34/2023

Generał George Patton to jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii. Z jednej strony wybitny dowódca, który jak mało kto rozumiał wojnę, z drugiej człowiek bardzo trudny w obyciu, który kompletnie umykał jakiekolwiek kontroli zwierzchników.

Nigdy nie mówił tego co powinien, ale zawsze mówił to co czuł. Świetnym przykładem będzie wypowiedź, której udzielił w dniu zakończenia II wojny światowej w Europie: „Będziemy potrzebowali nieustającej pomocy Wszechmogącego, jeśli mamy żyć na jednym świecie ze Stalinem i jego morderczymi zbirami. [...] Pokonaliśmy jednego wroga ludzkości, ale umocniliśmy drugiego, znacznie gorszego”.

Patton był zdegustowany polityką ustępstw wobec Stalina, jaką realizowali Anglosasi m.in. kosztem naszej części Europy. Dał temu znać w następującej wypowiedzi: „Polska jest pod kontrolą Rosji, tak samo jak Węgry, Czechosłowacja i Jugosławia, a my sobie spokojnie siedzimy i wydaje nam się, że wszyscy nas kochają”.

Jego nietypowe metody motywacyjne przeszły do historii wojskowości. W taki sposób motywował swoich żołnierzy: „Celem wojny nie jest śmierć za ojczyznę, ale sprawienie, aby tamci sku*wiele umierali za swoją”.

Obraz jaki się wyłania jest niewygodny dla każdej ze stron. Patton nienawidził Sowietów, gardził Anglikami, na czele z jego wielkim rywalem Bernardem Law Montgomerym, ale przede wszystkim głośno sprzeciwiał się polityce własnego kraju. To sprawia, że jego śmierć była na rękę dla każdej ze stron.

Tytuł książki jest bardzo mylący. Książka powinna się nazywać w stylu: „Ostatnie pół roku wojny”. Przez większość książki autorzy snują często niezwiązane ze sobą opowieści, gdzie Patton występuje jako postać drugoplanowa i jest mało istotnym tłem.

Wiele sobie obiecywałem po tym tytule, ale jest to jednak dla mnie duży zawód. Czyta się to dobrze, bo narracja nie jest „bezpłciowa”, ale książka w swojej konstrukcji jest do bólu chaotyczna. Jaki związek ze śmiercią Pattona ma straszny los więźniów Auschwitz? Przeskakujemy do przypadkowych miejsc w których akurat dzieje się coś ważnego, ale kompletnie niezwiązanego z Pattonem.

Patton tak naprawdę dla O'Reilly'ego i Duggarda jest tylko tłem dla sytuacji na świecie na przełomie 1944 i 1945 roku. Ten fakt oznacza, że tytuł „Zabić Pattona” jest po prostu skokiem na kasę czytelnika, który kupując książkę liczy na coś kompletnie innego niż otrzymuje. Rozgrywka pod tytułem „zabójstwo Pattona” rozgrywa się na ostatnich 50 stronach, a same okoliczności zdarzeń są potraktowane bardzo zdawkowo.

Potencjał książki został kompletnie zmarnowany, ponieważ okoliczności śmierci Pattona są owiane taką tajemnicą i jest tyle nieścisłości, że mało prawdopodobnym jest, żeby generał padł ofiarą nieszczęśliwego wypadku. Niestety autorzy nie wykorzystali potencjału drzemiącego w tych wydarzeniach.

34/2023

Generał George Patton to jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii. Z jednej strony wybitny dowódca, który jak mało kto rozumiał wojnę, z drugiej człowiek bardzo trudny w obyciu, który kompletnie umykał jakiekolwiek kontroli zwierzchników.

Nigdy nie mówił tego co powinien, ale zawsze mówił to co czuł. Świetnym przykładem będzie wypowiedź, której...

