Książeczkę otrzymałam w prezencie. Nie wiem czy to była przypadkiem jakaś zemsta, czy coś;p Ale tak poważnie. To udało mi się przebrnąć przez dosłownie jeden rozdział. Podziękowałam. Zwyczajnie nie potrafiłam więcej. Autor naprawdę powinien zainwestować w dobrego redaktora oraz kursy dla młodych pisarzy. Chaos i jeszcze raz chaos, plus niedorzeczności, błędy stylistyczne i językowe oraz interpunkcja pod zdechłym Azorkiem, jak to zwykła mawiać moja polonistka w LO. Jedynym atutem tej pozycji jest przepiękna okładka. Zdecydowanie nie polecam.

Książeczkę otrzymałam w prezencie. Nie wiem czy to była przypadkiem jakaś zemsta, czy coś;p Ale tak poważnie. To udało mi się przebrnąć przez dosłownie jeden rozdział. Podziękowałam. Zwyczajnie nie potrafiłam więcej. Autor naprawdę powinien zainwestować w dobrego redaktora oraz kursy dla młodych pisarzy. Chaos i jeszcze raz chaos, plus niedorzeczności, błędy stylistyczne i...

Po książkę „Anielski Śpiew” sięgnęłam głównie z powodu tematyki aniołów. Postanowiłam kolejny raz dać szansę pisarzowi z naszego podwórka. Przecież mamy tylu wybitnych autorów, więc dlaczego nie szukać następnych perełek? Czy postąpiłam słusznie?

„Anielski Śpiew” to pierwszy tom „Anielskiej Apokalipsy”, jest to także debiut Adriana Turzańskiego. Motyw Aniołów jest dość lubiany wśród Polaków, korzystają z niego tak Maja Lidia Kossakowska, jak i Jakub Ćwiek. A jak poradzi sobie Adrian?

Niestety muszę powiedzieć, że jestem nieco zawiedziona lekturą. Kilka razy zabierałam się za nią i jakoś ciężko było mi dobrnąć do końca. Spodziewałam się czegoś więcej, niestety tym razem mój głód nie został zaspokojony. Widać, że autor sporo czasu poświęcił nauce o zastępach anielskich, gdyż możemy tu spotkać całe ich rzesze – nie brakuje tutaj tych, którzy świecą największym blaskiem, jak i tych, którzy nieco już przygaśli. Autor prowadzi narrację trzecioosobową, która dość dobrze oddaje wydarzenia rozgrywające się w książce.

Niestety zabrakło mi w tym utworze akcji, która zapiera dech w piersi. Akcji, która potrafi całkowicie pochłonąć czytelnika. Niestety również mam zastrzeżenia, jeśli chodzi o samą fabułę. Pomysł był wporządku, z pewnością nie można powiedzieć, że idea nie była interesująca. Niestety wykonanie położyło nawet dobry pomysł. Moim zdaniem wydarzenia, o jakich mieliśmy okazję czytać były nieco chaotyczne. I choć działy się w różnych pięknych miejscach na Ziemi – Londyn, Moskwa, Watykan, Tokio i wiele innych – to niestety autor mało miejsca poświęcił opisowi tych miejsc. Jego uwaga była skupiona na przedstawieniu charakterów oraz mimiki bohaterów. I tutaj muszę w końcu przyznać plusa Adrianowi, ponieważ postacie były bardzo wyraziście opisane. Czytelnik mógł bardzo dokładnie im się przyjrzeć. Tego czasem brakuje w innych utworach. Szkoda jednak, że nie zostało to wypośrodkowane z innymi aspektami utworu.

http://isztarbooks.blogspot.com/2014/05/anielski-spiew-adrian-turzynski-recenzja.html

Po książkę „Anielski Śpiew” sięgnęłam głównie z powodu tematyki aniołów. Postanowiłam kolejny raz dać szansę pisarzowi z naszego podwórka. Przecież mamy tylu wybitnych autorów, więc dlaczego nie szukać następnych perełek? Czy postąpiłam słusznie?

„Anielski Śpiew” to pierwszy tom „Anielskiej Apokalipsy”, jest to także debiut Adriana Turzańskiego. Motyw Aniołów jest dość...

