Czytając recenzje, opinie i widząc wysoką ocenę spodziewałam się czegoś więcej. Wchodziłam w tę książkę z nastawieniem, że ma ona charakter ezoteryczny, jednak nie spodziewałam się, że będzie po prostu nudna.
Wszystko w tej książce jest mętne, autor nic nie wyjaśnia, nic nie pokazuje takim jakie jest. Przez cały czas czytelnik zastanawia się co jest realne, a co dzieje się w podświadomości bohaterów. Tak skonstruowana fabuła może i miałaby sens, gdyby nie to, że książka kończy się w sposób (moim zdaniem) nagły i nieciekawy. Tak jakby autorowi skończyły się pomysły, albo stracił zainteresowanie stworzoną przez siebie filozofią wędrówki dusz i wielowarstwowych rzeczywistości.
Pomysł - świetny. Wykonanie - nie najlepsze.

Czytając recenzje, opinie i widząc wysoką ocenę spodziewałam się czegoś więcej. Wchodziłam w tę książkę z nastawieniem, że ma ona charakter ezoteryczny, jednak nie spodziewałam się, że będzie po prostu nudna.
Wszystko w tej książce jest mętne, autor nic nie wyjaśnia, nic nie pokazuje takim jakie jest. Przez cały czas czytelnik zastanawia się co jest realne, a co dzieje się...

Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował i szybko zapragnęłam przeczytać „Ajrun”. Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać i moje podejrzenia, co do tej historii zostały tylko nietrafionymi pomysłami, lecz to, co otrzymałam w zamian, w pełni mnie usatysfakcjonowało.

Powieść zaczyna się mętnie i trudno było mi się odnaleźć w świecie wykreowanym przez autora. Poznałam losy pewnej pary. La Rin i Keltan Remu zatrzymują się w przydrożnej chacie, by zjeść i wypić nieco trunku u starszego rybaka. Brzmi całkiem prosto, ale tak nie jest. W tym momencie zaczyna się prawdziwie epicka podroż. Dziwne imiona i dezorientujące rozmowy trochę mnie oszołomiły, lecz czytałam dalej i nawet nie wiem, kiedy wsiąknęłam w tą niezwykłą opowieść. Momentami na usta cisnęło mi się WOW! Bo dzieję się w tej książce, oj dzieje!

Świta, jaki pokazał autor jest piękny i nieprzewidywalny. Trudno odróżnić prawdę od fikcji. Nieziemska kraina obfituję w nieznane gatunki i przedziwne stworzenia. Morskie i podmorskie wyprawy oraz podniebne ewolucje wprawiają w zachwyt. Jest to bajka o ludziach-zwierzętach, którzy kontemplują życie i wprawiają czytelnika również w stan zadumy. Dużo w tej książce jest właśnie owych rozmyślań, bo wszystkie rozmowy i sytuacje prowadzą do rozważań nad egzystencją człowieka oraz jego pragnieniami i potrzebami. Życie wieczne jest możliwe, a może to tylko mrzonka?

Pomimo ukrytych znaczeń i licznych przesłań, ja myślę o tej powieść jak o bardzo dobrej fantastyce. Krajobraz zachwyca, a bohaterowie dodatkowo czynią go atrakcyjnym dla odbiorcy. Jest to baśń, lecz z pewnością nie dla dzieci. Nawet w najśmielszych przypuszczeniach, nie zakładałam, że fabuła rozwinie się w tym kierunku i bajka przerodzi się w namiętną i śmiałą legendę. Erotyka odgrywa tu znaczącą rolę, a opisy są na przyzwoitym poziomie.

* strona 137

Akcja płynie równomiernie. Cały czas coś się dzieję, jednak liczne rozmowy, które nie zawsze są jasne, wymagają dłuższych rozważań, troszkę stopują rozwój wypadków. W „Ajrun” znajdziecie również wiele wierszy. Jedne szokują trafnością porównań, a inne zwyczajnie bawią rubasznym wydźwiękiem. Niektóre są lepsze, inne gorsze, ale to te momenty lubiłam najbardziej. Ilustrację również wzbudziły mój entuzjazm, gdyż ułatwiają zwizualizowanie sobie niektórych postaci, co uważam za świetny dodatek.

„Ajrun” to powieść, o której długo można rozmyślać i wracać do wybranych momentów.. Klimat otulający tę powieść jest niezwykły, eteryczny i momentami przyprawiający o zawrót głowy. Może nie jest to książka idealna, ale ma w sobie nieodparty urok, więc jak najbardziej powieść polecam. „Ajrun” to piękna afirmacja życia! 7/10!

Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował i szybko zapragnęłam przeczytać „Ajrun”. Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać i moje podejrzenia, co do tej historii zostały tylko nietrafionymi pomysłami, lecz to, co otrzymałam w zamian, w pełni mnie usatysfakcjonowało.

Powieść zaczyna się mętnie i trudno było mi się odnaleźć w świecie wykreowanym przez autora....

Trudno mi się zgodzić z opinią, że to powieść ezoteryczna, że główną rolę gra w "Ajrun" wędrówka dusz. Rzeczywiście główny bohater schodzi w głąb siebie, ale to przecież doświadczenie miłości jest odpowiedzialne za jego podróż.

"Ajrun" jest opisem niesamowitym, dotyka bowiem związku Erosa z Tanatosem. Jest ogromnym wkładem w nasze zrozumienie, dlaczego Miłość i Agonia są dwoma stronami tego samego fenomenu. Im mocniej kochamy, tym bliżej nam do tego co ostateczne...