Świtnie się czyta,zwłaszcza że nakreślony jest całe spektrum wojny ,motywem przewodnim jest coprawda Patton,ale umiejętnie wpleciony w klimat tamtych działań

Świtnie się czyta,zwłaszcza że nakreślony jest całe spektrum wojny ,motywem przewodnim jest coprawda Patton,ale umiejętnie wpleciony w klimat tamtych działań

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/zabic-pattona-recenzja-ksiazki/

Martin Dugard i Bill O’Reilly jak sam tytuł książki wskazuje, przedstawiają czytelnikowi pewne fakty dotyczące mocno tajemniczej śmierci generała. Autorzy pokusili się tu również o pewną analizę tych wydarzeń, wysnuwając z nich własne wnioski.

Najważniejszym aspektem każdego dzieła historycznego (nawet jeśli łączy fakty i pewne spekulacje),jest należyte przedstawienie danego zagadnienia. W przypadku książki Zabić Pattona nie jest to niestety wykonane tak, jakbyśmy mogli oczekiwać.

Zanim jednak przejdziemy do negatywnych stron dzieła, warto skupić się na jego pozytywach. Autorzy w ciekawej i momentami dość rozbudowanej formie prezentują odbiorcy sylwetki osób mających ogromny wpływ nie tylko na przebieg II Wojny Światowej, ale również dalszej historii. W kolejnych rozdziałach skupiają się oni tutaj zarówno na Aliantach, jak i Niemcach, serwując wiele wartych uwagi ciekawostek. Nie są to może fakty, o których nikt wcześniej nie słyszał, ale wiele z nich nie jest zbytnio nagłośniona. Ważną pozytywną stroną publikacji jest również styl twórców. Zdecydowali się oni na bardzo łatwo przyswajalną formę książki, dzięki czemu całość pochłania się błyskawicznie.

Wspomniane „rozbudowane” skupianie się na wielu znanych historycznych postaciach, niestety również mocno wpływa na jakość tytułu. Tak naprawdę generałowi Pattonowi autorzy poświęcają uwagę na samym początku i końcu książki. Z kolei temat jego tajemniczej śmierci wraz z pewnymi „teoriami” zajmuje tu zaledwie kilkanaście stron. Jaki więc był sens nadawania publikacji właśnie takiego tytułu? Szczerze, nie wiem. Tak samo, jak wielką tajemnicą pozostaje dla mnie jakim sposobem owo dzieło dorobiło się statusu bestselera?....

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/zabic-pattona-recenzja-ksiazki/

Martin Dugard i Bill O’Reilly jak sam tytuł książki wskazuje, przedstawiają czytelnikowi pewne fakty dotyczące mocno tajemniczej śmierci generała. Autorzy pokusili się tu również o pewną analizę tych wydarzeń, wysnuwając z nich własne wnioski.

Najważniejszym aspektem każdego dzieła...

Książka o wszystkim i o niczym. Tytuł mylący, który powinien brzmieć Dowódcy frontu Zachodniego. Tak naprawdę to autorzy poświęcili kilkanaście stron na śledztwo w sprawie śmierci gen. Pattona, trochę to słabe, zero wysiłku.

Książka o wszystkim i o niczym. Tytuł mylący, który powinien brzmieć Dowódcy frontu Zachodniego. Tak naprawdę to autorzy poświęcili kilkanaście stron na śledztwo w sprawie śmierci gen. Pattona, trochę to słabe, zero wysiłku.

Dlaczego tylko pięć gwiazdek, skoro życiorys Pattona to kilka sensacyjnych scenariuszy filmowych w jednym. To kilka niepowielających się wątków wartych opisania w wielu tomach sensacyjnych bestsellerów.
Ano dlatego, ze książka niczego nie kończy, nie kończy wyjaśniać. Rozumiem, teraz rozumiem, że pewne tajemnice zostaną na zawsze nie odkryte. Nawet w kraju/państwie które jego apologeci oraz ich akolici, to taki żarcik jakby, uważają za najdoskonalszą formę demokracji w które jawność odgrywa jakąś rolę, coraz mniejszą jakby.
Blisko osiemdziesiąt lat po śmierci najwybitniejszego, moim zdaniem, z pośród wszystkich alianckich dowódców na froncie zachodnim, no może poza admirałem Spruance'm, ale to marynarka, ergo całkiem inna bajka, nikt nawet nie zbliżył się do rozwikłania tajemnicy jego śmierci. O'reilly i Dugard także, chociaż grzebią w tym temacie od dawna.
Ale skoro to taka wielka, tajnaprzezpoufnąprzedprzeczytaniemspalic tajemnica no to pewnie coś śmierdzi w szafach OSS. A może nie tylko w nich?
Z tego powodu tylko trzy gwiazdki. MOJE.
Jeżeli ktoś zaczyna dopiero interesować się Pattonem i/lub historią IIWW na zachodzie polecam. bez zadnych ale...
No. Raczej. I pomimo....gwiazdek trzech.