Lubię anielskie motywy w literaturze i zachęcona zapowiedziami sięgnęłam po debiut literacki Adriana Turzańskiego pt. „Anielski śpiew”. Zaczęłam czytać, zmęczyła mnie ta książka i ją odłożyłam. Po kilku dniach sięgnęłam po nią ponownie, udało mi się przeczytać pół, ale niestety więcej już nie dałam rady. Hmmmm…. Do mnie wizja Nieba i Aniołów stworzona przez Adriana Turzańskiego kompletnie nie trafiła. Może dalej akcja się rozwija, ale ja juz tego nei sprawdzę. Piszę to z przykrością, bo nie lubię źle pisać o książkach, które sobie sama do lektury wybrałam. Jednak tym razem książka "Anielski śpiew" nie trafiła na właściwego czytelnika. Myślę, że pewnie znajdzie swoich odbiorców, ale ja do nich, niestety, nie należę.

Pomysł na fabułę był wcale niezły, ale jego potencjał nie został wykorzystany. Lubię barwne i charakterystyczne postacie w powieściach, które czytam, a tutaj tego również nie znalazłam. Brak im było „pazura” i indywidualnych cech, które by je wyróżniały z tłumu.

Jedno trzeba przyznać, książka została bardzo ładnie wydana. Przyciąga oko zarówno okładką, jak i zapowiedzią na niej. Ale to wszystko. Pierwsze koty za płoty – życzę Autorowi wytrwałości i doskonalenia warsztatu literackiego. A Wy zadecydujcie sami, czy sięgać po tę powieść, czy też nie.

Lubię anielskie motywy w literaturze i zachęcona zapowiedziami sięgnęłam po debiut literacki Adriana Turzańskiego pt. „Anielski śpiew”. Zaczęłam czytać, zmęczyła mnie ta książka i ją odłożyłam. Po kilku dniach sięgnęłam po nią ponownie, udało mi się przeczytać pół, ale niestety więcej już nie dałam rady. Hmmmm…. Do mnie wizja Nieba i Aniołów stworzona przez Adriana...

Czasami książki zapierają dech w piersi. Czasami książki sprawiają, że nie można się od nich oderwać nawet na sekundę i człowiek w trakcie ich czytania jedzie za daleko tramwajem, bo nie zauważa docelowej stacji. Czasami książki się nie zapomina, a historia wydaje się być zbyt dobra, by mogła zostać napisana naprawdę. Autorzy na zawsze tkwią w pamięci i wyczekuje się kolejnych części. Kupuje się je zaraz po premierze i natychmiast czyta, a potem opłakuje zbyt nagły koniec. Czasami książki porażają pięknym językiem i zdumiewają łatwością wywoływania wizualizacji. Czasami książki poruszają do łez i wywołują spazmy śmiechu, ku przerażeniu uczestników pociągowych wypraw. Czasami dziękuje się losowi za to, że trafiło się na taką książkę. Aż trudno wymienić wszystkie zalety. Jest ich tak wiele, że brakuje wad. To wszystko i wiele więcej jest tym, czego „Anielskiemu Śpiewie” brakuje.

Zapraszam do przeczytania całej recenzji: http://recenzentki-ksiazkowe.blogspot.com/2014/04/anielski-spiew.html

Czasami książki zapierają dech w piersi. Czasami książki sprawiają, że nie można się od nich oderwać nawet na sekundę i człowiek w trakcie ich czytania jedzie za daleko tramwajem, bo nie zauważa docelowej stacji. Czasami książki się nie zapomina, a historia wydaje się być zbyt dobra, by mogła zostać napisana naprawdę. Autorzy na zawsze tkwią w pamięci i wyczekuje się...

Po książkę Anielski śpiew sięgnęłam, gdyż byłam ciekawa jaką wizje Nieba i jego mieszkańców zaproponuje autor Adrian Turzański. Interesujący opis i atrakcyjna okładka zachęcają do zapoznania się z tą lektura.

Życie na ziemi toczy się swoim rytmem. Ludzie nie są świadomi tego, że Bóg odszedł. Zdecydowana większość i tak żyje jakby nie było go już od dawna. Już mało kto wierzy w anioły. Ale one istnieją i mają w niebie niezły zamęt. Zdezorientowanie i pytanie „co dalej” jest wszechobecne. Wygląda na to, że tylko Bóg radził sobie z rządzeniem tym wszystkim. Pojawiają się kłótnie i swady na temat przyszłości świata. Metatron próbuje utrzymać jakoś to wszystko w ładzie, natomiast Gabriel jedyne rozwiązanie widzi w rozpoczęciu Apokalipsy. Chce oczyścić ten świat, nawet jeśli oznacza to wypuszczenie jeźdźców apokalipsy i koniec wszystkiego tego co znane ludziom i aniołom. Ma sprzymierzeńców i uparcie, jako samozwańczy przywódca, dąży do swojego celu. Wybiera nawet skrzydlacza, który ma zwiastować na ziemi nadchodzący koniec. Niestety posłaniec robi to w dosyć nieudolny sposób. Jest jeszcze jeden problem. Potrzebny jest potężny miecz stworzony przez samego Boga. Ma go Michał, który rozpoczęcia apokalipsy wcale nie chce. Kocha Ziemie, ludzi, ich świat i chce go bronić. Uważa, że Bóg gdziekolwiek jest, na razie też nie chce tej zagłady. Zdecydowana większość anielskiej świty pokornie opowiada się jednak za Gabrielem, lecz są i tacy, którzy podzielają zdanie Michała. Zaczyna się ostry konflikt między braćmi, a jego skutki mogą być olbrzymie.

