Antychryst

"Książka ta przeznaczona dla najmniej licznych.
Może z nich nawet nikt jeszcze nie żyje." - ostrzega Nietzsche. Filozof, jak można się spodziewać, krytycznie odnosi się do religii. Wiele postawionych zarzutów jest słusznych, lecz zgodnie z ostrzeżeniem, nie zostaną one zrozumiane przez część czytelników. Są nacechowane negatywnie, wrogo. Mogą więc nie mieć zamierzonego wpływu na światopogląd osoby wierzącej, która posłuży się mechanizmem obronnym, wyparciem.

"Książka ta przeznaczona dla najmniej licznych.
Może z nich nawet nikt jeszcze nie żyje." - ostrzega Nietzsche. Filozof, jak można się spodziewać, krytycznie odnosi się do religii. Wiele postawionych zarzutów jest słusznych, lecz zgodnie z ostrzeżeniem, nie zostaną one zrozumiane przez część czytelników. Są nacechowane negatywnie, wrogo. Mogą więc nie mieć zamierzonego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Strasznie przereklamowana książka, szczególnie na dziesiejsze czasy.

Strasznie przereklamowana książka, szczególnie na dziesiejsze czasy.

Pokaż mimo to

Książeczka krótka wiec czyta się szybko. Wielokrotnie jednak trzeba przebić się przez toporny styl pisarski. W zasadzie nic nowego. Krytyka z trochę innego punktu. Szczerze oczekiwałem większych fajerwerków.

Książeczka krótka wiec czyta się szybko. Wielokrotnie jednak trzeba przebić się przez toporny styl pisarski. W zasadzie nic nowego. Krytyka z trochę innego punktu. Szczerze oczekiwałem większych fajerwerków.

Pokaż mimo to

Książka to to moje pierwsze spotkanie z twórczością Friedricha Nietzschego. Lektura nie jest bardzo trudna. Autor posługuje się prostym językiem. W swojej krytyce chrześcijaństwa posługuje się rozumem i racjonalnym podejściem do tematu. Książka w wielu momentach była dla mnie zaskoczeniem. Mimo ogólnej krytyki chrześcijaństwa mam wrażenie, że autor główne zarzuty kieruje w stosunku do kapłaństwa. Innym ciekawym aspektem jest to, że pozytywnie odnosi się do czasów renesansu i tego, że właśnie to był dobry czas aby zmienić chrześcijaństwo na lepsze. Pojawił się wtedy, jak pisze filozof, Luter, który wszystkie te zmiany zniszczył. Nietzsche pisze wręcz, że protestantyzm to najgorsza odmiana chrześcijaństwa. Był też fragment, który dotyczył postaci samego Jezusa. Nietzsche nie traktuje go z taką nienawiścią z jaką traktuje chrześcijaństwa. Wydaje mi się wręcz, że uważa, że wszyscy ludzie, którzy uważali się za uczniów Jezusa, jego kapłanów itp. wypaczyli jego nauki. Książka nie jest jednak dla wszystkich o czym pisze na wstępie sam autor. Ja jako osoba, która rzadko sięga po "poważniejsze" pozycje miałam problemy ze skupieniem i śledzeniem myśli, którą filozof chciał przekazać. Myślę, że jest to jednak dobry wstęp do innych dzieł Nietzschego.

Książka to to moje pierwsze spotkanie z twórczością Friedricha Nietzschego. Lektura nie jest bardzo trudna. Autor posługuje się prostym językiem. W swojej krytyce chrześcijaństwa posługuje się rozumem i racjonalnym podejściem do tematu. Książka w wielu momentach była dla mnie zaskoczeniem. Mimo ogólnej krytyki chrześcijaństwa mam wrażenie, że autor główne zarzuty kieruje w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nietzsche zabiera się do krytyki Chrześcijaństwa od zupełnie innej strony niż ja to zwykle robiłem. Muszę przyznać, jego wywód ma sens momentami nawet się z nim zgadzam, gdy wchodzimy na wspólne rejony. Jednak środki, które zostały tutaj użyte niestety są takie same jak u religijnych fanatyków. Przesiąknięty nienawiścią język zwyczajnie nie pozwala tego człowieka traktować poważnie. Pod koniec dosłownie czułem jego sfrustrowany krzyk na swoim karku. W dodatku mam wrażenie, że sporo zarzutów wynika z niezrozumienia pewnych aspektów nauki Chrystusa. Sam mam wątpliwości, co do wielu fragmentów świętych ksiąg mimo to jestem w stanie odeprzeć niektóre z argumentów autora.

