Wiek krwi

Genialna książka! Konkretne opisy, ale nie długie, to się ceni, jak na książkę historyczną. Poruszane tematy są bardzo ciekawe i na pewno wiele faktów dowiesz się jedynie z tej książki. Świetna! Polecam!

Genialna książka! Konkretne opisy, ale nie długie, to się ceni, jak na książkę historyczną. Poruszane tematy są bardzo ciekawe i na pewno wiele faktów dowiesz się jedynie z tej książki. Świetna! Polecam!

Pokaż mimo to

Solidnie opisane historie wojenne XX wieku. Jedne bardziej interesujące, inne dla mnie może trochę mniej. Książka spodoba się miłośnikom historii i bitew. Dla mnie trochę za dużo opisów bitew, strategii wojennych itp.

Solidnie opisane historie wojenne XX wieku. Jedne bardziej interesujące, inne dla mnie może trochę mniej. Książka spodoba się miłośnikom historii i bitew. Dla mnie trochę za dużo opisów bitew, strategii wojennych itp.

Pokaż mimo to

"Wiek krwi" to 24 pasjonujące opowieści pełne historii, jak i sensacji, skąpane mocno w odautorskim, czyli "Wołoszańskim Sosie". Opowieści rozpoczynające się krwawym zamachem na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w 1914 roku, a zakończone (bardzo) zimnowojennymi wydarzeniami z połowy lat 80. XX wieku.

813-stronicową książkę pożera się z prawdziwie wielkim smakiem, jak i z niekłamaną czytelniczą satysfakcją. Chwilami, wcale nierzadkimi, naprawdę ciężko jest się od niej oderwać. Nie jest to jednak nic wielce tu zaskakującego - ot, Wołoszański w pełnej swej krasie. Znakomitość!

"Wiek krwi" to 24 pasjonujące opowieści pełne historii, jak i sensacji, skąpane mocno w odautorskim, czyli "Wołoszańskim Sosie". Opowieści rozpoczynające się krwawym zamachem na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w 1914 roku, a zakończone (bardzo) zimnowojennymi wydarzeniami z połowy lat 80. XX wieku.

813-stronicową książkę pożera się z prawdziwie wielkim smakiem, jak i z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autor w ciekawy sposób przedstawia najważniejsze fakty XX wieku. Wciągająca, jednak nie daje tyle satysfakcji co wysłuchanie audycji Wołoszańskiego.

Autor w ciekawy sposób przedstawia najważniejsze fakty XX wieku. Wciągająca, jednak nie daje tyle satysfakcji co wysłuchanie audycji Wołoszańskiego.

Pokaż mimo to

Świetna książka. Czyta się tak samo dobrze, jak ogląda Sensacje XX wieku. Napisana bardzo przystępnym językiem. Polecam.

Świetna książka. Czyta się tak samo dobrze, jak ogląda Sensacje XX wieku. Napisana bardzo przystępnym językiem. Polecam.

Pokaż mimo to

To moja pierwsza książka Wołoszańskiego, stylem pisania przypominająca kultowy program tv "Sensacje XX Wieku". Mimo prawie 800 stron czyta się to dobrze, szybko. Dzięki tej książce mogłem przybliżyć sobie genezę konfliktów zbrojnych w Korei czy Afganistanie, oraz dowiedzieć się wielu innych, ciekawych faktów historycznych. Polecam.

To moja pierwsza książka Wołoszańskiego, stylem pisania przypominająca kultowy program tv "Sensacje XX Wieku". Mimo prawie 800 stron czyta się to dobrze, szybko. Dzięki tej książce mogłem przybliżyć sobie genezę konfliktów zbrojnych w Korei czy Afganistanie, oraz dowiedzieć się wielu innych, ciekawych faktów historycznych. Polecam.

Pokaż mimo to

Dobra solidna literatura faktu nie tylko dla fanów pana Wołoszańskiego.

Dobra solidna literatura faktu nie tylko dla fanów pana Wołoszańskiego.

