"Milczenie Lodu" - debiut Ragnara Jonassona to kameralny kryminał, którego akcja dzieje się w małej, hermetycznej społeczności, w miasteczku położonym na krańcu świata.
Wspaniałe opisy majestatycznych gór, otaczających i odgradzających Siglufjordur od reszty świata, poczucie samotności i dławiącego mrozu to stały element tego opowiadania.
Sama akcja kryminału nie jest jednakże zbyt porywająca. Bardziej skupiamy się na relacjach początkującego policjanta z nowym środowiskiem i mieszkańcami i oddalaniem się od życia, które już porzucił ale jak na debiut
i tom pierwszy mnie to w zupełności wystarcza. Chętnie sięgnę po kolejne części "Mrocznej wyspy lodu" Jonassona.

"Milczenie Lodu" - debiut Ragnara Jonassona to kameralny kryminał, którego akcja dzieje się w małej, hermetycznej społeczności, w miasteczku położonym na krańcu świata.
Wspaniałe opisy majestatycznych gór, otaczających i odgradzających Siglufjordur od reszty świata, poczucie samotności i dławiącego mrozu to stały element tego opowiadania.
Sama akcja kryminału nie jest...

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

Bardzo zmrożona mrozem i zasypana lawiną historia o młodziutkim policjancie i jego pierwszej pracy. Ari Thór Arason to świeżak po szkole policyjnej, który dostaje pracę na dalekiej północy Islandii, w maleńkim miasteczku o nazwie Siglufjördur. To daleko od jego małego mieszkanka i dziewczyny, która tam została. Jednak mamy rok 2008 i ogólnoświatowy kryzys gospodarczy, więc...darowanej pracy w zęby zaglądać nie będziemy.😉

Ari Thór, mimo sprzeciwu dziewczyny, wyjeżdża. Na miejscu jest spokojnie i leniwie, "tu nic się nigdy nie dzieje", jak przekonuje młodego policjanta stary stażem, komendant posterunku. Niestety, tak jest do czasu...pewnych dziwnych zdarzeń.

Książka coś w sobie ma, duszna atmosfera, chłód i odcięcie od reszty świata powodują lekkie objawy klaustrofobii. Jakoś nie za wyraźnie wszystko widać, jakbyśmy ciągle przedzierali się przez wciąż obecną zamieć i zawieje. Pewnie wszystkie małe miasteczka są podobne, niezależnie od tego, na jakim kontynencie się znajdują. Wszyscy tam, wszystko o sobie wiedzą, ale nikt nic nie mówi, nie ufa się nowo przybyłym...z urzędu się nie ufa.

Śledztwo toczy się leniwie i ospale, zero pośpiechu, czy pędzącej akcji, wiele prywaty, chyba nawet jest ona dominująca nad prowadzonym dochodzeniem, które dzieje się jakby w tle. Jednak mimo wszystko, w końcu na jaw zaczynają wychodzić dawno skrywane tajemnice...

Nie jest to literatura "głęboka", czy podnosząca ciśnienie, wciskająca w fotel i wyzwalająca jakieś druzgocące emocje. No i te imiona i nazwiska tak trudne do zapamiętania, przynajmniej dla mnie. Jednak myślę, że mimo niespecjalnie wysokich ocen, można ją przeczytać, chociażby po to, by wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.

Bardzo zmrożona mrozem i zasypana lawiną historia o młodziutkim policjancie i jego pierwszej pracy. Ari Thór Arason to świeżak po szkole policyjnej, który dostaje pracę na dalekiej północy Islandii, w maleńkim miasteczku o nazwie Siglufjördur. To daleko od jego małego mieszkanka i dziewczyny, która tam została. Jednak mamy rok 2008 i ogólnoświatowy kryzys gospodarczy,...

Dość przyjemny kryminał osadzony w najbardziej zimny miesiącu małego islandzkiego miasteczka.

Dość przyjemny kryminał osadzony w najbardziej zimny miesiącu małego islandzkiego miasteczka.

To kryminał, który długo, długo jest wprowadzeniem wątków, postaci, tła. Jeśli komuś odpowiada takie połączenie obyczajówki z kryminałem to książkę czyta się z przyjemnością i ciekawością ( no i oczywiście ten zimowy klimat na Islandii i w małej miejscowości) Mnie bardziej interesuje samo śledztwo stąd nie zostanę fanką tego niewątpliwie dobrego pisarza.

To kryminał, który długo, długo jest wprowadzeniem wątków, postaci, tła. Jeśli komuś odpowiada takie połączenie obyczajówki z kryminałem to książkę czyta się z przyjemnością i ciekawością ( no i oczywiście ten zimowy klimat na Islandii i w małej miejscowości) Mnie bardziej interesuje samo śledztwo stąd nie zostanę fanką tego niewątpliwie dobrego pisarza.

Książka kryminalno-obyczajowa. Autor dość długo wprowadza czytelnika w wątek, ale akcja jest ciekawa, chociaż tempo nie jest szybkie.

Książka kryminalno-obyczajowa. Autor dość długo wprowadza czytelnika w wątek, ale akcja jest ciekawa, chociaż tempo nie jest szybkie.

Lubię skandynawskie kryminały.milczenie Lodu przypadło mi do gustu i napewno to nie jest ostatnia książka tego autorae

Lubię skandynawskie kryminały.milczenie Lodu przypadło mi do gustu i napewno to nie jest ostatnia książka tego autorae

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

Czyta się dobrze i jest mroźny klimat. Bez nagłych zwrotów akcji, ale lubię świT tego autora. Albo go ktoś lubi albo nie. Mi się podoba.

https://www.instagram.com/uliczne.recenzje/

https://www.instagram.com/uliczne.recenzje/