Nawałnica mieczy, część 2: Krew i złoto

Świetna część, mają w niej miejsce kluczowe wydarzenia, te najbardziej ulubione przez fanów i poruszające: krwawe gody, purpurowe wesele, ucieczka Sansy, jej pobyt u ciotki, cały proces Tyriona, powrót i przemiana Jamiego, wybór Jona Snowa. I przede wszystkim znikoma ilość rozdziałów Brana, dzięki czemu przez książkę przepłynęłam szybko i przyjemnie 😅

Świetna część, mają w niej miejsce kluczowe wydarzenia, te najbardziej ulubione przez fanów i poruszające: krwawe gody, purpurowe wesele, ucieczka Sansy, jej pobyt u ciotki, cały proces Tyriona, powrót i przemiana Jamiego, wybór Jona Snowa. I przede wszystkim znikoma ilość rozdziałów Brana, dzięki czemu przez książkę przepłynęłam szybko i przyjemnie 😅

Pokaż mimo to

Mega

Mega

Pokaż mimo to

Złoci się krew…

Druga część „Nawałnicy mieczy” George’a R.R. Martina nie bez kozery nosi tytuł „Krew i złoto” – krew poleje się bowiem w kolejnych rozdziałach obficie, a tytułowe złoto to świetna metafora na (przynajmniej chwilowe) zwycięstwo rodu Lannisterów w walce o władzę nad Westeros. Znakomitym pretekstem do odświeżenia znajomości liczącej już sobie 20 lat trzeciej części „Pieśni Lodu i Ognia” (anglojęzyczna wersja ukazała się po raz pierwszy w 2000 roku, polskojęzyczna w 2002) jest jej nowe, ilustrowane wydanie – to prawdziwa ozdoba każdej domowej biblioteczki!

O ile poprzedzająca niniejszy tom część sagi zatytułowana „Stal i śnieg” była bardziej opisowa i generalnie mało w niej było decydujących, krwawych zwrotów akcji, o tyle „Krew i złoto” po prostu obfituje w tego rodzaju wydarzenia. Akcji i śmierci jest tutaj multum! Jedni będą Martina za to kochać, inni otwarcie nienawidzić – niejeden czyjś ulubiony bohater straci bowiem w tej odsłonie sagi życie.

Co rozdział lądujemy w praktycznie innej części Westeros (i nie tylko). Królestwem wciąż rządzi Joffrey, jednak jego rządy są co najmniej niepewne. Upokorzony Stannis wpada w sidła kapłanki Melisandre, a Dany wciąż zbiera siły za Wąskim Morzem. Dzicy przypuszczają atak na Mur – jeśli się przez niego przedrą, to Północy i całemu Westeros grozi ich brutalna inwazja. Dzikich jednak nie sposób za ich działania winić – depczą im bowiem po piętach Inni… Ten wspólny, przerażający wróg jest prawdziwym i najgroźniejszym przeciwnikiem całego świata żywych…

„Krew i złoto”, co jest naturalną koleją rzeczy, powinno się czytać tuż po lekturze „Gry o tron”, „Starcia królów” oraz „Stali i śniegu”. Teoretycznie można się w fabule bez znajomości poprzednich części połapać, ale… to nie to samo :) I może to być bez znajomości kontekstu oraz poprzednich wydarzeń coraz trudniejsze… Doświadczenie i przyjemność płynąca z lektury nie są także bez lektury starszych tomów pełne. A my wkraczamy w takim wypadku w sam środek opowieści, co może być dezorientujące. Możecie więc spróbować lektury bez znajomości poprzednich części, jednak robicie to na własną odpowiedzialność.

To właśnie „Krew i złoto” przynosi całej „Pieśni Lodu i Ognia” kilka przełomowych momentów. Wstrząsającym wydarzeniem, które zszokowało całą w zasadzie publikę sagi, były Krwawe Gody – mord popełniony na rodzie Starków, których Walder Frey zaprosił pod swój dach, a później (gwałcąc święte prawa gościnności) bezlitośnie wyrżnął podczas uczty weselnej do spółki z Boltonami i przy inspiracji Lannisterów… To jedno z najważniejszych wydarzeń całej sagi, także w kontekście serialu. Od tej chwili każdy widz i czytelnik utwierdził się tylko w przekonaniu, że w „Pieśni Lodu i Ognia” możliwe jest absolutnie wszystko, a żaden z bohaterów nie jest tak naprawdę bezpieczny.

