Ruina i Rewolta

Po ostatni tom trylogii sięgnęłam zaraz po skończeniu drugiej części. Bo jak mogłabym czekać z czytaniem i z dowiedzeniem się jak zakończyły się przygody Przywoływaczki Słońca?

W skrócie to ta część jest trochę inaczej zbudowana niż poprzednie. i dobrze, ponieważ mnie to osobiście trochę zaskoczyło. w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Na podstawie poprzednich części byłam przekonana, że znów jakaś szybka akcja będzie na początku ksiązki, późnij będa zbierać sily i nic tak bardzo znaczącego nie będzie się działo i skończy się epicką walką, która nie wieddziąłam jak się skończy. Na szczęście autorka nie poszła tym schematem i dzięki temu miała jeszcze więcej zaskoczeń czytając tę książkę. A o czym ogólnie możemy przeczytać w ostatniej części trylogii? O tym, że Zmrocz po ataku na stolicę przejął władzę w Ravce. Królewska rodzina zniknęła i nie wiadomo czy przeżyła. Alina Starkov cudem ocalała po walce stoczonej ze Zmroczem. Dochodzi do sił, a przynajmniej stara się dojść do sił w kryjówce swoich wyznawców, którymi kieruje Apparat. Żarptak, trzeci amplifikator wydaje się być jedyną ścieżką mogącą pomóć Alinie zdobyć wystarczająca moc do zabicia Zmrocza. Tylko czy Jej i niedobitkom Griszów z Drugiej Armii uda się do niego dotrzeć? Żeby się tego dowiedzieć trzeba przeczytać ostatni tom. Jednak zanim przejdę do sposobu recenzji w jaki komentowałam pozostałe części, czyli oceny bohaterów, krótko o moim odczuciu dotyczącym samego początku książki.

Zaczynając czytać pierwsze rozdziały poczułam ogromną złość. Tak złość. Nie wiem czy była tylko moja, czy główna bohaterka też jak ja ją odczuwała. Jednak ja byłam tak zdenerwowana tym co się tam dzieje, że poważnie miałam ochotę rzucić książkę w ciemny kąt i nigdy do niej nie wracać. Dawno nie odczuwałam tak silnie żadnej emocji czytając jakąkolwiek książkę. A na co byłam zła? Otóż po przeczytaniu kilku stron byłam bardziej niż kiedykolwiek w życiu pewna tego, że bardzo złości mnie fanatyzm. Nie rozumie go i nie toleruje. I to w każdym wydaniu. Tu akurat chodziło o ten religijny. Ale jak już przebrnęłam przez te kilka rozdziałów to już dalej było wciągająco i ekscytująco.

Alina tym razem poważnie zdeterminowana do odnalezienia trzeciego amplifikatora, choć z początku wyjątko osłabiona walką. Jak na mój gust to dopiero w tej części zdobyła jakieś poważniejsze zdecydowanie, siłę i wolę walki. Może po prostu musiał do tego dojrzeć. A przyznać trzeba, że łatwo nie było, po drodze było mnóstwo przeszkód, a w sercu nadal nosi już mniejsze jednak nadal jakieś wątpliwości. Pytanie tylko co ty razem wygra bitwę w jej sercu?
Mal dzięki Bogu odzyskał rezon i motywacje. Już nie rumieni się na każdym kroku. Znalazł sobie misje. Niełatwą jednak jest zmotywowany i zrobi wszystko żeby ją wypełnić. Tylko czy będzie musiał poświęcić swoją miłość, czy to może właśnie ona nim kieruje?
Apparat. No nie ma co się tu dużo rozpisywać. Zdenerwował mnie jak mało kto. Chociaż w sumie lepiej budzić jakiekolwiek emocje niż żadnych,.
Zmrocz. Co do Niego to ani trochę nie zmienił się na przestrzeni tej serii. Przebiegły i elegancji w każdym ruchu. I czy do końca taki zły? Założenia może i szlachetne. Co do sposobu ich osiągnięcia można się sprzeczać.
Zoya nabrała dla mnie charakteru. Takiego, który mi się spodobał i zdecydowanie mnie urzekł.
Tolya i Tamar- bliźniaki rządzą. Tyle w temacie.

