Sięgnąłem po tą biografię, gdyż chciałem mieć jasny obraz życiorysu jednego z moich ulubionych pisarzy. Trochę mi pomogła, zważywszy, z ilu udręk miłosnych wyszedł Hłasko. Pozycja wzbogacona o korespondencję i zdjęcia, na których widać narastającą zmianę w wyglądzie, i niekoniecznie ma to pozytywne skutki. Wiem już teraz, że wyjechał z kraju, u szczytu sławy i już nie wrócił. Trochę jest to podyktowane regułami żelaznej kurtyny, o czym wszystkiego dowiemy się na koniec. Znam jego twórczość z polskiej ziemi, powieści izraelskie muszę jeszcze nadrobić, ale teraz już wiem, na co zwracać uwagę.

Sięgnąłem po tą biografię, gdyż chciałem mieć jasny obraz życiorysu jednego z moich ulubionych pisarzy. Trochę mi pomogła, zważywszy, z ilu udręk miłosnych wyszedł Hłasko. Pozycja wzbogacona o korespondencję i zdjęcia, na których widać narastającą zmianę w wyglądzie, i niekoniecznie ma to pozytywne skutki. Wiem już teraz, że wyjechał z kraju, u szczytu sławy i już nie...

Spora kniaga, z racji swojej objętości długo czekała na przeczytania ale finalnie zajęło to cztery dni. Książka napisana przez bliskiego kuzyna Marka Hłaski, z którym się wychowywał. Widać benedyktyńską pracę przy odszukiwaniu źródeł i odkłamywaniu legend.

Spora kniaga, z racji swojej objętości długo czekała na przeczytania ale finalnie zajęło to cztery dni. Książka napisana przez bliskiego kuzyna Marka Hłaski, z którym się wychowywał. Widać benedyktyńską pracę przy odszukiwaniu źródeł i odkłamywaniu legend.

Czy się Hłaskę kocha czy też nie, znać wypada. Polonistyki nie studiuję, więc biografia pisarzy do szczęścia potrzebna mi nie jest ALE(!) żeby dobrze rozumieć fikcje literacką czasem trzeba do tego życiorysu sięgnąć, bo nie ma nic gorszego od utrwalenia nieprawdy przy jednoczesnym umniejszaniu zasług.
W życiu jak w literaturze, brutalnie szczery.

„Małe świństwa mówi się głośno... Wielkie - szeptem. Prawdy natomiast nie mówi się w ogóle. Kto wie czy każda prawda nie jest w gruncie rzeczy największym świństwem?
M. Hłasko, Ósmy dzień tygodnia”

Przez te szczerość można go kochać,
ale i nienawidzić. Bo obnażał prawdę.
Myślę, że nawet w dzisiejszych czasach, za wszelką cenę staranoby się go zdyskredytować, pomimo rzekomej wolności słowa, jak wiemy, prawda jest dobrem szczególnie cennym, należy ją rozdawać ostrożnie.

Czy się Hłaskę kocha czy też nie, znać wypada. Polonistyki nie studiuję, więc biografia pisarzy do szczęścia potrzebna mi nie jest ALE(!) żeby dobrze rozumieć fikcje literacką czasem trzeba do tego życiorysu sięgnąć, bo nie ma nic gorszego od utrwalenia nieprawdy przy jednoczesnym umniejszaniu zasług.
W życiu jak w literaturze, brutalnie szczery.

„Małe świństwa mówi się...

Biografię Marka Hłaski czytałam powoli, dokładnie. Zajęło mi to kilka długich miesięcy.

Kiedyś, jak byłam licealistką, wpadł mi w ręce cytat Hłaski: „(…) najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze.” który złapał mnie za serce i wtedy zapragnęłam poznać Hłaskę lepiej. Jakiś czas później oglądnęłam serial o Osieckiej i postać Marka na nowo zaczęła mi towarzyszyć.

Książka niewątpliwie obowiązkowa dla fanów Hłaski, ale trudno się ją zaczyna. Ja podchodziłam do niej dwa razy, ale gdy raz przesiąknie się urokiem Marka, to potem chce się do niego wracać.

Napisana przez brata ciotecznego Hłaski, jest wielkim kompendium wiedzy, pełnym zdjęć i listów.

Biografię Marka Hłaski czytałam powoli, dokładnie. Zajęło mi to kilka długich miesięcy.

Kiedyś, jak byłam licealistką, wpadł mi w ręce cytat Hłaski: „(…) najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze.” który złapał mnie za serce i wtedy zapragnęłam poznać Hłaskę lepiej. Jakiś czas później oglądnęłam...

