Barbara i król. Historia ostatniej miłości Zygmunta Augusta

Książkę przeczytałam szybko i właściwie z przyjemnością, ale jej treść mnie jednak nie porwała. Może gdybym nie znała innych powieści historycznych bardziej przypadłaby mi do gustu, ale po książkach Cherezińskiej czy Gortnera powieść Renaty Czarneckiej oceniam jedynie jako poprawną.

Na początek duży plus za temat. Schyłek dynastii Jagiellonów to dość ciekawy okres, a sama postać Zygmunta Augusta, targanego jednocześnie wielkimi namiętnościami i bolesnymi chorobami, daje duże możliwości. Do tego mamy tajemniczą postać pięknej Giżanki, wątpliwe ojcostwo króla, walki o wpływy na dworze postarzałego władcy, zazdrosną kochankę i zrzędliwą siostrę władcy. Aż prosi się o jakąś intrygę czy nawet zbrodnię. Niestety w książce brakuje zwrotów akcji, które nie pozwalałyby się oderwać od lektury. Również postacie są nieco papierowe i poza momentami kiedy król wspomina swoją wielką miłość – Barbarę Radziwiłłównę, nie mają, według mnie, psychologicznej głębi.

Może z następną powieścią tej autorki będę miała więcej szczęścia.

Książkę przeczytałam szybko i właściwie z przyjemnością, ale jej treść mnie jednak nie porwała. Może gdybym nie znała innych powieści historycznych bardziej przypadłaby mi do gustu, ale po książkach Cherezińskiej czy Gortnera powieść Renaty Czarneckiej oceniam jedynie jako poprawną.

Na początek duży plus za temat. Schyłek dynastii Jagiellonów to dość ciekawy okres, a sama...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka. Opowiada o ostatnich latach życia Zygmunta Augusta. O tym okresie życia władcy wiedziałam niewiele. Najbardziej znany, opisywany i ekranizowany był okres życia króla, związany z jego wielką miłością do Barbary Radziwiłłówny. Tutaj Renata Czarnecka opisuje losy ostatniej miłości Zygmunta Augusta do Barbary Giżanki.
Zygmunt August nie przypomina już przystojnego mężczyzny z obrazu Jana Matejki. To starszy mężczyzna, schorowany, z brakami w uzębieniu. Cały czas tęskni za zmarłą przed laty Barbarą Radziwiłłówną, której portret wisi w jego komnatach. Po poznaniu Barbary Giżanki – młodej kobiety z kupieckiej rodziny, zakochuje się w niej. Odzyskuje siły, poprawia się jego stan zdrowia, odzyskuje nadzieję na spłodzenie następcy tronu.
Jak wyglądały ostatnie lata życia Zygmunta Augusta? Jakie były losy jego związku z Barbarą Giżanką? Czy doczekał się potomka? Tego dowiecie się z kart książki. Polecam . Tak jak wszystkie książki Pani Renaty Czarneckiej.

Bardzo dobra książka. Opowiada o ostatnich latach życia Zygmunta Augusta. O tym okresie życia władcy wiedziałam niewiele. Najbardziej znany, opisywany i ekranizowany był okres życia króla, związany z jego wielką miłością do Barbary Radziwiłłówny. Tutaj Renata Czarnecka opisuje losy ostatniej miłości Zygmunta Augusta do Barbary Giżanki.
Zygmunt August nie przypomina już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O historii miłosnej króla Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny opowiedziano wiele. Nie każdy jednak wie, że u schyłku życia król wdał się w romans z inną Barbarą, kupiecką córką, która bardzo przypominała mu zmarłą żonę. O życiu Barbary Giżanki i jej nagłym awansie społecznym opowiada powieść Renaty Czarneckiej.

Dwadzieścia lat po śmierci Barbary Radziwiłłówny, Zygmunt August nadal tęskni za nią i nie może znaleźć innej miłości – pomimo wiele nałożnic i odtrąconej żony Katarzyny. Jego słabość wykorzystuje potężny ród Mniszchów, znajdując młodą i piękną mieszczkę Barbarę Giżankę, łudzącą podobną do zmarłej królowej. Barbara szybko wkrada się w łaski króla, odsuwając jego dotychczasową kochankę Zuzannę. Jednak nie zdobywa sympatii na dworze, siostra króla Anna próbuje odsunąć ją od brata, a sama Barbara zdaje sobie sprawę, że dla Augusta jest jedynie namiastką dawnej miłości. Co więcej, sama skrycie darzy uczuciem Mikołaja Mniszcha.

Czarnecka ma zdecydowanie talent do przedstawiania wydarzeń historycznych. Nakreślony przez nią obraz Polski za ostatnich Jagiellonów jest barwny i klimatyczny, zwłaszcza, że sięga do mniej znanego okresu – czasów, gdy Zygmunt August częściej niż w Krakowie bywał w Warszawie, a świetność Jagiellonów zaczęła przemijać. Sięga do popularnych w tamtym okresie wróżb czy wywoływania duchów, jednak nie jest to wplątanie magii – bo bohaterowie wieżą w czary, ale one niekoniecznie się sprawdzają. Zabrakło mi jednak większego tła politycznego, a mniej romansów.