Zakończenie serii. Zakończenie nigdy nie jest łatwe. Rozstanie z bohaterami, z którymi się zżyło nigdy nie przychodzi łatwo. Jednak staram się nie smucić. Staram się cieszyć tymi niezwykłymi przygodami, które przeżyłam w tym niezwykłym świecie z cudownymi bohaterami. Pocieszam się, że mam jeszcze kilka książek tej autorki osadzonych w tym samym Uniwersum.

Po ostatni tom trylogii sięgnęłam zaraz po skończeniu drugiej części. Bo jak mogłabym czekać z czytaniem i z dowiedzeniem się jak zakończyły się przygody Przywoływaczki Słońca?

W skrócie to ta część jest trochę inaczej zbudowana niż poprzednie. i dobrze, ponieważ mnie to osobiście trochę zaskoczyło. w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Na podstawie poprzednich części byłam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za wielki minus uznaję prawie brak scen z Nikolaiem 😂 Chłopak skradł mi w drugim tomie serce, a na moje nieszczęście było go tu nie za wiele. Gonitwa za władzą przez Alinę trwa dalej. Tym razem za cel obrany jest żarptak. Pomysł na ostatni amplifikator bardzo mi się podobał, bo sprawił, że rozdział finałowej bitwy stał się ciekawszy i bardziej trzymający w napięciu. Natomiast w rozrachunku zakończenie uznaje za zbyt ciepłe jak na tę serię.

Za wielki minus uznaję prawie brak scen z Nikolaiem 😂 Chłopak skradł mi w drugim tomie serce, a na moje nieszczęście było go tu nie za wiele. Gonitwa za władzą przez Alinę trwa dalej. Tym razem za cel obrany jest żarptak. Pomysł na ostatni amplifikator bardzo mi się podobał, bo sprawił, że rozdział finałowej bitwy stał się ciekawszy i bardziej trzymający w napięciu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ehh wszystko poszło w piach.
Cały potencjał trylogii dla mnie został zaprzepaszczony w tym tomie. Po pierwsze za dużo się dzieje i wydarzenia postępują po sobie w zbyt szybkim tempie. Ciach ciach ciach koniec historii (XD). Po drugie główna bohaterka zachowywała się tak idiotycznie momentami, że facepal był nie od łączną częścią książki. Zakończenie dla mnie było słabe. Akcja książki zakończyła się w tak nudny i szybki sposób,że po przeczytaniu ostatnich stron moja reakcja to było "Aha tylko tyle?". Podsumowując książkę czyta się szybko jednak fabuła w porównaniu do świetnej drugiej części jest zbyt szybka i nudna. Nie jest to beznadziejna lektura ale skutecznie zniechęciła mnie do czytania Szóstki Wron tej autorki.

Ehh wszystko poszło w piach.
Cały potencjał trylogii dla mnie został zaprzepaszczony w tym tomie. Po pierwsze za dużo się dzieje i wydarzenia postępują po sobie w zbyt szybkim tempie. Ciach ciach ciach koniec historii (XD). Po drugie główna bohaterka zachowywała się tak idiotycznie momentami, że facepal był nie od łączną częścią książki. Zakończenie dla mnie było słabe....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Było fajnie, ale się skończyło. Na szczęście skończyło się całkiem satysfakcjonująco, a podobno wg samej autorki śmierć jednego z bohaterów (żeby zbytnio nie spoilerować) niekoniecznie jest ostateczna :)

Bardzo mnie cieszy, że Leigh Bardugo tworzy kolejne historie w tym świecie i choć Grisza czy Szóstka Wron są już zamknięte, to jednak możemy wrócić do tego świata w innej serii.

Nie pozostaje nic innego, jak wziąć się za Króla z Bliznami i zobaczyć, co też nawywija Nikołaj.

Było fajnie, ale się skończyło. Na szczęście skończyło się całkiem satysfakcjonująco, a podobno wg samej autorki śmierć jednego z bohaterów (żeby zbytnio nie spoilerować) niekoniecznie jest ostateczna :)

Bardzo mnie cieszy, że Leigh Bardugo tworzy kolejne historie w tym świecie i choć Grisza czy Szóstka Wron są już zamknięte, to jednak możemy wrócić do tego świata w innej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uniwersum Griszów to moje pierwsze spotkanie z autorką, pierwsze ale na pewno nie ostatnie. 

