakomitego cyklu "Materia Prima". Główna oś fabuły rozgrywa się w średniowiecznej (?) Francji i Imperium Rzymskim. Pojawiają się wątki Irlandzkie i co znamienne, zgodne z "Materia Secunda" wątek Chiński (najgorszy element powieści)... Słabszy jest system magii, humor mniej...

Autor roztacza przed czytelnikiem alternatywną historię świata. Imperium Rzymskie nad przewodzi w Europie z mocą magii, dziwnych potworów i tajemniczych portali innych wymiarów oraz potędze zbrojnej. Do takiego świata, a dokładnie do Królestwa Francji w takim świecie zostajemy przez pana Przechrztę wrzuceni. I to od razu w sam środek morderczej, militarnej intrygi. Bez słowa wstępu, wyjaśnienia; dlaczego, po co, gdzie.
Z kolejnej powieści fantasy w ciekawie wykreowanym uniwersum zostało jedynie podrzędne czytadło o objętości ponad pięciuset stron, które z początkowego dobrze zapowiadającego się i wiele obiecującego wysokiego C z każdą kolejną stroną przekształcało się w ... (nie będę obrażał Autora z szacunku do Jego wcześniejszej i cenionej przeze mnie twórczości).

Autor roztacza przed czytelnikiem alternatywną historię świata. Imperium Rzymskie nad przewodzi w Europie z mocą magii, dziwnych potworów i tajemniczych portali innych wymiarów oraz potędze zbrojnej. Do takiego świata, a dokładnie do Królestwa Francji w takim świecie zostajemy przez pana Przechrztę wrzuceni. I to od razu w sam środek morderczej, militarnej intrygi. Bez...

"Pierwszy krok" czyli pierwsza powieść Adama Przechrzty, tytuł raczej nie przypadkowy ;) Jak dobrze że zapoznałem się z nią po przeczytaniu kilkunastu książek tego autora bo...jest najsłabsza.
Widać charakterystyczny sznyt autora, który w późniejszych pozycjach również jest widoczny, ale treścią książki można by obdzielić spokojnie kilka innych tomów. Akcja zawrotna, wątków cała masa. Generalnie powieść jest OK miła lekka i przyjemna . Taka trochę... płytka, idealna na letnie czytadło dla zabicia czasu i niezłą zabawę.
Ze względu na szacunek do kolejnych książek tego autora które przeczytałem ocena mocne 5 ale nie 6

"Pierwszy krok" czyli pierwsza powieść Adama Przechrzty, tytuł raczej nie przypadkowy ;) Jak dobrze że zapoznałem się z nią po przeczytaniu kilkunastu książek tego autora bo...jest najsłabsza.
Widać charakterystyczny sznyt autora, który w późniejszych pozycjach również jest widoczny, ale treścią książki można by obdzielić spokojnie kilka innych tomów. Akcja zawrotna, wątków...

No i znowu się to wydarzyło, Pan Adam po prawdziejedzie tak oklepanym schematem ze głową mała ale mimo to po zaczęciu książki nie wypuściłem jej z rąk póki nie doczytałem do końca... Ci co czytali jakieś inne książki wyżej wymienionego Pana wiedzą na co się piszą. Ci co nie czytali, spróbujcie bo warto. W sumie większość tych dzieł można opisać w ten sposób: Protagonistka jak James Bond, nadnaturalne siły i jakiś taki przyjemny klimat jak w "Ranczo" :)

No i znowu się to wydarzyło, Pan Adam po prawdziejedzie tak oklepanym schematem ze głową mała ale mimo to po zaczęciu książki nie wypuściłem jej z rąk póki nie doczytałem do końca... Ci co czytali jakieś inne książki wyżej wymienionego Pana wiedzą na co się piszą. Ci co nie czytali, spróbujcie bo warto. W sumie większość tych dzieł można opisać w ten sposób: Protagonistka...