Marek Hłasko, literat, niebieski ptak, romantyk, awanturnik... A także samotnik, choć wcale nie z wyboru. Andrzej Czyżewski przybliża nam tę arcyciekawą postać, momentami, zdaje się, niezbyt obiektywnie, ale wcale nie mam mu tego za złe. Czytam Pięknego z zainteresowaniem, z sympatią, chociaż w niektórych sytuacjach, wcale on na sympatię nie zasługuje. Jednak ... Samo życie. A co najważniejsze książka zachęca mnie do sięgnięcia jeszcze raz po utwory Hłaski. Będę czytać!

Marek Hłasko, literat, niebieski ptak, romantyk, awanturnik... A także samotnik, choć wcale nie z wyboru. Andrzej Czyżewski przybliża nam tę arcyciekawą postać, momentami, zdaje się, niezbyt obiektywnie, ale wcale nie mam mu tego za złe. Czytam Pięknego z zainteresowaniem, z sympatią, chociaż w niektórych sytuacjach, wcale on na sympatię nie zasługuje. Jednak ... Samo...

Biografia walcząca, próba zmiany literackiej legendy Hłaski.
Liczyłam na więcej osobistych relacji, ale są tylko z dzieciństwa.

Biografia walcząca, próba zmiany literackiej legendy Hłaski.
Liczyłam na więcej osobistych relacji, ale są tylko z dzieciństwa.

Nie taki znowu piękny…
Chociaż od śmierci Marka Hłaski minęło ponad pięćdziesiąt lat, jego twórczość ciągle jest wznawiana, a życiorys niezmiennie cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem badaczy. Co takiego wyróżnia jego pisarstwo, że pozycja w panteonie polskich pisarzy wydaje się stabilna i niezachwiana? Jaki człowiek skrywa się za docenioną i uhonorowaną twórczością?

Fakt, że autorem biografii Marka Hłaski jest człowiek blisko z nim spokrewniony, jest dla niej jednocześnie błogosławieństwem i przekleństwem. Nikt inny nie dotarłby do takiej liczby materiałów źródłowych i bezpośrednich relacji z życia pisarza. Ogrom fotografii, skanów listów, dokumentów jest naprawdę imponujący i sprawia, że czytelnik może poczuć, że zbliżył się do pisarza. Nie sądzę, żeby na rynku dostępna była inna biografia pisarza, która byłaby tak obszerna, bogata w źródła i wyczerpująca temat.

Nie chciałabym podważać rzetelności biografii napisanej przez Andrzeja Czyżewskiego – trzeba przyznać, że nie zatuszował on trudnych epizodów w życiu pisarza, ale jest w tej narracji coś, co wywołuje we mnie sprzeciw. Pierwsze lata życia Marka Hłaski, faktycznie nie należały do najłatwiejszych – wojna, śmierć ojca, nowy związek matki i trudne relacje z nią w wieku nastoletnim – to wszystko sprawia, że wybryki nastolatka zostają nieco usprawiedliwione. Trudno wymagać od dorastającego w niełatwej rzeczywistości człowieka, żeby zawsze zachowywał się dojrzale. Nie ma natomiast wytłumaczenia dla dorosłego mężczyzny, który pije, nadużywa leków, zdradza i bije swoją żonę. Alkoholik jest alkoholikiem dlatego, że pije, a nie dlatego, że ktoś go namówił. Bicie żony to – nazwijmy to po imieniu – przemoc domowa. Nie jest dla niej wytłumaczeniem zazdrość agresora, to czy akurat był trzeźwy, czy pijany, albo czy w swoim mniemaniu miał powód. Niektórych faktów z biografii pisarza nie da się złagodzić, a podjęte przez autora próby są nieudolne i nigdy nie powinny mieć miejsca.

Piękny dwudziestoletni okazał się nie takim znowu pięknym – niespokojny duch ścigany przez swoje demony. Czy da się poczuć do niego sympatię w czasie lektury? Nie sądzę. Odrywając jednak bohatera od napisanej przez Andrzeja Czyżewskiego biografii, należy przyznać, że ten drugi wykonał ogrom pracy tworząc tak monumentalnie dzieło – rzetelne w opisie faktów, choć nie zawsze obiektywne w komentarzach autora.

Nie taki znowu piękny…
Chociaż od śmierci Marka Hłaski minęło ponad pięćdziesiąt lat, jego twórczość ciągle jest wznawiana, a życiorys niezmiennie cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem badaczy. Co takiego wyróżnia jego pisarstwo, że pozycja w panteonie polskich pisarzy wydaje się stabilna i niezachwiana? Jaki człowiek skrywa się za docenioną i uhonorowaną...

