Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pełna wzruszeń i refleksji podróż po krótkim odcinku życia dwójki ludzi. Myślę że autorka chciała w czytelniku wzbudzić emocje i to jej się udało. Ogrom bólu i tragedii w życiu dwójki głównych bohaterów jest wprost proporcjonalny do ogromu ich miłości, która uleczy każdy ból i stratę. Wybieg by poruszyć kwestię choroby psychicznej i sprawdzić czy pomimo to będziemy jako czytelnicy się utożsamiali z bohaterem udał się. Tak naprawdę wielu z nas zna lub sami borykają się z takim czy innym zaburzeniem . Temat nowotworu dla mnie jako czytelnika jest trudny. Jestem z grupy ryzyka, bo straciłam ojca z powodu przegranej walki z rakiem. Dlatego też bardzo emocjonalnie podchodzę do tego gdy w książkach jest poruszany powyższy temat. Tak jak zaburzenia psychiczne ,rak czai się gdzieś obok nas, znamy kogoś kto przegrał walkę, znamy kogoś kto jest w fazie reemisji. Czy spłaszczyło to opowieść że autorka połączyła te tematy ? Moim zdaniem nie. Wybrnęła całkiem zręcznie. Nie epatuje banałami. Nie przesładza. Często opisy są drastyczne. Nie żałuje że sięgnęłam po tą pozycję. Często wspominałam czytając ojca i kilkoro innych których znam ,którzy walczyli z rakiem, wspominałam też tych, którzy borykają się z zaburzeniami psychicznymi, którzy są moimi bliskimi lub znajomymi. Wymusiła refleksje i kilka postanowień . Czy można wymagać czegoś więcej od książki?