"Pamiętniki górników" wydane w 1973 roku to zbiór 29 relacji osób związanych z górnictwem: zarówno prostych robotników, jak inżynierów i techników górnictwa.
Duży przekrój wiekowy piszących - ponad 40 lat różnicy między najstarszym i najmłodszym daje wgląd zarówno w warunki pracy górnika "za Niemca", w okresie międzywojennym, podczas okupacji, jaki i w Polsce Ludowej.
Najciekawsze są jak dla mnie opisy dotyczące ciężkich warunków pracy, relacji społecznych między załogą, czy też mało znane detale historyczne, które również można z tej książki wyłowić.
Chyba najciekawsza jest opowieść Erazma Fryczkowskiego "Od petersburskiego Instytutu Górnictwa do Politechniki Śląskiej" - czyta się ją jak dobrą przygodówkę. Polecam ją osobom, które nie będą miały ochoty przebrnąć przez całość.
Niestety właśnie "brnięcie" to pasujące słowo do stylu lektury niektórych tekstów, zbyt nasyconych treściami politycznymi (PPR, PZPR i tak dalej),chociaż nawet w nich niejedna informacja jest ciekawa i przydatna.
Wobec braku wielu tego typu wydawnictw książka "Pamiętniki górników" zasługuje na uwagę jako cenny tekst źródłowy jak i wprowadzenie w realia XX-wiecznego górnictwa na ziemiach polskich, gdyż dobrze ukazuje jego przeobrażenia techniczne i socjalne.

"Pamiętniki górników" wydane w 1973 roku to zbiór 29 relacji osób związanych z górnictwem: zarówno prostych robotników, jak inżynierów i techników górnictwa.
Duży przekrój wiekowy piszących - ponad 40 lat różnicy między najstarszym i najmłodszym daje wgląd zarówno w warunki pracy górnika "za Niemca", w okresie międzywojennym, podczas okupacji, jaki i w Polsce Ludowej....