Od „Krwi i złota” począwszy pojawia się także wyraźny i poważny fabularny rozdźwięk pomiędzy książkami, a serialem. Od tego mniej więcej momentu showrunnerzy HBO zaczynają pomijać kilka istotnych w książkach wątków i postaci, na czele z Lady Stoneheart (która jest mściwym i żądnym zemsty wcieleniem zamordowanej podczas Krwawych Godów Catelyn Stark). To właśnie od „Krwi i złota” począwszy książki pozostały tym, czym były, a serial stał się historią coraz bardziej autonomiczną i coraz bardziej oderwaną od swego literackiego pierwowzoru.

„Pieśń Lodu i Ognia” to międzynarodowy fenomen. Śmiało można zaryzykować tezę, że jest to wciąż najpopularniejsza saga fantasy na świecie. Sukces książek Martina tkwi w ich epickim rozmachu oraz w precyzyjnym, iście aptekarskim odmierzeniu proporcji składników tego literackiego dania, a mam na myśli połączenie opowieści fantasy, walki o władzę, magii, smoków, dworskich intryg i spisków, a także wątków stricte obyczajowych. Poza olśniewającymi walorami fabularnymi „Pieśń Lodu i Ognia” jest także machiavellicznym studium ludzkiej natury i cechuje się znakomitym opowiadaniem historii poszczególnych postaci, co Martin skrzętnie wykorzystuje szokując czytelnika tym, że na początku każe odbiorcy polubić jakąś postać, a później w bezlitosny sposób i w najmniej spodziewanym momencie pozbawia ją życia. To znak firmowy sagi, który sprawia, że kolejne jej tomy czytamy z wypiekami na twarzy oraz z niecierpliwym oczekiwaniem i z niepewnością, co też się za chwilę wydarzy. .. Bo że coś się stanie, to zawsze pewne – Martin tego nas właśnie tą sagą nauczył: ciągłego siedzenia w trakcie lektury jak na szpilkach :)

Wydanie jest przepiękne :) Będzie ono ozdobą każdej domowej biblioteczki. Twarda oprawa, świetnej jakości papier, jednolita z poprzednimi wydaniami ilustrowanymi szata graficzna okładek – to wszystko świetnie wygląda i po prostu cieszy oko.

Idealnie jednak nie jest… Można (i chyba wręcz trzeba) doczepić się bowiem do tego, że zamieszczone w „Krwi i złocie” kolorowe ilustracje są dużo gorszej jakości niż w poprzednich częściach… Jest ich też mniej. To niepokojące, jakość ilustracji była bowiem dotąd wraz z dbałością o ich detale jednym z najmocniejszych punktów ilustrowanych wznowień kolejnych części sagi. Ten trend jest niestety zauważalny – ilość i jakość ilustracji maleje z tomu na tom, w „Krwi i złocie” jest ich jeszcze mniej niż w „Stali i śniegu”… Szkoda…

Złe wrażenie związane z kwestią ilustracji zaciera nieco zamieszczony na końcu tomu obszerny dodatek na temat wielkich rodów, dworów, postaci i istotnych dla historii Siedmiu Królestw wydarzeń. To w zasadzie zbiór najważniejszych informacji początkowych w pigułce, którą mogą nieco ułatwić czytelnikowi rozeznanie się w tym co i jak (bo jest tego naprawdę sporo). Tak więc ten element jak najbardziej na plus.