Bardugo stworzyła intrygujący, mroczny świat pełen magii, tajemnic i zagadek. Kiedy poznajemy bohaterów są jeszcze dziećmi, przyjaciółmi, mieszkają w sierocińcu w Keramzinie i za wszelką cenę nie chcą dać się rozdzielić. Oboje dorastają i trafiają do Armii, Alina jako kartograf, a Mal tropiciel. On przystojny, dusza towarzystwa, adorowany przez kobiety, Ona skromna, mało widoczna ale z ciętym językiem i chociaż  każde żyje swoim życiem to nadal znajdują czas który mogą spędzać razem. Podczas przeprawy Armii przez Fałdę zostają zaatakowani przez potwory czające się w ciemnościach, Alina odkrywa w sobie uśpioną moc dzięki której ratuje życie Mala. Wydarzenia w Fałdzie zmieniają całkowicie dotychczasowy świat Aliny, szacunek i nowa pozycja na dworze,  możliwość doskonalenia swoich umiejętności wśród najlepszych nauczycieli to szczyt marzeń. Do szczęścia brakuje jedynie Mala który całkowicie zniknął z życia bohaterki pomimo licznych prób nawiązania z nim kontaktu. Pustkę po utracie przyjaciela wypełnia Zmrocz, przystojny, tajemniczy i charyzmatyczny dowódca Armi który otacza ją swoją opieką. Powiem szczerze że, dużo bardziej lubię Zmrocza niż Mala :) chociaż wiem że jest tzw. czarnym bohaterem ;)) Alina żyjąc na dworze poznaje nowych przyjaciół i wrogów, ale kto jest kim okaże się dopiero na kolejnych  stronach książek, kiedy dowiaduje się że Zmrocz chce wykorzystać jej moc aby zniszczyć ukochany kraj ucieka. Jak dla mnie dopiero teraz cała historia nabiera tempa, wraca Mal, Alina ma nowych sprzymierzeńców i w końcu pojawia się mój drugi ulubieniec♥️ korsarz Strumhond.  Akcja książki przyśpiesza, zaskakuje, mój ulubiony pirat zdecydowanie dominuje, w Alinie zachodzą zmiany dojrzewa, rozwija się, mierzy się z nowymi wyzwaniami. A najlepsze jest to że żaden z bohaterów nie ma jednoznacznie określonego charakteru, nie ma ani "złych do szpiku kości" ani "super słodkich" i chociaż każdy z nich jest indywidualnością to w każdej postaci możemy znaleźć i te dobre i te złe cechy. Historia stworzona przez autorkę opowiada o poświęceniu, miłości, lojalności i dokonywaniu trudnych wyborów.   Naprawdę wciąga, całą trylogię przeczytałam w kilka dni, zagłębiłam się w świat rządzony przez Griszów, polubiłam go i chętnie jeszcze do niego wrócę. Polecam wszystkim, dużym i małym :) 

Uniwersum Griszów to moje pierwsze spotkanie z autorką, pierwsze ale na pewno nie ostatnie. 

Bardugo stworzyła intrygujący, mroczny świat pełen magii, tajemnic i zagadek. Kiedy poznajemy bohaterów są jeszcze dziećmi, przyjaciółmi, mieszkają w sierocińcu w Keramzinie i za wszelką cenę nie chcą dać się rozdzielić. Oboje dorastają i trafiają do Armii, Alina jako kartograf, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Alina Starkov przeszła bardzo długą drogę, biegnącą od dziewczęcych marzeń, przez pragnienia wyjątkowej griszy, aż po obowiązki oddalonej od życia świętej. Co jej to wszystko dało? Wielki ciężar noszony na barkach, powinność ponad własnym życiem, odsunięcie szczęścia ponad pragnienia narodu Ravki. A co to dało mnie? Ściśnięte, obolałe serce, morze łez i ogrom emocji. Trylogia Grisza zasiądzie na podium najlepszych książek, jakie przeczytałam!
Świąt stworzony przez Leigh Bardugo to istny majstersztyk, od którego nie mogłam się oderwać! Dostałam bohaterkę, która w swoich wątpliwościami i słabościach była tak prawdziwa, na której losach szczerze mi zależało! Jej przemiana była godna podziwu, a jednocześnie przerażała i łamała serce. Pierwszy raz też pokochałam wszystkich trzech bohaterów męskich - ale to dopiero w tym ostatnim tomie. Więc gdyby ktoś postawił przede mną Zmrocza, Mala i Nikołaja i kazał mi wybierać, powiedziałabym: "Spadaj, stary, wszyscy są moi!". Każdy jest wyjątkowy, przedstawia różne rodzaje miłości (obsesyjną, interesowną i idealną), które choć niekoniecznie normalne, mnie totalnie łapały w swej szczerości za serce:

