Podobno kultowa książka młodych norweskich czytelników. Niezwykle wrażliwy dwudziestopięciolatek szuka swojego miejsca w życiu. Dokonuje wielu trafnych spostrzeżeń dotyczących świata i rządzących nim prawidłowości, potrafi zachwycić się zdarzeniami, które dla wielu innych nie są godne uwagi. Książka od początku dziwna, przełamująca schematy, ale wciąga i kończąc czytanie można uwierzyć, że zafascynowała norweską młodzież.

Podobno kultowa książka młodych norweskich czytelników. Niezwykle wrażliwy dwudziestopięciolatek szuka swojego miejsca w życiu. Dokonuje wielu trafnych spostrzeżeń dotyczących świata i rządzących nim prawidłowości, potrafi zachwycić się zdarzeniami, które dla wielu innych nie są godne uwagi. Książka od początku dziwna, przełamująca schematy, ale wciąga i kończąc czytanie...

Książka która przeczytałem była bardzo często używana. Czytało ją chyba wielu ludzi. Pogniecione okładka sugeruje ze co najmniej 100 lub 120. Nie umiem określić dokładnie ale tak myśle. „Zbrodnia i kara” to na pewno dzieło większej rangi. Ale to tez mój domyśl. W końcu skąd wiadomo która książka jest bardziej wartościowa ? Zbrodnie i karę przeczytało zapewne więcej czytelników. Można z tego wysnuć tezę, ze większej ilości osób przypadła do gustu. / w takim stylu ( to moja nieudolna próbka podrobienia autora i tłumacza) jest pisana ta książka. Mi osobiście się bardzo podoba. Ciekawa odmiana po Servsntesie

Książka która przeczytałem była bardzo często używana. Czytało ją chyba wielu ludzi. Pogniecione okładka sugeruje ze co najmniej 100 lub 120. Nie umiem określić dokładnie ale tak myśle. „Zbrodnia i kara” to na pewno dzieło większej rangi. Ale to tez mój domyśl. W końcu skąd wiadomo która książka jest bardziej wartościowa ? Zbrodnie i karę przeczytało zapewne więcej...

JESTEM SUPER CZY NIE?

Główny bohater to 25-latek, któremu ciężko odnaleźć się w życiu. Gdy przegrywa z bratem w grze w krokieta, załamuje się. Rzuca studia, ukrywa się w nieswoim mieszkaniu i powraca do świata dziecka. Nie tylko symbolicznie. O życiu i jego sensie, dzieciństwie i dorosłości z ogromną dozą humoru.

„Naiwny. Super” to lektura, która spodobała mi się jak żadna inna. Ze względu na fabułę, język autora i niezawodną szybkość czytania. Dzięki nieco „naiwnemu” stylowi autora, prostym, krótkim i niemal urywanym zdaniem przez książkę możemy przefrunąć w kilka godzin. I to dosłownie. A przy okazji nie mamy wrażenia, że nie zostawiła ona w nas żadnego śladu. Nie, co to, to nie.

„Nie żądam wiele. Ale chciałbym, żeby mi było dobrze. Mam ochotę na nieskomplikowane, dobre życie z wieloma miłymi chwilami i masą zabawy.”

Opowieść może wydawać się dziwna, absurdalna i zaskakująca. A już na pewno nie taka, jakiej studenci mogliby oczekiwać pod hasłem „lektura”. Moim zdaniem idealnie odzwierciedla to, czego doświadczają młodsi i nieco starsi ludzie w dzisiejszym świecie. A w szczególności ci, którzy znajdują się gdzieś pomiędzy dzieciństwem a dorosłością. Którzy przeżywają wątpliwości, chwile załamania, którzy szukają swojego miejsca w świecie i swojej drogi wśród różnorakich szlaków. Którzy tęsknią za czasami, gdy wszystko było czarne lub białe. Bez szarości. Których czasami dopada ciemność, którzy czasami nie widzą nawet cienia światła w tunelu i którzy błądzą nawet z otwartymi oczami. Którzy tęsknią za czymś nieokreślonym, którzy czują się przygnębieni pozornie bez powodu. Którzy dorastają. Gubią się. I odnajdują. Chociaż nie zawsze.

Chyba widać to jak na dłoni, że ta powieść mnie ujęła. Swoją prostotą, niemal przeźroczystym stylem, ale i ogromem przemyśleń, które mi przyniosła. Masą refleksji, niespodziewanych myśli. Z prawdziwą szczerością, ironią i specyficznym humorem.

„Naiwny. Super” to moim skromnym zdaniem lektura warta przeczytania. Koniecznie.

www.carolinelivre.pl

JESTEM SUPER CZY NIE?

Główny bohater to 25-latek, któremu ciężko odnaleźć się w życiu. Gdy przegrywa z bratem w grze w krokieta, załamuje się. Rzuca studia, ukrywa się w nieswoim mieszkaniu i powraca do świata dziecka. Nie tylko symbolicznie. O życiu i jego sensie, dzieciństwie i dorosłości z ogromną dozą humoru.

„Naiwny. Super” to lektura, która spodobała mi się jak...

