Książkę wypatrzyłem w pewnej bacówce w Bieszczadach. Ponieważ znałem wykłady naukowca, to książkę od razu chciałem przeczytać. Warto poznać historię człowieka profesora filozofii, kosmologa i księdza w jednej osobie. Jak łączy naukę i religię. Ciekawy wywiad, polecam !

Książkę wypatrzyłem w pewnej bacówce w Bieszczadach. Ponieważ znałem wykłady naukowca, to książkę od razu chciałem przeczytać. Warto poznać historię człowieka profesora filozofii, kosmologa i księdza w jednej osobie. Jak łączy naukę i religię. Ciekawy wywiad, polecam !

I cała treść zawarta jest w tytule. Dobrze, że mamy google, bo ułatwia / umożliwia przybliżenie niektórych fragmentów. Przyznaję, że moja wiedza nie zawsze była wystarczająca do ogarnięcia zagadnień poruszanych w dyskusji między uczonymi, ale gdy problem wymykał się z przyswojenia, to pomijałem go (z żalem). Polecam stanowczo poznanie tak wybitnego i równocześnie skromnego uczonego. Do czytania książka obowiązkowa.

I cała treść zawarta jest w tytule. Dobrze, że mamy google, bo ułatwia / umożliwia przybliżenie niektórych fragmentów. Przyznaję, że moja wiedza nie zawsze była wystarczająca do ogarnięcia zagadnień poruszanych w dyskusji między uczonymi, ale gdy problem wymykał się z przyswojenia, to pomijałem go (z żalem). Polecam stanowczo poznanie tak wybitnego i równocześnie skromnego...

Nie doczytałem, aczkolwiek przeczytałem sporo. Jakieś 2/3 tej książki. jakoś mię nie porwała ta rzeka wywiadu z jednym z najwybitniejszych polskich kosmologów. Może nie tylko polskich? Dlaczego? Bo o kosmologii jest tam niewiele. Może w tych "niedoczytanych" fragmentach było? Cóż, nie dowiem się, bo oddałem. Właściwie to zwróciłem. Do biblioteki.
Tyle. No. Raczej.

Nie doczytałem, aczkolwiek przeczytałem sporo. Jakieś 2/3 tej książki. jakoś mię nie porwała ta rzeka wywiadu z jednym z najwybitniejszych polskich kosmologów. Może nie tylko polskich? Dlaczego? Bo o kosmologii jest tam niewiele. Może w tych "niedoczytanych" fragmentach było? Cóż, nie dowiem się, bo oddałem. Właściwie to zwróciłem. Do biblioteki.
Tyle. No. Raczej.

We wrześniu zostałam obdarowana książką pt. "Wierzę, żeby rozumieć". To - jak można przeczytać na okładce - rozmowa Wojciecha Bonowicza, Bartosza Brożka i Zbigniewa Liany z Michałem Hellerem o jego życiowych wyborach. Ks. Michał Heller jest laureatem prestiżowej Nagrody Templetona (2008),filozofem i szanowanym w środowisku naukowym fizykiem, zajmującym się w głównej mierze kosmologią.
"Wierzę, żeby rozumieć" to wywiad - rzeka. Ks. prof. Michał Heller, odpowiadając na pytania, opowiada o swojej rodzinie, o fascynacji lataniem, o wywózce na Sybir, powrocie do Polski, seminarium duchownym, studiach na KUL-u w zakresie filozofii przyrody oraz spotkaniach z wieloma znakomitościami w świecie nauki, religii czy kultury.
Ja jednak bardziej zwróciłam uwagę na kwestie naukowe tego wywiadu. Z kart książki wyczuwa się niesamowitą frajdę ks. profesora z zajmowania się fizyką teoretyczną i z zastosowania w swoich studiach i badaniach odwrócenia dotychczasowego aparatu matematycznego. Przyznaję, że dotychczas myślałam o fizykach teoretycznych, że uprawiają tę nudniejszą fizykę, że - owszem - mogą się pochwalić różnymi dokonaniami, ale że dochodzenie do nich musi być strasznie nudne. Michał Heller zmienił mój obraz teoretyków, bo opowiada o swoich pomysłach i dokonaniach niezwykle ciekawie i z werwą. Wyczuwa się radość i satysfakcję z takiego uprawiania nauki na najwyższym poziomie.

