Obcy
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- L'Etranger
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Data wydania:
- 2014-07-30
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-07-30
- Liczba stron:
- 192
- Czas czytania
- 3 godz. 12 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328014022
- Tłumacz:
- Maria Zenowicz
- Inne
Najsłynniejsza obok Dżumy powieść Camusa, uznawana za jedno z najbardziej niepokojących dzieł literackich XX w.
Bohater, przeciętny francuski urzędnik, wiedzie bezbarwne życie bez emocji. Nic nie robi nań wrażenia: ani związki międzyludzkie, ani śmierć matki w przytułku, ani wreszcie popełnienie zbrodni, gdy przypadkowo, bez większego namysłu zabija człowieka.
Oskarżony o morderstwo z premedytacją i skazany na śmierć, przyjmuje wyrok jakby go nie dotyczył. Wyzbyty najmniejszej nadziei, oczekuje wykonania wyroku, przyjmując świat w jego obojętności i okrucieństwie.
Bohater odrzucający świat uznawanych wartości przedstawiony w powieści Camusa był źródłem zarówno gwałtownych polemik, jak i sprzeciwu krytyki, dla której postawa bohatera była niezrozumiała. Czytelnicy utożsamiali często bohatera z ucieleśnieniem zła. Zamiarem jednak autora, jak sam dowodził, było pokazanie, że bohater "zgadza się umrzeć dla prawdy", jest w pewnym sensie buntownikiem.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Ale to nieważne…
Dzisiaj umarła mama. Albo wczoraj, nie wiem – tymi słowami Mersault rozpoczyna swoją opowieść, otrzymawszy depeszę informującą o zgonie matki przebywającej w przytułku dla starców. Do tego czasu wiódł przeciętne, nudne życie, a teraz, gdy kolejne zdarzenia zaburzają rutynę jego codzienności… jest tak samo. Mężczyzna spotyka się z Marią i gdy ta po pewnym czasie proponuje mu ślub, zgadza się, lecz później stwierdza, że w gruncie rzeczy to bez znaczenia. Gdy otrzymuje propozycję lepszej pracy w Paryżu, a co za tym idzie – zmiany dotychczasowego życia na lepsze – jest mu wszystko jedno. Sąsiad-sutener zaprasza go na przyjęcie i proponuje przyjaźń – jak chcesz! Ma się wrażenie, że nawet gdyby zabił człowieka, powieka nie drgnęłaby mu ani razu. Bo przecież to wszystko nieważne…
Czytamy opis ceremonii pogrzebowej, obfity w szczegóły, stonowany, i w pewnym momencie dochodzimy do wniosku, że brak tutaj uczuć. Stan emocjonalny Obcego nie ulega zmianie, bohater jest apatyczny zawsze i bez względu na okoliczności. Zamyka się w beznamiętnej samotności, poddaje tłamszącemu go determinizmowi, dostrzega absurdalność świata i ze stoickim spokojem przyjmuje jego zasady. Zapytany, jak jest w Paryżu, odpowiada: Jest brudno. Są gołębie i ciemne podwórza. Ludzie mają białą skórę. Traktuje ich protekcjonalnie, są figurkami mijającymi go w tłumie innych marionetek. Potrafi pół niedzieli spędzić w oknie, obojętnie obserwując przepływające przed oczami sylwetki. Apatia zresztą często bywa pierwszym krokiem do smutku. Jak to jest nie czuć żalu, radości, szczęścia, miłości, frustracji i przyjemności? Nagle okazuje się, że ten, kto nie chce udawać, kto odmawia udziału w człowieczej grze kłamstw, musi ponieść najsroższą karę. Bo jeśli nie płakałeś na pogrzebie matki – jesteś winny i ryzykujesz skazanie na śmierć, jak mówił Camus. Stwierdzenie to jest tak mocno ironiczne i nagminnie reinterpretowane przez krytyków, że pozwólmy mu tkwić bez komentarza. Bo to wszystko nieważne…
