Pochłonęła mnie praktycznie na raz. Niby prosta historia, prosty świat, proste postacie, a jednocześnie tak wyjątkowa, inna. Ciepła, wzruszająca. Napisana prostym językiem. Ukazuje bardzo ważne wartości w życiu człowieka, które są teraz często odsuwane na drugi plan. Silna miłość rodzeństwa, przyjaciół. Polecam, idelna na letni wieczór.

Pochłonęła mnie praktycznie na raz. Niby prosta historia, prosty świat, proste postacie, a jednocześnie tak wyjątkowa, inna. Ciepła, wzruszająca. Napisana prostym językiem. Ukazuje bardzo ważne wartości w życiu człowieka, które są teraz często odsuwane na drugi plan. Silna miłość rodzeństwa, przyjaciół. Polecam, idelna na letni wieczór.

Niestety, ale jak człowiek sobie uświadomi, że cała problematyka tej książki opiera się na tym, że dziewczyna nie potrafiła powiedzieć "mamy rodzinne problemy, nie mogę o tym mówić, obiecałam", to odbiór się zupełnie zmienia...

Niestety, ale jak człowiek sobie uświadomi, że cała problematyka tej książki opiera się na tym, że dziewczyna nie potrafiła powiedzieć "mamy rodzinne problemy, nie mogę o tym mówić, obiecałam", to odbiór się zupełnie zmienia...

Przyjemna książka, napisana dość prostym językiem, szybko się czyta.
Ukazuje ważne wartości życiowe, jakimi są przyjaźń, miłość, poświęcenie . Mi osobiście przypadła do gustu :)

Przyjemna książka, napisana dość prostym językiem, szybko się czyta.
Ukazuje ważne wartości życiowe, jakimi są przyjaźń, miłość, poświęcenie . Mi osobiście przypadła do gustu :)

Po cyklu Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów spodziewałam się czegoś więcej.

Po cyklu Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów spodziewałam się czegoś więcej.

Ciepła, lekka, w sam raz na letnie wieczory.

Ciepła, lekka, w sam raz na letnie wieczory.

Ostatnie lato to moja ulubiona książka. Ma w sobie doze nastoletniej naiwności ale nigdy nie widziałam jej jako "romansidła dla nastolatek". To historia o miłości, naprawde wyjątkowej miłości, przyjaźni, stracie, cierpieniu, strachu i uleganiu emocjom, podejmowaniu trudnych decyzji. Nie jest to osłodzona historyjka, bohaterowie są tacy prawdziwi, tak samo to co ich spotyka. Wracam do tego tytułu co jakiś czas i jest to jedna z tych książek które chciałabym zapomnieć, aby znów móc poczuć się jak za pierwszym razem gdy ją czytałam.

Ostatnie lato to moja ulubiona książka. Ma w sobie doze nastoletniej naiwności ale nigdy nie widziałam jej jako "romansidła dla nastolatek". To historia o miłości, naprawde wyjątkowej miłości, przyjaźni, stracie, cierpieniu, strachu i uleganiu emocjom, podejmowaniu trudnych decyzji. Nie jest to osłodzona historyjka, bohaterowie są tacy prawdziwi, tak samo to co ich spotyka....

Początkowo opowieść wydaje się dość nudna, potem akcja powoli się rozkręca. Dostajemy historię, w której przyjaźń przeradza się w miłość, wszystko dzieje się na tle śmiertelnej choroby, bohaterowie momentami błądzą po omacku i nie wiedzą co czynić. Świetnym przesłaniem książki jest to, że miłość zwycięża nawet najtrudniejsze przeciwności. Sama akcja dość ciekawa, styl i język momentami potrafią być na infantylnym poziomie, jednak książka jako całość to dość strawny kawałek.

Początkowo opowieść wydaje się dość nudna, potem akcja powoli się rozkręca. Dostajemy historię, w której przyjaźń przeradza się w miłość, wszystko dzieje się na tle śmiertelnej choroby, bohaterowie momentami błądzą po omacku i nie wiedzą co czynić. Świetnym przesłaniem książki jest to, że miłość zwycięża nawet najtrudniejsze przeciwności. Sama akcja dość ciekawa, styl i...

dobra książka, troszkę za dużo niepotrzebnych słów, opisów ale ogólnie książka super.

dobra książka, troszkę za dużo niepotrzebnych słów, opisów ale ogólnie książka super.

Wielkie rozczarowanie. Nie wiem co to miał być, ani to romans ani melodramat. Nuda i banał.

Wielkie rozczarowanie. Nie wiem co to miał być, ani to romans ani melodramat. Nuda i banał.

Przeczytałam ją po tym, jak skończyłam ,,Stowarzyszenie wędrujących dżinsów". Sięgnęłam po nią, no bo to ta sama autorka i bardzo mi brakowało tego typu opowieści. I się nie zawiodłam. Nawet tytuł ,,Ostatnie lato" miał jakby dla mnie takie przesłanie, że to oficjalne pożegnanie z serią książek o przyjaciółkach dzielących się dżinsami.

Przeczytałam ją po tym, jak skończyłam ,,Stowarzyszenie wędrujących dżinsów". Sięgnęłam po nią, no bo to ta sama autorka i bardzo mi brakowało tego typu opowieści. I się nie zawiodłam. Nawet tytuł ,,Ostatnie lato" miał jakby dla mnie takie przesłanie, że to oficjalne pożegnanie z serią książek o przyjaciółkach dzielących się dżinsami.