"Odbiorę ci wszystko, co wiesz, wszystko co kochasz, aż pozostanę twoim jedynym azylem"

To wszystko było tak tragiczne, tak czasem okrutne i pozbawione nadziei... która jednocześnie nigdy nie opuściła bohaterów. To było cudowne! Ostatnie strony ledwo mogłam odczytać, przez łzy, które gęsto spływały z moich oczu. Nadal, gdy myślę o niektórych scenach, mam wrażenie, że ktoś wyrywa mi dziurę w sercu. Cała ta trylogia jest genialna!

Alina Starkov przeszła bardzo długą drogę, biegnącą od dziewczęcych marzeń, przez pragnienia wyjątkowej griszy, aż po obowiązki oddalonej od życia świętej. Co jej to wszystko dało? Wielki ciężar noszony na barkach, powinność ponad własnym życiem, odsunięcie szczęścia ponad pragnienia narodu Ravki. A co to dało mnie? Ściśnięte, obolałe serce, morze łez i ogrom emocji....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Postaram się, by ta opinia nie była przesadnie długa, jednak chcę tu podsumować całą trylogię, więc nie ręczę za siebie!
Zacząć muszę od tego, że Trylogia Grisza, choć jest początkiem tego dość ciekawego świata, zapowiedzią późniejszych, fantastycznych przygód, to jednocześnie jest najsłabszą rzeczą, jaką czytałam od Bardugo. Mocno widać, że to debiutancki cykl, a najbardziej książki cierpią przez obrany typ narracji. W trzecioosobowych prologach i epilogach widać, jak dobra byłaby to opowieść, gdyby opowiadał ją ktoś z zewnątrz, a nie Alina.
Omówić należy też coś, na co wszyscy narzekają, czyli dość bogate i ckliwie opisane życie emocjonalne głównej bohaterki. To prawda, jest tego sporo, jednak każdy z tych wątków przedstawia zupełnie inny typ miłości, a to zasługuje na uznanie.
Począwszy od ulubieńca wszystkich - Zmrocza, Darklinga, jak kto woli. To ciekawy wątek i nie dziwię się, że tak wszystkim się spodobał. Zmrocz jest uosobieniem pragnienia, nie tylko pragnienia siły i wiedzy, ale również tego seksualnego i erotycznego. Wspominając całą trylogię można dojść do wniosku, że to właśnie z tym panem Alina miała najwięcej spotkań o wyraźnie erotycznym charakterze, gdzie pragnienie siły i mocy przeplata się z pragnieniem czysto seksualnym. Podoba mi się ten wątek, nie powiem że nie.
Nikolaj, kolejny ulubieniec wszystkich, choć jest niezwykle czarujący i zabawny, tak reprezentowany przez niego typ związku, jest czystym biznesem. To z nim Alina może osiągnąć najwięcej i stać się kimś ważnym, pytanie czy właśnie to jej odpowiada.
No i jest jeszcze Mal, ten Mal, który ponoć denerwuje wszystkich, a ja domyślam się czemu. Mal jest pierwszą miłością Aliny, darzy go uczuciem tym najbardziej czystym, wypełnionym sentymentem wspólnego dorastania. To dość oklepany model, trzeba przyznać, i być możne dlatego jest tak nielubiany, choć przeze mnie najbardziej ukochany. No cóż zrobić, jestem w mniejszości xD
To dość spory materiał i nic dziwnego, że zajął tyle miejsca w tych książkach, myślę jednak, że te wątki były konieczne, bo to właśnie interakcje z tymi trzema panami najbardziej ukształtowały główną bohaterkę i doprowadziły ją do końca.
Reszta opowieści jest jak najbardziej poprawna, niemniej cieszę się bardzo, że w późniejszych cyklach Bardugo zdecydowała się na trzecioosobowy typ narracji, bo wychodzi jej to znacznie lepiej.
A! I jeden plot twist był bardzo dobrze poprowadzony, jednak nie wykorzystano jego potencjału. Jednakże jestem zadowolona z tego jak ta historia wyszła i nie żałuję mojego czasu spędzonego w Ravce. Książki Bardugo są jak dobre filmy akcji - rzeczy dzieją się szalone i absurdalne, ale zrobione są tak dobrze, że dalej bawią.

