Ruina i Rewolta

Podsumowując całą trylogię daję 7 z serduszkiem. Dla mnie całość miała względnie stały poziom, przeczytałam ekspresowo, a świat Griszów mnie zafascynował.
Z wielkich plusów bohaterowie - The Darkling, Mal, Genya, Nikolai. Też na plus chyba jednak jest czytanie po angielsku, bo jak widzę w komentarzach niektóre tłumaczenia, brzmią one dla mnie bardzo dziwnie. Polecam więc oryginał, język jest bardzo prosty.

Z minusów wymienię tylko to, że za mało było tu historii Griszów, kim dokładniej byli, jakie mieli umiejętności, ta cała niechciana teoria, czytana przez Alinę.

Podsumowując całą trylogię daję 7 z serduszkiem. Dla mnie całość miała względnie stały poziom, przeczytałam ekspresowo, a świat Griszów mnie zafascynował.
Z wielkich plusów bohaterowie - The Darkling, Mal, Genya, Nikolai. Też na plus chyba jednak jest czytanie po angielsku, bo jak widzę w komentarzach niektóre tłumaczenia, brzmią one dla mnie bardzo dziwnie. Polecam więc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobre zakończenie serii. Ale wolałabym żeby zakończyła się inaczej

Dobre zakończenie serii. Ale wolałabym żeby zakończyła się inaczej

Pokaż mimo to

7,5*

7,5*

Pokaż mimo to

Nie wiem co było nie tak. Umęczyłam się. Nie mogłam wczuć się w klimat całej trylogii. Może po prostu go nie ma ? Momentami była jakaś bez ładu i składu. Alina irytująca do bólu.

Nie wiem co było nie tak. Umęczyłam się. Nie mogłam wczuć się w klimat całej trylogii. Może po prostu go nie ma ? Momentami była jakaś bez ładu i składu. Alina irytująca do bólu.

Pokaż mimo to

„-Patrzy na nią w taki sposób, w jaki Harshaw patrzy na ogień. Jakby nigdy nie miał jej dość. Jakby chciał uchwycić, ile się da, zanim ona zniknie”.

🔥🔥🔥
Zmrocz, prawie całkowicie unicestwił drugą armię. Alina wraz z kilkoma niedobitkami została zmuszona ukrywać się wśród fanatyków religijnych wierzących, że Przywoływaczka Słońca jest żywą świętą. Szybko jednak okazało się, że miejsce, które miało, być schronieniem zaczęło bardziej przypominać więzienie. Alina musi się z niego wydostać, zanim Zmrocz przejmie władzę nad całą Ravką. Jednak aby móc się z nim mierzyć, potrzebować będzie także mocy trzeciego amplifikatora. W tym celu musi zapolować na żarptaka. Tylko czy i tym razem legenda okaże się prawdziwa?
🔥🔥🔥

„Zniszczenie i Odnowa” to książka kończąca trylogię „Grisza” autorstwa Leigh Bardugo.
Jest to naprawdę świetna pozycja ze wciągająca fabułą.
Sama akcja ciągle się zmienia i nadaje, dość szybkie tempo nie dając czytelnikowi odetchnąć.
Jednym słowem nie idzie się nudzić. Bohaterowi również rozwinęli się w dużym stopniu. Większości zaostrzyły się języki, w konsekwencji czego dostajemy masę zabawnych dialogów.
Dodatkowo samo zakończenie książki jak dla mnie niesamowite. Nie mogłam sobie wyobrazić lepszego zakończenia.

To są zdecydowanie moje klimaty. Ja się świetnie bawiłam, czytając.
Polecam.

„-Patrzy na nią w taki sposób, w jaki Harshaw patrzy na ogień. Jakby nigdy nie miał jej dość. Jakby chciał uchwycić, ile się da, zanim ona zniknie”.

🔥🔥🔥
Zmrocz, prawie całkowicie unicestwił drugą armię. Alina wraz z kilkoma niedobitkami została zmuszona ukrywać się wśród fanatyków religijnych wierzących, że Przywoływaczka Słońca jest żywą świętą. Szybko jednak okazało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem pomiędzy 6 a 7. Co prawda, świat stworzony przez autorkę jest świetny, zaskoczyło mnie odkrycie tajemnicy kim jest naprawdę Mal, zakończenie też było fajne, aczkolwiek czuję lekki niedosyt... Muszę z przykrością stwierdzić, że trochę męczyłam tą książkę, według mnie akcja się momentami wlekła. Mimo to, trylogia jest idealna dla fanów fantastyki młodzieżowej. Zmrocz na zawsze pozostanie w mym sercu, tak samo jak Nikołaj ( zastanawiam się nawet nad sięgnięciem po "Króla z bliznami"), a także Mal i Alina. Nie żałuję, że poznałam świat griszów, ale by tak przechwalać Leigh Bardugo? Hm... To już jest temat do dyskusji :)

Jestem pomiędzy 6 a 7. Co prawda, świat stworzony przez autorkę jest świetny, zaskoczyło mnie odkrycie tajemnicy kim jest naprawdę Mal, zakończenie też było fajne, aczkolwiek czuję lekki niedosyt... Muszę z przykrością stwierdzić, że trochę męczyłam tą książkę, według mnie akcja się momentami wlekła. Mimo to, trylogia jest idealna dla fanów fantastyki młodzieżowej. Zmrocz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo udane zwieńczenie trylogii. Poszukiwania trzeciego wzmacniacza, kolejne potyczki z Darkling'iem. Rozwiewają się również tajemnice z przeszłości, o Morozovie, o Baghrze.. Zakończenie nawet zaskakujące - ale pozytywnie zaskakujące. Bardzo polecam, cała trylogia jest szybka i przyjemna do przeczytania :)

