Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezmiernie fascynuje mnie jak autor po raz kolejny jedzie na tym samym patencie.

Dla fanów serii mamy wszystko to co zwykle czyli książkę z pogranicza patoliteratury, która w swej prostocie czerpie siłę. Do tego tradycyjnie masa odniesień do popkultury i w gronie tej napuszonej fantastyki o honorze i innych nadrzędnych wartościach jest takim przyjemnym rodzynkiem.

Lekkim minusem jest, że poprzednia część była bardziej mobilna i frapowało to podróżowanie z Zekiem, natomiast tutaj pojawia się osiadły tryb życia i odnalezienie się w realiach areny. To trochę bardziej rozbudowany przerywnik na drodze ku dalszej podróży, ale mimo wszystko trafiają się nasi starzy znajomi jak choćby Teofil co daje zaczątek do pojawianie się w książce też znanych już wcześniej motywów.

Niezmiernie fascynuje mnie jak autor po raz kolejny jedzie na tym samym patencie.

Dla fanów serii mamy wszystko to co zwykle czyli książkę z pogranicza patoliteratury, która w swej prostocie czerpie siłę. Do tego tradycyjnie masa odniesień do popkultury i w gronie tej napuszonej fantastyki o honorze i innych nadrzędnych wartościach jest takim przyjemnym rodzynkiem....

To bardziej forma rozbudowanego bloga niż materiał na książkę.
Autorka zarzuca nas ciekawostkami, szczególnie takimi bardziej przyziemnymi jak jedzenie, popkultura, trochę obyczajów czy też zamiłowanie do bibelotów.

Nie da się ukryć, że to bardziej takie luźne wrażenia i osobiste przemyślenia niż silenie się na tworzenie jakiegoś zwięzłego ogółu. Szczególnie, że autorka prezentuje zwykle bezrefleksyjny zachwyt nad tym co widzi.

Pewnie największą wartość stanowi lektura w połączeniu ze zdjęciami, stąd najwłaściwszą formą byłby pewnie blog czy też w ostateczności solidnie wydana książka, ale w wersji audio którą miałem okazję poznawać wygląda to średnio. A już zupełnie kuriozalnie w momencie gdy dla autorki kluczową informacją stają się motywy, hasła czy też jakieś złote myśli poszczególnych stanów i czytanie trzy razy po te pięćdziesiąt sformułowań zakrawa o śmieszność.

To bardziej forma rozbudowanego bloga niż materiał na książkę.
Autorka zarzuca nas ciekawostkami, szczególnie takimi bardziej przyziemnymi jak jedzenie, popkultura, trochę obyczajów czy też zamiłowanie do bibelotów.

Nie da się ukryć, że to bardziej takie luźne wrażenia i osobiste przemyślenia niż silenie się na tworzenie jakiegoś zwięzłego ogółu. Szczególnie, że autorka...

Podstawowym wrażeniem podczas lektury było, że to taka przyjemna opowiastka. Autorka nie stroni od tematów trudniejszych, nie tworzy obrazu Szwecji jako idyllicznej krainy, a potrafi też skupić się na cechach charakteru mieszkańców, które może nie są jakieś wyjątkowo złe, ale przynajmniej specyficzne.
Wszelkie zachwyty nad szwedzkim modelem wychowania, kultury jak i codzienności są skrupulatnie zestawiane z implikacjami jakie za sobą niosą.

Siłą książki jest to, że zasypuje się nas ciekawostkami, których jest sporo, ale nie są to jakieś ogólniki żeby miało się wrażenie czytania rocznika statystycznego, ani nie jest to forma blogowa charakterystyczna dla autorów, którzy na pierwszy plan wysnuwają własne przemyślenia. Wszystko jest sprawnie skomponowane i stanowi doskonałą bazę do zagłębienia się bardziej, bądź też przekonania na własne oczy.

Właśnie ta lekkość pewnie sprawia, że trudniejsze tematy jak kryzys multikulti jaki dotyka Szwecję jest tu mocno pomijany, ale przecież tytuł nie aspiruje do rozprawki politycznej.

Zdecydowanie ciekawa pozycja i tak jak wspominałem wcześniej, zwyczajnie przyjemna w odbiorze co samo w sobie stanowi sporą wartość.

Podstawowym wrażeniem podczas lektury było, że to taka przyjemna opowiastka. Autorka nie stroni od tematów trudniejszych, nie tworzy obrazu Szwecji jako idyllicznej krainy, a potrafi też skupić się na cechach charakteru mieszkańców, które może nie są jakieś wyjątkowo złe, ale przynajmniej specyficzne.
Wszelkie zachwyty nad szwedzkim modelem wychowania, kultury jak i...