Lektura jest ponadczasowa, z całą pewnością godna uwagi i warta przeczytania! „Pieśń Lodu i Ognia”, jako kultową sagę, z całą pewnością warto znać :)

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni taniaksiazka.pl

#NawałnicaMieczy #KrewiZłoto #GeorgeRRMartin #TaniaKsiążka #bloggujezTK #Westeros #PieśńLoduiOgnia

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/12/nawanica-mieczy-krew-i-zoto-george-rr.html

Złoci się krew…

Druga część „Nawałnicy mieczy” George’a R.R. Martina nie bez kozery nosi tytuł „Krew i złoto” – krew poleje się bowiem w kolejnych rozdziałach obficie, a tytułowe złoto to świetna metafora na (przynajmniej chwilowe) zwycięstwo rodu Lannisterów w walce o władzę nad Westeros. Znakomitym pretekstem do odświeżenia znajomości liczącej już sobie 20 lat trzeciej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świat się zmienia, ludzie, którzy w nim żyją próbują sprawić, aby było im łatwiej, nawiązują sojusze, które nie zawsze okazują się dla nich właściwe. Czasem mocno są zakrapiane nie tylko trunkami, ale także krwią niewinnych. Czy są tego warte? George R. R. Martin w swoim cyklu Pieśń lidu i ognia ukazuje, że niczego nie można być pewnym, czasem nawet wspólne zagrożenie to zbyt mało, aby poskromić swoje ambicje. Walka o władzę trwa, a zwycięzca może być tylko jeden. Komu przypadnie korona, kto się do niej zbliży?
„Nawałnica mieczy. Krew i złoto” jest drugą częścią trzeciego tomu sagi Pieśń lodu i ognia, która bez dwóch zdań okazała się czarnym koniem nie tylko pod względem słowa pisanego, ale także fabularnej kreacji serialu, który przywołał całe rodziny do telewizora wraz z emisją każdego nowego odcinka.
W Westeros walki nie mają końca, a korona i żelazny tron czasami są o wiele dalej niż na początku starcia. Każdy władca ostrzy sobie zęby na to, aby odebrać to „co mu się należy”. Każde królestwo powinno mieć godnego i miłościwego monarchę, takiego, który będzie dobrze sprawował swój urząd, jednak z wyborem kandydatów może być ciężko. Nie od dziś wiadomo, że polityka jest brudną dziedziną, a w czasach odległych roszady, konflikty i waśnie zdawały się nie mieć końca. Minęło wiele lat odkąd po raz ostatni zima spowiła siedem królestw, tym razem czuć ją w powietrzu. Każdy się boi jej nadejścia, bo wie, z czym to się wiąże, czy naprawdę nic nie można z tym zrobić? Czy tak trudno się zjednoczyć? Czy właśnie taka jest natura ludzka? Daenerys zbiera siły i gromadzi sojuszników, pragnąc odzyskać koronę, którą „chwilowo” nosi z rodu Lannisterów, jak się skończy ta potyczka?
„Nawałnica mieczy. Krew i złoto” jest zachwycająca, o wiele ciekawsza i lepsza nawet niż jej pierwsza część. Martin potrafi wykreować rzeczywistość w taki sposób, że wszystko wydaje się namacalne, prawdziwe. Bohaterów jest wielu, poza tymi krystalicznymi, bądź mrocznymi są też tacy, których trudno ocenić, którzy z biegiem czasu się zmieniają lub też pokazują inne swoje oblicze, które wcześniej ze zmyłem ukrywali, bo być może nie było to im na rękę. Jednak lepiej nie przywiązywać się do poszczególnych bohaterów, bo nie da się ukryć, iż autor rozsmakował się w ich uśmiercaniu, ci, którzy czytali książkę wcześniej, bądź oglądali serial wiedzą doskonale, co mam na myśli. Czasami darzymy kogoś sympatią, angażujemy się trzymamy kciuki, a następnie czytamy, że został w jakiś sposób pozbawiony życia. "Nawałnica mieczy" to fantastyka na bardzo wysokim poziomie, dopracowana w każdym względzie. Akcja powieści toczy się na wielu frontach, przez co cały czas jest wzbudzana i podtrzymywana czytelnicza ciekawość. Jak to się skończy? Pokażą kolejne, czytane przeze mnie tomy.

