Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu, utrzymująca mniej więcej ten sam poziom. Sente bardzo zgrabnie łączy fabułę z "Łucznikami" i pogłębia postać Sigwalda. Całość dobrze równoważy granie na nostalgii - przywoływanie postaci i wydarzeń z głównej serii - z czymś nowym i świeżym. Dzika Kriss de Valnor wciąż wiarygodna jako wojowniczka-trickster, kreska de Vita wciąż zdobywa punkty za dynamizm. Końcowa decyzja Freyi łatwa do przewidzenia i zarazem głupawo pretekstowa, ale skłonna jestem przymknąć na to oko, tak samo jak na goliznowy fanserwis.

Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu, utrzymująca mniej więcej ten sam poziom. Sente bardzo zgrabnie łączy fabułę z "Łucznikami" i pogłębia postać Sigwalda. Całość dobrze równoważy granie na nostalgii - przywoływanie postaci i wydarzeń z głównej serii - z czymś nowym i świeżym. Dzika Kriss de Valnor wciąż wiarygodna jako wojowniczka-trickster, kreska de Vita wciąż...

[...]
– Czego chcesz w końcu?
– Strzały ! Wiele strzał! Mam całą wioskę do zabicia!
Argun / Kriss

KRISS DE VALNOR !
WYDAJE SIĘ, ŻE ZEMSTA, TO JEJ DRUGIE IMIĘ 😉

[...]
– Czego chcesz w końcu?
– Strzały ! Wiele strzał! Mam całą wioskę do zabicia!
Argun / Kriss

KRISS DE VALNOR !
WYDAJE SIĘ, ŻE ZEMSTA, TO JEJ DRUGIE IMIĘ 😉

Na chwilę powróciłem do swej podróży po Tholgarwersum… na chwilę, bo dużo więcej nowych albumów nie mam, przynajmniej na razie.
Tym razem wróciłem do subserii o Kriss de Valnor. Ta nadal jest przed sądem Frei, dzięki czemu przeżywamy drugą i ostatnią retrospektywę losów ulubionej femme fatale cyklu. Wszystko kończy się swoją drogą pierwszymi scenami z legendarnych „Łuczników” i nie będę się krył, dreszcz nostalgii mnie przeszedł. Czyta i ogląda się to dobrze, Kriss jest pogłębiona, aczkolwiek wcale nie usprawiedliwiana - Sigwald za to jest jeszcze sympatyczniejszy niż kiedyś. Narracja nie jest szczególnie zagmatwana, ale ten twist na końcu związany z wcześniejszą propozycją de Valnor wobec Kuglarza bardzo smaczny.
7,5/10

Na chwilę powróciłem do swej podróży po Tholgarwersum… na chwilę, bo dużo więcej nowych albumów nie mam, przynajmniej na razie.
Tym razem wróciłem do subserii o Kriss de Valnor. Ta nadal jest przed sądem Frei, dzięki czemu przeżywamy drugą i ostatnią retrospektywę losów ulubionej femme fatale cyklu. Wszystko kończy się swoją drogą pierwszymi scenami z legendarnych...

Jak w poprzednich opiniach nie będę nawiązywał do przebiegu akcji ale wspomnę raczej o tym o czym inni zazwyczaj nie piszą. W Albumie znajdziemy przygody Kriss i Sigwalda których spotkaliśmy w zeszycie „Thorgal: Łucznicy”. Łucznicy to 8 tom głównej serii wydany w 1985r (Polska: 1989r.). A teraz dowiadujemy się szczegółów z tej przygody. Zobaczymy tu między innymi obrazki które widzieliśmy już w poprzednim komiksie ale narysowane na nowo. Pierwsze strony Łuczników to np. strony od 45-46 tego albumu.

Jak w poprzednich opiniach nie będę nawiązywał do przebiegu akcji ale wspomnę raczej o tym o czym inni zazwyczaj nie piszą. W Albumie znajdziemy przygody Kriss i Sigwalda których spotkaliśmy w zeszycie „Thorgal: Łucznicy”. Łucznicy to 8 tom głównej serii wydany w 1985r (Polska: 1989r.). A teraz dowiadujemy się szczegółów z tej przygody. Zobaczymy tu między innymi obrazki...

