Bez sentymentów

Ostatnio czytam książki, o które bym siebie nie podejrzewał. Jestem zagorzałym fanem kryminałów i thrillerów, rzadko czytam książki o miłości. Jednakże tą - pomimo tego, iż głównym wątkiem jest miłość - czytałem z niesamowitą przyjemnością. Rewelacyjna książka. Erich Segal pozytywnie mnie zaskoczył kolejną powieścią. Uwielbiam tego autora.

Elliot i Nina początkowo są sobie obcy. Dopiero chęć pełnienia tego samego zawodu ich do siebie zbliża. Nawiązują przyjaźń, która po dłuższym czasie przemienia się w małżeństwo. Ich życie również ulega z biegiem czasu lekkiej zmianie. Elliot zostaje wydalony z pracy agenta (takiego od show biznesu :)) i zostaje zwykłym parkingowym, natomiast Nina wspina się na szczyt kariery.
Oboje pragnął mieć dziecko, jednak po kilku miesiącach starań, okazuje się, że Nina nie zachodzi w ciążę. Udają się na badania. Okazuje się, że (teoretycznie) to Nina jest bezpłodna. Postanawiają adoptować dziecko, jednakże są z nim wielkie problemy. Elliot nie wytrzymuje psychicznie roli ojca i ucieka pozostawiając Nine i dziecko samych. Po długim czasie nawiązuje kolejną znajomość, jednak ta również nie wytrzymuje. Po kliku latach spotyka syna. Postanawia nawiązać z nim kontakt. . . Jak zareaguje syn na jego przybycie? Czy na pewno to Nina była bezpłodna?

Świetna powieść. Jedna z lepszych, które czytałem z tego gatunku. Głównym tematem (można się domyślić z tego co napisałem powyżej) jest miłość. Polecam także inne powieści Ericha Segala: "Akty wiary" oraz "Nagrody".

Ostatnio czytam książki, o które bym siebie nie podejrzewał. Jestem zagorzałym fanem kryminałów i thrillerów, rzadko czytam książki o miłości. Jednakże tą - pomimo tego, iż głównym wątkiem jest miłość - czytałem z niesamowitą przyjemnością. Rewelacyjna książka. Erich Segal pozytywnie mnie zaskoczył kolejną powieścią. Uwielbiam tego autora.

Elliot i Nina początkowo są sobie...

Przeczytałam w młodości wszystkie książki Segala, a ta mi umknęła. I dobrze. Gdybym od niej zaczęla, nie sięgnęłabym po kolejne. Jest przecietna i powierzchowna. Do moich ukochanych " Doktorów" się nie umywa.

Przeczytałam w młodości wszystkie książki Segala, a ta mi umknęła. I dobrze. Gdybym od niej zaczęla, nie sięgnęłabym po kolejne. Jest przecietna i powierzchowna. Do moich ukochanych " Doktorów" się nie umywa.

Bo z tą książką jest jak ze śledzeniem krajobrazu podczas jazdy samochodem. Niby wszystko widzisz ale jakieś to powierzchowne, płaskie i fragmentaryczne. I cały zarys drogi znasz ale co właściwie możesz powiedzieć o miejscach, przez które przejechałeś, prócz może natężenia ruchu lub pogody. Wszędzie byłeś, i co z tego?

Nie, nie chcę krytykować „Bez sentymentów”, bo podobała mi się. Ale podobała mi się jak broszurka czytana w poczekalni u dentysty, jak wystawa sklepowa w pasażu handlowym w Mediolanie, jak girlanda świetlna na choince u znajomych. Było przez chwile miło ale nie zapamiętam tego odczucia, nie będę wracała do tej chwili, za moment zapomnę w ogóle o tym zdarzeniu. O tej lekturze.

Bo napisana podczas jednorazowej jazdy samochodem autostradą. Z nudów;)

Bo z tą książką jest jak ze śledzeniem krajobrazu podczas jazdy samochodem. Niby wszystko widzisz ale jakieś to powierzchowne, płaskie i fragmentaryczne. I cały zarys drogi znasz ale co właściwie możesz powiedzieć o miejscach, przez które przejechałeś, prócz może natężenia ruchu lub pogody. Wszędzie byłeś, i co z tego?

Nie, nie chcę krytykować „Bez sentymentów”, bo...