Wyjątkowa jak na biografię pozycja. Mimo licznych wstawek dokumentów, bardzo przyjemna w czytaniu.

Wyjątkowa jak na biografię pozycja. Mimo licznych wstawek dokumentów, bardzo przyjemna w czytaniu.

"Czysty, dobry, bez gniewu. Taki właśnie był Marek Hłasko."

Biografia naprawdę obszerna, od pierwszego wydania powiększona o ponad 200 stron. Wewnątrz fotografie, ksera dokumentów, fragmenty listów. Andrzej Czyżewski przedstawia obraz Marka Hłaski, którego polski czytelnik może do tej pory nie znać, polemizuje on z legendą, którą obrosła postać "pięknego dwudziestoletniego". Hłasko Czyżewskiego jest bowiem wrażliwym, przepełnionym emocjami człowiekiem, odnoszącym się z szacunkiem do kobiet i próbującym pomóc przyjaciołom w potrzebie, niezgadzającym się z rzeczywistością, jaką widzi wokół. Nie jest to ten bezczelny awanturnik i alkoholik, jakim widziała go władza ludowa, jakim nawet do dzisiaj widzą go autorzy wszelkiej maści anegdot i publikacji o charakterze wspomnieniowym.

Można zarzucać autorowi, kuzynowi Marka Hłaski, brak dystansu i subiektywność, mówiąc, że wybiela on obraz członka rodziny. Można wysuwać przypuszczenia, że celowo spogląda on na niektóre fakty z innej perspektywy, proponuje inne wersje wydarzeń, żeby zrehabilitować bliską mu w końcu osobę. Nie jest to jednak książka naukowa i autor wcale się z tym nie kryje. Jest to opowieść o jego bracie ciotecznym, człowieku o pięknym umyśle, któremu szereg czynników i wydarzeń, jednych przypadkowych, innych dokładnie zaplanowanych przez władzę, jeszcze innych sprowokowanych przez samego Hłaskę, zapewnił życie bynajmniej nie nudne, lecz też zbyt krótkie.

Być może wysiłek pokazania innego Hłaski jest skazany, po kilku dekadach tworzenia mitu "polskiego Jamesa Deana" (w którym sam Hłasko brał także aktywny udział),na porażkę. Taka próba zachwiania tak popularnym obrazem, przedstawiającym pewnego siebie, aroganckiego, butnego, w dodatku piekielnie przystojnego mężczyzny może budzić w miłośnikach jego twórczości sprzeciw. Idol kolejnego już pokolenia otrzymuje w "Pięknym dwudziestoletnim" ludzką twarz. Już nie tylko walczy z reżimem, ale jest też tego reżimu ofiarą. W dodatku wcale nie przypomina bohaterów swoich powieści - jest zagubionym w życiu marzycielem, tkwiącym zbyt długo w toksycznym związku. Znajomi w przytoczonych wspomnieniach nazywają go "hipochondrykiem". Czasem nawet ulega wpływom osób nie zawsze życzących mu dobrze.

Marek Hłasko nie może już niczego potwierdzić ani niczemu zaprzeczyć. Ja jednak lubię tę wersję i chcę w nią wierzyć (autor ułatwia mi to, każdą swoją opinię zestawiając z odpowiednim źródłem, przypuszczenia natomiast wiarygodnie argumentuje). Czytając jego twórczość widzę właśnie "Pięknego dwudziestoletniego" Czyżewskiego, nie wywracającego stoły, chlejącego na umór, nazywającego kobiety "kurwami" Hłaskę popularnego.

"Czysty, dobry, bez gniewu. Taki właśnie był Marek Hłasko."

Biografia naprawdę obszerna, od pierwszego wydania powiększona o ponad 200 stron. Wewnątrz fotografie, ksera dokumentów, fragmenty listów. Andrzej Czyżewski przedstawia obraz Marka Hłaski, którego polski czytelnik może do tej pory nie znać, polemizuje on z legendą, którą obrosła postać "pięknego...

Świetnie napisana, szczegółowa biografia Marka Hłaski autorstwa jego brata ciotecznego. Stworzona na podstawie dokumentów, listów, sprawdzonych źródeł. Przyjemnie się ją czyta, chociaż jest obszerna i drobiazgowa. Polecam!

Świetnie napisana, szczegółowa biografia Marka Hłaski autorstwa jego brata ciotecznego. Stworzona na podstawie dokumentów, listów, sprawdzonych źródeł. Przyjemnie się ją czyta, chociaż jest obszerna i drobiazgowa. Polecam!