Mam mieszane uczucia, nie przekonuje mnie myślenie kobiety ani tym bardziej mężczyzny.....zastanawia jednak jak można zniszczyć życie dzieci.....smutna opowieść o zdradzie

Mam mieszane uczucia, nie przekonuje mnie myślenie kobiety ani tym bardziej mężczyzny.....zastanawia jednak jak można zniszczyć życie dzieci.....smutna opowieść o zdradzie

Chwilami irytującą, ale równocześnie wciągająca, szybka lektura o życiu rodzinnym i jego dylematach.

Chwilami irytującą, ale równocześnie wciągająca, szybka lektura o życiu rodzinnym i jego dylematach.

Bardzo sympatyczna książka o zdradzie, małżeństwie, życiu. Sympatyczna to dobre słowo, w końcu każdy ma coś za uszami. Niewypowiedziane monologi myślowe zdradzające intencje bohaterów zawierają głębię. Puenta wspaniała! "Czuć" poczucie humoru. Czyta się szybko, wartko. Polecam. Trzeba tylko przedrzeć się przez pierwszy, nieco melodramatyczny, na szczęście krótki rozdział..

Bardzo sympatyczna książka o zdradzie, małżeństwie, życiu. Sympatyczna to dobre słowo, w końcu każdy ma coś za uszami. Niewypowiedziane monologi myślowe zdradzające intencje bohaterów zawierają głębię. Puenta wspaniała! "Czuć" poczucie humoru. Czyta się szybko, wartko. Polecam. Trzeba tylko przedrzeć się przez pierwszy, nieco melodramatyczny, na szczęście krótki...

Dla mnie to książka potwierdzającą tylko to,że kobiety nie mają do siebie za grosz szacunku, a facet to gnida. Masochidtka zawsze będzie masochistką,zdradzacz zdradzaczem. Zawsze w tych pseudo układach cierpią dzieci. Prawdy stare jak świat. Książka życiowa, prawdziwa pewnie przez to dobra ale ja głupoty ludzkiej znieść nie umiem i nie muszę tolerować a tym bardziej w książce.

Dla mnie to książka potwierdzającą tylko to,że kobiety nie mają do siebie za grosz szacunku, a facet to gnida. Masochidtka zawsze będzie masochistką,zdradzacz zdradzaczem. Zawsze w tych pseudo układach cierpią dzieci. Prawdy stare jak świat. Książka życiowa, prawdziwa pewnie przez to dobra ale ja głupoty ludzkiej znieść nie umiem i nie muszę tolerować a tym bardziej w książce.

Sięgnęłam po tę książkę, gdy ujrzałam skąd pochodzi. Włochy, w dodatku Neapol. Przekonało mnie to, żeby przeczytać, a jak się okazało Domenico Starnone prywatnie jest mężem Eleny Ferrante, którą cenię za styl pisarski i do której wracam co jakiś czas. Zanim jednak dotarłam do tych wiadomości, po pierwszych rozdziałach skojarzyłam wątki pojawiające się w "Sznurówkach" a w książkach Ferrante. Zdrada, opuszczenie, i wiele innych na tle Neapolu w drugiej połowie XX wieku.

Sięgnęłam po tę książkę, gdy ujrzałam skąd pochodzi. Włochy, w dodatku Neapol. Przekonało mnie to, żeby przeczytać, a jak się okazało Domenico Starnone prywatnie jest mężem Eleny Ferrante, którą cenię za styl pisarski i do której wracam co jakiś czas. Zanim jednak dotarłam do tych wiadomości, po pierwszych rozdziałach skojarzyłam wątki pojawiające się w...

Fabuła powieści Sznurówki Domenico Starnone jest banalna. Zaczyna się od listu zdradzonej żony, z której dowiadujemy się wszystkiego. Jak często w takich sytuacjach, ponieważ to mąż pozwolił sobie na skok w bok, zostawiając żonę, z dwójką dzieci łatwo jest przyjąć jej narrację. Rozgoryczonej, zdradzonej, wytykającej mężowi brak zainteresowania dziećmi. Wyrzuty, pretensje, sarkazm. I jak często w takich sytuacjach, spodziewamy się, że sytuacja może być bardziej złożona.

Po wyznaniu żony, czytamy opowieść męża. I znów, możemy przyjąć jego narrację i tłumaczenia lub nie. Choć w gruncie rzeczy, ani on, ani ona nie wzbudzają sympatii.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/sznurowki/

Fabuła powieści Sznurówki Domenico Starnone jest banalna. Zaczyna się od listu zdradzonej żony, z której dowiadujemy się wszystkiego. Jak często w takich sytuacjach, ponieważ to mąż pozwolił sobie na skok w bok, zostawiając żonę, z dwójką dzieci łatwo jest przyjąć jej narrację. Rozgoryczonej, zdradzonej, wytykającej mężowi brak zainteresowania dziećmi. Wyrzuty, pretensje,...