Droga głównego bohatera ukazuje nam, czym jest dusza. To bowiem dusza jest głównym bohaterem "Ajrun". W tym sensie "Ajrun" dotyka wędrówki dusz; ta powieść ma bowiem duszę, w to nie wątpię, zaś fabuła jest opisem duszy tej wędrówki.

Opisywanie tej książki bez spoilerów mija się z celem. Chciałam tylko zasygnalizować, że to jedyna powieść o DUSZY jaką kiedykolwiek czytałam. Ta powieść dała mi odpowiedź na pytanie czym jest dusza i dlaczego możemy mówić o jej wędrówce. A przecież jest "Ajrun" jednocześnie przepiękną opowieścią o miłości, historią awanturniczą z pogranicza fantasy i mrocznego thrillera, jest baśnią pełną pełnokrwistych bohaterów o charakterach na jakich oczekujemy sięgając po prozę. A jednak czuje się, że bohaterowie ci są przejawami czegoś wyższego, co kieruje ich losem. Tym czymś jest dusza...

Trudno mi się zgodzić z opinią, że to powieść ezoteryczna, że główną rolę gra w "Ajrun" wędrówka dusz. Rzeczywiście główny bohater schodzi w głąb siebie, ale to przecież doświadczenie miłości jest odpowiedzialne za jego podróż.

"Ajrun" jest opisem niesamowitym, dotyka bowiem związku Erosa z Tanatosem. Jest ogromnym wkładem w nasze zrozumienie, dlaczego Miłość i Agonia są...

Ciekawy profil na Facebooku sugeruje, że mamy do czynienia z czymś więcej niż książką (profil działa na urządzeniach MOBILNYCH, autorzy użyli narzędzia prezentacji danych, które otwiera się tylko na smartfonach). A jednak jest Ajrun książką pod każdym względem, a może i więcej biorąc pod uwagę, że jego treść to wstęp do świata kart i magii. Podróżnicza awantura z bohaterami i bohaterkami którzy kochają się i kłócą to jedynie wstęp.

Jest tutaj jakaś tajemnica. Nawet nie jakaś. Jest tu tajemnica przez duże T, która otwiera przed nami świat, jaki trudno znaleźć pośród wizji literackich speców od kreacji światów. To tajemnica o naturze ostatecznej. Tajemnica której autor nigdy nie nazywa z imienia, a przecież dobrze wiemy, o jaką tajemnicę mu chodzi. Odchodzimy więc od lektury pokrzepieni. Takie chyba było zamierzenie...

Ciekawy profil na Facebooku sugeruje, że mamy do czynienia z czymś więcej niż książką (profil działa na urządzeniach MOBILNYCH, autorzy użyli narzędzia prezentacji danych, które otwiera się tylko na smartfonach). A jednak jest Ajrun książką pod każdym względem, a może i więcej biorąc pod uwagę, że jego treść to wstęp do świata kart i magii. Podróżnicza awantura z bohaterami...

Siekacze w ruch! Przeżucie tej prozy dodaje skrzydeł, ale najpierw trzeba ją ugryźć. Wchodziłam w to z uczuciem, że tonę. Potem okazało się, że autorowi o to chodziło! To chyba nie spoiler?

Kolosalne doznanie. Czy da się przeżyć własną agonię? No no, poza tym to komedia i pieprzna erotyka, więc proszę tylko nie sądzić, że mamy do czynienia z "Tybetańską księgą umarłych". Kariery autorowi nie wróżę, raczej rolę one-hit wonder, ale to i tak wiele znaczy.

Czemu właściwie skusiłam się na tę recenzję? Bo taka jestem, że jak mi się coś podoba, to się tym dzielę. Nawet sobie konto założę na odpowiednim portalu. Z tego powodu polecam. Bo chciało mi się zaklikać w klawiaturę i polecić tę literaturę - już zaczynam rymować, jakby Ajrun na mnie spłynął ;)

W książce są piękne liryczne wiersze, bez nachalności wplecione w fabułę. Ot tak, ktoś śpiewa czasem przepiękną piosenkę. I na szczęście są w nich rymy, tak jak trzeba. I na szczęście nie są to rymy częstochowskie, tak jak u mnie.

Brawo ja!

Siekacze w ruch! Przeżucie tej prozy dodaje skrzydeł, ale najpierw trzeba ją ugryźć. Wchodziłam w to z uczuciem, że tonę. Potem okazało się, że autorowi o to chodziło! To chyba nie spoiler?

Kolosalne doznanie. Czy da się przeżyć własną agonię? No no, poza tym to komedia i pieprzna erotyka, więc proszę tylko nie sądzić, że mamy do czynienia z "Tybetańską księgą...

To jest rakieta! Wbiło mnie w fotel. Polecam, chociaż sens powieści dopiero do mnie dociera. Faktem jest, że zgodnie z opisem, ma to głęboki podtekst ezoteryczny. Ale nic dosłownie. To chyba największa zaleta książki, że temat wędrówki dusz jakby tylnymi drzwiami jest nam prezentowany. Nagle zaskakuje: jesteśmy w tym, ten opis w jakiś sposób trafia :)

To jest rakieta! Wbiło mnie w fotel. Polecam, chociaż sens powieści dopiero do mnie dociera. Faktem jest, że zgodnie z opisem, ma to głęboki podtekst ezoteryczny. Ale nic dosłownie. To chyba największa zaleta książki, że temat wędrówki dusz jakby tylnymi drzwiami jest nam prezentowany. Nagle zaskakuje: jesteśmy w tym, ten opis w jakiś sposób trafia :)