Na łamach powieści poznajemy przeróżnych mieszkańców nieba anioły, archanioły, cherubiny, Chrystusa, przybyszów z ziemi czyli świętych, a także tych co stracili prawo do zasiadania pośród niebiańskiej świty, a mianowicie upadłych. Doskonale widać, że niektórym niebiańskim nie są obce negatywne uczucia i emocje tak często spotykane u ludzi np. zazdrość, niechęć, pragnienie władzy czy pycha. Akcja książki dzieje się w Niebie i na Ziemi. Autor zabiera nas do przeróżnych miejsc niemal z całego globu. Nie ma jednak co liczyć na wycieczkę krajoznawczą i poznanie klimatu Hongkongu, Watykanu, Paryża, Petersburgu czy wielu innych miejsc, gdzie ma miejsce fabuła. Miasta są jedynie umiejscowieniem akcji, a opis skupia się raczej na bohaterach i dialogach.

W książce wiele się dzieje. Pojawia się całe mnóstwo wątków, jednak niektóre z nich niewiele wnoszą do fabuły. Powoduje to, że momentami treść przestaje wciągać, a zaczyna nużyć. Zatraca się gdzieś dynamiczność lektury. Opis niektórych bohaterów jest lakoniczny, a w innych przypadkach, aż przesadny, np. gdy co jakiś czas ciągle dowiadujemy się, o tym, że Gabriel miał złotą brodę z warkoczykami.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/anielski-spiew-adrian-turzanski/

Po książkę Anielski śpiew sięgnęłam, gdyż byłam ciekawa jaką wizje Nieba i jego mieszkańców zaproponuje autor Adrian Turzański. Interesujący opis i atrakcyjna okładka zachęcają do zapoznania się z tą lektura.

Życie na ziemi toczy się swoim rytmem. Ludzie nie są świadomi tego, że Bóg odszedł. Zdecydowana większość i tak żyje jakby nie było go już od dawna. Już mało kto...

Nie porwała mnie, a szkoda, bo oczekiwałam ciekawej lektury. Sam pomysł jest w porządku i uważam, że wiele osób znajdzie w książce Adriana Turzańskiego coś dla siebie. Mnie się jednak mało elementów spodobało i stąd wzięła się ta stosunkowo niska ocena. Już wiem, że książki o aniołach powinnam omijać z daleka, ale emocje w "Anielskim śpiewie" są, więc myślę, że warto spróbować z tym debiutem.

Pełna opinia: http://endlessbooks.blogspot.com/2014/04/70-anielski-spiew-adrian-turzanski.html

Nie porwała mnie, a szkoda, bo oczekiwałam ciekawej lektury. Sam pomysł jest w porządku i uważam, że wiele osób znajdzie w książce Adriana Turzańskiego coś dla siebie. Mnie się jednak mało elementów spodobało i stąd wzięła się ta stosunkowo niska ocena. Już wiem, że książki o aniołach powinnam omijać z daleka, ale emocje w "Anielskim śpiewie" są, więc myślę, że warto...

"...Błędy różnej maści to największa wada książki. Mamy: wszystko wiedzący zamiast wszystkowiedzący, karze miast każe (w kontekście wyraźnie wskazującym na formę od bezokolicznika kazać),sporo literówek i powtórzeń, prawdziwy zalew kolokwializmów wszelkiej postaci, źle deklinowane przymiotniki, kilka mniej lub bardziej zabawnych pleonazmów oraz specyficzne słowa szczególnie upodobane sobie przez autora. Zdarzyło się, że ktoś spojrzał na kogoś jakimś spojrzeniem, ktoś inny był wpatrzony swoimi patrzałkami, a gdzieś obok latarnie zaiskrzyły się iskrami. Do tego jeśli jakaś postać się uśmiecha, to tylko sardonicznie lub szelmowsko, a także lubi bujnąć swoją makówką, raz nawet na centralnym środku czegoś. Po trzydziestu stronach przeraziłem się, gdy spojrzałem na zapisaną przykładami rozmaitych błędów kartkę A3. Tak nie można – to ewidentny brak szacunku autora do czytelnika, wydawnictwa do autora i do samej idei czytelnictwa. Po jakimś czasie spróbowałem odciąć się od warsztatu pisarskiego i po prostu poznawać opowieść, ale okazało się to drogą przez mękę. Nieporadność i dość toporny styl w konstruowaniu opisów świata uniemożliwiały czerpanie przyjemności z lektury. Gdzie ta plastyczność słowa, która pozwala poruszać wyobraźnię - tak potrzebne narzędzie w ekwipunku czytelnika?..."

