Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w życiu. Nie zdziwię się, jeśli z upływem lat zostanie jeszcze mocniej doceniona i postawiona na równi z dziełami Stanisława Lema.

Ale do rzeczy. Wiecie, czemu nie lubię większości powieści detektywistycznych i thrillerów? Bo tajemnica w nich zawarta jest kreowana w sposób rażąco nieudolny i sztuczny. Tj. autor z premedytacją ukrywa ją przed czytelnikiem: podsuwa mu spreparowane tropy i fałszywe wskazówki - tylko po to, żeby na koniec główny bohater wyskoczył z gotowym rozwiązaniem które opracował na boku lub ze wsparciem wezwanym za plecami przeciwnika. Po takim czymś wcale nie czuję się "zaskoczony" tylko potraktowany jak kretyn.

"Forta" to całkowite przeciwieństwo tego podejścia. Tutaj przez cały czas widzimy i dowiadujemy się tego samego, co główni bohaterowie. Nie ma żadnych czarów, ukrywania czegokolwiek na siłę przed czytelnikiem ani wynajdowania rozwiązań z powietrza.

I wiecie co? Pomimo tego zostałem zaskoczony i zrobiony w konia. I to w pięknym stylu. Wszystkie wskazówki i poszlaki miałem dosłownie przed nosem. Wystarczyło zwrócić na nie uwagę i poskładać do kupy, w końcu znam Wierzbowskiego i jego drużynę od dawna. A ja zachowałem się jak ostatni kretyn, pozwoliłem wodzić się za nos - i mogę za to winić wyłącznie siebie.

W ten sposób dogłębnie odczułem na własnej skórze, jak to jest walczyć z prawdziwą SI - przeciwnikiem który dalece przewyższa człowieka pod względem szybkości i poziomu rozumowania. To było NIESAMOWITE. Nagroda Zajdla w pełni zasłużona. A i słowa które usłyszymy pod koniec tomu piątego brzmią zupełnie inaczej. Podobnie jak doniesienia o kolejnych postępach w rozwoju SI w naszym rzeczywistym świecie.

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w życiu. Nie zdziwię się, jeśli z upływem lat zostanie jeszcze mocniej doceniona i postawiona na równi z dziełami Stanisława Lema.

Ale do rzeczy. Wiecie, czemu nie lubię większości powieści detektywistycznych i thrillerów? Bo tajemnica w nich zawarta jest kreowana w sposób rażąco nieudolny i sztuczny. Tj. autor z premedytacją...

Bardzo dobre - trzymające w napięciu. Cykl wyraźnie się rozkręca, 3 część to już mega solidne sci-fi

Bardzo dobre - trzymające w napięciu. Cykl wyraźnie się rozkręca, 3 część to już mega solidne sci-fi

Rzadko się zdarza, żeby seria z książki na książkę była coraz lepsza dlatego doceniam bardzo Pana Cholewę za to, że utrzymał poziom, ba nawet jest jeszcze lepiej niż poprzednio. Udało mu się pozbyć z tej części niepotrzebnych wkładek, zawarł samą esencję akcji już. Świetna książka, nie mogłem się oderwać do ostatniej strony, od wątek główny zawiły i świetny, finał zaskakujący. Wątki poboczne też niezłe, wszystko w słodko-gorzkiej oprawie, jak samo życie. Akcja się toczy i dąży w pewnym kierunku, widać ciekawy świat oraz to, że Wierzbowski i jego kompania niedługo nadadzą losom świata całkiem inny kierunek. Nie dziwię się tych nagród za tą powieść! Polecam każdemu fanowi Sci-fi. Zabieram się za Inwit.

Rzadko się zdarza, żeby seria z książki na książkę była coraz lepsza dlatego doceniam bardzo Pana Cholewę za to, że utrzymał poziom, ba nawet jest jeszcze lepiej niż poprzednio. Udało mu się pozbyć z tej części niepotrzebnych wkładek, zawarł samą esencję akcji już. Świetna książka, nie mogłem się oderwać do ostatniej strony, od wątek główny zawiły i świetny, finał...

Świetne rozwinięcie obu poprzednich części. Widać, że Autor ma pomysł na swoje uniwersum i realizuje go z żelazną konsekwencją. Z książki na książkę jest lepiej, ciekawiej i ambitniej. Zaczynam "Inwit" i ostrzę sobie kły na niemniejsze emocje jak te, które towarzyszyły mi przy czytaniu "Forty".

Świetne rozwinięcie obu poprzednich części. Widać, że Autor ma pomysł na swoje uniwersum i realizuje go z żelazną konsekwencją. Z książki na książkę jest lepiej, ciekawiej i ambitniej. Zaczynam "Inwit" i ostrzę sobie kły na niemniejsze emocje jak te, które towarzyszyły mi przy czytaniu "Forty".

