W sumie naprawdę dobra lektura, choć nieco przygnębiająca

W sumie naprawdę dobra lektura, choć nieco przygnębiająca

Dla mnie spoko miło wspominam

Dla mnie spoko miło wspominam

W tej książce nie ma nic nowego. Historie pod tytułem "świat jest zły ale ja jestem jeszcze gorszy" występowały setki razy. I niektóre były nawet całkiem udane, dowcipne, błyskotliwe lub z fajnymi bohaterami. Ta taka nie jest. Czytało się ją długo, w fabule nic nie potrafiło zaskoczyć a postacie wykreowane przez autora jedynie irytowały. A główny bohater jest chyba najbardziej denerwującym typem w książce. Nawet nazwisko ma wkurzające.

W tej książce nie ma nic nowego. Historie pod tytułem "świat jest zły ale ja jestem jeszcze gorszy" występowały setki razy. I niektóre były nawet całkiem udane, dowcipne, błyskotliwe lub z fajnymi bohaterami. Ta taka nie jest. Czytało się ją długo, w fabule nic nie potrafiło zaskoczyć a postacie wykreowane przez autora jedynie irytowały. A główny bohater jest chyba...

Bohater z opowieści na opowieść coraz bardziej zgorzkniały, przypomina nieco bohaterów Sin City. Wiem, że zbruka mie to jeszcze bardziej, ale od tego jestem - trzeba to zrobić. A przy okazji przyjemna lektura dla lubicieli mrocznych nawiązań do znanych motywów

Bohater z opowieści na opowieść coraz bardziej zgorzkniały, przypomina nieco bohaterów Sin City. Wiem, że zbruka mie to jeszcze bardziej, ale od tego jestem - trzeba to zrobić. A przy okazji przyjemna lektura dla lubicieli mrocznych nawiązań do znanych motywów

Opis oraz tematyka książki zapowiadały naprawdę ciekawą pozycję, która mogłaby podbić serca fanów lekkiej fantastyki. Niestety autor nie wykorzystał do końca potencjału historii, którą chciał przekazać. Opowieść w pewnych momentach chaotyczna, zwroty akcji w pierwszych kilku akapitach starają się jak najbardziej ukryć nazwiska bohaterów, wokół których rozgrywa się akcja. Całość ciężkostrawna, choć warta przeczytania jeśli nie mamy w zanadrzu nic innego.

Opis oraz tematyka książki zapowiadały naprawdę ciekawą pozycję, która mogłaby podbić serca fanów lekkiej fantastyki. Niestety autor nie wykorzystał do końca potencjału historii, którą chciał przekazać. Opowieść w pewnych momentach chaotyczna, zwroty akcji w pierwszych kilku akapitach starają się jak najbardziej ukryć nazwiska bohaterów, wokół których rozgrywa się akcja....

(...) I tutaj w sukurs potrzebującym przychodzi Paweł Ciećwierz z „Nekrofikcjami” – zbiorem powiązanych ze sobą osobą bohatera i światem przedstawionym opowiadań, które z pewnością nie rozpalą waszych zmysłów, za to mogą z powodzeniem zastąpić zastrzyk z adrenaliny prosto w serce. Nie myślcie jednak, że „Nekrofikcje” to adrenalina w najprostszym znaczeniu tego słowa: co to to nie! Gdy już przeżyjecie ten szok termiczny, gdy już pozwolicie sobie na wizytę w Mgławie (i okolicach),to czeka was metafizyczna podróż po ścieżkach beznadziei. Wciągająca i niejednoznaczna podróż, po której długo nie będziecie potrafili pozbierać myśli. (...)
Cały tekst przeczytacie tutaj: http://www.kronikinomady.pl/2016/04/nikt-nie-mowi-ze-bedzie-atwo.html

(...) I tutaj w sukurs potrzebującym przychodzi Paweł Ciećwierz z „Nekrofikcjami” – zbiorem powiązanych ze sobą osobą bohatera i światem przedstawionym opowiadań, które z pewnością nie rozpalą waszych zmysłów, za to mogą z powodzeniem zastąpić zastrzyk z adrenaliny prosto w serce. Nie myślcie jednak, że „Nekrofikcje” to adrenalina w najprostszym znaczeniu tego słowa: co to...