Wiecie, że uwielbiam powieści Philippy Gregory, a to za co najbardziej je kocham to ukazanie godności i dumy kobiecej, przedstawienie kobiet, które były spychane na dalszy plan, ale umiały udowodnić swoją wartość i pokazać, że one też coś znaczą, które pragnęły dla siebie szacunku. I niestety w tym motywie Czarnecka mnie rozczarowała, bo jej Barbara Giżanka jest dość bierną osobą, marionetką w rękach Mniszchów, która czasem próbuje się buntować(nie czuje się dobrze jako ,,klon” Radziwiłłówny), ale jej działania są głównie podporządkowane domniemanej miłości do Mikołaja, który traktuje ją jak zabawkę. Być może wynikało to z wychowania i pozycji Barbary, ale mnie ona do siebie nie przekonała, nie kibicowałam jej, nie rozumiałam jak daleko może być obojętna na swój los. Zdecydowanie ciekawiej wypadła dla mnie Anna Jagiellonka, która jest tu trochę przedstawiona jako czarny charakter, ale ja widziałam w niej przede wszystkim nieszczęśliwą, ale silną i znającą swoją wartość kobietę. Na uwagę zasługuje też Zuzanna – nieco cyniczna, ale życiowo mądra kobieta. Najciekawiej wypadł jednak tu król Zygmunt August – osoba pełna sprzeczności, tęskniąca za dawną miłość, ale też pragnąca nowego uczucia. Jednak król nie jest kryształowy – źle traktuje żonę, nie ma dobrych relacji z siostrami. Żałuję, że Czarnecka bardziej nie zagłębiła się w temat i nie ukazała go z innej strony niż kochanka Giżanki i wdowca po Radziwiłłównie, bo Zygmunt jako król moim zdaniem też jest interesującą postacią.

Czarnecka nie jest moim zdaniem jakąś wyjątkową autorką polskiej powieści historycznej, trochę brakuje mi u niej szczegółów i psychologii. Mimo to warto poznać jej twórczość, zwłaszcza jeśli lubicie klimat renesansowej Polski na której temat pisarka sporo książek już stworzyła.

,, Czyż więc miłość nie jest tym, co człowieka uskrzydla, co z niemożliwego czyni możliwe? Pokona wszystko oprócz śmierci, nad którą jedynie Bóg ma moc.”

O historii miłosnej króla Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny opowiedziano wiele. Nie każdy jednak wie, że u schyłku życia król wdał się w romans z inną Barbarą, kupiecką córką, która bardzo przypominała mu zmarłą żonę. O życiu Barbary Giżanki i jej nagłym awansie społecznym opowiada powieść Renaty Czarneckiej.

Dwadzieścia lat po śmierci Barbary Radziwiłłówny, Zygmunt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejne spotkanie z historią...autorka trzyma poziom...umiejętnie odzwierciedla rzeczywistość na dworze Zygmunta Augusta. Postacie są z krwi i kości...wzbudzają uczucia.Polecam!

Kolejne spotkanie z historią...autorka trzyma poziom...umiejętnie odzwierciedla rzeczywistość na dworze Zygmunta Augusta. Postacie są z krwi i kości...wzbudzają uczucia.Polecam!

Pokaż mimo to

Kontynuacja losów króla Zygmunta Augusta,syna królowej Bony Sforzy i Zygmunta I Starego. Jedyny syn królewskiej pary,na którego matka nakierowała wszystkie swe uczucia i ambicje. Młody król w poprzedniej części " Ja Królowa Bona Sforza d'Aragona" wdaje się w romans z Barbarą Gasztołdową z Radziwiłłów, córką kasztelana wileńskiego i hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła i Barbary z Kolów. Zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Barbara również żywi do króla gorące uczucie. Biorą ślub w sekrecie. Piękna Barbara jest dla Zygmunta wielką miłością. Jedyną kobietą dla której król chce żyć i gotów jest na wszystko. Niestety mezalians staje się solą w oku jego matki i poddanych. Po niedługim czasie wybranka Zygmunta umiera na skutek ciężkiej choroby. Król jest zrozpaczony. Wpada w depresję. Żyje z dnia na dzień gnieciony przez rzeczywistość bez swej małżonki. Stracił nadzieje na odmianę losu i przestał wierzyć,że jeszcze będzie miał szanse na szczęście.

Młody król zmuszony zostaje przez swą matkę do poślubienia Katarzyny Habsburżanki. Pierwsze małżeństwo okazało się bezowocne i nie przyniosło upragnionego potomka. Władca zupełnie nie kocha swej żony Katarzyny i napawa go ona obrzydzeniem że względu na tajemniczą przypadłość. Sekretny ślub z Radziwiłłówną ściąga na króla oburzenie i potępienie,bo dopuścił się on bigami. Królowa Katarzyna opuszcza króla i wyjeżdża. Zygmunt August zostaje sam. Bez potomka i bez nadziei na przyszłość. Jest schyłek 1570 roku. Niemal od dwudziestu lat Zygmunt August opłakuje Barbarę Radziwiłłównę. Długotrwała żałoba pogorszyła znacznie stan zdrowia króla. Szybko się zestarzał i stał się zrzędliwy.

