Ten napisany w formie nowatorskiej (dramat w formie dialogów i monologów) zapis emocji rodziców po stracie dziecka jest bolesny także dla czytających, a wiele fraz zapisuje się w pamięci. Fragment ze str. 108-112 to wstrząsający zapis życzeń ojca w stosunku do zmarłego syna. Polecam!

Ten napisany w formie nowatorskiej (dramat w formie dialogów i monologów) zapis emocji rodziców po stracie dziecka jest bolesny także dla czytających, a wiele fraz zapisuje się w pamięci. Fragment ze str. 108-112 to wstrząsający zapis życzeń ojca w stosunku do zmarłego syna. Polecam!

Jak wyrazić rozpacz po stracie dziecka? Czy to w ogóle możliwe, nadać takiemu bólowi wyraz? Formę literacką? "On umarł, ale jego smierć nie umarła". Kiedy wiemy, że Dawid Grosman stracił syna i opisuje własny ból czytamy "Poza czasem" z pewnym zawstydzeniem. Zbyt jest intymny, zbyt jest literacko wysmakowany. Mnie pozostawił lekko zdystansowaną. Może nie chciałam się zbliżać do tych emocji. Nie chciałam zanurzyć się w tej niewyczerpanej rozpaczy.

Jak wyrazić rozpacz po stracie dziecka? Czy to w ogóle możliwe, nadać takiemu bólowi wyraz? Formę literacką? "On umarł, ale jego smierć nie umarła". Kiedy wiemy, że Dawid Grosman stracił syna i opisuje własny ból czytamy "Poza czasem" z pewnym zawstydzeniem. Zbyt jest intymny, zbyt jest literacko wysmakowany. Mnie pozostawił lekko zdystansowaną. Może nie chciałam się...

Dziesiątego sierpnia 2006 roku, izraelski pisarz Dawid Grossman (występuje również pisownia Grosman) wraz z Amosem Ozem oraz A.B. Jehoszua zaapelowali do rządu izraelskiego do zawieszenia działań militarnych i rozpoczęcia rozmów pokojowych z Libanem, w celu zakończenia trwającego od lipca konfliktu.

Dwa dni później obie strony zaakceptowały rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ i zawieszenie broni weszło w życiu czternastego sierpnia.

Dwunastego sierpnia, dwa dni przed zakończeniem działań wojennych syn pisarza, dwudziestoletni Uri zginął od rakiety przeciwczołgowej. Jak by napisał Kurt Vonnegut – zdarza się.

Pięć lat później Dawid Grossman wydał książkę Poza czasem. Książka weszła na rynek bez działań promocyjnych w rodzaju wywiadów z autorem.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/poza-czasem/

Dziesiątego sierpnia 2006 roku, izraelski pisarz Dawid Grossman (występuje również pisownia Grosman) wraz z Amosem Ozem oraz A.B. Jehoszua zaapelowali do rządu izraelskiego do zawieszenia działań militarnych i rozpoczęcia rozmów pokojowych z Libanem, w celu zakończenia trwającego od lipca konfliktu.

Dwa dni później obie strony zaakceptowały rezolucję Rady Bezpieczeństwa...

Piękna i poruszająca ale niełatwa w czytaniu i utrzymaniu uwagi.

Piękna i poruszająca ale niełatwa w czytaniu i utrzymaniu uwagi.

Książka smutek. Nie znam innego utworu tak przerażająco smutnego, tak przeszywającego na wskroś, tak pełnego niezmierzonego bólu. Czasami zastanawiam się czy dobrze odczytałam tą książkę, czy nie przesadzam i gdy sięgam po nią kolejny raz nadal nie obejmuję zrozumieniem takiej ilości smutku. Strata, strata dziecka opisana w sposób niezwykły. Opis pustki, życia po... Wszystko, wszystko wydaje się mniej straszne od tego.
Opisane jest pięknie, subtelnie, właściwie wcale nie opisane. Wszystko dzieje się niedzieje obok, przepływa niezauważone wobec tego jednego, tej jednej straty.

Książka smutek. Nie znam innego utworu tak przerażająco smutnego, tak przeszywającego na wskroś, tak pełnego niezmierzonego bólu. Czasami zastanawiam się czy dobrze odczytałam tą książkę, czy nie przesadzam i gdy sięgam po nią kolejny raz nadal nie obejmuję zrozumieniem takiej ilości smutku. Strata, strata dziecka opisana w sposób niezwykły. Opis pustki, życia po......

Wyobraź sobie, że podpinasz się do układu nerwowego, do myśli osoby, która straciła dziecko i przeżywa żałobę. Przeżywasz razem z nią, starasz się zrozumieć i oswoić tragedię.
To jedna z najbardziej przejmujących wizji w literaturze. Nie próbuje grać na emocjach czy wzruszać, stanowi zapis stanu ducha człowieka w ekstremalnie ciężkiej sytuacji.
To unikalna mieszanka formy, dramat, opowiadanie, wiersz, ciężko tę książkę sklasyfikować. Jest to swoisty strumień świadomości, w którym możesz się zanurzyć i dać się porwać. Ale uwaga - to będzie bardzo mocne przeżycie.

