Jak ktoś już to napisał tutaj - ten tom to horror z elementami fantasy. W kilku poprzednich autor już wytracał krwawość akcji, a tutaj powrócił z tym tematem z nawiązką. Poza tym akcja jak zwykle wartka, są różne zwroty akcji. I choć Stracharz jest już pokazany jako niedomagający opiekun, to Tom coraz więcej bierze na siebie odpowiedzialności.

Jak ktoś już to napisał tutaj - ten tom to horror z elementami fantasy. W kilku poprzednich autor już wytracał krwawość akcji, a tutaj powrócił z tym tematem z nawiązką. Poza tym akcja jak zwykle wartka, są różne zwroty akcji. I choć Stracharz jest już pokazany jako niedomagający opiekun, to Tom coraz więcej bierze na siebie odpowiedzialności.

To już 7 tom przygód Toma Warda w serii "Kroniki Wardstone". Jak do tej pory uważam, że jesto najmroczniejsza ze wszystkich 7 tomów książka. Szczerze, niewiem czy dałbym ją do czytania swojemu 10-letniemu dziecku (gdybym je miał) do czytania, ponieważ niektóre opisu mogą przyprawić o obrzydzenie nawet niektórych dorosłych. Bardzo dobra mroczna baśń.
Lizzie uciekła i dziwnym trafem znalazła się na tej samej wyspie co stracharz Tom i Alice. Rozgrywa się tutaj "Gra o Tron". John Gregory poznaje nowe fakty o Tomie i Alice. A Alice słyszy swoją wróżbę na przyszłość. Do tego dochodzi niebezpieczna walka z potężnym demonem - buganem, który posiada wyjątkowo wielką okrutną moc. Niejedna osoba nie chiałaby zginąć z jego ręki. Tom coraz mocniej brnie w mrok. Moim zdaniem otrzymujemy tutaj powolną przemianę bohatera, gdyż po wyjściu z uwięzienia nie jest już tym samym chłopcem co był. Prawdopodobnie coraz bardziej rozumie i popiera metody Billa Arkwrigta a nie Johna Gregory'ego. To właśnie sprawie, że łaknę wziąć już się za kolejny Tom. Sam stracharz widzi, że być może Tom nie zostanie wyszkolony na stracharza takiego jakiego by on chciał. Tom będzie stracharzem, którego mrok nie będzie unikał. Mrok będzie przed nim drżeć.

To już 7 tom przygód Toma Warda w serii "Kroniki Wardstone". Jak do tej pory uważam, że jesto najmroczniejsza ze wszystkich 7 tomów książka. Szczerze, niewiem czy dałbym ją do czytania swojemu 10-letniemu dziecku (gdybym je miał) do czytania, ponieważ niektóre opisu mogą przyprawić o obrzydzenie nawet niektórych dorosłych. Bardzo dobra mroczna baśń.
Lizzie uciekła i...

Może to kwestia tego, że zrobiłem sobie krótką przerwę pomiędzy lekturą kolejnych tomów "Kronik Wardstone", ale odniosłem wrażenie, że siódma odsłona serii - "Koszmar Stracharza" - w materii przedstawiania okrucieństwa i przemocy dawno już wykroczył poza granicę literatury fantastycznej, jaką można by polecić młodemu czytelnikowi. Przemoc względem zwierząt, obrazowe opisy tortur, jakim poddaje się niewinne kobiety i mężczyzn oskarżonych o paranie się czarną magią, spożywanie krwi i rozczłonowywanie... Cóż, te i inne elementy pozycjonują tę serię bliżej literackiego horroru z elementami fantasy, niż którykolwiek z tomów "Kronik Wardstone", które okazały się wcześniej...

...na szczęście, ja już dawno do młodzieży nie należę i - w pewien przewrotny sposób - odnajduję te silnie zaznaczone pierwiastki horroru, jako pozytywny element tej serii. W związku z tym, co czynią tu ludzie źli i pomioty mroku, stawka o którą walczą Stracharz, Tom Ward, Alice i ich sojusznicy jest większa (antagonistka, Kościana Lizzy przez 3/4 książki jest niczym Thanos z upgrade'owaną do maksimum Rękawicą Nieskończoności) i poważniejsza a szacunek szans na powodzenie w starciu z takim ogromem zła sprawia, że wynik kolejnej - kto wie, czy nie ostatniej dla niektórych z postaci?... - batalii jest trudny do przewidzenia niemal do ostatniej strony książki.