Świat się zmienia, ludzie, którzy w nim żyją próbują sprawić, aby było im łatwiej, nawiązują sojusze, które nie zawsze okazują się dla nich właściwe. Czasem mocno są zakrapiane nie tylko trunkami, ale także krwią niewinnych. Czy są tego warte? George R. R. Martin w swoim cyklu Pieśń lidu i ognia ukazuje, że niczego nie można być pewnym, czasem nawet wspólne zagrożenie to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Byłam święcie przekonana, że po tragicznym finale serialu już nic nie zmusi mnie do powrotu do tych książek, zwłaszcza, że nie wiadomo kiedy - i czy w ogóle - autor zechce wydać ostatni tom serii. No ale tak wyszło, że trochę zatęskniłam i miałam ochotę na jakiegoś pewniaka, a jednak te trzy pierwsze tomy naprawdę bardzo mi się podobały. Niefartem pierwszy tom nawałnicy mieczy czytałam - uwaga - siedem lat temu i takie wejście w sam środek historii potrafi jednak zbić z tropu, ale szczęście w nieszczęściu, że fabularnie idzie tym torem, co serial, więc nie mogę powiedzieć, że nie potrafiłam odnaleźć się w historii. Właśnie wręcz przeciwnie - mega szybko wsiąknęłam. Warto zauważyć, że to jest ten tom właśnie, w którym fabuła serialu i książek się rozjeżdża (a ja ze smutkiem musze powiedzieć, że zwłaszcza śmierci, które się tu wydarzyły o wiele bardziej podobały mi się w serialu!).

Tak naprawdę trochę nie wiem, jak to podsumować, bo to dosłownie jest kontynuacja historii, wchodzimy w sam środek akcji, ale pierwsze zdanie tak mi się podobało, że uśmiechnęłam się od ucha do ucha, a jak się okazało, że śmierci przy których zbierałam szczękę z podłogi mogę przeżyć jeszcze raz raz to aż zacierałam rączki. I kurde, naprawdę nie sądziłam, że ja tak bardzo tęskniłam za tym światem!

Bo wiecie, to przede wszystkim jest kawał naprawdę dobrej fantastyki i mimo, że co rozdział jesteśmy w innym kawałku Westeros, albo i dalej, i śledzimy losy zupełnie różnych postaci, to wcale nie jest ciężko nadążyć i chyba nie było takiego momentu, żebym zgubiła gdzieś wątek i nie mogła się połapać. Co najwyżej niektórych bohaterów lubię po prostu mniej, także rozdziały im poświęcone nie sprawiały mi radości - jak choćby Cebulowy Rycerz, czy Sansa, której nie mogę chwilowo znieść. No strasznie mi dziewucha działa na nerwy.

No co ja mogę powiedzieć? To jest naprawdę kawał dobrego fantasy, w które jednak trzeba się wczytać - albo jak w moim przypadku wsłuchać się, bo łatwo zgubić wątek. Skakanie między tak wieloma postaciami o dziwo w ogóle mi nie przeszkadza, choć czasami chciałabym zostać z którąś na dłużej!

Byłam święcie przekonana, że po tragicznym finale serialu już nic nie zmusi mnie do powrotu do tych książek, zwłaszcza, że nie wiadomo kiedy - i czy w ogóle - autor zechce wydać ostatni tom serii. No ale tak wyszło, że trochę zatęskniłam i miałam ochotę na jakiegoś pewniaka, a jednak te trzy pierwsze tomy naprawdę bardzo mi się podobały. Niefartem pierwszy tom nawałnicy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po niniejszy tom, podobnie jak i po poprzedni, sięgnęłam dzięki nowemu, ilustrowanemu wydaniu. Ma twardą oprawę, klimatyczną okładkę i wstawki z ilustracjami. Wprawdzie w porównaniu z Grą o tron, nie ma owych ilustracji tak wiele, ale są dodatkowym smaczkiem.

Mówiąc krótko, gorąco polecam całą serię, zwłaszcza w tym wydaniu. Obyśmy szybko doczekali się Uczy dla wron i... oby Martin nareszcie skończył sagę.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2020/12/nawanica-mieczy-krew-i-zoto-edycja_17.html

Po niniejszy tom, podobnie jak i po poprzedni, sięgnęłam dzięki nowemu, ilustrowanemu wydaniu. Ma twardą oprawę, klimatyczną okładkę i wstawki z ilustracjami. Wprawdzie w porównaniu z Grą o tron, nie ma owych ilustracji tak wiele, ale są dodatkowym smaczkiem.

