Forta

Gdyby nie kilkanaście absurdów (Radczenko na Gdynii!) byłoby wyżej. Znakomicie się słucha o kolejnych przygodach kaprala Wierzbowskiego. Bohaterowie rozwijają się w naturalny sposób. Opisy kolejnych starć (pomijając wspomniane absurdy) są czystą przyjemnością. Sam koncept rywalizacji człowiek-SI w klimacie militarnej space opery to dla mnie coś nowego. Coś, co jest naprawdę ok.

Gdyby nie kilkanaście absurdów (Radczenko na Gdynii!) byłoby wyżej. Znakomicie się słucha o kolejnych przygodach kaprala Wierzbowskiego. Bohaterowie rozwijają się w naturalny sposób. Opisy kolejnych starć (pomijając wspomniane absurdy) są czystą przyjemnością. Sam koncept rywalizacji człowiek-SI w klimacie militarnej space opery to dla mnie coś nowego. Coś, co jest...

Trzecia część wyraźnie wskazuje drogę, w którą pójdzie cykl.
Przy pierwszym tomie autor ma pełną swobodę, a czytelnik zachodzi w głowę, jak to się może rozwinąć (jeśli rzecz jest dobra - a "Gambit" był). Tom drugi przynosi ociosanie wyobrażeń z zarzuconych możliwości. Niektórym czytelnikom spodoba się to, co zostaje, niektórzy są srodze zawiedzeni, bo w obecnych wiórach chcieli widzieć przyszłe walory.
Tom trzeci utrwala doktrynę.
"Forta" poszła drogą czystej space opery i można śmiało spodziewać się, że w kolejnych częściach czeka nas produkcja kolejnych gier wywiadowczych, fabuł opartych na zaskoczeniu i pozorach przeoczonej dedukcji. Napisane to jest sprawnie, nie ma co narzekać poza tym, że postacie zbyt szybko poszły już w sztampowość, przybyło niemożebnie automatycznych (kiedyś by powiedziano "homeryckich") epitetów przy bohaterach. Czy to wypełniacze, czy przypominajki dla nieuważnych / leniwych czytelników - nie wiem.
Najgorsze, że sagę będą ciągnąć Brisbane i jego padawan Wierzbowski, chociaż autor nie jest mistrzem portretu psychologicznego, ani budowania relacji interpersonalnych, a ekscytacja pragmatyzmem oesów i konformizmem Wierzby to trochę mało, żeby chciało się czytać o tym w kółko. Już się to robi jednowymiarowe. Ale, jeśli całość dociągnie do np. 7 tomów, to na pewno zyska status Wybitnego Dzieła, Kultowego Cyklu etc.
Niemniej ja na tym kończę przygodę z "Algorytmami wojny". Rozminęliśmy się - lecz miło było.

Trzecia część wyraźnie wskazuje drogę, w którą pójdzie cykl.
Przy pierwszym tomie autor ma pełną swobodę, a czytelnik zachodzi w głowę, jak to się może rozwinąć (jeśli rzecz jest dobra - a "Gambit" był). Tom drugi przynosi ociosanie wyobrażeń z zarzuconych możliwości. Niektórym czytelnikom spodoba się to, co zostaje, niektórzy są srodze zawiedzeni, bo w obecnych wiórach...

Może i samodzielnie ta książka, chociaż jest znakomita, nie zasługuje aż na 9 punktów, ale ta ocena jest wyrazem docenienia cyklu chyba najlepszej space opera jakie w życiu czytałem.

Może i samodzielnie ta książka, chociaż jest znakomita, nie zasługuje aż na 9 punktów, ale ta ocena jest wyrazem docenienia cyklu chyba najlepszej space opera jakie w życiu czytałem.

Zdecydowanie Fortę polecam – autorowi udało się ograniczyć niedostatki własnego warsztatu i wyeksponować zalety. Gdyby cały cykl utrzymywał ten poziom...

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2021/08/micha-cholewa-algorytm-wojny-t-3-4.html

Zdecydowanie Fortę polecam – autorowi udało się ograniczyć niedostatki własnego warsztatu i wyeksponować zalety. Gdyby cały cykl utrzymywał ten poziom...

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2021/08/micha-cholewa-algorytm-wojny-t-3-4.html

No petarda. Jeśli cała seria utrzyma ten poziom to ta historia znajdzie się na podium moich najbardziej ulubionych książek. Co tu dużo mówić. Zwariowałem na jej punkcie. Jest tak dobra, że odłożenie jej "bo jest już późno" nie wchodzi w grę. Nie będąc fanem science fiction zakochałem się.

No petarda. Jeśli cała seria utrzyma ten poziom to ta historia znajdzie się na podium moich najbardziej ulubionych książek. Co tu dużo mówić. Zwariowałem na jej punkcie. Jest tak dobra, że odłożenie jej "bo jest już późno" nie wchodzi w grę. Nie będąc fanem science fiction zakochałem się.