Michał Heller jest uczonym o światowej sławie, ale też człowiekiem o dużej pokorze, wielkim szacunku dla świata naukowego i wyznawców myśli, które on odrzucił już w czasie studiów (mowa o tomizmie). Przyznaje, że swój sukces zawdzięcza wielu osobom, które w znaczący sposób wpłynęły na Jego drogę naukową.

Kilka lat temu w CERN-ie słuchałam wykładu prof. Meissnera. W pewnym momencie jeden ze słuchaczy zapytał, czy jeśli odkrytą cząstką jest bozon Higgsa, to ludzkość poznając tę cząstkę, pozna myśli Boga. Prof. Meissner odpowiedział wtedy, że nauka i odkrycia to jedno, a wiara z definicji oznacza zawierzenie. Są to dwa tak różne aspekty pod względem rozumowym, że nie należy ich łączyć. Później dowiedziałam się, że wśród wielkich naukowców - fizyków jest prof. Heller, ksiądz katolicki. I nie ukrywam, że po książkę sięgnęłam również po to, by dowiedzieć się, jak on sobie radzi z tak różnymi drogami, które wybrał. Bo jakby nie było, prowadząc badania kosmologiczne sięga się w kontekście naukowym do Wielkiego Wybuchu, a w kontekście duchowym i religijnym - do stworzenia świata. Ks. Michał Heller zauważa, że minął komunizm, a sytuacja utrzymuje się do dziś i problem relacji nauki i wiary jest prawie nieobecny w duszpasterstwie. Jest zwolennikiem tego, by nauka i wiara nie były osobnymi dziedzinami życia, że są ze sobą silnie związane.
Jeden z rozmówców (Bartosz Brożek) domniemywa, że być może w Polsce tradycja kościoła nie jest tradycją Kościoła intelektualnego. Powołuje się przy tym na przykład jezuitów, którzy w Polsce musieli zmienić swoją strategię działania (np. zakładanie uniwersytetów) i zaczęli naśladować dominikanów czy franciszkanów, by oddziaływać na ludzkie emocje. Kilka stron dalej podobną myśl wysnuwa ks. Heller. Tych, których ciekawi ten aspekt, odsyłam do kart książki.

Miałam ogromną przyjemność poznać ks. profesora i zamienienia z nim kilku zdań podczas tegorocznego zjazdu Fizyków w Krakowie. Wcześniej słuchałam Jego wykładów w różnych warszawskich aulach. W czasie prywatnej rozmowy, podczas wykładów czy wywiadów jest zwykle uśmiechnięty, więc gratuluję wyboru właśnie takiego wyrazu twarzy prof. Hellera na okładkę książki.

I na koniec myśl, która pozostaje we mnie od pierwszego kontaktu z "Wierzę, żeby rozumieć". To zdanie ojca księdza Hellera, w myśl którego poziom przedstawicieli inteligencji w jednym pokoleniu objawi się w poziomie społeczeństwa kolejnego pokolenia. Myślę, że Kazimierz Heller jest dumny ze swojego syna 83-letniego syna, niepoprzestającego na dotychczasowych osiągnięciach i człowieka wciąż będącego aktywnym naukowo.
Polecam! Książka jest ucztą dla ducha i intelektu.

We wrześniu zostałam obdarowana książką pt. "Wierzę, żeby rozumieć". To - jak można przeczytać na okładce - rozmowa Wojciecha Bonowicza, Bartosza Brożka i Zbigniewa Liany z Michałem Hellerem o jego życiowych wyborach. Ks. Michał Heller jest laureatem prestiżowej Nagrody Templetona (2008),filozofem i szanowanym w środowisku naukowym fizykiem, zajmującym się w głównej mierze...