Wciąż gorąco polecam tę serię, którą uważam za bodajże najlepszy współczesny cykl fantasy!

Może to kwestia tego, że zrobiłem sobie krótką przerwę pomiędzy lekturą kolejnych tomów "Kronik Wardstone", ale odniosłem wrażenie, że siódma odsłona serii - "Koszmar Stracharza" - w materii przedstawiania okrucieństwa i przemocy dawno już wykroczył poza granicę literatury fantastycznej, jaką można by polecić młodemu czytelnikowi. Przemoc względem zwierząt, obrazowe opisy...

Siódmy tom ponownie zabiera nas poza granice Hrabstwa, świat kreowany przez Delaneya coraz bardziej się powiększa. Możemy obserwować rozwój i dorastanie bohaterów, ich perspektywa coraz bardziej się zmienia, co jest ciekawym zabiegiem. Aczkolwiek niepokojące jest to, że autorowi coraz łatwiej jest przychodzi zabijanie pobocznych postaci. Nie powinno to przeszkadzać, jeżeli wynika z fabuły, ale trup ścielący się zbyt gęsto może również wskazywać na to, że autor nie miał pomysłu na tych bohaterów, albo że po prostu mu się nie chciało.... Niemniej, jeżeli podobały Ci się poprzednie części, ta prawdopodobnie również przypadnie Ci do gustu

Siódmy tom ponownie zabiera nas poza granice Hrabstwa, świat kreowany przez Delaneya coraz bardziej się powiększa. Możemy obserwować rozwój i dorastanie bohaterów, ich perspektywa coraz bardziej się zmienia, co jest ciekawym zabiegiem. Aczkolwiek niepokojące jest to, że autorowi coraz łatwiej jest przychodzi zabijanie pobocznych postaci. Nie powinno to przeszkadzać, jeżeli...

Przyjemna, lekka w czytaniu a zarazem mroczna. Kolejna odsłona losów młodego Stracharza, który wraz ze swym mistrzem i przyjaciółką Alice - prawie czarownicą ratuje świat przed Mrokiem. Już po raz kolejny pojawiają się trudne pytania. Czy zło można zwalczyć złem? Czy w służbie dobra można sięgać po wszystkie dostępne środki, nawet te które z zasady służą Mrokowi? Czy istnieje granica i czy samo czyste serce wystarczy by się oprzeć pokusie korzystania z czarnych mocy tylko dla własnej korzyści? Jak na razie jednoznacznej odpowiedzi nie ma. Stary Stracharz jest bardzo konserwatywny w swoich poglądach, młoda Alice uważa, że cel uświęca środki a Tom się waha - nie chce zawieść mistrza ale też nie chce przegrać ze złem. Zobaczymy gdzie go to zaprowadzi.

Przyjemna, lekka w czytaniu a zarazem mroczna. Kolejna odsłona losów młodego Stracharza, który wraz ze swym mistrzem i przyjaciółką Alice - prawie czarownicą ratuje świat przed Mrokiem. Już po raz kolejny pojawiają się trudne pytania. Czy zło można zwalczyć złem? Czy w służbie dobra można sięgać po wszystkie dostępne środki, nawet te które z zasady służą Mrokowi? Czy...

W tym tomie po raz kolejny opuszczamy Hrabstwo niestety tym razem na dłużej. Trafiamy na wyspę Mona, której mieszkańcy nie są przychylnie nastawieni do uchodźców z Hrabstwa. Nasi bohaterowie praktycznie od razu wpadają w kłopoty i w tej części szczerze to nie mają chwili wytchnienia. Non stop wpadają z deszczu pod rynnę.
Nowe tereny = nowi bohaterowie i stwory. Niestety większość spotyka przykry los (a szkoda). Mamy tutaj również starego wroga stracharza, który szuka zemsty. I w końcu Gregory w tym tomie dowiaduje się o więzi łączącej Alice z Tomem.
Jak zawsze Pan Delaney nie rozczarowuje - książka jest pełna akcji i ciekawych rozwiązań. Mam nadzieje że utrzyma się to do końca serii. Gorąco polecam wszystkim lubiącym fantastykę z elementami grozy :)

