Rozważna i romantyczna

Uwielbiam styl autorki i jej baczne obserwacje charakterów ludzkich, którymi nacechowana jest każda powieść. Ukazanie Czytelnikowi życia angielskiej klasy wyższej końca XIX wieku, w ten niepowtarzalny, a jakże charakterystyczny dla autorki sposób, docenił sam Walter Scott. Polecam miłośniczkom romansów z kobietami w długich sukniach w roli głównej, spotkań towarzyskich i angielskich herbatek oraz rozterek sercowych młodych panien z angielskich rodów. Nie będę się tu długo rozwodzić na temat jednej z najbardziej popularnych autorek kobiecych romansów i jednej z jej najbardziej znanych książek. Jednak na szczególną uwagę zasługuje wydanie całej serii. Trzymam w rękach książkę w jedwabnej, twardej oprawie. Całość utrzymana w stonowanych, klasycznych kolorach granatu i bordo, a każdy szczegół zasługuje na wyróżnienie. Z pewnością seria będzie się wyróżniać na każdej półce. Dziękuję @Wydawnictwo Świat Książki.

Uwielbiam styl autorki i jej baczne obserwacje charakterów ludzkich, którymi nacechowana jest każda powieść. Ukazanie Czytelnikowi życia angielskiej klasy wyższej końca XIX wieku, w ten niepowtarzalny, a jakże charakterystyczny dla autorki sposób, docenił sam Walter Scott. Polecam miłośniczkom romansów z kobietami w długich sukniach w roli głównej, spotkań towarzyskich i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Styl pisania autorki niezmiernie przypadł mi do gustu. Bardzo mnie irytowała Marianna, która wobec siostry była wręcz opryskliwa w niektórych momentach, jednakże jak wiadomo młode, namiętne, żywiołowe i zakochane panny nie myślą zbyt rozsądnie. Postać pani Jennings mi się nadzwyczaj spodobała, pomimo jej natrętności i niedelikatności w pewnych sprawach umiała troszczyć się i pokazać szczerą sympatie. Życie miłosne Eleonory było raczej nie dogłębnie zbadane, autorka skupiła się bardzo na młodszej siostrze i jej miłosnych perypetiach. Jestem ukontentowana, iż pisarka przedstawiła Marianne jako piękna, wyedukowaną i mająca mocne zdanie dziewczynę. Co do samej Eleonory wydała mi się troszkę nijaka, zapewne przez pełną werwy siostrę, lecz doceniłam jej spokój, elegancję i zrównoważenie. Uważam iż Mariana nie zasługiwała na tak ogromna miłość i uwagę jakże szarmanckiego pułkownika Brandona, ale jak się mówi, miłość nie wybiera. Przynajmniej w czasie już ich małżeństwa naprawdę zaczęła czuć do niego coś więcej niż zwykłą przyjaźń. Z przyjemnością zaczytałam się w perypetiach miłosnych młodych panienek z 19 wieku i z pewnością powrócę do tej książki!

Styl pisania autorki niezmiernie przypadł mi do gustu. Bardzo mnie irytowała Marianna, która wobec siostry była wręcz opryskliwa w niektórych momentach, jednakże jak wiadomo młode, namiętne, żywiołowe i zakochane panny nie myślą zbyt rozsądnie. Postać pani Jennings mi się nadzwyczaj spodobała, pomimo jej natrętności i niedelikatności w pewnych sprawach umiała troszczyć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna. Młodzieńcza miłość, złamane serca, rozterki młodych dziewcząt tamtych czasów. Czyta się szybko, bohaterowie ciekawią, historia płynie wartkim nurtem i nawet na chwilę nie nuży czytelnika. Jedna z lepszych tej autorki.

Cudowna. Młodzieńcza miłość, złamane serca, rozterki młodych dziewcząt tamtych czasów. Czyta się szybko, bohaterowie ciekawią, historia płynie wartkim nurtem i nawet na chwilę nie nuży czytelnika. Jedna z lepszych tej autorki.

Pokaż mimo to

Nie była to historia, która pochłonęłaby mnie tak jak "Duma i uprzedzenie". Pomimo tego, że to właśnie ta powieść została zaklasyfikowana jako romans, paradoksalnie mniej miejsca poświęcone jest rozbudowywaniu wątku miłosnego. Tak rzadko towarzyszymy interakcjom zakochanych, że trudno jest naprawdę im kibicować i z wypiekami na twarzy śledzić ich historie. Nie byłam w stanie polubić też głównych bohaterek, jakże oceniających i patrzących na wszystkich z góry. Mam mieszane uczucia, jeśli chodzi o zakończenie - chociaż właśnie takiego finału oczekiwałam i uwielbiam zawarty w nim element przekory, to zabrakło budowania napięcia i ostatecznego zaparcia tchu. Niezmiennie podoba mi się jednak styl Jane Austen, jej celne uwagi i drobne złośliwostki. Być może nie jest to historia, do której wracać będę z ogromnym sentymentem (czas pokaże!), ale z pewnością miło spędziłam czasu, słuchając audiobooka w wykonaniu cudownej Gabrieli Kownackiej.

Nie była to historia, która pochłonęłaby mnie tak jak "Duma i uprzedzenie". Pomimo tego, że to właśnie ta powieść została zaklasyfikowana jako romans, paradoksalnie mniej miejsca poświęcone jest rozbudowywaniu wątku miłosnego. Tak rzadko towarzyszymy interakcjom zakochanych, że trudno jest naprawdę im kibicować i z wypiekami na twarzy śledzić ich historie. Nie byłam w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moje kolejne spotkanie z prozą pani Austen i aż łezka zakręciła mi się w oku na widok typowego dla niej stylu. Przyznam otwarcie, że pierwszych kilkadziesiąt stron czytało mi się bez większych emocji, jednak później...