Dlaczego tylko pięć gwiazdek, skoro życiorys Pattona to kilka sensacyjnych scenariuszy filmowych w jednym. To kilka niepowielających się wątków wartych opisania w wielu tomach sensacyjnych bestsellerów.
Ano dlatego, ze książka niczego nie kończy, nie kończy wyjaśniać. Rozumiem, teraz rozumiem, że pewne tajemnice zostaną na zawsze nie odkryte. Nawet w kraju/państwie...

Książkę w miarę dobrze się czyta, choć ilość głupotek zamieszczonych przez autorów tę przyjemność stanów średnich zdecydowanie obniża (przykład: Stalin pławił się w luksusach i żadnej babie nie przepuszczał). Dochodzą do tego nieliczne, acz zabawne, błędy tłumaczenia, jak w przypadku zasieków z drutu kolczastego "dziewięciometrowej wysokości" i takiej też wysokości (str. 23) Ukłon w stronę autorów, że nie "zapomnieli" o naszym skromnym udziale w wojnie i kto z kim wespół zgotował nam nasz smutny los. Generalnie nie jest źle, lubię takie szerokie potraktowanie wydarzeń, jednak te błędy... Sztuka korekty zdecydowanie upadła u nas na pysk, leży i zdycha.

Książkę w miarę dobrze się czyta, choć ilość głupotek zamieszczonych przez autorów tę przyjemność stanów średnich zdecydowanie obniża (przykład: Stalin pławił się w luksusach i żadnej babie nie przepuszczał). Dochodzą do tego nieliczne, acz zabawne, błędy tłumaczenia, jak w przypadku zasieków z drutu kolczastego "dziewięciometrowej wysokości" i takiej też wysokości (str....

Książka pomyłka. Czytamy o chorobach Hitlera, Roosevelta, Stalina. O ich kochankach, romansach, o romansach Pattona. Czytamy o ich upodobaniach, o wyborach w USA, o Auschwitz, o prywatnych akcjach w celu odbicia zięcia, o aprowizacji, Sycylii, ofensywie w Ardenach, o tym, że gdzieś tam, w jakimś niemieckim miasteczku w którym przez chwilę stacjonował sztab Pattona, wiele lat później służbę odbywał Elvis Presley (sic!) a gdzie indziej Hitler narzekał na komary a Eva Braun piła i tańczyła, i o tym jak uśmiercono sukę Hitlera i w ogóle jak po kolei umierali w tym bunkrze i o wielkiej misji Otto Skorzeny'ego która była nic niewarta i o jego misji na Węgrzech i po Mussoliniego i potem po wojnie że był aktywny i skąd miał szramę i jak wyglądał i jak się zachowywał i dlaczego i po co i na co i czy lubił zabijać czy nie i w której kieszeni trzymał batonik z czekoladą. I to wszystko w narracji pudelka skrzyżowanego z wysokobudżetowym hollywoodzkim filmem historycznym. Dużo emocji, namiętności, przymiotników, opisów, głupawych i bezwartościowych informacji. I czasem jakiś fakt o Anne Frank. Przepraszam, od czasu do czasu jest o Pattonie, że był niepokorny, zmarzł, że sikał do Renu, że i był wielkim generałem. Wielkie mi odkrycia. No i w końcu jest też coś o śmierci Pattona. Jakieś ostatnie 20 stron plus 6 stron posłowia. Tak naprawdę jedyne wartościowe informacje są w posłowiu. Trochę faktów, trochę totalnie niewiarygodnych głupot i koniec.

Żenujący gniot choć napisany sprawnie i lekko się czyta.