Dlaczego o tym mówię? Ponieważ „Obcy” to przede wszystkim literatura oparta całym ciężarem na bohaterze – to o niego chodzi, o wykreowanie nowego wzorca, o nadanie mu psychologicznej treści i usadowienie w kulturze oraz filozofii. Postać dojrzałego mężczyzny zagubionego jak dziecko we mgle, narratora ze schorzeniem emocjonalnej atrofii, snującego opowieść chłodną, naiwną, prostą i niecodzienną w swej zwykłości, nadaje książce ponurego klimatu bylejakości wynikającej z wytłuszczonej na kartach powieści frazy: wszystko jedno. Echa egzystencjalizmu, którego uparcie wyrzekał się autor, czynią tę lekturę do cna pesymistyczną, z filozofią nicości falami wylewającą się na czytelnika. „Obcy” mógłby być opowieścią na jeden wieczór, ale nie wiem, czy warto na poważnie przyjąć tę kategorię, bo historia Mersaulta swoją beznamiętnością aż przybija. Niby akcja dzieje się w Algierze, niby wraz z pięknem języka Camusa przebija się egzotyzm tamtych terenów, ale nawet on tonie w gamie odcieni szarości, pomimo opisów skupiających się na woni i kolorach. Gdy wreszcie uderzy nas pełnia charakteru Obcego, a właściwie jego brak, gdy zauważymy, że człowiek pozbawiony pragnień i namiętności nie powinien być nazywany człowiekiem, że nie zasługuje na miano istoty ożywionej, możemy Camusowską postać wyrzutka – skrajnego everymana – znienawidzić lub uznać za obiekt intrygujących badań. Jeśli znajdziemy się w tej drugiej grupie, „Obcy” będzie lekturą-przeżyciem, do której warto wracać; gdy jednak Mersault zarysuje się w naszych oczach jako bohater na tyle bezpłciowy, tak nijaki i ohydny w swej obojętności, że aż budzący niechęć, obrzydzenie i traktowany jako chory twór mogący egzystować wyłącznie w chwiejnej symbolice – wtedy i cały sens książki przepadnie, rzucony w próżnię. Wspominałem przecież wcześniej, że „Obcy” równa się Mersault. To jedyny środek, jedyna wartość i atut tej krótkiej rozprawy. Tylko czy to wszystko jest ważne...
Minipowieść Alberta Camusa nie mieści się w kategoriach książki dobrej/niedobrej. Jest raczej wyznacznikiem podejścia do pewnych kruchych założeń dzielących czytelników na dwa przeciwstawne obozy. Ja cenię ją za niesamowitą atmosferę i talent autora, który w pozornie prostej opowiastce potrafił nieskomplikowanie wyłożyć ryzykowne poglądy, nie rezygnując z przytłaczającego klimatu. Cenię za język i odnajdywanie z jego pomocą drogi do umysłów odbiorców. Aż przypominają się słowa znanej piosenki zespołu Lady Pank: Wciąż jestem obcy, wciąż bardziej obcy wam, i sobie sam. Ale to już naprawdę nieważne…
Adrian Kyć
Oceny
Książka na półkach
- 8 014
- 5 559
- 830
- 320
- 99
- 82
- 76
- 71
- 42
- 39
OPINIE i DYSKUSJE
Absurdalna, jak i egzystencjalna opowieść o Meursault - człowieku, którego emocje nie współgrają z otoczeniem, a samo zachowanie jest patologiczne w kontekście norm społecznych i kulturowych - ale czy aby na pewno tylko jego?
Absurdalna, jak i egzystencjalna opowieść o Meursault - człowieku, którego emocje nie współgrają z otoczeniem, a samo zachowanie jest patologiczne w kontekście norm społecznych i kulturowych - ale czy aby na pewno tylko jego?
Pokaż mimo toWedług mnie Meursault przejawia typowe cechy i zachowania, które wskazują na spektrum autyzmu. Nie jest w stanie wpasować się w określone ramy społeczne , gdyż przez swoje zaburzenie nie potrafi ich zrozumieć. Dla niego wszystko jest czarne lub białe. Akcja powieści toczy się w latch 40tych, zanim jeszcze postawiono pierwsza diagnozę dotyczącą autyzmu. Bohater spotyka się z totalnym niezrozumieniem ze strony społeczeństwa, przez co zostaje skazany na karę śmierci w wyniku popełnionej zbrodni.
Czy w obecnych czasach jego los potoczyłby się inaczej?