Wywiad rzeka z ks. prof. Michałem Hellerem. Autorzy wywiadu najwyraźniej nie mogli zdecydować się, czym ten wywiad ma być i powstał dziwaczny bigos. Najpierw przydługa rozmowa wprowadzająca na temat pasji ks. profesora, czyli symulatorów samolotów. Później historia życia księdza - dzieciństwo przerwane wojną, wywózką na Syberię, następnie seminarium i co ciekawe, gdzieś koło 30-go roku życia ta biografia się urywa - później już wraca tylko w formie anegdot, ale nie dostajemy już spójnego wywodu na temat kariery księdza profesora, a szkoda, bo opis pierwszych 30 lat życia powinien być tylko preludium do dalszej, ciekawszej części. Dalej następuje jednak rozmowa na temat kosmologiczne, ale niestety nie jest ona usystematyzowana, przejrzysta, ale stanowi głównie popis wiedzy akademickiej młodych ludzi przeprowadzających wywiad z księdzem profesorem. Ja niestety swojej wiedzy o kosmologii w ten sposób nie pogłębiłem. Całość przeplatana zdjęciami (niestety nieprezycyjne opisy, gdzie dokłandie i w jakich okolicznościach zdjęcia były zrobione) i znów raz po raz anegdotami (czasem dość zabawnymi jak np. historia tym, jak Jan Paweł II w bardzo kulturalny, dowcipny sposób wbił szpilę (i słusznie!) księdzu profesorowi za to, że nie chodzi on w sutannie, tylko w stroju cywilnym.)

Wywiad rzeka z ks. prof. Michałem Hellerem. Autorzy wywiadu najwyraźniej nie mogli zdecydować się, czym ten wywiad ma być i powstał dziwaczny bigos. Najpierw przydługa rozmowa wprowadzająca na temat pasji ks. profesora, czyli symulatorów samolotów. Później historia życia księdza - dzieciństwo przerwane wojną, wywózką na Syberię, następnie seminarium i co ciekawe, gdzieś...

Trochę biografii, trochę o kościele, parę anegdot, ale przede wszystkim jest to rozmowa o nauce, filozofii nauki, teologii nauki czy czego tam jeszcze.
Pomijając kolejne kartki pełne pojęć do których zrozumienia musiałbym się wysilić przetrząsając internet - a potem i tak bym o nich zapomniał - zrozumiałem że wziąłem się za nie tą książkę. Tutaj się nie trzeba znać na matematyce, fizyce czy też filozofii nauki, lecz trzeba się nimi interesować, w przeciwnym wypadku lektura to strata czasu, która będzie na nas krzyczeć że wydaliśmy pieniądze więc nie wypada odstawiać po pierwszym rozdziale.

Ostatecznie za wytrwałość zostaniemy nagrodzeni, ot choćby anegdotą o księciu Filipie, ale to nie to nie zmienia faktu że osobą nie zainteresowanym nie polecam. A sam wstrzymuje się od wystawienia oceny.

Trochę biografii, trochę o kościele, parę anegdot, ale przede wszystkim jest to rozmowa o nauce, filozofii nauki, teologii nauki czy czego tam jeszcze.
Pomijając kolejne kartki pełne pojęć do których zrozumienia musiałbym się wysilić przetrząsając internet - a potem i tak bym o nich zapomniał - zrozumiałem że wziąłem się za nie tą książkę. Tutaj się nie trzeba znać na...

Książka - wywiad - autobiografia.
Heller, już u schyłku swego życia, wspomina przedwojenne dzieciństwo, pobyt na Syberii, wyboistą drogę księdza/naukowca-kosmologa.
Wartościowa lektura - na wakacje.:)

Książka - wywiad - autobiografia.
Heller, już u schyłku swego życia, wspomina przedwojenne dzieciństwo, pobyt na Syberii, wyboistą drogę księdza/naukowca-kosmologa.
Wartościowa lektura - na wakacje.:)

To dru­gi wy­wiad-rze­ka z Hel­le­rem, po tym jak 3 la­ta te­mu włos­ki dzien­ni­karz Giu­lio Brot­ti na­pi­sał z nim „Bo­ga i na­u­kę”. Te dwa wy­wia­dy do­brze się u­zu­peł­nia­ją i war­to je po­znać właś­nie w tej ko­lej­noś­ci, chro­no­lo­gicz­nej. Tam­ten przy­bli­żał naj­waż­niej­sze o­pi­nie Hel­le­ra, a ten, ob­szer­niej­szy, sku­pia się sys­te­ma­tycz­nie na je­go dłu­gim ży­ciu.

