Phyrne Fisher nieustraszona pani detektyw jedzie pociągiem odwiedzić krewnych. W pewnym momencie budzi się z przerażeniem, ponieważ ktoś odurzył pasażerów chloroformem. Udaje jej się zawiadomić obsługę pociągu i wszystkich uratować. Prawie wszystkich, ponieważ okazuje się, że zaginęła starsza dama podróżująca z córką. Jej zmasakrowane ciało zostaje znalezione na torach. Phyrne podejmuje się rozwiązania zagadki. Jednak czeka ją nie tylko jedno dochodzenie - w pociągu przebywała dziewczynka, która na skutek traumy doznała zaniku pamięci. Czyżby była świadkiem morderstwa? Morderca wydaje się być bardzo sprytny, ponieważ tylko sobie znanym sposobem wydostał ofiarę z pociągu, a pasażerów odurzył, żeby nie było świadków. Jednak panna Fisher nie boi się wyzwań i zawsze zmierza prosto do celu. Ten morderca musi się więc mieć na baczności. Przyjemny kryminał, nie tylko dla fanów serialu "Zagadki kryminalne panny Fisher", do których się zaliczam. Świetny pomysł z uśpieniem wszystkich pasażerów i z wydostaniem ofiary z pociągu. Uwielbiam pannę Fisher, ponieważ jak na swoje czasy totalnie wymyka się schematom i nie jest kobietą uzależnioną od mężczyzn, ale silną i przebojową. Mała ryska na fabule, że różni się w najważniejszym wątku od serialu, ale to moje prywatne odczucie, czysto emocjonalne. Ponad to liczyłam na trochę bardziej spektakularne zakończenie, ale nie jest ono złe. Także serdecznie polecam. Jeśli macie ochotę na podróż tajemniczymi pociągami zapraszam: http://www.kryminalgrozatajemnica.com.pl/2021/11/pociag-do-tajemnicy-czesc-ii.html

Phyrne Fisher nieustraszona pani detektyw jedzie pociągiem odwiedzić krewnych. W pewnym momencie budzi się z przerażeniem, ponieważ ktoś odurzył pasażerów chloroformem. Udaje jej się zawiadomić obsługę pociągu i wszystkich uratować. Prawie wszystkich, ponieważ okazuje się, że zaginęła starsza dama podróżująca z córką. Jej zmasakrowane ciało zostaje znalezione na torach....

Przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Nie miałam czasu na nic, tylko na kolejny tom książki.
Oczywiście różni się od serialu, są troszkę inne postacie, ale ta książka jest tak lekko napisana, że trudno oderwać się od niej.
Polecam dla osób, które lubią ten typ. Tzn. daleka Australia, czasy po I Wojnie światowej, bajeczne opisy ubrań i pomieszczeń. Oczywiście wszystko ma swój urok i to jest główny plus.
A na dodatek Panna Fisher.
Postać genialna - Wyzwolona i Nowoczesna jak na tamte czasy. Polecam

Przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Nie miałam czasu na nic, tylko na kolejny tom książki.
Oczywiście różni się od serialu, są troszkę inne postacie, ale ta książka jest tak lekko napisana, że trudno oderwać się od niej.
Polecam dla osób, które lubią ten typ. Tzn. daleka Australia, czasy po I Wojnie światowej, bajeczne opisy ubrań i pomieszczeń. Oczywiście wszystko ma...

Bardzo przyjemna 180-stronnicowa powieść kryminalna, trochę w stylu Agathy Christie.

Bardzo przyjemna 180-stronnicowa powieść kryminalna, trochę w stylu Agathy Christie.

Phryne Fisher, to prywatna detektyw, która podróżuje pociągiem do Ballarat. Podróż nie przebiega spokojnie, bo pasażerowie zostają uśpieni chloroformem. Panna Fisher rozbija okno i zatrzymuje pociąg ratując życie współpasażerów, poza jedną starszą panią, która zostaje zamordowana. Phryne Fisher obiecuje córce ofiary, że wyjaśni tę sprawę.

Mam problem z oceną tego retro kryminału. Zazwyczaj lubię czytać takie książki. W "Morderstwie w pociągu" intryga kryminalna jest poprawnie skonstruowana i główna bohaterka inteligentnie prowadzi śledztwo. Ale ... nie mogłam przekonać się do tej postaci i tej historii, mnie znużyła. Panna Fisher żyje jak chce i robi co chce, a wszyscy ją uwielbiają, no może poza mordercą:)

Polecam, gdy już naprawdę nie ma nic innego do czytania:)

Phryne Fisher, to prywatna detektyw, która podróżuje pociągiem do Ballarat. Podróż nie przebiega spokojnie, bo pasażerowie zostają uśpieni chloroformem. Panna Fisher rozbija okno i zatrzymuje pociąg ratując życie współpasażerów, poza jedną starszą panią, która zostaje zamordowana. Phryne Fisher obiecuje córce ofiary, że wyjaśni tę sprawę.

Mam problem z oceną tego retro...

Cudowna historia, inspirowana latami 20, mająca swój własny klimat. Lekka, łatwa, przyjemna, zaskakująca, z cudownymi zwrotami akcji. Polecam każdemu :)

Cudowna historia, inspirowana latami 20, mająca swój własny klimat. Lekka, łatwa, przyjemna, zaskakująca, z cudownymi zwrotami akcji. Polecam każdemu :)

„Morderstwo w pociągu”, wchodzące w skład serii „Kryminalne zagadki panny Fisher”, to moje pierwsze spotkanie zarówno z nieustraszoną i niezwykle bystrą Phryne, jak i z twórczością australijskiej pisarki, Kerry Greenwood. Sięgnęłam po tę powieść, ponieważ skojarzyła mi się ona z jednym z najsłynniejszych kryminałów Agathy Christie, a więc z „Morderstwem w Orient Expressie”, w którym w czasie podróży pociągiem jeden z pasażerów zostaje zamordowany. Śledztwo prowadzi oczywiście pedantyczny Belg, czyli Herkules Poirot. To jednak nie jedyne skojarzenie z twórczością Christie. Na pierwszy rzut oka wydawało mi się również, że bohaterka serii Greenwood, detektyw-amator panna Phryne Fisher, uzbrojona w niezawodną berettę, przypominać będzie pannę Jane Marple, znaną z książek królowej kryminału. Po skończonej lekturze muszę przyznać, że książka Greenwood nie spełniła moich oczekiwań. Dlaczego tak się stało? O tym poniżej.

