"Jak zostałem głupcem" to książka, która została mi polecona i niezwłocznie pożyczona. Wydaje mi się, że był w tym ukryty jakiś przekaz dla mnie i chyba się nie mylę. Tak - często za dużo myślę i rzeczywiście niejednokrotnie wyrwało mi się, że "głupi ma zawsze szczęście", a jeśli nawet nie ma, to przynajmniej nie musi się borykać z głową puchnącą od przemyśleń i analiz na temat świata i samego siebie.

Głównym bohaterem tej powieści jest młody mężczyzna, Antoni. Antoni ma przyjaciół, jakoś sobie radzi, choć zawodowo i tym samym finansowo ma na co narzekać, ale jednak to, co powoduje u niego stan przygnębienia totalnego, to jego inteligencja, która zmusza go do zastanawiania się i rozbierania na czynniki pierwsze spraw rozmaitych. I nie chodzi wcale o zwykłą ciekawość lub też zainteresowanie niektórymi tylko tematami, ale coś, co niemal spędza mu sen z powiek, nie pozwala normalnie funkcjonować i powoduje, że czuje się po prostu dziwakiem. Trudno przecież nawiązywać relacje, cieszyć życiem, normalnie pracować czy nawet odpoczywać, jeśli się nieustannie nad czymś myśli. Antoni widzi ten problem i podejmuje próbę wyleczenia się z tej specyficznej choroby duszy rozmaitymi, nieraz karkołomnymi sposobami. Chce np. zostać alkoholikiem, co mu się oczywiście nie udaje, ponieważ nie ma do tego kompletnie żadnych predyspozycji, a ponadto podchodzi do sprawy bardziej metodycznie i teoretycznie, aniżeli praktycznie. O tych jego perypetiach czyta się wyśmienicie, szybko. Kolejne strony wręcz się pochłania.

Interesująca jest przy tym sama kwestia tego, jak stać się głupcem. Wkrada się w tę opowieść przeświadczenie, że głupota dotyka przede wszystkim świata nastawionego na konsumpcję i wykolejonego moralnie. Antoni idzie właśnie w tę stronę, uprzedzając jednocześnie swoich przyjaciół, aby upomnieli się o niego, jeśli sprawy zajdą za daleko. Nie chce mimo wszystko do końca tracić swojej tożsamości i zasad. Jest to niezwykle ciekawy obraz człowieka, który próbuje się jakoś dostosować, wstrzelić w pewne oczekiwania społeczne i popularne postawy ludzi nastawionych na zysk i przyjemności. Czy mu się to udaje? Zachęcam, aby przekonać, sięgając po tę książkę!

Na koniec wspomnę tylko, że wiele osób zarzuca autorowi słabe zakończenie. Rzeczywiście jest ono może lekko infantylne. Ja bym jednak przede wszystkim zastanowiła się, dlaczego je za takie uznajemy i co to o nas mówi...

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

"Jak zostałem głupcem" to książka, która została mi polecona i niezwłocznie pożyczona. Wydaje mi się, że był w tym ukryty jakiś przekaz dla mnie i chyba się nie mylę. Tak - często za dużo myślę i rzeczywiście niejednokrotnie wyrwało mi się, że "głupi ma zawsze szczęście", a jeśli nawet nie ma, to przynajmniej nie musi się borykać z głową puchnącą od przemyśleń i analiz na...

W zasadzie, gdyby nie zakończenie, byłaby to genialna książka o problemach intelektualno-egzystencjalnych, które trapią chyba każdego współczesnego młodego, myślącego człowieka.
Historia zdecydowanie ponadczasowa. Styl lekki, chociaż nierówny (może dlatego, że debiut?) dobrze kontrastuje z ciężarem przekazu. Warto przeczytać. Nawet nie jeden raz. A lepsze zakończenie ewentualnie wymyślić samemu! Gdyby nie te ostanie strony dałabym 10.

