Nie miał autor talentu pisarskiego. To na pewno. Napisane jest to poprawnie, tak jak poprawne mogą być wypracowania dobrego ucznia w pierwszych klasach szkoły średniej. Poprawnie ale bez polotu, stale podobnie zbudowanymi zdaniami prostymi.

Ale za to co on pisał! Czasem wspomnienia są poetyckie, często zbyt wzniosłe, często upiększają, a Pan Świderski pisze proste rzeczy. Jak wyglądało mieszkanie jego rodziny, jak wyglądało podwórko, dlaczego z magla przynosiło się najwięcej plotek, jak wyglądało polowanie na kandydata na męża dla córki, jakie były relacje nauczycieli z uczniami w gimnazjum, ile zarabiał pieniędzy, ile kosztował paszport, jak wyglądała służba wojskowa w podchorążówce itd. O żadnych większych sprawach nie wspomina, może faktycznie większości ludzi one nie bardzo obchodziły? Wydaje się nawet, że celowo stara się nie mówić o żadnych tematach politycznych: raz wspomina o zamachu majowym, ale pobocznie i raz pojawia się temat zajęcia Zaolzia. I to tyle. Może był takim typem człowieka? A może faktycznie stronił od polityki? Np. starając się uniknąć wstąpienia do OZN-u.

Pewną wyjątkową ciekawostką jest prawie całkowita nieobecność dat. Żadnych! Często nie sposób się domyśleć o jakim roku jest akurat mowa. Z jednej strony to dziwne jak na wspomnienia ale z drugiej strony gdybym ja dziś miał napisać wspomnienia z młodości to czy wiedziałbym co było w którym roku? Zdarzenia niektóre pamiętam ale czy to było wiosną czy jesienią to już nie. A lata by mi się myliły na pewno.

Długo się do tej książki zabierałem, ale jak się już zabrałem to wsiąkłem. Urok prostoty!

Nie miał autor talentu pisarskiego. To na pewno. Napisane jest to poprawnie, tak jak poprawne mogą być wypracowania dobrego ucznia w pierwszych klasach szkoły średniej. Poprawnie ale bez polotu, stale podobnie zbudowanymi zdaniami prostymi.

Ale za to co on pisał! Czasem wspomnienia są poetyckie, często zbyt wzniosłe, często upiększają, a Pan Świderski pisze proste rzeczy....

Pamiętnik chłopca z robotniczej, warszawskiej rodziny, któremu dzięki swojemu uporowi, wiedzy i szczęściu udaje się piąć wyżej a nawet dojść dość wysoko w hierarchii społecznej. Pozycja napisana lekkim językiem, czyta się bardzo przyjemnie, przeżywając trudne i łatwe koleje losu.

Pamiętnik chłopca z robotniczej, warszawskiej rodziny, któremu dzięki swojemu uporowi, wiedzy i szczęściu udaje się piąć wyżej a nawet dojść dość wysoko w hierarchii społecznej. Pozycja napisana lekkim językiem, czyta się bardzo przyjemnie, przeżywając trudne i łatwe koleje losu.