Teraz się martwię, że trochę mam z Emmy...

Teraz się martwię, że trochę mam z Emmy...

Monumentalne osiągnięcie literackie, które pozostaje kamieniem milowym we francuskiej i światowej literaturze realistycznej. Powieść jest nie tylko studium psychologicznym głównej bohaterki, ale również dogłębną analizą społeczeństwa XIX wieku oraz krytyką jego moralności i hipokryzji.
Autor pisał bezbłędnie! Wyraziste obrazy i subtelne nastroje doskonale oddały emocje i stany psychiczne postaci. Precyzyjne opisy oraz błyskotliwe dialogi przenoszą nas w świat prowincjonalnej Francji, wypełniony tajemnicami, namiętnościami i zakłamaniami.
Flaubert stawia pytania o naturę ludzkich pragnień, konsekwencje egoizmu i miałkości życia pozbawionego autentycznych wartości. Jedna z książek którą bezapelacyjnie należy przeczytać!

Monumentalne osiągnięcie literackie, które pozostaje kamieniem milowym we francuskiej i światowej literaturze realistycznej. Powieść jest nie tylko studium psychologicznym głównej bohaterki, ale również dogłębną analizą społeczeństwa XIX wieku oraz krytyką jego moralności i hipokryzji.
Autor pisał bezbłędnie! Wyraziste obrazy i subtelne nastroje doskonale oddały emocje i...

Dawno nic mnie tak nie zmęczyło jak doczytanie tej książki. Ciężko tu o bohatera, do którego poczuje się sympatie. Emma wiecznie niezadowolona, Karol ślepo i głupio zakochany. Kochankowie nijacy. Rozumiem, że 200 lat temu powieść ta łamała konwenanse, lecz wg mnie ta książka nie postarzała się dobrze.

Dawno nic mnie tak nie zmęczyło jak doczytanie tej książki. Ciężko tu o bohatera, do którego poczuje się sympatie. Emma wiecznie niezadowolona, Karol ślepo i głupio zakochany. Kochankowie nijacy. Rozumiem, że 200 lat temu powieść ta łamała konwenanse, lecz wg mnie ta książka nie postarzała się dobrze.

Książka choć z początku wydawała się nudnawa to jednak zainteresowała mnie dopiero w połowie. Emma jest ciekawą postacią i z zainteresowaniem śledziłam jej poczynania miłosne, choć daleko biegnące od jej oczekiwań.
Koniec powieści ciekawy.

Książka choć z początku wydawała się nudnawa to jednak zainteresowała mnie dopiero w połowie. Emma jest ciekawą postacią i z zainteresowaniem śledziłam jej poczynania miłosne, choć daleko biegnące od jej oczekiwań.
Koniec powieści ciekawy.

Literacka wiwisekcja człowieka - niespieszna, koronkowa, wycyzelowana, doskonała.

Literacka wiwisekcja człowieka - niespieszna, koronkowa, wycyzelowana, doskonała.

Z jakiegoś nieznanego mi powodu jestem zachwycona.

Z jakiegoś nieznanego mi powodu jestem zachwycona.

To moje drugie podejście do tej książki. Zaczęłam ją czytać będąc nastolatką wtedy porzuciłam ją w połowie. Byłam przekonana, że czytam jedną z tych książek, które na zawsze powinny zostać zapomniane ze względu na anachronizm jej przekazu. Po kilkunastu latach, gdy wiem więcej o tle społecznym ówczesnych czasów wiem, że jest to książka ponadczasowa; bo czyż nie każda z nas marzy skrycie o miłościach, które wstrząsną naszym światem i nadadzą mu kolorytu? Taka też jest Emma Bovary - osoba marząca o rycerzu na białym koniu, który wnosi do jej życia bajkę. Emma nigdy nie dorosła, zatrzymała się na etapie czytelniczki romansów nie biorąc pod uwagę tego, że życie to nie tylko omdlewanie w ramionach kochanka, ale przede wszystkim szara codzienność.

To moje drugie podejście do tej książki. Zaczęłam ją czytać będąc nastolatką wtedy porzuciłam ją w połowie. Byłam przekonana, że czytam jedną z tych książek, które na zawsze powinny zostać zapomniane ze względu na anachronizm jej przekazu. Po kilkunastu latach, gdy wiem więcej o tle społecznym ówczesnych czasów wiem, że jest to książka ponadczasowa; bo czyż nie każda z nas...

Ciężko o tak mocną, sugestywną i pięknie napisaną powieść w kanonie lektur szkolnych

Ciężko o tak mocną, sugestywną i pięknie napisaną powieść w kanonie lektur szkolnych

Książka początkowo jest ciekawa, ale później przytłacza i jest nudnawa. Losy głównych bohaterów często irytują.
Istnieją znacznie lepsze książki

Książka początkowo jest ciekawa, ale później przytłacza i jest nudnawa. Losy głównych bohaterów często irytują.
Istnieją znacznie lepsze książki

Rzecz arcygenialna.

Rzecz arcygenialna.