W moim odczuciu na razie najlepsza część cyklu. Jest bardziej emocjonalna i porusza więcej wątków społecznych niż pozostałe, a dla kogoś, kto nie jest wielkim fanem militari i s-f (ja jestem tylko tak trochę) to miła odskocznia i szansa na znalezienie w książce czegoś więcej dla siebie. Z chęcią sięgnę po kolejne tomy. Do tej pory cykl sprawnie trzyma poziom! Rozwój głównego bohatera śledzi się z ogromną przyjemnością!

W moim odczuciu na razie najlepsza część cyklu. Jest bardziej emocjonalna i porusza więcej wątków społecznych niż pozostałe, a dla kogoś, kto nie jest wielkim fanem militari i s-f (ja jestem tylko tak trochę) to miła odskocznia i szansa na znalezienie w książce czegoś więcej dla siebie. Z chęcią sięgnę po kolejne tomy. Do tej pory cykl sprawnie trzyma poziom! Rozwój...

Wiem że cała seria jest moim "must have" w biblioteczce przeczytane. Naprawdę udana seria. Lubię kiedy kontynuacje rozwijają się wraz z głównym bohaterem i jego decyzjami.

Wiem że cała seria jest moim "must have" w biblioteczce przeczytane. Naprawdę udana seria. Lubię kiedy kontynuacje rozwijają się wraz z głównym bohaterem i jego decyzjami.

Jedno z ciekawszych polskich Si Fi

Jedno z ciekawszych polskich Si Fi

Książki z tej serii warto czytać Tylko dla kilku stron poświęconych sztucznym inteligencją .

Książki z tej serii warto czytać Tylko dla kilku stron poświęconych sztucznym inteligencją .

Gdyby nie kilkanaście absurdów (Radczenko na Gdynii!) byłoby wyżej. Znakomicie się słucha o kolejnych przygodach kaprala Wierzbowskiego. Bohaterowie rozwijają się w naturalny sposób. Opisy kolejnych starć (pomijając wspomniane absurdy) są czystą przyjemnością. Sam koncept rywalizacji człowiek-SI w klimacie militarnej space opery to dla mnie coś nowego. Coś, co jest naprawdę ok.

Gdyby nie kilkanaście absurdów (Radczenko na Gdynii!) byłoby wyżej. Znakomicie się słucha o kolejnych przygodach kaprala Wierzbowskiego. Bohaterowie rozwijają się w naturalny sposób. Opisy kolejnych starć (pomijając wspomniane absurdy) są czystą przyjemnością. Sam koncept rywalizacji człowiek-SI w klimacie militarnej space opery to dla mnie coś nowego. Coś, co jest...

Trzecia część wyraźnie wskazuje drogę, w którą pójdzie cykl.
Przy pierwszym tomie autor ma pełną swobodę, a czytelnik zachodzi w głowę, jak to się może rozwinąć (jeśli rzecz jest dobra - a "Gambit" był). Tom drugi przynosi ociosanie wyobrażeń z zarzuconych możliwości. Niektórym czytelnikom spodoba się to, co zostaje, niektórzy są srodze zawiedzeni, bo w obecnych wiórach chcieli widzieć przyszłe walory.
Tom trzeci utrwala doktrynę.
"Forta" poszła drogą czystej space opery i można śmiało spodziewać się, że w kolejnych częściach czeka nas produkcja kolejnych gier wywiadowczych, fabuł opartych na zaskoczeniu i pozorach przeoczonej dedukcji. Napisane to jest sprawnie, nie ma co narzekać poza tym, że postacie zbyt szybko poszły już w sztampowość, przybyło niemożebnie automatycznych (kiedyś by powiedziano "homeryckich") epitetów przy bohaterach. Czy to wypełniacze, czy przypominajki dla nieuważnych / leniwych czytelników - nie wiem.
Najgorsze, że sagę będą ciągnąć Brisbane i jego padawan Wierzbowski, chociaż autor nie jest mistrzem portretu psychologicznego, ani budowania relacji interpersonalnych, a ekscytacja pragmatyzmem oesów i konformizmem Wierzby to trochę mało, żeby chciało się czytać o tym w kółko. Już się to robi jednowymiarowe. Ale, jeśli całość dociągnie do np. 7 tomów, to na pewno zyska status Wybitnego Dzieła, Kultowego Cyklu etc.
Niemniej ja na tym kończę przygodę z "Algorytmami wojny". Rozminęliśmy się - lecz miło było.

Trzecia część wyraźnie wskazuje drogę, w którą pójdzie cykl.
Przy pierwszym tomie autor ma pełną swobodę, a czytelnik zachodzi w głowę, jak to się może rozwinąć (jeśli rzecz jest dobra - a "Gambit" był). Tom drugi przynosi ociosanie wyobrażeń z zarzuconych możliwości. Niektórym czytelnikom spodoba się to, co zostaje, niektórzy są srodze zawiedzeni, bo w obecnych wiórach...