Kluczowy świadek

Taka sobie kryminalna opowiastka. Ani nie powala, ani nie rozczarowuje. Można przeczytać bez przykrości.

Taka sobie kryminalna opowiastka. Ani nie powala, ani nie rozczarowuje. Można przeczytać bez przykrości.

Druga książka jaką przeczytałam z komisarzem Williamem Wistingiem. Książka może nie ma jakiś mega nagłych zwrotów akcji jednak dobrze się ją czyta i nie zanudza. Plus jest taki, że jest oparta na zbrodni, która miała miejsce w Norwegii. W książce w porównaniu do rzeczywistości historia miała swoje szczęśliwe zakończenie jeżeli można tak to powiedzieć.

Druga książka jaką przeczytałam z komisarzem Williamem Wistingiem. Książka może nie ma jakiś mega nagłych zwrotów akcji jednak dobrze się ją czyta i nie zanudza. Plus jest taki, że jest oparta na zbrodni, która miała miejsce w Norwegii. W książce w porównaniu do rzeczywistości historia miała swoje szczęśliwe zakończenie jeżeli można tak to powiedzieć.

Tak się złożyło, że przeczytałam kilka książek z tego cyklu, ale bez pierwszego tomu. Więc przy temacie styczniowego Wyzwania LC: przeczytam pierwszy tom czegoś - nie miałam wątpliwości. Pora na „Kluczowego świadka”.

Pierwszy tom, powoli się rozkręca opowieść o komisarzu Wistigu. Bez fajerwerków, ale dobrze się czyta. Zmyślna intryga, satysfakcjonujące zwroty akcji, rozwiązanie nieoczywiste. Jest morderstwo, włamanie, pożar, rabunek dużych pieniędzy i logicznie poprowadzone śledztwo, wszystko się zgadza. Jako bonus motyw tanga i fotografowanie ptaków.
Dla mnie za mało norweskiego tła, oprócz nazwisk nie czuje się tu Norwegii. Brakuje mi też troszkę rozbudowania motywu: policjanci prywatnie. bo niczym specjalnym się nie wyróżniają, nic o nich nie wiadomo, nie sposób się z nimi zaprzyjaźnić. Nawet główny komisarz Wistig to postać tajemnicza. Ponieważ czytałam następne tomy, wiem że ten prywatny wątek zostanie rozwinięty, trzeba poczekać.
Dla mnie dużym plusem jest to, że Wistig jest inną postacią niż typowi detektywi z kryminałów, którymi zalany jest rynek. Nie jest pokiereszowany przez los, dotknięty przez nałogi, żaden z niego twardziel, dziwak ani nieudacznik, jakich spotykałam do tej pory. Tylko normalny facet z sąsiedztwa.

Lektura dobra dla miłośników skandynawskich kryminałów. Kolejne tomy lepsze.

Tak się złożyło, że przeczytałam kilka książek z tego cyklu, ale bez pierwszego tomu. Więc przy temacie styczniowego Wyzwania LC: przeczytam pierwszy tom czegoś - nie miałam wątpliwości. Pora na „Kluczowego świadka”.

Pierwszy tom, powoli się rozkręca opowieść o komisarzu Wistigu. Bez fajerwerków, ale dobrze się czyta. Zmyślna intryga, satysfakcjonujące zwroty akcji,...

Niezwykle wciągający skandynawski kryminał. Nowy autor zapewne zagości na dobre u mnie, tym bardziej, że już posiadam kolejne tomy. Czyta się szybko, łatwo, no może ciut za dużo opisów różnych czynności, ale generalnie bardzo dobry kryminał.

Niezwykle wciągający skandynawski kryminał. Nowy autor zapewne zagości na dobre u mnie, tym bardziej, że już posiadam kolejne tomy. Czyta się szybko, łatwo, no może ciut za dużo opisów różnych czynności, ale generalnie bardzo dobry kryminał.

Klasyczny kryminał, bez epatowania ekstremalnymi scenami przemocy. Akcja rozwija się stopniowo, wzbudzając zainteresowanie. Główny bohater to zwykły, pełen empatii człowiek i policjant bez burzliwego życia osobistego (miła odmiana w porównaniu z policjantami alkoholikami, lub inaczej poturbowanymi przez życie).

