Zbiorek kilkunastu opowiadań z okresu późnego Gierka, ale tak naprawdę solidna, choć krótka, autobiografia z przymrużeniem oka na tle epoki. Autor znajduje w każdej sytuacji komiczność, mieszkańców miasteczka wojewódzkiego opisuje z dowcipem i kąśliwością, tym pikantniejszą, że ludzie byli prawdziwi, a sytuacje faktycznie miały miejsce. Z największą zjadliwością i dystansem traktuje oczywiście kobiety, jak to u pisarzy bywa, ale także siebie, co jest rzadkością, bo szczerych wyznań o piciu wódki i innych płynów nie brakuje, natomiast mało kto potrafi się pośmiać ze swojego nałogu.
A my śmiejemy się wraz z autorem, bo ta książeczka mnie rozbawiła do łez, może dlatego bo wiem, co to były papierosy marki Sport, mój kumpel z klatki obok nie robił dużych oczu gdy zobaczył mnie pewnego popołudnia z połówką stojącego w progu i pamiętam, że cała Polska radowała się w Wiadomościach Wieczornych z faktu znalezienia porzuconej przez robotników koparki.
Takiego dystansu do rzeczywistości jakie pokazał nam w tej książce Rybowicz życzę wszystkim i choćby dlatego warto ją przeczytać; po to, by wiedzieć co to jest dystans.

Zbiorek kilkunastu opowiadań z okresu późnego Gierka, ale tak naprawdę solidna, choć krótka, autobiografia z przymrużeniem oka na tle epoki. Autor znajduje w każdej sytuacji komiczność, mieszkańców miasteczka wojewódzkiego opisuje z dowcipem i kąśliwością, tym pikantniejszą, że ludzie byli prawdziwi, a sytuacje faktycznie miały miejsce. Z największą zjadliwością i dystansem...

Samokontrola i inne opowiadania Jana Rybowicza przykuła moją uwagę i ciekawy byłem z czym będę miał do czynienia. Sam autor jest pisarzem i poetą, który w książce przedstawia nam obraz mający autobiograficzne cechy utrwalone wraz z zwykłym życiem bohaterów umiejscowionych w wiejskich lub miejskich klimatach. Zawartość zbioru opowiadań to czternaście historii i nowelka opowiadają o trudnym życiu debiutującego pisarza.

W książce autor odmalowuje w prosty sposób obraz życie za czasów późnego Prlu w epoce, gdzie knajpy były siedliskiem spotkań ludzi i lało się w nich morze alkoholu. Opowiadania zawarte tutaj są osadzone w jednym z województw, w którym dzieją się poszczególne historie. Sięgając po swoje wspomnienia i przeżycia tworzy opowieści o swoim życiu, spotykanych postaciach i nie łatwego losu zostania pisarzem. Jednak w nich nie brakuje kąśliwych uwag, przedstawienia w krzywym zwierciadle wydarzeń z przymrużeniem oka i humorem. Nie pozbawione pikanterii, świetnej obserwacji otoczenia i ukazania między innymi wiejskiego życia w znakomity sposób. Postacie kobiece zostały przedstawione w sposób bardzo dobry, nieraz przerysowany, ale zawsze są nad wyraz ciekawie. Dostajemy matki troszczące się o syna, babcie stojące za wnuczkiem, dziadków ze swoimi słabościami i relacjami z babciami, kobiety znudzone życiem, spiskujące i nie kiedy z temperamentem, które swych mężów trzymają krótko. Wszystko jest przedstawione z przymrużeniem oka. Jakby tego było mało autor również swoje przygody opisuje w zabawny sposób. Umie pośmiać się ze swoich przywar i nie ukrywa wiele rzeczy jak pociąg do alkoholu lub papierosów. Na pewno wielkim plusem opowiadań ukazanie wycinków relacji w obrazach jakie nam serwuje w swoich opowieściach. Tym sposobem poznajemy zakulisowe problemy dotyczące pisania, wydania utworu, ciągłego zamartwiania się o swój los pisarza , sięgania po alkohol, poznajemy zadymione knajpy, otrzymujemy spotkań po pracy z kolegami i wracania późno do domu, gdzie czeka na bohaterów najczęściej żona.