I o to chodziło :) Ten tom czytało mi się naprawdę dobrze. Warto było przetrwać początkowy, dość toporny Gambit i rozwinięcie w drugiej części.
Akcja jest wciągająca, a relacje między bohaterami stały się bardziej wyraziste. Brisbane jak zawsze zaskakuje, a Wierzbowski poznaje siebie od nieznanej nawet jemu samemu strony.
Historia walki człowieka z SI wspięła się w tej książce na wyższy poziom. Zaskakujące zwroty akcji i nieoczekiwane zakończenie, sprawia, że chce się od razu sięgnąć po kolejny tom, co też za chwilę uczynię. Tym bardziej, że Wierzba dostał na końcu propozycję nie do odrzucenia, na którą szczerze mówiąc liczyłem po cichu.
Polecam - zdecydowanie!

I o to chodziło :) Ten tom czytało mi się naprawdę dobrze. Warto było przetrwać początkowy, dość toporny Gambit i rozwinięcie w drugiej części.
Akcja jest wciągająca, a relacje między bohaterami stały się bardziej wyraziste. Brisbane jak zawsze zaskakuje, a Wierzbowski poznaje siebie od nieznanej nawet jemu samemu strony.
Historia walki człowieka z SI wspięła się w tej...

Po tym tomie chyba zrobię sobie dłuższą przerwę od "Algorytmu wojny". Bardzo chciałbym aby lepiej mi się czytało te książki, gdyż "na papierze" jest wszystko, o czym marzy fan militarnego sci-fi. Są spektakularne, przeprowadzone z matematyczną bezwzględnością bitwy w przestrzeni (zdecydowanie najmocniejsza część sagi), efektowne bitwy przy użyciu pancerzy bojowych, starcia regularnej piechoty, działania za linią wroga, nawet elementy horroru. A to wszystko obficie podlane jest dużą dawną klimatów żywcem z "Aliens" i "Wiecznej wojny".

Co więc nie gra? Sam nie wiem do końca. Wydaje mi się, że autor za mocno wchodzi w niektóre opisy, niepotrzebnie tłumaczy niektóre sytuacje i odczucia postaci. Przez tę niewiarę w swoich czytelników, książka co chwilę traci tempo i zaczyna grzęznąć. Relacje wewnątrz oddziału są dość infantylne. Autor próbował osiągnąć coś na kształt "kolonialnych marines" z Aliens, a wyszło bardziej jak grupa chłopców przed meczem w nogę z ekipą z drugiego osiedla.

Ponarzekałem, to teraz wypada powiedzieć, że saga ma solidny opis świata, atrakcyjne założenia i sporo świetnych momentów. Jakoś w końcu przebrnąłem przez 3 tomy. Odpocznę, i wrócę do "Algorytmu wojny" za jakiś czas, licząc na poprawę.

Po tym tomie chyba zrobię sobie dłuższą przerwę od "Algorytmu wojny". Bardzo chciałbym aby lepiej mi się czytało te książki, gdyż "na papierze" jest wszystko, o czym marzy fan militarnego sci-fi. Są spektakularne, przeprowadzone z matematyczną bezwzględnością bitwy w przestrzeni (zdecydowanie najmocniejsza część sagi), efektowne bitwy przy użyciu pancerzy bojowych, starcia...

Mało która książka mnie tak wciągnęła. Sci-fi , troche space opera ale nie mierzi jak Diuna .

Mało która książka mnie tak wciągnęła. Sci-fi , troche space opera ale nie mierzi jak Diuna .

Solidna kontynuacja cyklu. Od razu sięgam po kolejnego audiobooka.

Solidna kontynuacja cyklu. Od razu sięgam po kolejnego audiobooka.

Sugerowanie sie 10* bylo bledem.....Oczekiwalem gourmet, dostalem tanie ravioli w puszce......
Po 200 stronach odlozylem, nie oczekuje rewelacji...Dialogo sä dluugie i nuudne. Napiecie jak w smartfonie...nawet nie posmyra.Opis sprzetu to jakis niedorozwöj techniczny.
Zastanawia mnie czytlnik djäcy 10* arcydzielo....skoro to jest arcydzielo , to w jakich kategoriach jest Horacy,Homer,Conrad czy nawet nasz polski Robert Szmidt ( by trzymac fason science fiction ) ??

Sugerowanie sie 10* bylo bledem.....Oczekiwalem gourmet, dostalem tanie ravioli w puszce......
Po 200 stronach odlozylem, nie oczekuje rewelacji...Dialogo sä dluugie i nuudne. Napiecie jak w smartfonie...nawet nie posmyra.Opis sprzetu to jakis niedorozwöj techniczny.
Zastanawia mnie czytlnik djäcy 10* arcydzielo....skoro to jest arcydzielo , to w jakich kategoriach jest...