Nie mogę tego skończyć i nie wiem czemu. Niby ciekawy bohater, niegłupie historie...ale jest w tej książce coś takiego co mnie nuży, nie chce mi się za cholerę po nią sięgać.. i chyba pierwszy raz w życiu zostawiam książkę niedoczytaną i to pod sam koniec.. ale nic na siłę jak to mówią.

Nie mogę tego skończyć i nie wiem czemu. Niby ciekawy bohater, niegłupie historie...ale jest w tej książce coś takiego co mnie nuży, nie chce mi się za cholerę po nią sięgać.. i chyba pierwszy raz w życiu zostawiam książkę niedoczytaną i to pod sam koniec.. ale nic na siłę jak to mówią.

Do głównego bohatera raczej trudno się przywiązać, oprócz tego, że jest cyniczny, co trzeba mu poczytywać jako zaletę, jest też dobrze przystosowanym konformistą. Motywy antyklerykalne, choć sugestywne, moim zdaniem obniżają wartość książki.

Do głównego bohatera raczej trudno się przywiązać, oprócz tego, że jest cyniczny, co trzeba mu poczytywać jako zaletę, jest też dobrze przystosowanym konformistą. Motywy antyklerykalne, choć sugestywne, moim zdaniem obniżają wartość książki.

Autor uczy mnie etyki i WOK'u - przydałoby się przeczytać :)

Autor uczy mnie etyki i WOK'u - przydałoby się przeczytać :)

"Mgława to miasto, które gnije od wewnątrz, a Brighella - handlarz narkotyków i wskrzesiciel trupów - z tej zgnilizny żyje."


Mgława to miasto, które cofa się w swoim rozwoju. Zanieczyszczone, pełne przestępców i innych szumowin. Najwięcej do powiedzenia mają tutaj wyznawcy Kościoła, inni stają się poszukiwanymi przez władzę odrzutkami. Pojawia się coraz więcej kapusiów, którzy chętnie sprzedadzą każdego, jeśli tylko zobaczą w tym zysk.

W "Nekrofikcji" poznajemy Brighellę, cynicznego nekromantę ze skłonnościami do nadużywania alkoholu i narkotyków. Heretyk z pentagramem w papierach, którego władza chętnie by się pozbyła. Tymczasem sprytnie udaje mu się unikać złapania, swobodnie poczynając sobie w ciemnej strefie. Wraz ze swoim jedynym przyjacielem, Skudem, niejednokrotnie łamie prawo, rani ludzi i ucieka przed sprawiedliwością. Brighella to typowy cham, który dba tylko o swoje własne interesy. Dla pieniędzy zrobi wszystko. Słabo mu idzie w związkach - jak dla mnie to na pewno wpływ na to ma jego niechlujne ubranie i kompletny brak manier - nawiązuje przelotne romanse, później kobiety go po prostu zostawiają lub w ogóle nie dają mu szansy. Zwłaszcza te piękne i inteligentne. Chociaż lat mu przybywa nie potrafi się ustatkować, co również wpływa na jego samotny tryb życia. Jak sam mówi, lepiej rozmawia mu się ze zmarłymi.

