Jak wspomniano w opisie, książka to próba odczytania tekstów dawnych mając na uwadze problemy współczesności. Ukazała się w 2014 roku więc jest jeszcze całkiem świeża. Dla mnie pozytywny aspekt stanowiło to, że książka poza interpretacją i odwołaniem się do filozofów i twórców dawnych (Tukidydes, Hobbes, Spinoza, Machiavelli) udziela też głosu filozofom i twórcom nowoczesnym (zarówno tym tworzącym po 2000 roku jak Agamben czy Sloterdijk jak i Foucaultowi, Deleuzowi, Barthesowi i Derridzie . Pojawiają się też (choć bardziej chyba na kilka chwil) pisarze: Kafka, Houellebecq czy Nabokov jako interpretator. Jak i inni filozofowie i twórcy (cały spis treści jest widoczny tu: https://universitas.com.pl/produkt/3401/Lektury-retroaktywne-Rodowody-wspolczesnej-mysli-filozoficznej). Książka odwołuje się też do psychoanalizy: Freuda i Lacana.
Pozycja zaczyna się od filozofii politycznej i w dużej mierze wydaje się być pozycją z - szeroko rozumianej - filozofii politycznej. Zmagamy się z problemami demokracji liberalnej czy, powiedziałbym, kapitalizmu, pojawiają się takie zagadnienia jak to czym przypłaciliśmy chęć istnienia w społeczeństwie wolnym od wojny, zależność między zniesieniem niewolnictwa a koniecznością pracy, umowa społeczna czy wady demokracji, co kształtuje dobrego władcę, czy władca musi być prawdomówny i transparentny (i tu pojawiają się Assange i Murdoch),ontologia, czy niebezpieczeństwa liberalnej biopolityki która, zdaniem autora, może nieść ze sobą niebezpieczeństwo totalitaryzmu. Poza tym mamy też teologiczną nagość Agambena (zestawioną i skontrastowaną nawet z pornografią i Sashą Grey, która jawi się jako bliska Nietzschemu :D),społeczeństwo kontrolujące wraz z jego ubezpieczeniami, sarkazm jako nowe oblicze starożytnego Cynizmu pasującego do naszego wieku (w, powiedziałbym, pozytywnym sensie, jako narzędzie wyrażania i odkrywania prawdy),Europa (Unia Europejska) jako narzędzie opresji, czy wreszcie relacje między ludźmi i zwierzętami, ich hodowla i oswojenie, podobieństwo między ludźmi i zwierzętami widziane oczami Freuda [czy Levi-Straussa]. Ach, tak, jest jeszcze nowoczesność widziana oczami Nietzschego i nihilizm i walka z nim oraz zagadnienia języka i gramatyki wraz z Wittgensteinem czy de Saussurem czy zagadnienia ogłupienia i problemów naukowców.

Książka jest zasadniczo napisana językiem jasnym i, w pewnej mierze, żywym i dynamicznym, który sprawia że jesteśmy zaintrygowani podejmowany zagadnieniami. W większości nie miałem problemu z językiem i rozumiałem przedstawiane zagadnienia mimo że jestem raczej filozoficznym laikiem. Wyjątki zrzucałbym na karb mojego braku wykształcenia filozoficznego w związku z czym trudne i nie do końca jasne były dla mnie zagadnienia substancji Spinozy i Deleuza, filozofii potencjalności Agambena czy kilka innych. ^^" Niekiedy chciałbym też dłuższego czy głębszego omówienia jak niektóre teksty dawne wraz z ich interpretacjami odnoszą się do współczesności, nie zawsze to wiedziałem. Też nie wszystkie konkluzje wydawały mi się odkrywcze, ale zasadniczo spędziłem świetnie czas z książką Wróbla, była ciekawa i, myślę, zwróciła uwagę na niektóre ważne problemy współczesności. Nie byłem aż tak zafrapowany pierwszą częścią i starożytnością, ale odkąd wkroczyłem w część drugą i dalsze (od 199 strony) nie mogłem się oderwać (to znaczy, potem też zdarzały się nie aż tak interesujące rozdziały, ale w większości było interesująco). Ostatecznie wystawiłbym książce szkolną czwórkę z plusem.

Jak wspomniano w opisie, książka to próba odczytania tekstów dawnych mając na uwadze problemy współczesności. Ukazała się w 2014 roku więc jest jeszcze całkiem świeża. Dla mnie pozytywny aspekt stanowiło to, że książka poza interpretacją i odwołaniem się do filozofów i twórców dawnych (Tukidydes, Hobbes, Spinoza, Machiavelli) udziela też głosu filozofom i twórcom...