Ciąg dalszy opowieści Kriss o wczesnej młodości aż do spotkania Thorgala. De Valnor powoli zmienia się w bezlitosną i brutalną kobietę,tę, którą znamy z serii Thorgal - najemniczkę, pełną nienawiści i nie mającą sobie równej w strzelaniu z łuku i zabijaniu. Dla pieniędzy gotowa jest zaprzedać duszę i zrobić wszystko. Razem z Sigurdem stanowią parę zabijaków siejących postrach w każdej wiosce i mieście. Pewnego dnia w swoich krwawych polowaniach zapuszczają się w okolice znane Kriss z dzieciństwa, a jako że Kriss "nie zapomina o niczym" nigdy, jej wyrównanie rachunków z bezdusznymi mieszkańcami jej rodzinnej wioski będzie niezapomniane dla obu stron... Znów 8 i POLECAM ogromnie! :)

Ciąg dalszy opowieści Kriss o wczesnej młodości aż do spotkania Thorgala. De Valnor powoli zmienia się w bezlitosną i brutalną kobietę,tę, którą znamy z serii Thorgal - najemniczkę, pełną nienawiści i nie mającą sobie równej w strzelaniu z łuku i zabijaniu. Dla pieniędzy gotowa jest zaprzedać duszę i zrobić wszystko. Razem z Sigurdem stanowią parę zabijaków siejących...

Dalszy ciąg sądu nad Kriss oraz retrospekcji. Kriss kontynuując współpracę z Sigwaldem trafia do swojej rodzinnej wioski, gdzie postanawia się zemścić. Motyw zemsty zostaje tutaj nienajlepiej przedstawiony - robią tutaj z Kriss mało wiarygodną maszynę do zabijania (dla mnie wyglądało to aż śmiesznie). Na dodatek nie podobało mi się to co przytrafiło się tam Kriss - nie lubię tego typu zagrywek scenariuszowych i nie za bardzo wiem czemu to miało służyć poza dręczeniem głównej bohaterki. Podobały mi się za to relacje z Sigwaldem, szkoda, że najprawdopodobniej ta postać nie pojawi się już w następnych tomach. Ciekawym zagraniem było też to, że retrospekcje kończą się sceną, która otwierała tom "Łucznicy". Na plus także początek komiksu pokazujący magię zamku walkirii - bardzo pomysłowe. Niestety samo zakończenie opowieści ramowej strasznie mnie rozczarowało - chyba zupełnie nie mieli pomysłu jak otworzyć furtkę dla kolejnego tomu (żeby było zabawniej już sama okładka zdradza końcówkę). Rysunkowo niestety jest tym razem jeszcze mniej starannie niż ostatnio, ale jest parę ładnych kadrów. Straszny średniak.

Dalszy ciąg sądu nad Kriss oraz retrospekcji. Kriss kontynuując współpracę z Sigwaldem trafia do swojej rodzinnej wioski, gdzie postanawia się zemścić. Motyw zemsty zostaje tutaj nienajlepiej przedstawiony - robią tutaj z Kriss mało wiarygodną maszynę do zabijania (dla mnie wyglądało to aż śmiesznie). Na dodatek nie podobało mi się to co przytrafiło się tam Kriss - nie...

No, druga część trochę lepsza od pierwszej, Kriss jest bardziej sobą, ale ta końcowa gadka o trudnym dzieciństwie, które nie usprawiedliwia złych czynów była... no jak z jakiegoś Domowego Przedszkola, popsuła mi co nieco efektu. Ale już jest lepiej. :)

No, druga część trochę lepsza od pierwszej, Kriss jest bardziej sobą, ale ta końcowa gadka o trudnym dzieciństwie, które nie usprawiedliwia złych czynów była... no jak z jakiegoś Domowego Przedszkola, popsuła mi co nieco efektu. Ale już jest lepiej. :)

Druga część nie wywoływała już tylu emocji, może ze względu, że Kriss bardziej przypomina siebie. Niemniej kilka fajnych nawiązań do przeszłości serii ( w tym moich ulubionych "Łuczników" ) jak i bieżących wydarzeń.

Druga część nie wywoływała już tylu emocji, może ze względu, że Kriss bardziej przypomina siebie. Niemniej kilka fajnych nawiązań do przeszłości serii ( w tym moich ulubionych "Łuczników" ) jak i bieżących wydarzeń.

Kolejna dawka przeżyć młodej i okrutnej Kriss. Wydaje się, że zemsta to jej drugie imię.

Kolejna dawka przeżyć młodej i okrutnej Kriss. Wydaje się, że zemsta to jej drugie imię.

Kontynuacja opowieści o młodości Kriss, aż do momentu gdy pierwszy raz spotkała Thorgala. Wszystko ładnie połączone ze soba, dzięki czemu główna bohaterka tej serii zyskuje swoją własną przeszłość.

Kontynuacja opowieści o młodości Kriss, aż do momentu gdy pierwszy raz spotkała Thorgala. Wszystko ładnie połączone ze soba, dzięki czemu główna bohaterka tej serii zyskuje swoją własną przeszłość.