Według mnie Meursault przejawia typowe cechy i zachowania, które wskazują na spektrum autyzmu. Nie jest w stanie wpasować się w określone ramy społeczne , gdyż przez swoje zaburzenie nie potrafi ich zrozumieć. Dla niego wszystko jest czarne lub białe. Akcja powieści toczy się w latch 40tych, zanim jeszcze postawiono pierwsza diagnozę dotyczącą autyzmu. Bohater spotyka się z...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCzy ludzie są gotowi na prawdę absolutną? Czy w ogóle takie zagadnienie ma w naszym społeczeństwie rację bytu? Czy społeczeństwo ubarwia swoje autentyczne odczucia wobec świata, przez co wszyscy żyjemy w zbiorowym kłamstwie?
Te i inne pytania dźwięczą mi w głowie po tej genialnej lekturze.
Meursault jest absolutnie szczery we wszystkim, co robi, ale czy to dobrze? Czy jesteśmy jako ludzie gotowi na taki poziom absolutnej szczerości. Z powieści "Obcy" wynika raczej, że nie.
Czy ludzie są gotowi na prawdę absolutną? Czy w ogóle takie zagadnienie ma w naszym społeczeństwie rację bytu? Czy społeczeństwo ubarwia swoje autentyczne odczucia wobec świata, przez co wszyscy żyjemy w zbiorowym kłamstwie?
więcej Pokaż mimo toTe i inne pytania dźwięczą mi w głowie po tej genialnej lekturze.
Meursault jest absolutnie szczery we wszystkim, co robi, ale czy to dobrze? Czy...
Bardzo ciekawie opisana postać Mersaulta. Dużo pytań mi się nasunęło po lekturze... Czy był introwertykiem? Czy to nietypowa chemia mózgu, że był bezuczuciowy? Druga część była irracjonalna. Trudna. Dla głównego bohatera też.
Bardzo ciekawie opisana postać Mersaulta. Dużo pytań mi się nasunęło po lekturze... Czy był introwertykiem? Czy to nietypowa chemia mózgu, że był bezuczuciowy? Druga część była irracjonalna. Trudna. Dla głównego bohatera też.
Pokaż mimo to"Obcy" Alberta Camusa zaczyna się na zasadzie kontrastu - przedstawia opis zachowań głównego bohatera w sytuacji pogrzebu jego matki, nie mówiąc bezpośrednio o jego uczuciach. Taki opis powoduje wrażenia totalnego zdystansowania się bohatera od śmierci oraz braku uczuć względem matki. Kolejne sytuacje zdają się to tylko potwierdzać. Momentem kulminacyjnym jest popełnienie zbrodni, odsiadka w więzieniu i wyrok.
Zestawienie chłodno spisanych wydarzeń z tym, co spotyka Meursaulta zmusza do refleksji. O motywach Meursaulta dowiadujemy się głównie z drugiej części książki - jego przemyśleniach w więzieniu. Wtedy też zostaje zarysowana filozofia jego życia.
Meursault wydaje się być postacią tragiczną. Z jednej strony przytrafiają mu się sytuacje tragiczne, które powodowane są jego biernością i uległością względem otoczenia.
Z drugiej strony bohater jest całkowicie pogodzony z konsekwencjami swoich działań.
Główny bohater jest więc efektem wpływu świata zewnętrznego - zarówno przyczyną jak i skutkiem. Egzystencjalizm w czystej formie.
Na osobne wspomnienie zasługuje rozmową z księdzem i wnioski z tego płynące. Meursault nie wierzy w Boga i nie widzi w nim sensu. Wskazuje, że wiara w Boga odbiera pewną sprawczość i uniemożliwia pogodzenie się z losem w sytuacjach tragicznych. Jest więc sprzeczna z egzystencjalizmem.
Albert Camus jest mistrzem opisu myśli i emocji w filozofii własnego zrozumienia świata. Mimo, że ten świat jest dla nas światem odległym czasowo, to po lekturze m.in. Obcego możemy zdać sobie sprawę, że ludzkie emocje i sposoby myślenia są uniwersalne.
Szczerze polecam!
