To tomik krótkich opowiadań, których akcja – jak mniemam – zaczyna się po wielkim trzęsieniu ziemi w Kobe, mającym miejsce w 1995 roku. Przypuszczam, że ma ono symbolizować pewnego rodzaju zerwanie z tym co było dawniej dla każdej z postaci. Z tym, że jedni radzą sobie lepiej, inni gorzej (jak to ludzie). Postawy wobec tego wydarzenia są różne: smutek, obojętność, a nawet szczęście. Dla każdego ta tragedia miała inny wymiar.

Jedynym z powtarzających się tematów jest problematyka z treścią w formie niektórych postaci, wynikająca bezpośrednio z ich przeszłości, a konkretnie z kształtu relacji międzyludzkich jakie prowadzili. W końcu za to kim jesteśmy odpowiadają w dużej mierze inni ludzie. Jedni sobie z tymi niedociągnięciami w psychice radzą, jedni nie. Dużo osób uważa, że te opowiadania są o niczym, ale nie mogę się z tym zgodzić. Świetnie obrazują życie poszczególnych ludzi, którzy wbrew przeciwieństwom losu starają się być najlepszą wersją siebie.

To tomik krótkich opowiadań, których akcja – jak mniemam – zaczyna się po wielkim trzęsieniu ziemi w Kobe, mającym miejsce w 1995 roku. Przypuszczam, że ma ono symbolizować pewnego rodzaju zerwanie z tym co było dawniej dla każdej z postaci. Z tym, że jedni radzą sobie lepiej, inni gorzej (jak to ludzie). Postawy wobec tego wydarzenia są różne: smutek, obojętność, a nawet...