Spo­ro się stąd do­wie­dzia­łem i chęt­nie to wy­ko­rzys­tam ja­ko źród­ło na pol­skiej Wi­ki­pe­dii. Nie tyl­ko w ar­ty­ku­le o Hel­le­rze, ale też o in­nych u­czo­nych jak Sta­rusz­kie­wicz, Grze­gor­czyk, Rud­nicki.

Po­le­cam głów­nie tym, któ­rzy zna­ją już tro­chę Hel­le­ra i chcą go po­znać bli­żej. La­i­cy nie po­zna­ją stąd je­go naj­waż­niej­szych myś­li, po­wta­rza­nych gdzie in­dziej wie­lo­krot­nie: co wia­do­mo o Kos­mo­sie, jak wie­rzyć w Stwór­cę, a jak nie. Mi­mo to nie po­win­ni się nu­dzić, bo styl jest rów­nie przy­jem­ny co np. w „Pan ra­czy żar­to­wać, pa­nie Feyn­man”. Przy tym wi­dać jak na dło­ni, że o ile Feyn­man był kil­ka lig wy­żej w fi­zy­ce, to był kil­ka lig ni­żej przez swo­ją na­iw­ność, brak kul­tu­ry i u­prze­dze­nia (do fi­lozofii).

To wspól­ne wy­da­nie Zna­ku i CC Press, ale wi­dać styl te­go pierw­sze­go – np. na­głów­ki i nu­me­ry stron wy­rów­na­ne do środ­ka. Bra­ku­je mi tyl­ko in­dek­su rze­czowego.

To dru­gi wy­wiad-rze­ka z Hel­le­rem, po tym jak 3 la­ta te­mu włos­ki dzien­ni­karz Giu­lio Brot­ti na­pi­sał z nim „Bo­ga i na­u­kę”. Te dwa wy­wia­dy do­brze się u­zu­peł­nia­ją i war­to je po­znać właś­nie w tej ko­lej­noś­ci, chro­no­lo­gicz­nej. Tam­ten przy­bli­żał naj­waż­niej­sze o­pi­nie Hel­le­ra, a ten, ob­szer­niej­szy, sku­pia się sys­te­ma­tycz­nie na je­go...

Dawno nie czytałam książki z takim zaangażowaniem. Ten wywiad wymaga skupienia, nie wybaczała rozproszonych myśli, ale jest przy tym tak napisany, że koncentracja przychodzi naturalnie wraz z ogromną ciekawością i chęcią poznania dalszej treści. Piękne życie, wspaniałe osiągnięcia, fascynujące przemyślenia. A przy tym cały czas obecność tego, co w życiu dla ks. Hellera najważniejsze.
"(...) nie możesz dostrzec śladów Pana Boga, bo wszystko jest Jego śladem" - ta myśl, jak wiele innych z tej książki zostanie już ze mną. Naprawdę warto.

Dawno nie czytałam książki z takim zaangażowaniem. Ten wywiad wymaga skupienia, nie wybaczała rozproszonych myśli, ale jest przy tym tak napisany, że koncentracja przychodzi naturalnie wraz z ogromną ciekawością i chęcią poznania dalszej treści. Piękne życie, wspaniałe osiągnięcia, fascynujące przemyślenia. A przy tym cały czas obecność tego, co w życiu dla ks. Hellera...

Dołączam do pochlebnych opinii. Zastanawiam się, jak to jest, że niewiele rozumiałam z uczonych wywodów na temat kosmologii, fizyki, teologii, filozofii, a jednak czytałam z dużym zainteresowaniem, podpierając się często dodatkowymi informacjami z Internetu.

To wielka zasługa księdza Hellera, że potrafi tak wspaniale opowiadać o tym, co jest ważne w jego życiu, o swoich pasjach, o ludziach spotkanych na swej drodze, no i o Bogu.

Wspaniała, mądra książka.

Dołączam do pochlebnych opinii. Zastanawiam się, jak to jest, że niewiele rozumiałam z uczonych wywodów na temat kosmologii, fizyki, teologii, filozofii, a jednak czytałam z dużym zainteresowaniem, podpierając się często dodatkowymi informacjami z Internetu.

To wielka zasługa księdza Hellera, że potrafi tak wspaniale opowiadać o tym, co jest ważne w jego życiu, o swoich...