Panna Phryne Fisher podróżuje pociągiem do Ballarat. Towarzyszy jej Dot, lojalna pokojówka i powiernica. Podróż koleją w latach 20. XX w. nie należy do przyjemności. Można się nieźle poobijać, zmęczyć i nadenerwować. Trzeba być ponadto przygotowanym na całkiem nieeleganckie zachowania i nudne rozmowy ze współpasażerami. Ta podróż obfituje jednak w nieprzewidziane wydarzenia, które sprawią, że Phryne będzie musiała wkroczyć do akcji. Jedna z jadących pociągiem osób nie jest tym, za kogo się podaje. Ten tajemniczy pasażer postanawia uśpić chloroformem cały wagon, by spokojnie móc zabić jedną z podróżujących kobiet. Pech chciał, że użyta ilość chloroformu okazała się niewystarczająca, by uśpić czujną Phryne. Panna Fisher zrobi wszystko, by zabójca poniósł zasłużoną karę.

„Morderstwo w pociągu” nie porwało mnie, choć pod pewnymi względami rzeczywiście przypomina ono powieści Christie. Christie jednak dawno nie czytałam i może dlatego tak trudno było mi się wczuć w klimat książki. Kiedyś uwielbiałam kryminały Christie, później jednak przerzuciłam się na powieści, których akcja rozgrywa się współcześnie. Na mój odbiór wpłynęła też pewnie postać głównej bohaterki. Phryne, kiedy się ją bliżej pozna, nie przypomina już panny Marple i, choć jest dobrą i inteligentną kobietą, nie wzbudza mojej sympatii. Nie oznacza to, że książka jest słaba i nie warto po nią sięgnąć. Nic z tych rzeczy. To niezły kryminał, który czyta się szybko i dość przyjemnie. Mój niedosyt wynika pewnie ze zbyt wygórowanych oczekiwań i tego, że odzwyczaiłam się od książek, których akcja rozgrywa się na początku XX stulecia. Sądzę ponadto, że fabuła mogłaby być zdecydowanie bardziej rozbudowana, a tak intryga wydaje się dość banalna i – co istotne – przewidywalna. Fankom (tak, fankom, bo to raczej seria dla kobiet) serialu i nieustraszonej panny Fisher powieść polecam. Reszcie niekoniecznie.

http://z-literatura-za-pan-brat.piszecomysle.pl/

„Morderstwo w pociągu”, wchodzące w skład serii „Kryminalne zagadki panny Fisher”, to moje pierwsze spotkanie zarówno z nieustraszoną i niezwykle bystrą Phryne, jak i z twórczością australijskiej pisarki, Kerry Greenwood. Sięgnęłam po tę powieść, ponieważ skojarzyła mi się ona z jednym z najsłynniejszych kryminałów Agathy Christie, a więc z „Morderstwem w Orient Expressie”,...

Ach ta panna Fiszer ;) po prostu niezastąpiona panna detektyw ;)

Ach ta panna Fiszer ;) po prostu niezastąpiona panna detektyw ;)

Z obawą podchodziłam do tej książki jak do każdej, która ma udaną wersję filmową czy serialową. Niepotrzebnie! Od razu poczułam się zadomowiona w ciekawym, niebanalnym środowisku panny Fisher, a że należało włączyć wyobraźnię, by sobie przedstawić jej stroje, pokoje i samochody, to tylko lepiej. Odnalazłam tu większość postaci znanych z filmów i tylko w wypadku inspektora Robinsona przeżyłam lekki szok- żonaty, stateczny ojciec rodziny uprawiający ogródek :) Intryga kryminalna sympatyczna (jeśli można tak powiedzieć o zmasakrowanym trupie, który wyfrunął niewiadomym sposobem z pociągu),tempo akcji wartkie, rozwiązanie logiczne. W sumie w 3/4 książki wiadomo już było kto zabił, ale z przyjemnością czytało się dalej. Miła rozrywka na zimowy wieczór.

Z obawą podchodziłam do tej książki jak do każdej, która ma udaną wersję filmową czy serialową. Niepotrzebnie! Od razu poczułam się zadomowiona w ciekawym, niebanalnym środowisku panny Fisher, a że należało włączyć wyobraźnię, by sobie przedstawić jej stroje, pokoje i samochody, to tylko lepiej. Odnalazłam tu większość postaci znanych z filmów i tylko w wypadku inspektora...

Miło się czyta, główna bohaterka bardzo sympatyczna. Historia również dość ciekawa, ale wydaje się mało innowacyjna. Nie czytałam pierwszej części przygód panny Fischer, ale zupełnie nie przeszkadzało mi to w odbiorze tej książki, jak będę miała okazję to z chęcią je przeczytam.

Miło się czyta, główna bohaterka bardzo sympatyczna. Historia również dość ciekawa, ale wydaje się mało innowacyjna. Nie czytałam pierwszej części przygód panny Fischer, ale zupełnie nie przeszkadzało mi to w odbiorze tej książki, jak będę miała okazję to z chęcią je przeczytam.