W tym tomie po raz kolejny opuszczamy Hrabstwo niestety tym razem na dłużej. Trafiamy na wyspę Mona, której mieszkańcy nie są przychylnie nastawieni do uchodźców z Hrabstwa. Nasi bohaterowie praktycznie od razu wpadają w kłopoty i w tej części szczerze to nie mają chwili wytchnienia. Non stop wpadają z deszczu pod rynnę.
Nowe tereny = nowi bohaterowie i stwory. Niestety...

"Koszmar Stracharza" podobał mi się wiele bardziej niż poprzednie dwa tomy serii. Tom zdecydowanie zaczyna się rozwijać, często bierze sprawy w swoje ręce i nie polega na Gregorym tak bardzo jak wcześniej. Podejmuje decyzje, na które nie ma wpływu jego mistrz i dochodzi do własnych wniosków związanych z Mrokiem. Poruszony też został problem utraty domu przez bohaterów, ucieczki z rodzinnych stron i w końcu wrogości, jaka dotykała ich ze strony miejscowych. Cóż, brzmi znajomo. Odniosłam wrażenie, że ten tom jest już nieco mniej infantylny i oczywisty, mam nadzieję, że kolejne części zachowają poziom.

"Koszmar Stracharza" podobał mi się wiele bardziej niż poprzednie dwa tomy serii. Tom zdecydowanie zaczyna się rozwijać, często bierze sprawy w swoje ręce i nie polega na Gregorym tak bardzo jak wcześniej. Podejmuje decyzje, na które nie ma wpływu jego mistrz i dochodzi do własnych wniosków związanych z Mrokiem. Poruszony też został problem utraty domu przez bohaterów,...

Siódmy tom znakomitego cyklu Josepha Delaneya “Kroniki Wardstone”. Stracharz, Tom i wiedźma Alice wracają z Grecji do Chipenden i odkrywają, że miejsce, w którym żyli, znikło z powierzchni ziemi. Kraj jest ogarnięty wojną, a zniszczenia nie ominęły również domu starego Gregory’ego. Sadybę stracharza spalono aż po fundamenty, a po kryjącej bezcenne woluminy bibliotece nie zostało ani śladu… Zmuszeni do ucieczki, Tom, Gregory i Alice trafiają na terroryzowaną przez szalonego szamana wyspę Mona. Szybko okazuje się, że wpadli z deszczu pod rynnę – ich tropem podążają nadzwyczaj liczni i pozbawieni skurupłów łowcy czarownic. Gdy Alice wpada w ich ręce, wydaje się, że sytuacja nie może być już gorsza. A jednak. Na wyspie pojawia się jeszcze jeden śmiertelny wróg. Koścista Lizzie, która po latach wydostała się z więzienia stracharza chce objąć Monę we władanie… Wiedźma łaknie również krwawej zemsty na dawnym ciemiężycielu i jego podopiecznych.

Siódmy tom znakomitego cyklu Josepha Delaneya “Kroniki Wardstone”. Stracharz, Tom i wiedźma Alice wracają z Grecji do Chipenden i odkrywają, że miejsce, w którym żyli, znikło z powierzchni ziemi. Kraj jest ogarnięty wojną, a zniszczenia nie ominęły również domu starego Gregory’ego. Sadybę stracharza spalono aż po fundamenty, a po kryjącej bezcenne woluminy bibliotece nie...

Fantastyczna, świetnie napisana powieść, ciężko się od niej oderwać. Bardzo polecam.

Fantastyczna, świetnie napisana powieść, ciężko się od niej oderwać. Bardzo polecam.

Do tej pory chyba najbardziej chaotyczna część. Coś mi w niej nie pasowało, może to, że Gregory został przez autora spłaszczony, umniejszony i ten zabieg nie wyszedł na dobre

Do tej pory chyba najbardziej chaotyczna część. Coś mi w niej nie pasowało, może to, że Gregory został przez autora spłaszczony, umniejszony i ten zabieg nie wyszedł na dobre