Ta część opowieści podobała mi się chyba najbardziej. Pomimo smutnych i strasznych wątków, które pokazywały zło ludzi w jej najgorszej odsłonie, były momenty, w których dreszcze przechodziły mi po plecach. Pokazywały tylko emocji bez ich nazywania. To było cudowne!

Ta część opowieści podobała mi się chyba najbardziej. Pomimo smutnych i strasznych wątków, które pokazywały zło ludzi w jej najgorszej odsłonie, były momenty, w których dreszcze przechodziły mi po plecach. Pokazywały tylko emocji bez ich nazywania. To było cudowne!

To już III tom tetralogi Próba Krwi i Stali.
Zbliża się wojna i Sasha niegdyś księżniczka Lenayin obecnie jedna z lepszych wojowniczek na świecie, musi zdecydować po której stronie będzie walczyć. Wybór wydaje się niemożliwy z jednej strony ukochana rodzina i honor, a z drugiej strony ludzie których szanuje i jej przyjaciele. Polecam seria jest świetna.

To już III tom tetralogi Próba Krwi i Stali.
Zbliża się wojna i Sasha niegdyś księżniczka Lenayin obecnie jedna z lepszych wojowniczek na świecie, musi zdecydować po której stronie będzie walczyć. Wybór wydaje się niemożliwy z jednej strony ukochana rodzina i honor, a z drugiej strony ludzie których szanuje i jej przyjaciele. Polecam seria jest świetna.

Mówią "nie oceniaj książki po okładce" - niby takie oczywiste, a jednak łapię się na tym, że często wybieram w pierwszej kolejności te książki do przeczytania, które mają ładniejsze okładki. Cieszę się, że w przypadku tego cyklu tak nie zrobiłam. Jestem zaskoczona, że historia skryta za tymi niepozornymi okładkami tak mnie wciągnęła. Trzeci tom utrzymuje poziom poprzednich części. W dalszym ciągu jest dużo polityki, jednak nie zabrakło również zwrotów akcji i ciekawych potyczek, a nawet dużej bitwy. Jednak nie zdradzam już nic więcej i zabieram się za czytanie kolejnego - już ostatniego tomu. Polecam!

Mówią "nie oceniaj książki po okładce" - niby takie oczywiste, a jednak łapię się na tym, że często wybieram w pierwszej kolejności te książki do przeczytania, które mają ładniejsze okładki. Cieszę się, że w przypadku tego cyklu tak nie zrobiłam. Jestem zaskoczona, że historia skryta za tymi niepozornymi okładkami tak mnie wciągnęła. Trzeci tom utrzymuje poziom poprzednich...

Jak poprzednie tomy, ten też wciąga, nie chce dużo pisać aby nie robić spoilerów... Kontakty Sashy z nie lubianą siostrą, są już cieplejsze, zaś tym razem nie udaje jej się ominąć bardzo złych doświadczeń...
Ostatecznie, oczywiście ponownie musi opuścić miasto, nie tylko przez jej działania. lecz głównie przez jej postanowienie pomocy Serinom i ludziom opierających się ślepej i brutalnej wierze, podpieranej przez szalchtę z różnych krajów idącej na "świętą wojnę" .

Jak poprzednie tomy, ten też wciąga, nie chce dużo pisać aby nie robić spoilerów... Kontakty Sashy z nie lubianą siostrą, są już cieplejsze, zaś tym razem nie udaje jej się ominąć bardzo złych doświadczeń...
Ostatecznie, oczywiście ponownie musi opuścić miasto, nie tylko przez jej działania. lecz głównie przez jej postanowienie pomocy Serinom i ludziom opierających się...

Każda książka z serii "Próba krwi i stali" wymaga od czytelnika wysiłku i zaangażowania, a to wszystko ze względu na mnogość wątków i zawiłą fabułę. Na szczęście autor ułatwił nam nieco zadanie. Powieści opatrzone są bowiem mapą, dzięki, której lepiej możemy zorientować się w akcji.
"Tracato"- podobnie jak poprzednie części- to niesamowita przygoda, wywłująca w duszy czytelnika wielkie obrażenia.

Każda książka z serii "Próba krwi i stali" wymaga od czytelnika wysiłku i zaangażowania, a to wszystko ze względu na mnogość wątków i zawiłą fabułę. Na szczęście autor ułatwił nam nieco zadanie. Powieści opatrzone są bowiem mapą, dzięki, której lepiej możemy zorientować się w akcji.
"Tracato"- podobnie jak poprzednie części- to niesamowita przygoda, wywłująca w duszy...