Przez całą książkę z całego serca kibicowałam Eleonorze, może dlatego, że to właśnie z nią dzielę większe podobieństwo. I nie wiem czy to dziwne, ale prawie do samego końca byłam przekonana, że ostatecznie starsza panna Dashwood zejdzie się z pułkownikiem Brandonem :D Marianna w pewnym momencie działała mi na nerwy i życzyłam jej staropanieństwa :D

Finalnie zakończenie wcale mnie nie rozczarowało, książka wciągnęła mnie bez reszty, więc zaraz obejrzałam jej ekranizację. Nie ma co. Papier o wiele lepszy ;)

To moje kolejne spotkanie z prozą pani Austen i aż łezka zakręciła mi się w oku na widok typowego dla niej stylu. Przyznam otwarcie, że pierwszych kilkadziesiąt stron czytało mi się bez większych emocji, jednak później...

Przez całą książkę z całego serca kibicowałam Eleonorze, może dlatego, że to właśnie z nią dzielę większe podobieństwo. I nie wiem czy to dziwne, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przebrnęłam przez te książkę tylko dzięki dobrze zrobionemu audiobookowi. Harlequin nic więcej. Pustogłowe panny bez majątku polujące na męża.

Przebrnęłam przez te książkę tylko dzięki dobrze zrobionemu audiobookowi. Harlequin nic więcej. Pustogłowe panny bez majątku polujące na męża.

Pokaż mimo to

pierwsze 100 stron były trudne do przebrnięcia. Dalej sprawa się poprawia, a pod koniec nie mogła się oderwać.

pierwsze 100 stron były trudne do przebrnięcia. Dalej sprawa się poprawia, a pod koniec nie mogła się oderwać.

Pokaż mimo to

Przystępując do lektury byłam zaznajomiona z opinią, iż może to być pozycja monotonna. Było to moje drugie spotkanie z twórczością pani Austen i ku mojemu zdumieniu historia sióstr Dashwood bardzo mnie zaciekawiła i urzekła. Zdetronizowała ona zatem Dumę i uprzedzenie, która to, bądź co bądź, była bardzo przewidywalna. Tu zaś spodziewałam się nieco innego finału. Lektura nie dłużyła mi się, opisy nie przytłaczały a język był przyjemny. Ciekawie też, poznać tak niezrozumiale dziś, ówczesne zwyczaje.

Przystępując do lektury byłam zaznajomiona z opinią, iż może to być pozycja monotonna. Było to moje drugie spotkanie z twórczością pani Austen i ku mojemu zdumieniu historia sióstr Dashwood bardzo mnie zaciekawiła i urzekła. Zdetronizowała ona zatem Dumę i uprzedzenie, która to, bądź co bądź, była bardzo przewidywalna. Tu zaś spodziewałam się nieco innego finału. Lektura...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając Rozważną i romantyczną myślałam o sobie i siostrze. Tak samo jak bohaterki książki jesteśmy różne od siebie, co innego nam się podoba, gustujemy w innych typach facetów. Książka nawiązuje do miłości kobiet, która potrafi być burzliwa i nieprzewidywalna. Język do czytania jest ciężki i to trzeba od razu stwierdzić, jednak idzie się przyzwyczaić i dobrnąć do ostatniej strony.

Czytając Rozważną i romantyczną myślałam o sobie i siostrze. Tak samo jak bohaterki książki jesteśmy różne od siebie, co innego nam się podoba, gustujemy w innych typach facetów. Książka nawiązuje do miłości kobiet, która potrafi być burzliwa i nieprzewidywalna. Język do czytania jest ciężki i to trzeba od razu stwierdzić, jednak idzie się przyzwyczaić i dobrnąć do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uważam, że ciężej się ją czyta niż dumę i uprzedzenie, ale mimo wszystko polecam. Jest trochę irytująca jeżeli chodzi o to w jaki sposób były pojmowane małżeństwa i jak ciężko było być szczęśliwym, jednak nooo tak wyglądało życie i to nie była taka irytacja, że źle napisana książka tylko po prostu irytacja która nie była minusem tylko pokazywała, że człowiek się wciągnął w tą historię, jeżeli rozumiecie co mam na myśli. Napewno będę sięgać po inne książki Jane Austen, bo podoba mi się sposób w jaki opisywane są postacie. Chociaż porównując rozważna i romantyczna z dumą i uprzedzeniem to ten zabieg również wypada tutaj gorzej. Po prostu widać, że jest to debiut Jane Austen.
I też troszeczkę irytowało mnie na początku tak wyraźne oddzielanie dwóch sióstr jako ta rozważna i romantyczna, było to zbyt narzucające się, w moim odczuciu. Dodatkowo inne postacie 2-planowe są nieco mniej charakterystyczne niż w dumie i uprzedzeniu i łatwo się troszeczkę w nich pogubić. Ale całość mi się podobała i praktycznie do ostatnich stron czekaliśmy na rozwiązanie.
7.5/10 ⭐

Uważam, że ciężej się ją czyta niż dumę i uprzedzenie, ale mimo wszystko polecam. Jest trochę irytująca jeżeli chodzi o to w jaki sposób były pojmowane małżeństwa i jak ciężko było być szczęśliwym, jednak nooo tak wyglądało życie i to nie była taka irytacja, że źle napisana książka tylko po prostu irytacja która nie była minusem tylko pokazywała, że człowiek się wciągnął w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to