Klasyczny kryminał, bez epatowania ekstremalnymi scenami przemocy. Akcja rozwija się stopniowo, wzbudzając zainteresowanie. Główny bohater to zwykły, pełen empatii człowiek i policjant bez burzliwego życia osobistego (miła odmiana w porównaniu z policjantami alkoholikami, lub inaczej poturbowanymi przez życie).

Bardzo lubię przeczytać od czasu do czasu coś sensacyjnego ale nie przepadam za książkami w których krew się leje i ogólnie jest dużo przemocy. W książkach tego autora akcja toczy się spokojnie ale jest interesująca. Brakuje mi tylko trochę tła czyli realiów w których osadzona jest akcja bo poza sensacyjnym wątkiem niczego się nie dowiaduję a szkoda.

Bardzo lubię przeczytać od czasu do czasu coś sensacyjnego ale nie przepadam za książkami w których krew się leje i ogólnie jest dużo przemocy. W książkach tego autora akcja toczy się spokojnie ale jest interesująca. Brakuje mi tylko trochę tła czyli realiów w których osadzona jest akcja bo poza sensacyjnym wątkiem niczego się nie dowiaduję a szkoda.

Bardzo dobry kryminał. Nie jest wybitny, ale na przestoje czytelnicze jest świetnym lekarstwem.

Bardzo dobry kryminał. Nie jest wybitny, ale na przestoje czytelnicze jest świetnym lekarstwem.

Jak kryminał: przeczytany-zapomniany.

Jak kryminał: przeczytany-zapomniany.

Dobry kryminał = ciekawe śledztwo. I tu tak było, bez niepotrzebnego skupiania się na wątkach osobistych detektywów. Dochodzenie było żmudne, drobiazgowe i to jest to, co lubię.
Nie ocenię tej książki jako bardzo dobrej, dlatego, że:
- w sumie od połowy książki wiadomo kto jest mordercą i jaki był motyw
- mordercą okazał się "zawodowy" przestępca.
O wiele ciekawsze są kryminały bez gangów narkotykowych, za to ze zbrodniami domowymi, intymnymi.
Tutaj wszystko było trochę zbyt oczywiste.
Ale na pewno sięgnę po dalsze części. Lubię serie kryminalne.

Dobry kryminał = ciekawe śledztwo. I tu tak było, bez niepotrzebnego skupiania się na wątkach osobistych detektywów. Dochodzenie było żmudne, drobiazgowe i to jest to, co lubię.
Nie ocenię tej książki jako bardzo dobrej, dlatego, że:
- w sumie od połowy książki wiadomo kto jest mordercą i jaki był motyw
- mordercą okazał się "zawodowy" przestępca.
O wiele ciekawsze są...

Pierwsza, debiutancka powieść autora zbudowana na kanwie autentycznej historii z 1995 roku, której zalążkiem było jedno z najbardziej zagadkowych i brutalnych zabójstw w dziejach norweskiej kryminalistyki. Autor jako ówczesny, świeżo upieczony funkcjonariusz policji, brał w śledztwie czynny i bezpośredni udział a miejsce morderstwa było jego pierwszym miejscem zbrodni, na którym się znalazł. W momencie ukazania się "Kluczowego świadka" 10 lat później, zagadka wciąż pozostawała nierozwiązana, mimo to autor idzie o krok dalej i decyduje się na urozmaicenie fabuły fikcyjnym zakończeniem, dzięki czemu poznajemy rozwiązanie całej tej dziwnej historii...

Złe to nie było, ale czegoś mi tu zabrakło. Jednak to debiut więc przymykam oko, ale liczę też, że kolejne powieści autora będą już trochę lepiej dopracowane, tym bardziej, że główny bohater William Wisting budzi bardzo dobre i pozytywne odczucia, więc niewykluczone, że jeszcze kiedyś do Horsta wrócę.

Pierwsza, debiutancka powieść autora zbudowana na kanwie autentycznej historii z 1995 roku, której zalążkiem było jedno z najbardziej zagadkowych i brutalnych zabójstw w dziejach norweskiej kryminalistyki. Autor jako ówczesny, świeżo upieczony funkcjonariusz policji, brał w śledztwie czynny i bezpośredni udział a miejsce morderstwa było jego pierwszym miejscem zbrodni, na...