Książka Samokontrola i inne opowiadania jest zbiorem obyczajowym z wieloma autobiograficznymi obrazami jakie spotkały autora, które tutaj zawarł tworząc zbiór opowiadań z fajnym klimatem, przesiąknięte dymem, pijaństwem, nadzieją na lepsze jutro i poprawę swojego losu. Bardzo fajnie wypadają opowiadania toczące się na wsi, gdzie ukazuje życie mieszkańców w sposób ciekawy i wciągający. Pierwsze opowiadanie daje przedsmak co dostaniemy dalej i nie zawiodłem się. Świat wykreowany na potrzeby snucia historii jest świetnie przedstawiony. Postacie występujące tutaj są żywe, ciekawe i można się nimi zainteresować. Chociaż autor poświęca nim kilka zdań, nieraz wprowadza natychmiast, to mają w sobie coś, że stają się nam bliższe i swojskie jakie kiedyś mogli byśmy spotkać na swojej drodze. Siłą opowiadań jest prostota w kwestii języka, kreacji bohaterów i samego stylu pisania. Bez przynudzania i nie potrzebnego lania wody. Dlatego każde opowiadania ma w sobie coś i czytało mi się świetnie. Do tego przedstawiono wydarzenia z przymrużeniem oka i niekiedy przerysowaniem sprawia, że dobrze bawiłem się podczas czytania. Zbiór opowiadań Samokontrola jest tak naprawdę relacją z przygód jakie przeżył autor i napisał o tym. Za sprawą przedstawienia pracy w rożnych zakładach dostajemy obraz pracy w czasach Prlu i warunków jakie wtedy w nich panowały. Autor zawarł w opowiadaniach sporo obserwacji życia codziennego z tamtych lat, przedstawionych z przymrużeniem oka, ale nawet obecnie opowiadania mogą podobać się właśnie za nie kolorowaniem tamtej rzeczywistości, tylko ukazaniem jak było rzeczywiście.

Książka Samokontrola i inne opowiadania zaskoczyły mnie pozytywnie pomimo moich obaw jakie miałem sięgając po nią. Okazało się, ze nie miałem podstaw do obaw i dostałem świetnie napisane historie, które wciągają i nie możną oderwać się od nich. Niektóre trochę kartek mają, ale nawet dwustronicowe potrafią wciągnąć. Zbiór jest na równym poziomie, może ze dwa opowiadania na dobrym, lecz czyta się bez przeszkód i miło spędziłem czas przy książce. Wiele wnoszą same postacie jakie występują tutaj i narracja prowadzona przez autora w stylu relacji z wydarzeń jakie miały miejsce. Nie monotonna, ale żywa i pełna emocji jakie wywołuje w czasie czytania. Jeżeli dodamy również lekkie podejście autora i przerysowanie dostajemy wtedy zbiór opowiadań, przy którym można się świetnie bawić. Jestem zadowolony z tego co dostałem i przyjemnie spędziłem czas przy niej. Chętnie sięgnę po kolejne książki autora, bo tym zbiorem opowiadań mnie kupił w zupełności i dlatego mam chętkę na kolejną jego książkę w niedługim czasie. Polecam wszystkim miłośnikom prozy polskiej, książek obyczajowych i po prostu dobrej książki. Warto dać szansę Samokontroli, bo dostajemy opowiadania wciągające, ciekawe i zabawne.

Samokontrola i inne opowiadania Jana Rybowicza przykuła moją uwagę i ciekawy byłem z czym będę miał do czynienia. Sam autor jest pisarzem i poetą, który w książce przedstawia nam obraz mający autobiograficzne cechy utrwalone wraz z zwykłym życiem bohaterów umiejscowionych w wiejskich lub miejskich klimatach. Zawartość zbioru opowiadań to czternaście historii i nowelka...