Ciekawa i bezpretensjonalna powieść o cesarzowej Helenie, matce Konstantyna Wielkiego. O tej znamienitej kobiecie prawie nic nie wiadomo. W historii zapisała się przede wszystkim dzięki wyprawie do Ziemi Świętej i cudownemu odkryciu Krzyża i relikwii Męki Pańskiej na Golgocie. Autor wybiera jedną z legend, że Helena pochodziła z Brytanii i z wdziękiem, na kruchutkich faktach a z przeważną rolą solidnej imaginacji historycznej maluje kolejne epizody: życie na dworze ojca, jednego w celtyckich władców pod rzymskim panowaniem, później trudne małżeństwo z Konstancjuszem, pobyt w Rzymie i kontakty z wielkim synem (odświeżający portret cesarza w całym jego pokręceniu),wreszcie na sam koniec i krótko piękny epizod jerozolimski. "Dzieło było zakończone. Dokonała tego, co udaje się tylko świętym, co stanowi przywilej ich świętości. Poddała się całkowicie woli Bożej. Inni, parę lat wstecz, chwalebnie wypełniali swój obowiązek na arenie. Jej zadanie było lżejsze, miała po prostu pozbierać drzewo". Pięknie to jest napisane. Zmarła w 328 r. Jest to portret kobiety wykształconej, z charakterem, racjonalnej, z wiarą silną a trzeźwą. Portret świętej Heleny, która dała nam to święte Drzewo, Drzewo przenajszlachetniejsze.

Ciekawa i bezpretensjonalna powieść o cesarzowej Helenie, matce Konstantyna Wielkiego. O tej znamienitej kobiecie prawie nic nie wiadomo. W historii zapisała się przede wszystkim dzięki wyprawie do Ziemi Świętej i cudownemu odkryciu Krzyża i relikwii Męki Pańskiej na Golgocie. Autor wybiera jedną z legend, że Helena pochodziła z Brytanii i z wdziękiem, na kruchutkich...