Wyobraź sobie, że podpinasz się do układu nerwowego, do myśli osoby, która straciła dziecko i przeżywa żałobę. Przeżywasz razem z nią, starasz się zrozumieć i oswoić tragedię.
To jedna z najbardziej przejmujących wizji w literaturze. Nie próbuje grać na emocjach czy wzruszać, stanowi zapis stanu ducha człowieka w ekstremalnie ciężkiej sytuacji.
To unikalna mieszanka...

każdy bohater tej książki to aspirujący do kochanowskiego laik, który marzy o własnych trenach.

każdy bohater tej książki to aspirujący do kochanowskiego laik, który marzy o własnych trenach.

Czasem udaje się przypadkowo kupić jakąś perełkę literacką. Tak mogłabym określić utwór Dawida Grosmana. Przypadkowy zakup określa tu moją zupełną nieznajomość tego pisarza.
Forma powieści jest bardzo eksperymentalna. Po trosze dramat, poezja i proza.
Cały jej ciężar jednak zawiera się w ogromnej sile bólu i poczucia niczym niezastąpionej pustki po stracie dziecka.
Uczucie to nie jest też obce autorowi, który stracił syna na wojnie. Dlatego książka ma też wymiar bardzo osobisty.
To opowieść o żałobie rodziców tracących swoje dzieci. O niemożności wyrażenia bólu i porozumienia się tych którzy pozostali. O trudnościach w udzielaniu sobie wsparcia. Ból paraliżuje pamięć i świadomość, przenika każdą chwilę życia.
Książka bardzo emocjonalna. Motyw wędrówki, która pozwoliłaby się wyrwać z sideł rozpaczy. Postacie jednak krążą zasklepione w swoim bólu, rozbijają się o mur, nie potrafią dotrzeć do miejsca ukojenia swojego bólu.
Kilka cytatów:
o tym, że czas leczy rany "czas mimo wszystko przykłada małe kompresy",
o pustce życia bez dziecka "nauczyliśmy się żyć negatywem życia",
"śmierć graweruje liczbę dni bez niego.

Czasem udaje się przypadkowo kupić jakąś perełkę literacką. Tak mogłabym określić utwór Dawida Grosmana. Przypadkowy zakup określa tu moją zupełną nieznajomość tego pisarza.
Forma powieści jest bardzo eksperymentalna. Po trosze dramat, poezja i proza.
Cały jej ciężar jednak zawiera się w ogromnej sile bólu i poczucia niczym niezastąpionej pustki po stracie dziecka.
Uczucie...

Pierwsze spotkanie z Autorem zaplanowałam wybierając tytuł sprzed głośnego ostatnio "Wchodzi koń do baru"..och..i jaki to był cudowny czas..
Grosman w tej niepozornej książeczce sięga po gatunek kompletnie mi nieznany- taką trochę surrealistyczną prozę połączoną z liryzmem,białym wierszem. .
"Poza czasem" to próba nazwania przez Autora bólu i pustki jaka rozdziera jego serce i duszę po nie tak dawnej stracie ukochanego syna w drugiej wojnie libańskiej..To taki "lament rodziców" pogrążonych w żałobie, niepotrafiących wyrazić słowami żalu i cierpienia pustoszących ich każdego dnia. Przeszywający na wskroś tren ku czci każdego, pożegnanego za wcześnie dziecka..
Nie jest to książka "łatwa", nie każdemu ta eksperymentalna forma,wymykająca się spoza sztywnych ram konkretnego gatunku, przypadnie do gustu.. Dla mnie to była poruszająca, wyborna uczta, choć ciężka w odbiorze jak na ostatni dzień lata..
Chcę przeczytać całość twórczości Autora i wyczekiwać będę kolejnych dzieł.. To najlepiej wydane 9zł (promocja) w życiu!!!
Polecam tym, którzy lubią od czasu do czasu inną, wyszukaną i ambitną literaturę <3
Ps Nie znoszę zaznaczania tekstu w książkach..tutaj często łamałam tę zasadę...
"Mężczyzna:
Jak odzyskamy bliskość, myślałem
tamtej nocy,
jak okażemy sobie czułość?
Kiedy Cię pocałuję,
skaleczę sobie język
szklanymi okruchami
jego imienia,
w Twoich ustach- "

Małgorzata Sierocińska

Pierwsze spotkanie z Autorem zaplanowałam wybierając tytuł sprzed głośnego ostatnio "Wchodzi koń do baru"..och..i jaki to był cudowny czas..
Grosman w tej niepozornej książeczce sięga po gatunek kompletnie mi nieznany- taką trochę surrealistyczną prozę połączoną z liryzmem,białym wierszem. .
"Poza czasem" to próba nazwania przez Autora bólu i pustki jaka rozdziera jego...

Kto posiadł tak straszną, dotkliwą, precyzyjną wiedzę o śmierci dziecka. Niestety, tylko ten kto jej doświadczył. Śmierć dziecka urodziła się w życiu autora. Jak zawrzeć ją w słowach, jak ogarnąć ten FAKT, co dalej z Twoim Ja, kiedy nie ma Go?

Książka niesamowita, słowa niesamowite, emocje niesamowite... Bierzcie i czytajcie...

Kto posiadł tak straszną, dotkliwą, precyzyjną wiedzę o śmierci dziecka. Niestety, tylko ten kto jej doświadczył. Śmierć dziecka urodziła się w życiu autora. Jak zawrzeć ją w słowach, jak ogarnąć ten FAKT, co dalej z Twoim Ja, kiedy nie ma Go?

Książka niesamowita, słowa niesamowite, emocje niesamowite... Bierzcie i czytajcie...