Mówiąc krótko, gorąco polecam całą serię, zwłaszcza w tym wydaniu. Obyśmy szybko doczekali się Uczy dla wron i......

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Kiedy twoi wrogowie ci się sprzeciwiają, musisz im odpowiedzieć stalą i ogniem. Gdy jednak padną na kolana, musisz im pomóc się podnieść. W przeciwnym razie nikt nigdy nie ugnie przed tobą kolan."

Jaime, Catelyn, Arya, Tyrion, Sansa, Jon, Daenerys, Samwell, Bran, oprowadzają po drugiej części trzeciej odsłony cyklu "Pieśń lodu i ognia". Kontynuujemy podążanie tropem losów postaci, co sprawia mnóstwo radości i przyjemności. Bawimy się rozszyfrowując zawiłości przeznaczenia, a ponieważ Martin pod każdym względem perfekcyjnie dopracowuje bohaterów, to patrzy się na nich jak na realne osoby. Stąd ogromne przywiązanie, ciekawość, jak poradzą sobie w dalszej części życiowych pułapek, zawirowań i niepewności. Pochłaniają niebezpieczne gry, nieuniknione konflikty, klęski przeplatające się z sukcesami, bolesne doświadczenia i ogniste decyzje, zaskakujące wygrane i nieoczekiwane poświęcenia.

Wnikając w powieść całkowicie angażujemy się, atrakcyjnie oprowadza po złożonej naturze człowieka, przywołuje wyjątkową magię fantasy naznaczoną nieznajomością jutra. Emocjonujemy się wielopłaszczyznowym scenariuszem zdarzeń, zaskakującymi zwrotami akcji, brzmieniem przeciwstawnych żywiołów, porywa nas symfonia przygód, zatapiamy się w dźwiękach niebanalnej historii walki o władzę, prestiż, honor i przetrwanie. Reprezentantka książek, jakimi zachwycam się najbardziej, lubię i cenię. Dopracowana w każdym aspekcie, im głębiej w nią wnikam, tym mocniej oczarowuje i zachwyca, intensywniej pragnę więcej. Pożądane uczucie satysfakcji, fenomenalny smak rozkoszy dla duszy, niecierpliwe wyczekiwanie kolejnych przyczyn i następstw losów królestw i ich mieszkańców. Nie dziwi zatem przyznana przeze mnie niemal maksymalna nota.

Narracja bardzo do mnie przemawia, z jednej strony wyważona, solidna i przyjazna, z drugiej doskonale podkręcająca atmosferę, budująca nastrój i dająca poczucie komfortu zasiedzenia. Przekazy płynące ze stron książki zmuszają do refleksji, zachęcają do szukania analogii do realnego świata, przebywania w punktach styku fantasy i realizmu. Stawia na pierwszym planie człowieka, odkrywa sens istnienia, a dopiero potem koloryzuje niezwykłymi stworzeniami. Każdy znajdzie coś dla siebie, postać, którą będzie intensywnie podziwiał i z nią sympatyzował, choć też dostrzegał jej wady, postać, którą znienawidzi i wzgardzi, ale z szacunkiem doceni. Bo nikt nie da się zaszufladkować w jednoznaczność dobra i zła, czerni i bieli, przydzielonej na stałe interpretacji. Na końcu książki zamieszczono przydatny przewodnik po królach i ich dworach, małych i wielkich rodach, buntownikach, wyrzutkach i zaprzysiężonych braciach.

Już sama treść niezwykle wciąga i porywa, pretenduje do miana arcydzieła, a ubrana jeszcze w cudowną oprawę graficzną, sprawia, że przeżywamy fascynujące spotkanie czytelnicze. Czujemy się pełnoprawnymi uczestnikami przedstawionego świata. Podążamy tropem przygód, zmieniając bohaterów, scenerię, czas, misje i roszady. Dla książki decydujemy się zarwać noce, ponieść słusznym sprawom, ambitnym pragnieniom, dynamicznym incydentom, niebywałym splotom okoliczności, sprzyjającym lub nie przypadkom. Drżymy o losy ulubionych bohaterów, ogarnia nas niepewność, czy zdołają przeżyć, wywiązać się z powierzonych zadań, dotrzeć do wyznaczonych przez przeznaczenie punktów, spełnić marzenia, zrealizować życiowe zamysły z myślą o sobie, najbliższych, klanach, plemionach i narodach. A wiemy, że Martin nie oszczędza postaci, często ściąga ich w mroczną stronę niebytu, ale z pewnością, nie zapomnienia.

bookendorfina.pl

"Kiedy twoi wrogowie ci się sprzeciwiają, musisz im odpowiedzieć stalą i ogniem. Gdy jednak padną na kolana, musisz im pomóc się podnieść. W przeciwnym razie nikt nigdy nie ugnie przed tobą kolan."