2/10

Książka pomyłka. Czytamy o chorobach Hitlera, Roosevelta, Stalina. O ich kochankach, romansach, o romansach Pattona. Czytamy o ich upodobaniach, o wyborach w USA, o Auschwitz, o prywatnych akcjach w celu odbicia zięcia, o aprowizacji, Sycylii, ofensywie w Ardenach, o tym, że gdzieś tam, w jakimś niemieckim miasteczku w którym przez chwilę stacjonował sztab Pattona, wiele...

Większa część czytelników oczekiwała chyba po tej pozycji jakichś teorii spiskowych dotyczących śmierci generała, ale przecież to książka historyczna. Autorzy nie mogą wyjaśniać czegoś, czego oficjalnie wyjaśnić się nie da, bo albo dokumenty są wciąż tajne, albo żadne dowody po prostu nie istnieją, bo zostały dawno zniszczone. Autorzy pokazali czytelnikowi wszystko co jest wiadome, sugerując lekko, co tak naprawdę mogło się stać, a reszta jest w rękach czytelnika. Nie wiem, czemu tak trudno to zrozumieć.
Sam styl pisania jest wyjątkowo płynny i szybki w czytaniu, jak porządna beletrystyka, no ale to historia. W sam raz dla historyków amatorów.
Nic mnie tak bardzo nie wkurza jak ci wszyscy pseudo-historycy, którzy krzyczą na lewo i prawo o każdej pozycji dla amatorów, że są nic nie warte, bo to, albo tamto. No jeżu kochany... Banda idiotów.

Większa część czytelników oczekiwała chyba po tej pozycji jakichś teorii spiskowych dotyczących śmierci generała, ale przecież to książka historyczna. Autorzy nie mogą wyjaśniać czegoś, czego oficjalnie wyjaśnić się nie da, bo albo dokumenty są wciąż tajne, albo żadne dowody po prostu nie istnieją, bo zostały dawno zniszczone. Autorzy pokazali czytelnikowi wszystko co jest...

Wbrew innym opiniom dam 10 a nawet 15. Książka nie ziejąca historyczną nudą, bardzo ciekawie opisująca, niestety ze względów oczywistych w pewnym skrócie, wojenne dzieje Gen. Pattona jednego z największych jeżeli nie największego dowódcy z czasów II WŚ.
- Nie wyjaśnia jego zagadkowej śmierci.
- Czyta się jak najlepszy kryminał.
- Nie jest to biografia (czyli brak nadmiaru dat)
- Soczysty język
- "Wartka akcja"
- Dla amatorów historii a nie profesjonalistów..

Ja osobiście ją polecam !

Wbrew innym opiniom dam 10 a nawet 15. Książka nie ziejąca historyczną nudą, bardzo ciekawie opisująca, niestety ze względów oczywistych w pewnym skrócie, wojenne dzieje Gen. Pattona jednego z największych jeżeli nie największego dowódcy z czasów II WŚ.
- Nie wyjaśnia jego zagadkowej śmierci.
- Czyta się jak najlepszy kryminał.
- Nie jest to biografia (czyli brak nadmiaru...

Jako że wchodziłem w tematykę po raz pierwszy od razu uprzedzę czytelników jeżeli ktoś spodziewa się badań śledczych na temat prób wyeliminowania Pattona może dosłownie przeczytać 3-4 kartki z tej książki z ostatnich rozdziałów i ją zamknąć.
Książka opisuje początek kariert i fenomen Pattona oraz konszachty w sztabie generalnym aliantów.
Reklama typu: bestseller w USA przyznam dałem się nabrać :) nie polecam czytelnikom co chcą rozszerzyć wiedzę w tej kwestii.

Jako że wchodziłem w tematykę po raz pierwszy od razu uprzedzę czytelników jeżeli ktoś spodziewa się badań śledczych na temat prób wyeliminowania Pattona może dosłownie przeczytać 3-4 kartki z tej książki z ostatnich rozdziałów i ją zamknąć.
Książka opisuje początek kariert i fenomen Pattona oraz konszachty w sztabie generalnym aliantów.
Reklama typu: bestseller w USA...