Sznurówki
literatura piękna
208 str.
- Tytuł oryginału:
- Lacci
- Data wydania:
- 2017-05-10
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-05-10
- Liczba stron:
- 208
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328044357
- Tłumacz:
- Stanisław Kasprzysiak
- Seria:
- Don Kichot i Sancho Pansa
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- życie rodzinne związek
- Tytuł oryginału:
- Lacci
- Data wydania:
- 2017-05-10
- Liczba stron:
- 208
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328044357
- Tłumacz:
- Stanisław Kasprzysiak
- Seria:
- Don Kichot i Sancho Pansa
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- życie rodzinne związek
Znakomita powieść cenionego włoskiego autora – męża piszącej pod pseudonimem Elena Ferrante Anity Raji
Dlaczego spełniony mąż i ojciec decyduje się zdjąć z palca obrączkę, zmienić miejsce zamieszkania i obojętnie patrzeć, jak jego przeszłość powoli rozpada się na kawałki? Co nim kieruje i czy tylko jego powinno obarczać się winą za rodzinny kryzys? Pochodzący z Neapolu Vanda i Aldo pobrali się bardzo młodo. Dziś, kilkadziesiąt lat później, mają dwójkę dorosłych dzieci, mieszkają w Rzymie i wiodą spokojne życie na emeryturze. Spokojne – do czasu. Seria niefortunnych wydarzeń ujawnia skrywane przez lata sekrety.
Oceń przeczytaną książkę
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Przeciętne trzewiki
„Sznurówki” to pierwsza wydana w naszym kraju powieść Domenica Starnone, ale mimo to nazwisko nie powinno być polskim czytelnikom obce. Dwukrotnie już był bezpośrednio wiązany ze zdecydowanie najpotężniejszą postacią współczesnej włoskiej literatury – śledztwo naukowców wykazało, że najprawdopodobniej to on kryje się za postacią Eleny Ferrante, dziennikarz Claudio Gatti twierdzi natomiast, iż autorem niesamowicie popularnej sagi neapolitańskiej otwartej przez „Genialną przyjaciółkę” jest jego żona, Anita Raja. Czy powieść sygnowana przez samego Starnone ma szanse na powtórzenie sukcesów książek Ferrante?
W „Sznurówkach” świat zostaje sprowadzony do rodziny – bohaterowie nie potrafią się od niej za żadną cenę uwolnić, ani w sensie fizycznym (bo wracają do wspólnego domu za każdym razem, nawet wtedy, gdy wydaje się to najbardziej nieprawdopodobne), ani w psychologicznym, bo każdą swoją decyzję, ba, każde swoje działanie rozpatrują w kontekście połączonej więzami krwi czwórki. Sprawę wybitnie utrudnia to, że wszyscy czują się w tej rodzinie nieszczęśliwi: córka mówi o tym otwarcie, ojciec gotów jest przyznać to tylko przed sobą, a despotyczna matka i przykładny syn swojego bólu nie nazywają, choć jest on dla wszystkich oczywisty.
Zdarzają się w tej powieści fragmenty świetne: wątek tytułowych sznurówek podniesionych do przedmiotu definiującego tożsamość udowadnia, że Starnone potrafi zaskoczyć, podobnie jak zamieszanie związane z...imieniem kota. Niestety, takich niespodziewanych, intrygujących elementów jest w książce niewiele. W swojej istocie „Sznurówki” są opisem klasycznego kryzysu małżeńskiego: zarówno jego powody (znudzony mąż dochodzi do wniosku, że ożenił się zbyt wcześnie i wyrusza na poszukiwanie wrażeń, podczas którego się zakochuje), jak i skutki (depresja żony, destrukcyjny wpływ na dzieci, w końcu rozkład życia rodzinnego) można bez trudu przewidzieć. Nie ma, oczywiście, nic złego w fabułach kameralnych, rozgrywających się między czterema ścianami i pomiędzy kilkoma bohaterami – problem w tym, że u Starnone wszystko to jest banalne. Pisarz próbuje się ratować, ale raczej nieporadnie: pokazanie sytuacji z perspektywy trzech zaangażowanych stron (żona-mąż-dzieci) wypada poprawnie, lecz stanowi chwyt wyświechtany i wyeksploatowany; nieco ciekawsza okazuje się intelektualna kompromitacja ojca, który próbuje tłumaczyć swój egoizm duchem czasów i rozwojem cywilizacyjnym.
„Sznurówki” nie są złą powieścią, ale zdecydowanie zbyt często ocierają się o banał. Gdyby chcieć wyabstrahować z nich treść rzeczywiście świeżą i interesującą, to materiału starczyłoby pewnie na długie opowiadanie. I choć książka nie jest długa, to współczesna literatura obyczajowa opisująca życie rodzinne jest tak bogata, że czas potrzebny na tę lekturę można zainwestować zdecydowanie lepiej.