Jego jedynym przyjacielem jest Skud. Były żołnierz, który nie boi się już niczego. Nie bije się bez powodu, ale wyszukiwanie powodów jest jego pasją. Nawet Brighella odczuwa przed nim respekt, ba! Nawet strach. Bójki sprawiają Skudowi radość, jest kompletnym popaprańcem z skrzywioną psychiką. Jest jeszcze gorzej, gdy zostawia go ukochana Anna. W końcu jednak nawet on zechce zrobić w życiu coś, co dla niego będzie miało znaczenie. O dziwo, (prawie) bezinteresownie pomaga mu w tym Brighella. Chociaż rozlew krwi nie robi na nim wrażenia, jest zaprawiony w walkach i ucieczkach, ma w sobie coś, co wzbudziło moją sympatię.

Poznajemy również innych bohaterów, nie ma co się jednak do nich przywiązywać - większość ginie, ucieka bądź po prostu ma epizodyczną rolę w przedstawionej historii. Postaci mamy sporo, pełen rozrzut - od dzielnych dziennikarek walczących o prawdę, przez ostatnie szumowiny Mgławy, aż po fanatycznych wyznawców wiary, którzy zgubili tą wiarę gdzieś po drodze.

Każdy rozdział to inna historia, jednak w porządku chronologicznym. Łączy je również główny bohater. Śmiało można stwierdzić, że nudnego życia to on nie ma. Czasem nieświadomie sam sobie je utrudnia. Sporo rozlewu krwi, gadania ze zmarłymi i walki o przetrwanie. Do tego cynizm lejący nie obficie z Brighelli oraz samej książki. Fanatycznym fanom Kościoła mówimy zdecydowane NIE dla tej historii. Może nie spodobać się ton, w którym Ciećwierz pisze o wierze, znaku krzyża czy władzy okupywanej przez księży (którzy często nie mają już nic wspólnego z ową wiarą). Na karty swojej powieści przelał problemy realnego świata i ubrał je w cynizm. Taka realność w fantastycznym świecie.

"I nie obchodzi cię, że nie jesteś sam na świecie? Że twój kraj legalizuje przemoc w imię człowieka, który dwa tysiące lat temu zginął na krzyżu po to, żeby nie było już przemocy? Że symbol ryby zastąpiliśmy rzymskim narzędziem tortur?"


Książka naprawdę mi się podobała. Czasem musiałam przerwać lekturę, aby zastanowić się nad jego słowami (nie żeby książka była jakaś filozoficzna, ale owy cynizm autora oprócz tego, że śmieszył, dawał do myślenia). Do tego zupełna nowość - negatywny bohater jako główna postać. Z czymś takim nie miałam jeszcze do czynienia. I chociaż sam o sobie wypowiadał się w sposób, którego nie będę cytować (jest przed 22, nie wiadomo kto będzie czytał posta) - przywiązałam się do niego. Wiele wątków, wiele przygód. Szybko się czyta, a jeżeli ktoś nie bierze świata zbyt poważnie, to nawet się pośmieje. Krótko mówiąc: polecam!

"-Jezus zmartwychwstawał trzy dni po okrutnym ukrzyżowaniu, tak?
-Zgadza się.
-Siedzi po prawicy ojca i wróci tu sądzić nasze uczynki. Na pamiątkę tamtych wydarzeń nosisz na szyi krzyż. Zgadza się?
-Dokładnie tak jest.
-Właśnie. Naprawdę sądzisz, że kiedy Jezus wreszcie powróci na Ziemię, będzie miał ochotę oglądać jebane krzyże? - zapytałem. - To tak, jakby podejść z karabinem zabawką do żony zabitego żołnierza."

Recenzja pochodzi z mojego bloga: www.licencja-na-czytanie.blogspot.com

"Mgława to miasto, które gnije od wewnątrz, a Brighella - handlarz narkotyków i wskrzesiciel trupów - z tej zgnilizny żyje."


Mgława to miasto, które cofa się w swoim rozwoju. Zanieczyszczone, pełne przestępców i innych szumowin. Najwięcej do powiedzenia mają tutaj wyznawcy Kościoła, inni stają się poszukiwanymi przez władzę odrzutkami. Pojawia się coraz więcej kapusiów,...