Thorgal: Louve tom 2 - Dłoń boga Tyra

Drugi album i kontynuacja przygody rozpoczętej w pierwszym, której główną bohaterką jest Louve.
Komiks stworzony przez (w mojej opinii) najlepszą na ten moment grupę:
- scenariusz: Yann Le Pennetier
- rysunki: Roman Surżenko
- kolory: Graza (Grażyna Foltyn-Kasprzak)

Dodatkowo okładkę stworzył również Roman Surżenko. Zrobił to po raz drugi i tym razem zrobił to naprawdę świetnie. Wcześniej pokusił się o okładkę do „Thorgal - Młodzieńcze Lata. Sinozęby” (obie są jakoś w tym samym czerwonym odcieniu) i wychodzi mi na to, że jak na razie to oprócz tych dwóch okładek Romana Surżenko wszystkie pozostałe należą do Grzegorza Rosińskiego.

Drugi album i kontynuacja przygody rozpoczętej w pierwszym, której główną bohaterką jest Louve.
Komiks stworzony przez (w mojej opinii) najlepszą na ten moment grupę:
- scenariusz: Yann Le Pennetier
- rysunki: Roman Surżenko
- kolory: Graza (Grażyna Foltyn-Kasprzak)

Dodatkowo okładkę stworzył również Roman Surżenko. Zrobił to po raz drugi i tym razem zrobił to naprawdę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Louve to chyba pierwszy "Thorgal" od czasów Ofiary, który naprawdę przypadł mi do gustu. Scenariusz może nie jakiś powalający, ale zupełnie wystarcza.
Fenrir w ostatniej scenie coś nie wyszedł, przynajmniej moim zdaniem. Za bardzo jak King Kong... A przecież wilkom z poprzedniego tomu niczego nie brakowało.

Louve to chyba pierwszy "Thorgal" od czasów Ofiary, który naprawdę przypadł mi do gustu. Scenariusz może nie jakiś powalający, ale zupełnie wystarcza.
Fenrir w ostatniej scenie coś nie wyszedł, przynajmniej moim zdaniem. Za bardzo jak King Kong... A przecież wilkom z poprzedniego tomu niczego nie brakowało.

Pokaż mimo to

Bardzo ładne ilustracje ale poza tym....beznadziejnie nudne, ulatuje z pamięci zaraz po przeczytaniu. Jeden z najsłabszych albumów w uniwersum Thorgala.

Bardzo ładne ilustracje ale poza tym....beznadziejnie nudne, ulatuje z pamięci zaraz po przeczytaniu. Jeden z najsłabszych albumów w uniwersum Thorgala.

Pokaż mimo to

Kontynuacja poprzedniego tomu. Dzika część natury Louve w dalszym ciągu szuka tytułowej dłoni, a sama Louve decyduje się opuścić krainę Azzalepstöna. Wątek wyprawy, chociaż prosty jest bardzo dobrze poprowadzony, ale jeżeli okaże się, że nowa postać w tym wątku jest tym kim myślę, że jest, to będzie to zbyt duży zbieg okoliczności. Jeżeli chodzi o część dotyczącą samej Louve, to nie podoba mi się zastosowanie tej samej deus ex machina, co w tomie „Ofiara” z głównego cyklu – tam było to fajnym nawiązaniem, tutaj to już trochę lenistwo scenarzysty. Plusem za to był powrót innej postaci z poprzednich tomów, a także rozwój wątku Aaricii. Interesujące było też wyjaśnienie działań Azzalepstöna, co zgrabnie wyjaśniało relacje wilków z czarodziejską krainą poprzez zastosowanie pewnej klasycznej i groźnej postaci z nordyckiej mitologii Surżenko podobnie jak ostatnio odwala dobrą robotę z rysunkami – podobała mi się szczególnie kraina gdzie ma się znajdować tytułowa dłoń – stwory je zamieszkujące przywodzą na myśl dinozaury. Podobnie jak ostatnio w porządku, ale jeszcze nie super.