Nietzsche zabiera się do krytyki Chrześcijaństwa od zupełnie innej strony niż ja to zwykle robiłem. Muszę przyznać, jego wywód ma sens momentami nawet się z nim zgadzam, gdy wchodzimy na wspólne rejony. Jednak środki, które zostały tutaj użyte niestety są takie same jak u religijnych fanatyków. Przesiąknięty nienawiścią język zwyczajnie nie pozwala tego człowieka traktować...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Budząca wiele kontrowersji, ale warta przeczytania. Z jednej strony zetknęłam się z wieloma uprzedzeniami, a z drugiej pod wpływem lektury poddałam pod wątpliwość pojęcia, nad którymi nie zastanawiałam się wcześniej, uznając je za coś naturalnego, pewnego.

Budząca wiele kontrowersji, ale warta przeczytania. Z jednej strony zetknęłam się z wieloma uprzedzeniami, a z drugiej pod wpływem lektury poddałam pod wątpliwość pojęcia, nad którymi nie zastanawiałam się wcześniej, uznając je za coś naturalnego, pewnego.

Pokaż mimo to

Ot, typowy Nicze. Kazano nam go przeczytać na zajęcia. Nie jest zbyt zły, nie powalił też na kolana.

Ot, typowy Nicze. Kazano nam go przeczytać na zajęcia. Nie jest zbyt zły, nie powalił też na kolana.

Pokaż mimo to

Książka zapewne dla niektórych może okazać się dość kontrowersyjna, jednak dla mnie osobiście wpisuje się dość zgrabnie w pozytywistyczny obraz świata.

Książka zapewne dla niektórych może okazać się dość kontrowersyjna, jednak dla mnie osobiście wpisuje się dość zgrabnie w pozytywistyczny obraz świata.

Pokaż mimo to

Genialna analiza chrześcijaństwa Nietzschego.
Cięty, krytyczny i poetycki język tylko podkreśla ambicję tego filozofa.

Genialna analiza chrześcijaństwa Nietzschego.
Cięty, krytyczny i poetycki język tylko podkreśla ambicję tego filozofa.

Pokaż mimo to

Nietzsche, cóż za geniusz, brawo, brawo takich myślicieli nam potrzeba.
Podobnie jak i dzieła Crowleya, filozofia Mistrza nie jest dla każdego, wspomina o tym sam w swoim wprowadzeniu do "Antychrysta", w książce występuje masa metafor i alegorii, a wszystko okraszone dosadnym, czy jak niektórzy czytelnicy wspominają "agresywnym" językiem. Myślę, że zrozumić mogą go tylko ludzie o otwartych umysłach i ci którzy nie wyciągną pochopnych wniosków z jego nauk.

Zarzuca się Nietzschemu antysemityzm bądź nietolerancję względem ludu semickiego (Żydów). Moim skromnym zdaniem jest to nadinterpretacja, Nietzsche swoją niechęć kieruje w stronę judaizmu jako pszyczółku do powstania kolejnej zakłamanej sekty, którą niewątpliwie jest chrześcijaństwo i ośmiela krytykować się "naród wybrany" ostrymi słowami, nie bez przyczyny, choćby podany przykład: "Co z tego wynika? Że dobrze jest włożyć rękawiczki, kiedy czyta się Nowy Testament. Bliskość tak wielu nieczystości niemalże zmusza do tego. Do towarzystwa wybraliśmy sobie "pierwszych chrześcijan" równie niechętnie jak polskich Żydów: nie żebyśmy mieli wobec nich choćby jeden zarzut... Ich zapach nie jest zbyt przyjemny". Fakt jest to mocne porównanie, jednak Nietzschemu nie chodziło o to, że Żydzi są brudasami i się nie myją, tylko na zasadzie skojarzenia, lud ten często miał swój interes, w postaci sklepów, gdzie handlowano m.in. śledziami w beczce (nie wspominając, że kuchnia judaistyczna opiera się w dużej mierze na zastosowaniu czosunku i cebuli, zaś zapach ten nie należy do najsubtelniejszych, za to warzywa te dobrze wpływają na zdrowie), a wiadomo, że taka ryba śmierdzi, ponadto ryba jest też symbolem chrześcijaństwa, która psuje się od głowy, dokładnie to samo robi kapłan psuje nasz umysł rzucając kłamliwe i puste frazesy z ambony. Mistrz sugeruje iż kapłani pochodzenia semickiego jako pierwsi zafałszowali pojęcie Boga, moralności i w efekcie stworzyli falsyfikat-arcydzieło tj. Biblię (Stary Testament), chrześcijanie później dopisali swoją część (Nowy Testament).