Sięgnęłam po „Sznurówki” po zachęcającym „Wyznaniu” i mam wrażenie, że to siostrzane historie. „Sznurówki” brzmią jak alternatywa „Wyznania” i dlatego też polecam przeczytać obie! :)

Sięgnęłam po „Sznurówki” po zachęcającym „Wyznaniu” i mam wrażenie, że to siostrzane historie. „Sznurówki” brzmią jak alternatywa „Wyznania” i dlatego też polecam przeczytać obie! :)

To było dla mnie duże zaskoczenie. Tak jak w przypadku „Wyznania”, tutaj również jest to książka o zdradzie. Pierwsza cześć to listy porzuconej żony, do męża. Czytając miałam wrażenie jakbym przeglądała akta sprawy rodzinnej do której została dołączona korespondencja pełna złości i wyrzutów. Później dostajemy narracje zarówno ze strony męża jak i dzieci. Wszystko to było bardzo ciekawym zabiegiem, pozwalającym spojrzeć na sytuację z wielu stron. Interesujący jest również motyw rozbitej rodziny, która po czterech latach postanawia jednak żyć dalej razem - ale nie bez ukrytych uprzedzeń i ogólnej toksyczności. Zakończenie może nie było zaskakujące ale również bardzo mi się spodobało. (

To było dla mnie duże zaskoczenie. Tak jak w przypadku „Wyznania”, tutaj również jest to książka o zdradzie. Pierwsza cześć to listy porzuconej żony, do męża. Czytając miałam wrażenie jakbym przeglądała akta sprawy rodzinnej do której została dołączona korespondencja pełna złości i wyrzutów. Później dostajemy narracje zarówno ze strony męża jak i dzieci. Wszystko to było...

I nie opuszczę Cię aż do śmierci.

Kochana, zrobię dla Ciebie wszystko, obsypię kwiatami, zaśpiewam pod oknem serenadę, będę nosił na rękach, przychylał nieba, całował ślady stóp.

A potem
Gdy pokryje nas patyna czasu
I cienką strużką zaczną wyciekać wspomnienia

nie spojrzę na ciebie rano
nie zatęsknię za tobą w pracy
nie wypełnię tobą pustki w sobie
zapomnę o nas nocami

Sznurówki to fotografia z bezdroży. Portret rodziny w emocjonalnym rozkroku. To małżeński korowód (nie)spełnionych obietnic, który niepostrzeżenie zamienia się w żałobny kondukt.

I nie opuszczę Cię aż do śmierci.

Kochana, zrobię dla Ciebie wszystko, obsypię kwiatami, zaśpiewam pod oknem serenadę, będę nosił na rękach, przychylał nieba, całował ślady stóp.

A potem
Gdy pokryje nas patyna czasu
I cienką strużką zaczną wyciekać wspomnienia

nie spojrzę na ciebie rano
nie zatęsknię za tobą w pracy
nie wypełnię tobą pustki w sobie
zapomnę o nas...

Rodzina to system naczyń połączonym a najlepszym dowodem na poparcie tej teorii jest właśnie książka Domenico Starnone. Opowieść utkana przez Włocha przypomina mi nasze rodzime nowele w których pewien motyw przewodni łączył wszystkich bohaterów. Tu mamy tytułowe sznurówki, które stają się symbolem tego co łączy ze sobą bohaterów.
Zacznę od tego, że to bardzo smutna historia, niosące ze sobą gorzkie refleksje o tym jaką odpowiedzialność niesie ze sobą założenie rodziny. Vanda i Aldo to małżeństwo z długoletnim stażem. Po powrocie z wakacji zastają ogromny bałagan w mieszkaniu i podejrzewają napad na tle rabunkowym. Na pierwszy rzut oka brakuje tylko kota, dlatego Vanda spodziewa się telefonu z żądaniem o okup. Aldo odkrywa jednak, że jemu zginęło coś znacznie cenniejszego i nie może o tym powiedzieć Vandzie.
To bardzo wartościowa pozycja oddająca pewien słodko-gorzki smak życia. Pewnie nie wszyscy odbiorcy zrozumieją tę opowieść na tym samym poziomie. Ja polecam, dobra żeby na chwilę się zatrzymać i przewartościować sobie pewne rzeczy.

Rodzina to system naczyń połączonym a najlepszym dowodem na poparcie tej teorii jest właśnie książka Domenico Starnone. Opowieść utkana przez Włocha przypomina mi nasze rodzime nowele w których pewien motyw przewodni łączył wszystkich bohaterów. Tu mamy tytułowe sznurówki, które stają się symbolem tego co łączy ze sobą bohaterów.
Zacznę od tego, że to bardzo smutna...