to opowieść o trudnym doświadczeniu walki z chorobą nowotworową, ale napisana bardzo moralizatorsko. rozumiem, że ta historia miała dodawać otuchy (autorka mówi o tej intencji wprost),jednak mnóstwo w niej pouczania, zamiast doradzenia. jest w tym pewien typ wzniosłości, patosu. choć z jednej strony narracja zwraca uwagę na konieczność odnajdywania radości w drobnych rzeczach, osadzania się na pozytywnych aspektach życia i walki z chorobą, jednocześnie jest kąśliwa, powiela negatywne stereotypy (niemiła nieznajoma kobieta spotkana u lekarza jest wg autorki zgorzkniałą starą panną z kotem). czarę goryczy przelało zdanie, w którym autorka o dzieciach z zespołem downa i innymi niepełnosprawnościami mówi per „sto nieszczęść”.

to opowieść o trudnym doświadczeniu walki z chorobą nowotworową, ale napisana bardzo moralizatorsko. rozumiem, że ta historia miała dodawać otuchy (autorka mówi o tej intencji wprost),jednak mnóstwo w niej pouczania, zamiast doradzenia. jest w tym pewien typ wzniosłości, patosu. choć z jednej strony narracja zwraca uwagę na konieczność odnajdywania radości w drobnych...

po prostu nie.

po prostu nie.

"Tonący brzytwy się chwyta". A kobieta z rakiem piersi? Za książkę, która niesie w samym tytule pozytywny przekaz: czas przeszły choroby -miałam raka.

To było także moje marzenie. Mówić o tym w czasie przeszłym. Poznać kolejną historię kobiekty, która przeżyła. Która przeszła przez onko-piekło i potrafi cieszyć się życiem.
I wspomnienia pani Krystyny świetnie swą rolę spełniły.

(Już) 7 lat temu miałam raka.

"Tonący brzytwy się chwyta". A kobieta z rakiem piersi? Za książkę, która niesie w samym tytule pozytywny przekaz: czas przeszły choroby -miałam raka.

To było także moje marzenie. Mówić o tym w czasie przeszłym. Poznać kolejną historię kobiekty, która przeżyła. Która przeszła przez onko-piekło i potrafi cieszyć się życiem.
I wspomnienia pani Krystyny świetnie swą rolę...

To jedna z książek, które pomogły mi jakoś przejść trudny okres po operacji i leczeniu onkologicznym...

To jedna z książek, które pomogły mi jakoś przejść trudny okres po operacji i leczeniu onkologicznym...

Przede wszystkim bardzo pogodna książka, życzę Pani Krysi dużo zdrowia

Przede wszystkim bardzo pogodna książka, życzę Pani Krysi dużo zdrowia

Wspaniała, jak wszystkie książki p. Gucewicz.
Wyjątkowe wspomnienie miasteczka z dzieciństwa. Więcej, chciałoby sie napisać...

Wspaniała, jak wszystkie książki p. Gucewicz.
Wyjątkowe wspomnienie miasteczka z dzieciństwa. Więcej, chciałoby sie napisać...

Jakieś takie pompatyczno-uwznioślone to pisanie o chorobie. Dużo czytałam książek o chorowaniu na raka i zawsze były poruszające, ciekawe a tu taka galopada myśli, historii, opisów bez ładu i składu. Oczywiście należy pamiętać, że to mój subiektywny odbiór książki. Komuś może odpowiadać.

Jakieś takie pompatyczno-uwznioślone to pisanie o chorobie. Dużo czytałam książek o chorowaniu na raka i zawsze były poruszające, ciekawe a tu taka galopada myśli, historii, opisów bez ładu i składu. Oczywiście należy pamiętać, że to mój subiektywny odbiór książki. Komuś może odpowiadać.

Autobiografia, a właściwie wspomnienia znanej dziennikarki. Choć w tytule pojawia się słowo "rak" i opis zmagań z tą chorobą jest powracającym motywem tej pozycji, to trudno powiedzieć, że jest to przygnębiająca czy smutna lektura. Wręcz przeciwnie! Daje dużo dużo otuchy. I to chyba w tej książce jest najważniejsze.

Autobiografia, a właściwie wspomnienia znanej dziennikarki. Choć w tytule pojawia się słowo "rak" i opis zmagań z tą chorobą jest powracającym motywem tej pozycji, to trudno powiedzieć, że jest to przygnębiająca czy smutna lektura. Wręcz przeciwnie! Daje dużo dużo otuchy. I to chyba w tej książce jest najważniejsze.

Bardzo pogodna książka o stanie choroby. Nawet przewlekłe choroby są normalnym stanem w życiu, może dlatego właśnie, że są długoterminowe. Zatem każdy dzień to zwykłe życie, więc zarówno do choroby jak i chorego należy podchodzić jak do czegoś normalnego. Może kogoś zadziwić w opisie choroby duża dawka humoru, ale każdy chce się pośmiać, nawet chory na raka. Coś na ten temat wiem.

Bardzo pogodna książka o stanie choroby. Nawet przewlekłe choroby są normalnym stanem w życiu, może dlatego właśnie, że są długoterminowe. Zatem każdy dzień to zwykłe życie, więc zarówno do choroby jak i chorego należy podchodzić jak do czegoś normalnego. Może kogoś zadziwić w opisie choroby duża dawka humoru, ale każdy chce się pośmiać, nawet chory na raka. Coś na ten...