Kolejnym zarzutem jest pochwała dla islamu, bądź innych doktryn religijnych, cóż za absurd, wszystkie te doktryny uważane są przez Nietzschego za niedoskonałe: "Święte kłamstwo" - wspólne Konfucjuszowi, Kodeksowi Manu, Mahometowi, Kościołowi chrześcijańskiemu; nie brak go również u Platona. "Prawda istnieje" - gdziekolwiek to jest głoszone jest znakiem, że kapłan kłamie... Koniec końców istotne jest, w jakim celu się kłamie. W chrzecijaństwie brakuje "świętych celów", i to jest mój zarzut przeciwko jego środkom", aczkolwiek w każdej znalazł coś wartego uwagi, chociażby buntowniczą postawę Jezusa, którego darzy szacunkiem, czy w buddyźmie, który "nie potrzebuje czynić swego cierpienia, swej podatności na ból rzeczą przyzwoitą poprzez interpretowanie jej przez grzech. Buddyzm wypowiada jedynie, co myśli: "ja cierpię", podchodzi do swoich przemyśleń w sferze duchowej jak i profanum bardziej chłodniej, obiektywniej i prawdziwiej.

Ostatnim zarzutem jest mizoginizm, ja się pytam gdzie, gdzie Mistrz o tym wspomina, że nienawidzi kobiet? Czyżby chodziło o cytat: "Kobieta jest drugim błędem Boga"? Cytat ten odnosi się do szowinistycznej filozofii chrześcijaństwa zawartej w "świętej" księdze. Jeśli już coś zarzucić to prędzej brak wiary w ludzkość, rozczarowanie współczesnym człowiekiem, ale czyż nie jest to słuszne zwątpienie?

Nietzsche zauważa także, że wszyscy popełniamy błędy, ośmielamy nadawać sobie wyjątkowości, stawiamy się w roli Boga, wywyższamy się nad zwierzętami, a w gruncie rzeczy sami nimi jesteśmy, co jest naukowo udowodnione, wszak należymy do ssaków, a naszym bliskim krewniakiem jest małpa, jedyną naszą przewagą nad innymi formami życia jest bardziej rozwinięty intelekt, co nie oznacza, że zwierzęta są głupie, one podążają za swoim instynktem, który u nas jest, ale stłumiony, m.in. przez szkodliwe doktryny jakimi są religie.

Fryderyk rozpacza też nad upadkiem cywilizacji zachodniej i ubolewa, że nie wykorzystała szansy na to by się podźwignąć w czasach renesansu, jak i zniszczeniu przez szkodliwą doktrynę chrześcijańską lat pracy nad kulturą, zasadami moralnymi, modelem społeczeństwa, którą "poganie" stworzyli w cywilizacji apollińskiej i dionizyjskiej, zamiast progresu nastąpił regres a wszystko przez fałszywych proroków, jakim był np sam św. Paweł. Aby się uratować, współczesny człowiek musi przewartościować swoje walory i stać się nadczłowiekiem.

Podsumowując praca Mistrza to potężny "Młot na chrześcijaństwo", ale nie tylko bo jest też wzmianka o socjalistach, czy anarchistach, których stawia na równi z chrzesijańskim motłochem.
Ja podpisuję się obiema rękami i nogami pod jednym z moich ulubionych filozofów, choć egzystencjalizm jest mi najbliższy światopoglądowo.
Sam nie jestem religijny i wszelkie objawy chrześcijaństwa traktuję jako niedorzeczne, jednak nikomu nie bronię kultywowania swoich przekonań, chociaż mnie irytują, ale jeśli nie jestem nawracany na siłę i nie jest to sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami etyki i moralności to toleruję "ciemnogród" (ciemnogród rozumiem znacznie szerzej niż wyznanie rzymsko-katolickie).

Nietzsche, cóż za geniusz, brawo, brawo takich myślicieli nam potrzeba.
Podobnie jak i dzieła Crowleya, filozofia Mistrza nie jest dla każdego, wspomina o tym sam w swoim wprowadzeniu do "Antychrysta", w książce występuje masa metafor i alegorii, a wszystko okraszone dosadnym, czy jak niektórzy czytelnicy wspominają "agresywnym" językiem. Myślę, że zrozumić mogą go tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to