Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość zgrabnie połączonych ze sobą kilka wątków i fajnie wykorzystane tło Alaski. W klimacie książka jednak jest jakoś naiwna, szczególnie zakończenie mocno przekombinowane. Największym błędem autorki był wybór narracji pierwszoosobowej, nie udało się jej bowiem zróżnicować stylów poszczególnych osób opowiadających swoje historie. Bohaterowie są przez to tak podobni w odbiorze, że idea kilku narratorów traci sens, postacie się rozmywają i nie mają choćby rysu indywidualności. Pozycja raczej dla młodzieży.

Dość zgrabnie połączonych ze sobą kilka wątków i fajnie wykorzystane tło Alaski. W klimacie książka jednak jest jakoś naiwna, szczególnie zakończenie mocno przekombinowane. Największym błędem autorki był wybór narracji pierwszoosobowej, nie udało się jej bowiem zróżnicować stylów poszczególnych osób opowiadających swoje historie. Bohaterowie są przez to tak podobni w...

Po przeczytaniu „Ścieżek północy” natychmiast zarezerwowałam w bibliotece wszystkie pozostałe książki Flanagana. Po przeczytaniu „Księgi ryb” anulowałam rezerwacje… Nie mam problemu z nierealnymi wydarzeniami, dziwacznymi bohaterami, nawet przemocą w literaturze. Mam chyba natomiast problem z chaosem i niespójnością. Początek był dobry, ale potem bardzo ciężko było mi utrzymać koncentrację podczas czytania, wielokrotnie uciekał mi wątek, nie mówiąc o celu czy idei, o których tropieniu w ogóle zapomniałam. Kilkakrotnie zasnęłam, czemu wciąż się dziwię – jak można zasnąć czytając o bardzo zaskakujących wydarzeniach albo brutalnych czynach? Nie wiem. Nieodgadniony paradoks tej książki i potężny wysiłek włożony w jej ukończenie zniechęciły mnie niestety do reszty twórczości autora.

Po przeczytaniu „Ścieżek północy” natychmiast zarezerwowałam w bibliotece wszystkie pozostałe książki Flanagana. Po przeczytaniu „Księgi ryb” anulowałam rezerwacje… Nie mam problemu z nierealnymi wydarzeniami, dziwacznymi bohaterami, nawet przemocą w literaturze. Mam chyba natomiast problem z chaosem i niespójnością. Początek był dobry, ale potem bardzo ciężko było mi...

Przedostatnia z książek autora, której dotychczas nie przeczytałam. Trzymałam ją długo i na jakąś specjalną okazję, a gdy wreszcie postanowiłam się do niej dobrać, ze smutkiem odkryłam, że Murakami mi się znudził… Wprawdzie jest w tej powieści sporo świeżych elementów (większość wydawca wyjawia na okładce), ale całość mocno osadza się na typowych dla autora motywach i bohaterach (samotni, dobrze zorganizowani, cierpliwie czekający na znaki, przemieszczający się między wymiarami). Książka nie jest zła, czyta się płynnie, momentami z zaciekawieniem, momentami z niesmakiem. Zdecydowanie jednak lepiej zabrać się za nią natychmiast, gdy nabierze się ochoty na Murakamiego, może wtedy będzie podobać się bardziej.

Przedostatnia z książek autora, której dotychczas nie przeczytałam. Trzymałam ją długo i na jakąś specjalną okazję, a gdy wreszcie postanowiłam się do niej dobrać, ze smutkiem odkryłam, że Murakami mi się znudził… Wprawdzie jest w tej powieści sporo świeżych elementów (większość wydawca wyjawia na okładce), ale całość mocno osadza się na typowych dla autora motywach i...