W zasadzie, gdyby nie zakończenie, byłaby to genialna książka o problemach intelektualno-egzystencjalnych, które trapią chyba każdego współczesnego młodego, myślącego człowieka.
Historia zdecydowanie ponadczasowa. Styl lekki, chociaż nierówny (może dlatego, że debiut?) dobrze kontrastuje z ciężarem przekazu. Warto przeczytać. Nawet nie jeden raz. A lepsze zakończenie...

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam.
Jedna z niewielu książek, które zaciekawiły mnie od samego początku. Co więcej, nie skończyło się tylko na tym. Co prawda nie spodobało mi się zakończenie, jednak mimo wszystko uważam, że książka jest rewelacyjna. Choć została napisana ponad 15 lat temu, doskonale opisuje problemy dzisiejszych ludzi. Prawie do samego końca miałam wrażenie, że czytam książkę napisaną dosłownie kilka miesięcy temu. Histroia napisana została w sposób humorystyczny, jednak sporo w niej metafor i skłania do wielu przemyśleń.
Jedna z nielicznych książek, do których mam ochotę wrócić.
Z czystym sumieniem polecam.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam.
Jedna z niewielu książek, które zaciekawiły mnie od samego początku. Co więcej, nie skończyło się tylko na tym. Co prawda nie spodobało mi się zakończenie, jednak mimo wszystko uważam, że książka jest rewelacyjna. Choć została napisana ponad 15 lat temu, doskonale opisuje problemy dzisiejszych ludzi. Prawie do samego końca miałam...

Początek książki bardzo mnie zaintrygował.
Młody mężczyzna chce "uciec" od swej ponadprzeciętnej inteligencji. Uważa, że ona utrudnia mu życie, jest bardzo męcząca. I właśnie ta myśl zaciekawiła mnie. Bo przecież każdy chce być mądrzejszy, bystrzejszy, błyskotliwszy od innych. A może by tak odwrócić wszystko ....
Zakończenie nijakie, słabe, chyba zabrakło pomysłu, a przynajmniej mnie, rozczarowało.

Początek książki bardzo mnie zaintrygował.
Młody mężczyzna chce "uciec" od swej ponadprzeciętnej inteligencji. Uważa, że ona utrudnia mu życie, jest bardzo męcząca. I właśnie ta myśl zaciekawiła mnie. Bo przecież każdy chce być mądrzejszy, bystrzejszy, błyskotliwszy od innych. A może by tak odwrócić wszystko ....
Zakończenie nijakie, słabe, chyba zabrakło pomysłu, a...

Byłam u brata w mieszkaniu, a że on zajęty... podeszłam do półki z masą książek, i właśnie ta przykuła moją uwagę. Sam tytuł mnie bardzo zainteresował, a pierwsza strona wciągnęła bez reszty.

Mi osobiście bardzo się podobała i pewnie przeczytam ją znowu. "Inteligencja jest chorobą..." bardzo ciekawe, bardzo... ciekawe.

Byłam u brata w mieszkaniu, a że on zajęty... podeszłam do półki z masą książek, i właśnie ta przykuła moją uwagę. Sam tytuł mnie bardzo zainteresował, a pierwsza strona wciągnęła bez reszty.

Mi osobiście bardzo się podobała i pewnie przeczytam ją znowu. "Inteligencja jest chorobą..." bardzo ciekawe, bardzo... ciekawe.

Przeczytałam ją bez problemu, bardzo szybko i lekko w odbiorze. Książka jest utrzymana w zabawnym, luźnym tonie ale opowiada o zmaganiach z beznadziejnością życia.

Przeczytałam ją bez problemu, bardzo szybko i lekko w odbiorze. Książka jest utrzymana w zabawnym, luźnym tonie ale opowiada o zmaganiach z beznadziejnością życia.

To książka, którą bardzo szybko się czyta. Pokazuje, że to nie pieniądze są w życiu najważniejsze.

To książka, którą bardzo szybko się czyta. Pokazuje, że to nie pieniądze są w życiu najważniejsze.