W pewnym momencie wyrosłam z bajek i to, na co wcześniej czekałam z wypiekami na policzkach, czyli happy end z tradycyjnym „i żyli długo i szczęśliwie”, zaczęło mnie cholernie irytować. Spójrzmy prawdzie w oczy: co tam smoki, wiedźmy, złe siostry i macochy w porównaniu z prozą życia! Żadnych dobrych wróżek, które pomagają uporać się z codziennością, macocha okazuje się być świętą kobietą w porównaniu z teściową, a ten książę na białym koniu faktycznie jest księciem i potrzebuje sztabu służących do obsługiwania jego cudowności, a tu Śpiąca Królewna dwie lewe rączki ma, a Kopciuszek okazuje się nieznośną pedantką. Myślę, że właśnie to rozgoryczenie na temat „i żyli długo i szczęśliwie” skłonił mnie do sięgnięcia po tę książkę, bo okładka jednoznacznie kojarzyła mi się z płytkim romansidłem. No i super, że mój cynizm zwyciężył, bo trafiła mi się naprawdę dobra powieść!

„I żyli długo i szczęśliwie” jest drugim tomem trylogii autorstwa irlandzkiej pisarki Patricii Scanlan. Ale książka jest tak świetnie skonstruowana, że nieznajomość pierwszej części absolutnie nie przeszkadzała mi w śledzeniu losów bohaterów. No dobrze, troszkę było mi żal, że ominęła mnie przyjemność przeczytania początku tej historii, ale jest to do nadrobienia.

Patricia Scanlan opisuje perypetie pewnej patchworkowej rodziny i kręgu ich znajomych. W tym tomie młode małżeństwo zderza się z problemami wspólnego życia, co jest tym trudniejsze, że kryzys coraz mocniej zaciska pętle kredytów, kobiecie sukcesu trafia się niechciana ciąża, nastolatka nie umie zaakceptować swojego ciała, zgorzkniała stara panna przy pomocy matki przewartościuje życie, dojrzała kobieta dojrzewa do tego, by odejść od męża, a rozwódka wreszcie spotyka mężczyznę, z którym chce spędzać dnie i noce. Przekrój tematyczny jest spory i do tego urozmaicony ciekawymi interakcjami między bohaterami.

Świetnie mi się czytało prozę Patricii Scanlan. Poruszone przez nią problemy naprawdę przykuły moją uwagę, choć jednocześnie była to bardzo odprężająca lektura. Z chęcią sięgnę po pozostałe tomy trylogii, by uzupełnić swoją wiedzę na temat wcześniejszych perypetii i by poznać dalsze losy bohaterów.

W pewnym momencie wyrosłam z bajek i to, na co wcześniej czekałam z wypiekami na policzkach, czyli happy end z tradycyjnym „i żyli długo i szczęśliwie”, zaczęło mnie cholernie irytować. Spójrzmy prawdzie w oczy: co tam smoki, wiedźmy, złe siostry i macochy w porównaniu z prozą życia! Żadnych dobrych wróżek, które pomagają uporać się z codziennością, macocha okazuje się być...

Piękna :)

Piękna :)

Wciągająca książka, tak jak poprzednia część. Są tutaj momenty niezbyt przyjemne, ale są też te przyjemniejsze, no i przeważają zabawne teksty ;) Ogólnie książka bardzo fajna ;)

Wciągająca książka, tak jak poprzednia część. Są tutaj momenty niezbyt przyjemne, ale są też te przyjemniejsze, no i przeważają zabawne teksty ;) Ogólnie książka bardzo fajna ;)

Fajna książka. Przyjemnie się ją czytało.

Fajna książka. Przyjemnie się ją czytało.

zawsze daję szanse kolejnym częściom powieści
niestety nic się nie zmieniło, akcji brak, długie opisy

zawsze daję szanse kolejnym częściom powieści
niestety nic się nie zmieniło, akcji brak, długie opisy