Jaime, Catelyn, Arya, Tyrion, Sansa, Jon, Daenerys, Samwell, Bran, oprowadzają po drugiej części trzeciej odsłony cyklu "Pieśń lodu i ognia". Kontynuujemy podążanie tropem losów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Stal i śnieg
Wojna w siedmiu królestwach trwa. Młody Wilk, Robb Stark, zebrał armię i ruszył na ratunek siostrom. Świeżo wyklute smoki na stosie pogrzebowym Khala Drogo rosną i niedługo będą stanowiły zagrożenie dla "uzurpatora" Żelaznego Tronu. W Westeros nadchodzi zima. Na murze nocna straż szykuje się do walki z nadchodzącymi mrozami oraz żywymi trupami.



Krew i Złoto
W tej części książki dużo uwagi poświęcone zostało ostatniej przedstawicielce rodu Targaryenów. Daenerys zbiera siły i sojuszników do odzyskania korony, lecz jej smoki są jeszcze młode.
Pomimo, że pretendentów do władzy nad siedmioma królestwami ubyło to walki nadal trwają na kontynencie, a sytuacja z drugiej strony muru również wygląda nieciekawie dla mieszkańców Westeros.


"Nawałnica mieczy" nie zwalnia swojego tempa. Czytelnik nadal poznaje nowe wątki, a akcja lawiruje. Bohaterowie zostali świetnie zarysowani i dodatkowo poznajemy nowe postacie.




ciąg dalszy: https://zaczytana-aniaa.blogspot.com/2020/12/nawanica-mieczy-george-rr-martin.html

Stal i śnieg
Wojna w siedmiu królestwach trwa. Młody Wilk, Robb Stark, zebrał armię i ruszył na ratunek siostrom. Świeżo wyklute smoki na stosie pogrzebowym Khala Drogo rosną i niedługo będą stanowiły zagrożenie dla "uzurpatora" Żelaznego Tronu. W Westeros nadchodzi zima. Na murze nocna straż szykuje się do walki z nadchodzącymi mrozami oraz żywymi trupami.



Krew i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

NAWAŁNICA KRWI I ZŁOTA

Walka o władzę trwa. Tak najkrócej można określić to, co dzieje się w „Krwi i złocie”, drugiej części „Nawałnicy mieczy” – trzeciego tomu sagi „Pieśń lodu i ognia”. Sagi, która stała się światowym fenomenem, imponującym rozmachem i wykonaniem. I imponuje też ten tom, wieńczący kolejny rozdział opowieści o zmaganiach w Westeros, który – choć nieco cieńszy od „Stali i śniegu” – nieprzerwanie zachwyca miłośników dobrej literatury niezależnie od gatunku.

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/11/nawanica-mieczy-krew-i-zoto-edycja.html

NAWAŁNICA KRWI I ZŁOTA

Walka o władzę trwa. Tak najkrócej można określić to, co dzieje się w „Krwi i złocie”, drugiej części „Nawałnicy mieczy” – trzeciego tomu sagi „Pieśń lodu i ognia”. Sagi, która stała się światowym fenomenem, imponującym rozmachem i wykonaniem. I imponuje też ten tom, wieńczący kolejny rozdział opowieści o zmaganiach w Westeros, który – choć nieco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

ta część to było poprostu mistrzostwo! działo sie i to dużo od początku do końca! łaaaaał już sie niemoge doczekac kiedy zakupie kolejne części

ta część to było poprostu mistrzostwo! działo sie i to dużo od początku do końca! łaaaaał już sie niemoge doczekac kiedy zakupie kolejne części

Pokaż mimo to