Bardzo udane zwieńczenie trylogii. Poszukiwania trzeciego wzmacniacza, kolejne potyczki z Darkling'iem. Rozwiewają się również tajemnice z przeszłości, o Morozovie, o Baghrze.. Zakończenie nawet zaskakujące - ale pozytywnie zaskakujące. Bardzo polecam, cała trylogia jest szybka i przyjemna do przeczytania :)

Pokaż mimo to

Jestem... pozytywnie zaskoczona finałem Trylogii Griszy. Aczkolwiek zastanawiam się, ile w tym zasługi Mala. To trochę jak akceptowanie nielubianego chłopaka przyjaciółki. Jest irytujący, ale ją uszczęśliwia, więc niech będzie.

A skoro Alina uszczęśliwia Mala... cóż, no niech będzie.

Chyba, że to po prostu syndrom sztokholmski.

Ok, żarty na bok. Do fabuły.

Alina i spółka wydostają się z łap Apparata, by znaleźć wreszcie ostatni amplifikator - żarptaka. I może przy okazji również jednego zaginionego księcia. Zmrocz nie zamierza jednak grzecznie czekać na tronie, aż jego przeciwnicy się zorganizują. Ostateczna konfrontacja nadciąga.

Nadciąga również moje pytanie: czy zdarzyło wam się kiedyś iść przez wiele godzin po asfalcie? Mi owszem. I była to jedna z najnudniejszych chwil mojego życia. Po stokroć wolę dreptać jakaś wąską leśną ścieżką, bacząc na każdy korzeń, kamień czy stromiznę niż wlec się po równym, za jedyne zajęcie mając bezmyślne stawianie jednego buta przed drugim.

Powiedziałabym, że przez dwie ostatnie części asfaltu było sporo. A teraz... Teraz wreszcie weszliśmy do lasu.

Akcji jest więcej. Może nie dużo więcej, niemniej prawie cały czas coś się dzieje. Nawet w tych spokojniejszych momentach już nie czekamy jedynie, aż historia powlecze się dalej, tylko aktywnie maszerujemy wprzód. Zdobywamy nowe informacje, rozwiązujemy problemy i konflikty. Odhaczamy kolejne ważne punkty fabuły.

Jakość tych punktów to inna para butów, mam jednak wrażenie, że całość jest lepiej zbalansowana niż w poprzednich tomach. Było więcej konkretu. Treści. Zniknął asfalt, fragmenty, których głównym celem było wypełnienie pustych przestrzeni między kolejnymi wydarzeniami. Nawet zwrot akcji został na tyle zgrabnie osadzony, że prawie jestem z niego zadowolona. Prawie.

W mojej opinii "Zniszczenie i odnowa" jest najlepszą częścią Trylogii Griszy. Czy może raczej najbardziej sztampową, ale to korzyść, bo przestałam otwarcie śmiać się z co bardziej absurdalnych rozwiązań fabularnych i już jedynie wzdychałam nad typową dla bajek naiwnością. Czy było warto? Nie wiem, ale mam ochotę zostać w Ravce na dłużej. Syndrom?

Jestem... pozytywnie zaskoczona finałem Trylogii Griszy. Aczkolwiek zastanawiam się, ile w tym zasługi Mala. To trochę jak akceptowanie nielubianego chłopaka przyjaciółki. Jest irytujący, ale ją uszczęśliwia, więc niech będzie.

A skoro Alina uszczęśliwia Mala... cóż, no niech będzie.

Chyba, że to po prostu syndrom sztokholmski.

Ok, żarty na bok. Do fabuły.

Alina i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po trochę smętnym drugim tomie, ten wydaje się przepełniony akcją - lokalizacje i skład drużyny głównych bohaterów zmieniają się co kilka rozdziałów, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi. Chociaż nie jestem fanką kilku rozwiązań czy zwrotów akcji, muszę przyznać, że bawiłam się świetnie. Podoba mi się też sposób, w jaki autorka konstruuje całą opowieść i jej zakończenie. Główny wątek zostaje domknięty, ale odbiorca pozostaje z wrażeniem, że zapoznał się tylko z jedną z wielu historii mających miejsce w Ravce. Zostawia to wspaniałą furtkę dla kolejnych powieści w uniwersum. A jest ono na tyle ciekawie zarysowane, że czytelnik ma ochotę do niego wracać - i jest to bardzo miłe uczucie.

Po trochę smętnym drugim tomie, ten wydaje się przepełniony akcją - lokalizacje i skład drużyny głównych bohaterów zmieniają się co kilka rozdziałów, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi. Chociaż nie jestem fanką kilku rozwiązań czy zwrotów akcji, muszę przyznać, że bawiłam się świetnie. Podoba mi się też sposób, w jaki autorka konstruuje całą opowieść i jej zakończenie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze bawiłam się czytając całą Trylogię, choć nie trafi ona do moich ulubieńców. Czegoś mi w niej brakowało, ale na pewno jest to dobra rozrywka. Gdybym czytała ją w młodszym wieku (ok. 15 lat) to też myślę, że bardziej by mnie zauroczyła, więc polecam ją młodzieży!

Bardzo dobrze bawiłam się czytając całą Trylogię, choć nie trafi ona do moich ulubieńców. Czegoś mi w niej brakowało, ale na pewno jest to dobra rozrywka. Gdybym czytała ją w młodszym wieku (ok. 15 lat) to też myślę, że bardziej by mnie zauroczyła, więc polecam ją młodzieży!

Pokaż mimo to