Kontynuacja poprzedniego tomu. Dzika część natury Louve w dalszym ciągu szuka tytułowej dłoni, a sama Louve decyduje się opuścić krainę Azzalepstöna. Wątek wyprawy, chociaż prosty jest bardzo dobrze poprowadzony, ale jeżeli okaże się, że nowa postać w tym wątku jest tym kim myślę, że jest, to będzie to zbyt duży zbieg okoliczności. Jeżeli chodzi o część dotyczącą samej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Louve uciekając przed krwiożerczą watahą trafiła wprost do krainy półboga Azzalepstona i wmieszała się w ciekawą awanturę. Azzalepston obiecał jej pomóc, aby nigdy już nie była niesforną, a co więcej nie stanowiła zagrożenia dla swojej rodziny, ale Louve decyduje że jednak nie może żyć bez swojej dzikiej natury. By ją odzyskać musi wyruszyć w niebezpieczną podróż i wykraść rękę boga Tyra. Czy jej się uda? I czy połączenie z dziką naturą to naprawdę dobry pomysł? Ten zeszyt czyta się błyskawicznie i już nie mogę się doczekać, co będzie dalej!

Louve uciekając przed krwiożerczą watahą trafiła wprost do krainy półboga Azzalepstona i wmieszała się w ciekawą awanturę. Azzalepston obiecał jej pomóc, aby nigdy już nie była niesforną, a co więcej nie stanowiła zagrożenia dla swojej rodziny, ale Louve decyduje że jednak nie może żyć bez swojej dzikiej natury. By ją odzyskać musi wyruszyć w niebezpieczną podróż i wykraść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Louve próbuje pomóc bogom, jednocześnie ciąży nad nią przeznaczenie ojcobójcy. Dodatkowo ciężki los samotnej Aaricii. Nad rodziną Thorgala świeci tylko słońce tragedii. Historia troszkę wciąga, zwłaszcza swoistymi powrotami bohaterów i scenerią królestwa chaosu, dominium boskiego wilka Fenrira.

Louve próbuje pomóc bogom, jednocześnie ciąży nad nią przeznaczenie ojcobójcy. Dodatkowo ciężki los samotnej Aaricii. Nad rodziną Thorgala świeci tylko słońce tragedii. Historia troszkę wciąga, zwłaszcza swoistymi powrotami bohaterów i scenerią królestwa chaosu, dominium boskiego wilka Fenrira.

Pokaż mimo to

Album nieznacznie lepszy względem poprzednika, ale wciąz bez szału. Coraz wyraźniejsze nawiązanie do wydarzeń serii macierzystej oraz powrót kilku postaci. Wciąż bez szału.

Album nieznacznie lepszy względem poprzednika, ale wciąz bez szału. Coraz wyraźniejsze nawiązanie do wydarzeń serii macierzystej oraz powrót kilku postaci. Wciąż bez szału.

Pokaż mimo to

http://wielka-biblioteka-ossus.blogspot.com/2013/09/thorgal-louve-don-boga-tyra-yann-le.html

http://wielka-biblioteka-ossus.blogspot.com/2013/09/thorgal-louve-don-boga-tyra-yann-le.html

Pokaż mimo to

najsłabszy ze wszystkich

najsłabszy ze wszystkich

Pokaż mimo to

wiadomo to już nie to samo co poprzednie części Thorgala, niemniej ciekawa akcja i fabuła, podoba mi się pomysł autorów że pokazują teraz losy dzieci Thorgala- on miał już tyle przygód że chyba do końca życia mu wystarczy, a z resztą teraz też przemieszcza się gdzieś po zaśnieżonej krainie i nie wiadomo czy przetrwa

sama postać Louve jest ciekawie przedstawiona- podoba mi się że autorzy nie rezygnują ze starych postaci np. Strażniczki Kluczy

ogólnie dobry komiks :)

wiadomo to już nie to samo co poprzednie części Thorgala, niemniej ciekawa akcja i fabuła, podoba mi się pomysł autorów że pokazują teraz losy dzieci Thorgala- on miał już tyle przygód że chyba do końca życia mu wystarczy, a z resztą teraz też przemieszcza się gdzieś po zaśnieżonej krainie i nie wiadomo czy przetrwa

sama postać Louve jest ciekawie przedstawiona- podoba mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to