Lubię tę książkę, za pewnego rodzaju specyficzność. Wyróżnia się wśród innych książek, na które natknąć możemy się na co dzień. Lubię ją też za ciepło, które w sobie nosi. To po prostu miła historia o młodym człowieku, który w pewnym momencie czuje, jakby coś powinno się zmienić w jego życiu. Podejmowane przez niego kroki przypominają o sposobie myślenia dziecka, i ta prostota myśli urzeka. To nie jest książka dla każdego, ale jeśli jesteś wrażliwcem, to myślę, że ci się spodoba.

Lubię tę książkę, za pewnego rodzaju specyficzność. Wyróżnia się wśród innych książek, na które natknąć możemy się na co dzień. Lubię ją też za ciepło, które w sobie nosi. To po prostu miła historia o młodym człowieku, który w pewnym momencie czuje, jakby coś powinno się zmienić w jego życiu. Podejmowane przez niego kroki przypominają o sposobie myślenia dziecka, i ta...

Ładne. Naiwne. Infantylne. Ale jednak super.
Ciekawy pomysł, ciekawa forma, mądre wnioski. Odkrywanie w powieści analogii do własnych problemów i przemyśleń wywołuje życzliwy uśmiech na twarzy. Daje nadzieję na to, że wszystko w końcu się ułoży. Uczy nabierania perspektywy. Ukazuje jak banalne problemy potrafią czasami zachwiać nasz wewnętrzny spokój i równowagę i wpędzić w niepohamowaną apatię. Bardzo przyjemna lektura, pierwsza i na pewno nie ostatnia autorstwa Erlenda Loe na którą się skuszę.

Ładne. Naiwne. Infantylne. Ale jednak super.
Ciekawy pomysł, ciekawa forma, mądre wnioski. Odkrywanie w powieści analogii do własnych problemów i przemyśleń wywołuje życzliwy uśmiech na twarzy. Daje nadzieję na to, że wszystko w końcu się ułoży. Uczy nabierania perspektywy. Ukazuje jak banalne problemy potrafią czasami zachwiać nasz wewnętrzny spokój i równowagę i wpędzić w...

Dla mnie średnio. Nawet bardzo. Nie rozumiem niektórych wywodów narratora. Poza tym, chyba nie bawi mnie 25-latek myślący jak 3-letnie dziecko. Fajne by to było z umiarem. A tak? Można to znieść do czasu, ale nie przez całą książkę.

Dla mnie średnio. Nawet bardzo. Nie rozumiem niektórych wywodów narratora. Poza tym, chyba nie bawi mnie 25-latek myślący jak 3-letnie dziecko. Fajne by to było z umiarem. A tak? Można to znieść do czasu, ale nie przez całą książkę.

Przeczytałam tą książkę dawno temu, w bardzo odpowiednim do tego dla mnie momencie. Książka prosta, ale ta prostotą i naiwnością wnosi pozytywne emocje do życia czytelnika. Ma ona specyficzny klimat, być może nie dla każdego. Ale jeśli się w nią wczyta, to można odnaleźć jakieś przesłanie dla siebie. Po latach pamiętam tą książkę i moje emocje z nią związane. Chciałabym do niej wrócić i dołożyć do mojej biblioteczki.

Przeczytałam tą książkę dawno temu, w bardzo odpowiednim do tego dla mnie momencie. Książka prosta, ale ta prostotą i naiwnością wnosi pozytywne emocje do życia czytelnika. Ma ona specyficzny klimat, być może nie dla każdego. Ale jeśli się w nią wczyta, to można odnaleźć jakieś przesłanie dla siebie. Po latach pamiętam tą książkę i moje emocje z nią związane. Chciałabym do...

Klimat tej książki trzeba poczuć. Jeśli ktoś nie poczuje, to uzna ją pewnie za naiwną. Jeśli poczuje - prawie na pewno się zachwyci. Polecam bardzo mocno!

Klimat tej książki trzeba poczuć. Jeśli ktoś nie poczuje, to uzna ją pewnie za naiwną. Jeśli poczuje - prawie na pewno się zachwyci. Polecam bardzo mocno!

Uwielbiam wszystko, co napisał pan Erlend Loe i moja ocena tylko dobra wynika jedynie z powściągliwości w rzucaniu mocnych słów. Połowę pewnie około powieści mogłabym przepisać do swojego pamiętnika, gdybym takowyż posiadała. Naiwizm jest jak najbardziej moim światem.

Trochę brakuje mi wyraźnego "bum" na zakończenie. Życie jako podróż może nie może mieć końca póki się nie skończy (?!),ale w Muleum jakiś akcent końcowy się znalazł. Ale i tak lubię bardzo.

Uwielbiam wszystko, co napisał pan Erlend Loe i moja ocena tylko dobra wynika jedynie z powściągliwości w rzucaniu mocnych słów. Połowę pewnie około powieści mogłabym przepisać do swojego pamiętnika, gdybym takowyż posiadała. Naiwizm jest jak najbardziej moim światem.

Trochę brakuje mi wyraźnego "bum" na zakończenie. Życie jako podróż może nie może mieć końca póki się nie...

To jest mój absolutny top topów. Z przyjemnością wracam do tej książki. W przystępny i zabawny sposób opisuje całkiem skomplikowany problem.

To jest mój absolutny top topów. Z przyjemnością wracam do tej książki. W przystępny i zabawny sposób opisuje całkiem skomplikowany problem.