Bartosz Szczyżański
9 Popieram
Link do recenzji
1710
14
201
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 159
- 105
- 35
- 12
- 7
- 4
- 4
- 2
- 2
- 2
Opinie [18]
"...Anna patrzyła mi prosto w oczy. Miała zawsze pogodną buzię dzięki szczególnemu rysunkowi ust, wydawała się wesoła, nawet jeśli wesoła nie była.
więcejPowiedziała: "Pokaż, jak wiążesz sznurówki". Zdałem sobie sprawę, że ona również, chociaż na pozór kpi z brata, stara się za pośrednictwem tej sprawy ze sznurówkami znaleźć dowód na to, że nie jestem tylko jakimś panem, któremu...
Historia zdrady małżeńskiej opowiedziana z perspektywy trojga bohaterów. Pierwsza perspektywa, to listy porzuconej żony wysyłane do męża. Jakieś takie beznamiętnie usiłujące wyjaśnić, dociec, zrozumieć. Potem mamy opowieść męża - nie ma konkretnej przyczyny, ot zauroczył się młodą Lidią. Na koniec perspektywa dzieci - już dorosłych, na których szarpanina rodziców (którzy po...
więcejŚwietna pozycja,polecam szczególnie wszystkim zdradzonym kobietom jak i kochankom żonatych mężczyzn. Ksiązka w pierwszym rozdziale może lekko nudzić i irytować listem-monologiem zdradzonej żony i matki,ale na następnych stronach historia robi się cikawa i wciąga niesamowicie. Zakończenie zaskakujące,tylko 150 ston ba których w sposób ciekawy i przemyślany umieszczono spory...
więcejSznurówki, Domenico Starnone włoski ceniony pisarz przedstawia studium rozstania młodego małżeństwa. Aldo " spełniony" mąż i ojciec postanawia odejść od swojej żony zostawiając dwójkę małych dzieci. Po kilku latach do niej wraca. Poznajemy emocje z perspektywy: żony, dzieci, męża i jak to odejście wpłynęło na każdego z nich. Książka ciekawa, warta przeczytania.
Pokaż mimo toPozycja mocno rozczarowująca. Wiedziałam, że nie będzie w niej wartkiej akcji, nawet lubię takie książki, ale liczyłam na wciągające rozważania na temat uczuć i życia w ogóle. Tymczasem było to nudne, w ogóle niezaskakujące, wszystkie postaci były irytujące - i mąż egoista, i żona cierpiętnica, i dzieciaki. Myślałam, że nie przebrnę przez płaczliwe listy żony na początku...
więcejMężczyzna ożenił się młodo, pojawiły się dzieci, bo tak to wtedy wyglądało. Potem przyszedł nowy trend, a on był akurat w tym wieku, gdy już nie wypadało być żonatym i mieć dzieci. No więc odszedł od nich i znowu czuł się trendy, młody i zakochany. Ale niemodna już żona żądała od niego odpowiedzialności za dzieci. Ulegał, bo nie miał dość energii, by się sprzeciwić. A potem...
więcej1. Książka o rodzinie, o tym jak decyzje dorosłych niszczą dzieci, o tym jak trudno tworzyć rodzinę bez zatracania siebie, o tym jak trudno jest przebaczyć
Pokaż mimo to2. Książka smutna, dość prawdziwa w swym wydźwięku, właściwie bez akcji
3. Raczej dla starszych czytelników
Mówi się, że to Starnone jest moją ulubioną Eleną Ferrante. No, nie wiem. "Sznurówki" to opowieść o małżeństwie, które przed laty przeszło głęboki kryzys, zdradę, rozstanie, po czym zostało sklejone na nowo. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, przeplatają się punkty widzenia Jej i Jego. Jednakże dopiero ostatni rozdział, chwyt jak z powieści sensacyjnej - rozjaśnia...
więcejOpowieść o małżeństwie, zdradzie,wybaczeniu lub raczej jego braku, życiu we dwoje na skraju dobrych uczuć wobec siebie. Ciężko mi było podejść emocjonalnie do tego, co pisała zdradzona żona, czyli Vanda oraz tego, co opowiadał jej niewierny mąż Aldo. Szkoda, że temat nie został bardziej rozwinięty, dopracowany. Koncepcja ciekawa, ale zabrakło umiejetnosci poruszenia...
więcejMałżeństwo, rodzina, dzieci. Zdrada, porzucenie, przedstawione na trzy głosy: żony,męża, dzieci. Zakończenie zaskakujące. Książka nie jest porywająca, ale przeczytałam chętnie, zwłaszcza zwierzenia niewiernego męża ;)
Pokaż mimo to