Z przeczytaniem tej książki miałam niemałe problemy. I nie chodzi tutaj o fabułę, gdyż ta nawet mi się podobała. Problemem była stylistyka. Naprawdę nie potrafię stwierdzić, co w niej takiego było, że czytało mi się jak po grudzie. Bardziej obawiałam się właśnie samej historii, gdyż często wydaje mi się, że owa przypadnie mi do gustu a jest całkiem inaczej. Tutaj było wszystko co lubię: księżniczki, nieludzie i tym podobne. Taka Gra o tron, wersja light. A owej serii Martina chyba jestem fanką. Przynajmniej pierwszego tomu. Drugi mnie pokonał.

Dlaczego zabrałam się za recenzowanie trzeciego tomu, nie czytając poprzednich? Gdyż to ja. Uważam, że nie ma sensu odmawiać sobie jakiejś lektury, na którą ma się ochotę tylko dlatego, że nie czytało się poprzednich tomów i nie ma do nich dostępu. Możliwe, że dwie poprzednie części zraziłyby mnie tak bardzo, że do tej nawet bym nie dotrwała i odpuściła ją sobie. Biorąc pod uwagę styl... mogę śmiało powiedzieć, że tak by było.

Zastanawiam się teraz, ile mogę Wam zdradzić faktów, dotyczących szczegółów. To jest jeden z minusów nieznajomości poprzednich tomów. Powiem tylko, iż Sasha, była księżniczka Lenayin rozumie, co dzieje się dookoła niej. Nie żyje złudzeniami, wszystko widzi takim, jakim jest. Musi zdecydować, po której stronie w końcu stanie. W końcu armie maszerują w stronę nieludzi by całkiem ich zniszczyć...

Podziwiam autora za wyobraźnię. Nie byłabym w stanie stworzyć takiego świata. Taka ilość szczegółów naprawdę mnie urzekła. Doceniam wszystkich, którzy są w stanie stworzyć świat od podstaw. Ja nigdy nie będę w stanie tego zrobić. Mam zbyt mało cierpliwości, więc myśl, że miałabym przez kilka lat żyć w tylko jednym świecie z moimi bohaterami bardzo mi nie pasuje. Chyba bardziej jestem czytelnikiem niż pisarzem. Chociaż napisać coś czasem się zdarzy.

Nie mam pojęcia, co takiego jest w tej książce, że z jednej strony podoba mi się, a z drugiej nie. Jakoś nie mogłam wciągnąć się w całą tą historię i łapałam się na tym, że uciekam od niej myślami. Lubię książki, które całkiem wciągają, nie dając nawet chwili na sprawdzenie, która jest godzina. Niestety - czytając Tracato co chwilę zerkałam na godzinę, jakbym miała wyznaczoną ilość czasu, podczas której koniecznie muszę czytać tą książkę. Nie podobało mi się to, niestety. Taka jednak dola recenzenta, że książkę do końca przeczytać musi. Tak więc szczęśliwie dobrnęłam do końca i stwierdziłam, że nie jest aż tak źle, jak początkowo się wydawało.

Kiedy skończyłam czytać, odłożyłam książkę i zaczęłam się zastanawiać, co ja właściwie czuję, po zakończeniu. Dużo emocji we mnie podczas czytania nie było. Rozważałam nawet opcję, że stałam się książkowym robocikiem, który z powodu nadmiaru informacji nie przyswaja już nowych. Zastanawiałam się nawet nad lekkim odwykiem od książek. Doszłam jednak do wniosku, że nie można przesadzać i najwyraźniej ta książka nie była dla mnie. Teraz jednak włącza się we mnie ten obiektywny kawałek mózgu. Tracato ma dużo zalet i, patrząc po opiniach, jest doceniane. Sama zauważyłam dużo plusów, więc koniec końców aż tak bardzo się nie zawiodłam.

Mam nadzieję, że więcej nie spotka mnie takie uczucie. Niemożności wciągnięcia się w naprawdę ciekawą historię. Czuję teraz, jakbym przegapiła coś naprawdę ważnego.

Z przeczytaniem tej książki miałam niemałe problemy. I nie chodzi tutaj o fabułę, gdyż ta nawet mi się podobała. Problemem była stylistyka. Naprawdę nie potrafię stwierdzić, co w niej takiego było, że czytało mi się jak po grudzie. Bardziej obawiałam się właśnie samej historii, gdyż często wydaje mi się, że owa przypadnie mi do gustu a jest całkiem inaczej. Tutaj było...

http://ksiazki-rozmaite.blogspot.com/2015/07/tracato-joel-shepherd.html

http://ksiazki-rozmaite.blogspot.com/2015/07/tracato-joel-shepherd.html