Sięgnęłam po tę powieść, zaintrygowana osobą Autora. Pana Jakuba poznałam osobiście podczas Targów Książki w Krakowie i podczas krótkiej rozmowy postanowiłam poznać jego twórczość. O wyborze lektury zadecydowała dostępność., bo przecież nie przypadek. Powieść „Liżąc ostrze” odbiega od tego, co czytam na co dzień”. Ze względu na niedomówienia, urwane wątki, mroczny klimat dawkowałam sobie lekturę. Nie miałam ochoty jej przerwać, odpocząć od niej. Miałam natomiast potrzebę zatrzymania się, przemyślenia. Poza tym często czytam równocześnie kilka książek i żadnej z nich nie tracę z pola widzenia.
Przyznaję, iż przypadły mi do gustu: pomysł na fabułę, styl prezentowany przez Autora, sposób przedstawiania postaci – nieoczywistych, zagadkowych. Najbardziej realną a jednocześnie najbardziej zagadkową osobą jest główny bohater wraz ze swoją przeszłością. Przeszłością, którą chce wreszcie poznać, a jednocześnie boi się. Czy powinien? Czy przeszłość kryje mroczną tajemnicę mogącą warunkować przyszłość jego samego i najbliższych mu osób? Czy makabryczne, spełniające się sny będą też dotyczyły jego rodziny? A może zabawa w „kotka i myszkę” skończy się i Drelich z tropiciela obciążonego klątwą proroczych snów stanie się ofiarą?

Sięgnęłam po tę powieść, zaintrygowana osobą Autora. Pana Jakuba poznałam osobiście podczas Targów Książki w Krakowie i podczas krótkiej rozmowy postanowiłam poznać jego twórczość. O wyborze lektury zadecydowała dostępność., bo przecież nie przypadek. Powieść „Liżąc ostrze” odbiega od tego, co czytam na co dzień”. Ze względu na niedomówienia, urwane wątki, mroczny klimat...