Pokaż mimo to

Dla miłośników historii XX wieku postać Bogusława Wołoszańskiego nie wymaga przedstawiania. Jako autor m.in. serii „Tajna wojna” i „Tego okrutnego wieku” oraz programów z cyklu „Sensacje XX wieku” był jednym z najbardziej znanych popularyzatorów historii w Polsce. Był, ponieważ nadal żyje, ale przeszedł na medialną emeryturę. Jeśli chodzi o pozycje książkowe to przez lata wydawania kolejnych edycji autorowi udało się stworzyć swój charakterystyczny rys, którym cechują się wszystkie jego publikacje. Nie inaczej jest w przypadku „Wieku krwi”. Dostajemy tu starego, dobrego Wołoszańskiego opisującego wybrane wydarzenia z minionego stulecia w typowym dla siebie stylu. Jest to z jednej strony opracowanie historyczne, a z drugiej powieść, gdyż częstą praktyką jest beletryzowanie i niejako „ubieranie w akcję” omawianych wydarzeń. Jak zwykle dużą zaletą są uwagi wstawione obok tekstu właściwego, zawierające skrócone biografie najważniejszych postaci, opis wydarzeń i wyposażenia występującego w opisywanym rozdziale.
Język Wołoszańskiego nie uległ zmianie od czasów chociażby „Tajnej wojny Hitlera”. Jasny, prosty, często tłumaczący pewne zawiłości związane z daną historią dla mniej wprawnych czytelników, a przy tym nie odstraszający liczbą fachowych określeń i obcych zwrotów. Ot, typowe rozwiązanie w dziełach popularnonaukowych. Co do samych historii to podzielono je chronologicznie na części, co ułatwia czytanie na wyrywki. Ceni się u autora fakt, że jeżeli coś nie jest do końca rozpoznane i pomimo upływu kilkudziesięciu lat nie zostało wyjaśnione to potrafi przyznać, że zwyczajnie nadal tego nie wiemy. Oczywiście stawia swoje hipotezy, ale robi to w miarę rozsądnie i z odpowiednim zastrzeżeniem.

Tak naprawdę jedyne zarzuty wobec „Wieku krwi” są dwa: pewna wtórność – ponieważ jeśli ktoś zna poprzednie książki to wiele z omawianych historii się najzwyczajniej w świecie powtarza. Niekiedy są to powtórzenia sprawiające wrażenie bezpośrednio skopiowanych z którejś z „Tajnych wojen” (jak opis ostatnich dni agonii III Rzeszy), ale np. z innymi zdjęciami bądź przeredagowanym opisem. Drugi zarzut jest bardziej ogólny i tyczy się samej wizji historii prezentowanej przez Wołoszańskiego. Nie jest ona zła ani merytorycznie wadliwa, tylko w pewnym sensie romantyczno-idealistyczna, typowa dla poglądów konstruktywistycznych w znaczeniu dziedziny wiedzy jaką są stosunki międzynarodowe. Niekiedy autorowi wydaje się brakować spojrzenia geopolitycznego, które dużo tłumaczy. Zwłaszcza, że w świetle coraz popularniejszego nurtu neorealistycznego, jaki od niecałej dekady zaczyna się w Polsce popularyzować wraz z rozpowszechnianiem dokonań ośrodków typu Stratfor, OSW i innych think tanków, niektóre z twierdzeń autora są odrobinę dyskusyjne. Nie ma tu co prawda kwiatków jak „Druga Wojna wybuchła, bo Hitler nienawidził Żydów i Polaków” (trafiają się tacy „pisarze”), ale czasami chciałoby się nieco bardziej strategicznego przedstawienia sytuacji.
Pomijając to, książka ta to nadal kawał solidnej porcji historii. Począwszy od sprawy zabójstwa arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie przez wybrane wydarzenia z okresu II WŚ po względnie świeże lata 80-te, poznajemy dużo faktów rzutujących na podejmowane ówcześnie decyzje, co w konsekwencji w jakimś stopniu pozwala czytelnikowi samodzielnie dojść do własnych wniosków. Niektórym może przeszkadzać wkładanie w usta historycznych postaci słów, co do których nie ma pewności, że je wypowiedzieli, ale taka jest już specyfika pisarstwa Bogusława Wołoszańskiego. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby po przeczytaniu popularnonaukowego „Wieku krwi” sięgnąć po innych publicystów lub materiały źródłowe.

Dla miłośników historii XX wieku postać Bogusława Wołoszańskiego nie wymaga przedstawiania. Jako autor m.in. serii „Tajna wojna” i „Tego okrutnego wieku” oraz programów z cyklu „Sensacje XX wieku” był jednym z najbardziej znanych popularyzatorów historii w Polsce. Był, ponieważ nadal żyje, ale przeszedł na medialną emeryturę. Jeśli chodzi o pozycje książkowe to przez lata...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana bardzo przystępnym językiem, wciągająca od pierwszej do ostatniej strony. Chociaż przyznam, że spodziewałem się czegoś bardzo nacechowano politycznie. Zamiast tego występują spore opisy techniczne ówczesnych broni.

Książka napisana bardzo przystępnym językiem, wciągająca od pierwszej do ostatniej strony. Chociaż przyznam, że spodziewałem się czegoś bardzo nacechowano politycznie. Zamiast tego występują spore opisy techniczne ówczesnych broni.

Pokaż mimo to

Czytałam od deski do deski pomimo obszerności książki.
Oglądałam wiele reportaży Wołoszańskiego,ale książka to jednak książka.
Super się czyta i tyle wiadomości poza kulisami

Czytałam od deski do deski pomimo obszerności książki.
Oglądałam wiele reportaży Wołoszańskiego,ale książka to jednak książka.
Super się czyta i tyle wiadomości poza kulisami

Pokaż mimo to