Z dotychczas przeczytanych książek Ericha Segala oceniam ją jako najsłabszą.
Nie podobały mi się chaotyczne wstawki dotyczące pisarzy, aktorów i przedstawień teatralnych jakie pojawiały się przy opisach pracy Niny.
Całość zresztą wydaje się napisana pobieżnie i niedbale jak jakiś szkic.
A mogłaby to być ciekawa powieść, bo osadzenie akcji w latach 50 XX wieku, jest całkiem interesujące.
Historia toczy się w amerykańskim społeczeństwie tego okresu, gdzie kobiety zaczynały odchodzić od roli pani domu i robić kariery w biznesie oraz walczyć o swoje miejsce wśród mężczyzn.
Nina także spełnia się jako agentka teatralna, choć ma wiele dylematów: jak pogodzić karierę z wychowaniem trudnego dziecka oraz utrzymaniem małżeństwa.

Za blisko tej powieści do zwykłego harlequina, za płytka psychologicznie, bo po prostu niedopracowana.
Najlepsze fragmenty to te, które są spojrzeniem amerykańskiego biznesmena na świat angielskiej arystokracji i zrozumienie przepaści, jaka ich dzieli.
Ale to za mało, by polecić ją komuś do przeczytania.

Z dotychczas przeczytanych książek Ericha Segala oceniam ją jako najsłabszą.
Nie podobały mi się chaotyczne wstawki dotyczące pisarzy, aktorów i przedstawień teatralnych jakie pojawiały się przy opisach pracy Niny.
Całość zresztą wydaje się napisana pobieżnie i niedbale jak jakiś szkic.
A mogłaby to być ciekawa powieść, bo osadzenie akcji w latach 50 XX wieku, jest całkiem...

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Opisana historia ciekawa, choć bez wzlotów i upadków. Niejednemu może wydać się zwykła i prosta ale moim zdaniem warta przeczytania. Zawiera w sobie wiele życiowych wartości. Ciekawe i zaskakujące zakończenie.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Opisana historia ciekawa, choć bez wzlotów i upadków. Niejednemu może wydać się zwykła i prosta ale moim zdaniem warta przeczytania. Zawiera w sobie wiele życiowych wartości. Ciekawe i zaskakujące zakończenie.

Dobra rozrywkowa literatura. Realia amerykańskiej agencji opiekującej się ludźmi sztuki ciekawe ( akcja tutaj obejmuje kilka lat )-do 1/4 objętości książki.
Potem mocne przyspieszenie i kolejne 20 lat opisane bardzo szybko , akcja skręca w obyczaj i jest nieco gorzej.
Ogólnie jednak krótko, łatwo i w sumie przyjemnie,jeśli lubisz poczytać o bogatych Amerykanach sprzed półwiecza.

Dobra rozrywkowa literatura. Realia amerykańskiej agencji opiekującej się ludźmi sztuki ciekawe ( akcja tutaj obejmuje kilka lat )-do 1/4 objętości książki.
Potem mocne przyspieszenie i kolejne 20 lat opisane bardzo szybko , akcja skręca w obyczaj i jest nieco gorzej.
Ogólnie jednak krótko, łatwo i w sumie przyjemnie,jeśli lubisz poczytać o bogatych Amerykanach sprzed...

Moje pierwsze "spotkanie" z tym autorem. Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował, a dość spora liczba niepochlebnych opinii na LC tylko jeszcze bardziej zachęciła do lektury.

Kolejny raz się okazało, że to, co jest dość szeroko krytykowane, mnie się jednak podoba. Cudowna powieść, połknęłam dziś w kilka godzin, na raz.

Moje pierwsze "spotkanie" z tym autorem. Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował, a dość spora liczba niepochlebnych opinii na LC tylko jeszcze bardziej zachęciła do lektury.

Kolejny raz się okazało, że to, co jest dość szeroko krytykowane, mnie się jednak podoba. Cudowna powieść, połknęłam dziś w kilka godzin, na raz.

Na szczęście skończyłam, a w między czasie skończyłam jeszcze cztery inne pozycje. Bez sentymentów jest nudną, ciągnącą się książką, opowiadającą tak naprawdę o niczym ciekawym. Myślę że za dwa dni nie będę w ogóle pamiętała że ją czytałam.

Na szczęście skończyłam, a w między czasie skończyłam jeszcze cztery inne pozycje. Bez sentymentów jest nudną, ciągnącą się książką, opowiadającą tak naprawdę o niczym ciekawym. Myślę że za dwa dni nie będę w ogóle pamiętała że ją czytałam.