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2014/04/gdy-stworcy-nie-ma-w-domu.html

"...Błędy różnej maści to największa wada książki. Mamy: wszystko wiedzący zamiast wszystkowiedzący, karze miast każe (w kontekście wyraźnie wskazującym na formę od bezokolicznika kazać),sporo literówek i powtórzeń, prawdziwy zalew kolokwializmów wszelkiej postaci, źle deklinowane przymiotniki, kilka mniej lub bardziej zabawnych pleonazmów oraz specyficzne słowa...

„Anielski śpiew” jest pierwszym tomem „Anielskiej Apokalipsy”, a zarazem debiutancką książką Adriana Turzańskiego. Informacji na temat samego autora w internecie jest naprawdę nie wiele, a wręcz wcale. Jednak motyw anielski, który pojawia się i w tej książce jest dość często spotykany.

Zaciekawiona tytułem i krótkim opisem postanowiłam zmierzyć się twórczością Pana Turzańskiego. Miałam wielokrotnie styczność z fantastyką i zwykle nie miałam problemu z przejściem z rozdziału w rozdział. Podejść do tej książki było kilka, a mimo to nadal nie potrafiłam wciągnąć się w tę historię.

Bóg odszedł pozostawiając niebo, piekło i ludzi samych sobie. Archanioł Michał zstąpił z niebios i postanowił odnaleźć Pana, tu na ziemi. Poszukiwania trwają już kilka lat, a Boga jak nie było tak nie ma.
Wtedy Michał zostaje wezwany do nieba, gdzie spotyka się ze swoim bratem, Gabrielem. Jednak ta rozmowa prowadzi donikąd i nie daje Michałowi żadnych nowych informacji. Gabriel prosi, więc o kolejne spotkanie, poza granicami niebios.
Pod osłoną nocy spotyka się z bratem i wyjawia mu plany mieszkańców nieba. Aniołowie gotowi są wziąć sprawę w swoje ręce i rozpocząć apokalipsę. Potrzebują jednak potęgi Michała i miecza, którego strzeże. Kiedy ten odmawia, Gabriel za wszelką cenę będzie próbował posiąść miecz i wcielić swój plan w życie.

Przyznam szczerze, że jestem zwiedziona i żałuję wyboru. Ta książka nie trafi ona na półkę moich ulubionych.
Mnie osobiście bardzo przeszkadzał język jakim jest napisana. Czytając miałam wrażenie, że autor jest jakimś nadętym bucem. Często jego zdania nie miały ładu i składu, i robił błędy w prostych słowach (i nie chodzi mi o literówki),co niestety też zraziło mnie do tej książki. Z niecierpliwością wyczekiwałam jakichkolwiek zwrotów akcji. Masło maślane do samego końca.
Lubię książki, które po przeczytaniu zostawiają po sobie niedosyt i chęć ponownego jej przeczytania.
Z radością dobrnęłam do końca i nie zamierzam nigdy więcej do tej książki wracać!

„Anielski śpiew” jest pierwszym tomem „Anielskiej Apokalipsy”, a zarazem debiutancką książką Adriana Turzańskiego. Informacji na temat samego autora w internecie jest naprawdę nie wiele, a wręcz wcale. Jednak motyw anielski, który pojawia się i w tej książce jest dość często spotykany.

Zaciekawiona tytułem i krótkim opisem postanowiłam zmierzyć się twórczością Pana...

Masa literówek, słaby styl pisarski i nieciekawie ułożona fabuła. A najgorsza z tego wszystkiego "makówka"

Masa literówek, słaby styl pisarski i nieciekawie ułożona fabuła. A najgorsza z tego wszystkiego "makówka"

Bardzo fajna książka, acz trochę cieżko się czytało (za drugim razem poszło lepiej). Polecam dla wszystkich fanów opowieści o aniołach, demonach i awanturach rodzinnych.

Bardzo fajna książka, acz trochę cieżko się czytało (za drugim razem poszło lepiej). Polecam dla wszystkich fanów opowieści o aniołach, demonach i awanturach rodzinnych.