"Obcy" Alberta Camusa zaczyna się na zasadzie kontrastu - przedstawia opis zachowań głównego bohatera w sytuacji pogrzebu jego matki, nie mówiąc bezpośrednio o jego uczuciach. Taki opis powoduje wrażenia totalnego zdystansowania się bohatera od śmierci oraz braku uczuć względem matki. Kolejne sytuacje zdają się to tylko potwierdzać. Momentem kulminacyjnym jest popełnienie...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKrotka a zarazem tresciwa powiesc, ktora zostawia czytelnika z paroma filozoficznymi pytaniami dotyczacymi zycia i spoleczenstwa.
Krotka a zarazem tresciwa powiesc, ktora zostawia czytelnika z paroma filozoficznymi pytaniami dotyczacymi zycia i spoleczenstwa.
Pokaż mimo toNarracja prowadzona w pierwszej osobie bezwiednie wpływa na większe zrozumienie bohatera. W końcu jego myśli i dylematy zastępują na chwilę nasze (podświadomość projektuje jego "ja" na "nasze"). Historia opisuje koniec czasu głównego bohatera, śmierć matki, relacje sąsiedzkie, relację seksualną (trudno nazwać ją romantyczną). Bohater zdaje się być cynicznym hedonistą, który życie zna od podszewki, według zasady, że w sumie nic nie ma większego sensu. Trudno się z tym nie zgodzić jednak jemu współcześni, skupieni na rzeczach doczesnych, relacjach, honorze, małżeństwie zdają się być niedojrzali. Utwór jest krótki.
Narracja prowadzona w pierwszej osobie bezwiednie wpływa na większe zrozumienie bohatera. W końcu jego myśli i dylematy zastępują na chwilę nasze (podświadomość projektuje jego "ja" na "nasze"). Historia opisuje koniec czasu głównego bohatera, śmierć matki, relacje sąsiedzkie, relację seksualną (trudno nazwać ją romantyczną). Bohater zdaje się być cynicznym hedonistą, który...
więcej Pokaż mimo toMyślę, że „Obcy” zestawiony przy „1984” i „Procesie” mógłby zrobić wrażenie swoją pierwszoosobową narracją. Czytelnika nie prowadzi wszechwiedzący narrator, a bohater, który tak samo daje się owładnąć absurdem i nonsensem realiów. Warto, nawet dla porównania powieściami wspomnianymi wyżej. Piękny kalejdoskop.
Myślę, że „Obcy” zestawiony przy „1984” i „Procesie” mógłby zrobić wrażenie swoją pierwszoosobową narracją. Czytelnika nie prowadzi wszechwiedzący narrator, a bohater, który tak samo daje się owładnąć absurdem i nonsensem realiów. Warto, nawet dla porównania powieściami wspomnianymi wyżej. Piękny kalejdoskop.
Pokaż mimo toMoim zdaniem, bardzo udana, gdyż ma w sobie zarówno wątki psychologizujące, jak i filozofujące. To jedna z lepszych książek beletrystycznych o naturze ludzkiej (i relacji międzyludzkich),jakie czytałam. Bardzo umiejętnie wkomponowane akcenty środowiskowe.
Moim zdaniem, bardzo udana, gdyż ma w sobie zarówno wątki psychologizujące, jak i filozofujące. To jedna z lepszych książek beletrystycznych o naturze ludzkiej (i relacji międzyludzkich),jakie czytałam. Bardzo umiejętnie wkomponowane akcenty środowiskowe.
Pokaż mimo toWciągająca książka, kreująca własny świat przeplatany ze światem czytelnika. Zaskakująca, chociaż nie oryginalna.
Człowiek, któremu wszystko jedno, zrezygnowany, obojętny. Wydaje się, że jego życie specjalnie wymyśla mu nowe atrakcje, jakby na złość. Zmącony spokój człowieka mocno trzymającego się swoich przekonań i wartości. Pytanie co jest właściwym zachowaniem i kto ma prawo decydować jak powinno wyglądać dobre społeczeństwo.
Wciągająca książka, kreująca własny świat przeplatany ze światem czytelnika. Zaskakująca, chociaż nie oryginalna.
więcej Pokaż mimo toCzłowiek, któremu wszystko jedno, zrezygnowany, obojętny. Wydaje się, że jego życie specjalnie wymyśla mu nowe atrakcje, jakby na złość. Zmącony spokój człowieka mocno trzymającego się swoich przekonań i wartości. Pytanie co jest właściwym zachowaniem i kto ma...