13.04.2016 - 01.05.2016

Liczba stron: 287

13.04.2016 - 01.05.2016

Liczba stron: 287

Erich Segal... możecie nie kojarzyć nazwiska autora, jednak zapewne cześć z was słyszało o książce lub filmie pt. Opowieść miłosna (Love story),którą napisał właśnie Segal. Jest to już pewnego rodzaju klasyk, który zawładną sercami wielu osób na całym świecie. Dzisiaj opowiem o innej powieści autora, ostatniej jaką napisał, która miała być, tak niesamowicie poruszająca, jak wcześniej wspomniana Opowieść miłosna. Nie do końca tak było...

Marzeniem Niny jest zostanie wielką agentką teatralną. Ludzie nie dają jej szans, a jednak po wielu latach wytrwałej pracy udaje jej się. Jest jedną z pierwszych kobiet, którym to się udało i pierwszą, która osiąga tak fenomenalne sukcesy. Oprócz tego jej życie prywatne rozkwita – poślubiła niesamowitego Eliotta, który wydaje się być mężczyzną idealnym. Jednak sielanka mija szybko. Młode małżeństwo musi zmierzyć się w wieloma problemami, które mogą zniszczyć nie tylko związek, ale i ich samych.

Jednym z największych minusów książki jest brak wątku głównego. Czytając, nie widać głównego zamysłu autora. Oczywiście całość opowiada historię Niny i Eliotta, jednak wszystko jest napisane w sposób bardo chaotyczny, zwłaszcza w drugiej połowie książki, gdzie od jednej postaci „skaczemy” do drugiej, od roku do roku. Wydarzenia poukładane są w dziwnej kolejności i z łatwością można się zgubić w tym wszystkim.

Drugim minusem Bez sentymentów jest sposób opisania całej historii. Wszystko przedstawione jest bardzo pobieżnie. Poszczególne sytuacje składają się jedynie z jednego akapitu, zawierającego po kilka zdań. Jest to bardzo irytujące, gdyż nie można poznać jak zachowują się poszczególni bohaterowie w różnych sytuacjach. Brakuje tutaj rozwinięcia wielu tematów. Przykładowo, mamy podane, że dziecko jest nadpobudliwe i trzeba je leczyć, ale co dalej? Na czym polega jego nadpobudliwość? Erich Segal nie wyjaśnia tego, co więcej nawet nie pokazuje w jaki sposób jest ono leczone.

Kolejną rzeczą, na którą muszę zwrócić uwagę, są błędy, pojawiające się w książce. Może nie znajdzie się ich w dużej ilość, jednak wystarczająco, bym musiała o tym wspomnieć. Jednym z nich jest zmiana wieku poszczególnych postaci. Bardzo mnie dziwi, iż nikt nie zauważył, że na jednej stronie bohaterka mówi, że ma DWADZIEŚCIA JEDEN lat, a stronę później mówi, że jako TRZYDZIESTODZIEWIĘCIOLATKA jest na coś za stara. A uwierzcie, to tylko jeden z takich „kwiatków”.

Ponadto Bez sentymentów to kolejna schematyczna powieść, która nie wniesie do naszego życia nic nowego. Owszem, potrafi zainteresować, jednak nic ponadto. Bieg wydarzeń można przewidzieć już po kilkunastu pierwszych stronach. Mamy tu wszystko, co typowe dla programów telewizyjnych typu Dlaczego ja?, tylko w wersji książkowej.

Książkę skończyłam czytać tylko dlatego, że po pewnym czasie z niemożliwie nudnej i ciężkiej powieści stała się typowym odmóżdżaczem na kilka wieczorów. Jeżeli macie coś lepszego do czytania, to polecam wam odstawić Bez sentymentów na półkę i brać się za tą inną powieść. Liczyłam na coś lepszego po autorze słynnego Love story, jednak zawiodłam się i to bardzo.

Erich Segal... możecie nie kojarzyć nazwiska autora, jednak zapewne cześć z was słyszało o książce lub filmie pt. Opowieść miłosna (Love story),którą napisał właśnie Segal. Jest to już pewnego rodzaju klasyk, który zawładną sercami wielu osób na całym świecie. Dzisiaj opowiem o innej powieści autora, ostatniej jaką napisał, która miała być, tak niesamowicie poruszająca,...