Postaram się, by ta opinia nie była przesadnie długa, jednak chcę tu podsumować całą trylogię, więc nie ręczę za siebie!
Zacząć muszę od tego, że Trylogia Grisza, choć jest początkiem tego dość ciekawego świata, zapowiedzią późniejszych, fantastycznych przygód, to jednocześnie jest najsłabszą rzeczą, jaką czytałam od Bardugo. Mocno widać, że to debiutancki cykl, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jako książka zamykająca trylogię spełniła moje oczekiwania. Końcówka niespodziewana. Podsumowując całą trylogię, myślę, że jest to aktualnie jedna z moich ulubionych serii

Jako książka zamykająca trylogię spełniła moje oczekiwania. Końcówka niespodziewana. Podsumowując całą trylogię, myślę, że jest to aktualnie jedna z moich ulubionych serii

Pokaż mimo to

Moment, chwila i historia za mną, a podobała mi się na równi co drugi tom, a może i nawet lepiej. Historia się dość szybko rozwija, ale wszystko jest wytłumaczone. Jedyną szkodą jest to, że jak na moje oko, zbyt dużo udało mi się zgadnąć i nie wiem, czy tyczyło się to tego, że autorka za bardzo podpowiadała, czy to staż w czytaniu książek.
Historia jest naprawdę wciągająca, do tego stopnia, że mam ochotę sięgnąć po kolejną książkę Bardugo, ale to chwilę poczeka, bo najpierw trzeba ją przetrawić.
No i nie ma co się oszukiwać. Trylogia, którą powinno się poznać, a już na pewno jeżeli chce się przeczytać coś oryginalnego.

Moment, chwila i historia za mną, a podobała mi się na równi co drugi tom, a może i nawet lepiej. Historia się dość szybko rozwija, ale wszystko jest wytłumaczone. Jedyną szkodą jest to, że jak na moje oko, zbyt dużo udało mi się zgadnąć i nie wiem, czy tyczyło się to tego, że autorka za bardzo podpowiadała, czy to staż w czytaniu książek.
Historia jest naprawdę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uważam ten tom za najlepszy z całej trylogii. Wreszcie związek Mala i Aliny przestał mnie irytować, a wydarzenia toczące się w tomie spowodowały, że z powrotem im kibicowałam. Bardzo podobało mi się również ukazanie Zmrocza od bardziej ludzkiej strony, dzięki czemu rozumiemy dlaczego stał się taki, a nie inny, a chwilami nawet mu współczujemy, mimo wszystkich okropieństw które zrobił. Moją ulubioną postacią niezmiennie pozostaje Nikołaj, którego kreacja wyszła autorce po prostu fenomenalnie!
Trylogia ostatecznie podobała mi się, choć nie mogę skłamać, że jestem zachwycona i uważam ją za coś wybitnego. Mimo wszystko, cieszę się, że udało mi się w końcu zapoznać ze słynną trylogią i uważam, że warto ją przeczytać i wyrobić sobie swoje własne zdanie na jej temat :)

Uważam ten tom za najlepszy z całej trylogii. Wreszcie związek Mala i Aliny przestał mnie irytować, a wydarzenia toczące się w tomie spowodowały, że z powrotem im kibicowałam. Bardzo podobało mi się również ukazanie Zmrocza od bardziej ludzkiej strony, dzięki czemu rozumiemy dlaczego stał się taki, a nie inny, a chwilami nawet mu współczujemy, mimo wszystkich okropieństw...

więcej

mniej

Pokaż mimo to