Niespodziewanie na drodze króla staje przepiękna i młoda Barbara Giżanka, kupiecka córka. Młoda piękność jest łudząco podobna do zmarłej żony Zygmunta Augusta, Barbary. Moment ujrzenia Barbary Giżanki powoduje wielką zmianę w zachowaniu króla. Wcześniej osłabiony chorobą już przecież nie taki młody, odzyskuje nagle chęci do życia. Pewne jest, iż spotkanie z mieszczką nie jest przypadkowe. Ktoś z bliskiego otoczenia króla wszystko ukartował. Barbara miała być tylko narzędziem w jego rękach do ograbienia schorowanego Zygmunta,a okazała się jego ostatnią miłością. Piękna i przebiegła kupcówna zostaje pierwszą królewską nałożnicą. Jej wpływ na króla jest z czasem coraz większy. Przysparza sobie tym wielu wrogów wśród dworzan i szlachty. Czy przebiegłość i uroda wystarczą by zatrzymać przy sobie króla? Giżanka z początku wcale nie chce mieszkać na dworze. Kiedy staje z Zygmuntem twarzą w twarz jest nim zniesmaczona. Już mocno posunięty w latach wzbudza w niej odrazę. Za namową swej matki i brata w końcu przystaje na propozycje i przeprowadza się na dwór. Czerpie z tego pełnymi garściami. Zakochany władca obsypuje kochankę wspaniałymi podarkami. Giżanka służy wiernie królowi i zaspokaja jego chucie. Nie oddała mu jednak swego serca. Obdarzyła uczuciem kogoś zupełnie innego. Naiwny stary władca staje się obiektem plotek i drwin ze strony dworaków. Jak zakończy się ta historia? czy jest szansa na szczęśliwe zakończenie?

Mam za sobą kolejną świetną powieść od Pani Renaty Czarneckiej. Nie ważne jest to, co jest prawdą ,a co tylko fikcją, bo czyta się wyśmienicie. Kiedy mam szczęście czytać takie dobre książki moje problemy dnia codziennego nagle ulatują. Liczy się tylko to co teraz. Oby więcej takich chwil i książek oczywiście.

Kontynuacja losów króla Zygmunta Augusta,syna królowej Bony Sforzy i Zygmunta I Starego. Jedyny syn królewskiej pary,na którego matka nakierowała wszystkie swe uczucia i ambicje. Młody król w poprzedniej części " Ja Królowa Bona Sforza d'Aragona" wdaje się w romans z Barbarą Gasztołdową z Radziwiłłów, córką kasztelana wileńskiego i hetmana wielkiego litewskiego Jerzego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Renata Czarnecka w swoich książkach świetnie ukazuje szarą codzienność kobiet w 16 wieku.
Smutne losy ostatniej kochanki Zygmunta Augsta, Barbary Giżanki. Książka opowiada o historii młodej dziewczyny, która swoją urodą przypomniała największą miłość Króla. Z jednej strony mamy starzejącego się monarchę, który przez lata nie mógł się pogodzić ze śmiercią Radziwiłłówny. Z drugiej autorka opisuje młodą dziewczynę z kupieckiej rodziny, która została sprzedana przez własną matkę i Mniszchów w ręce władcy, jak zwykły towar. Pobyt Barbary na dworze spotyka się z wielką dezaprobatą i nikomu nie jest na rękę. Spisek za spiskiem ze strony szlachty, byłej kochanki i siostry króla. Jak Barbara sobie radzi w tak nieprzychylnym jej otoczeniu... polecam przeczytać.

Renata Czarnecka w swoich książkach świetnie ukazuje szarą codzienność kobiet w 16 wieku.
Smutne losy ostatniej kochanki Zygmunta Augsta, Barbary Giżanki. Książka opowiada o historii młodej dziewczyny, która swoją urodą przypomniała największą miłość Króla. Z jednej strony mamy starzejącego się monarchę, który przez lata nie mógł się pogodzić ze śmiercią Radziwiłłówny. Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opowiada historię miłości króla Zygmunt Augusta i Barbary Giżanki. Kończy się rok 1570. Od prawie dwudziestu lat król opłakuje śmierć swojej żony Barbary Radziwiłłówny. Jej zbyt wczesna śmierć, oraz kolejne małżeństwo z Katarzyną Habsburżanką, powodują, że król traci nadzieję na odmianę losu. Niespodziewanie na jego drodze staje kobieta łudząco podobna do zmarłej Radziwiłłówny. Barbara Giżanka, kupiecka córka, sprawia, że król odzyskuje wolę życia i ponownie zaczyna marzyć o szczęściu. Ale piękna kupcówna nie dzieli z królem jedynie łoża. Wpływ Barbary na króla jest coraz większy. Książka ma ciekawą fabułę, czyta się szybko. Polecam zwłaszcza osobom, które interesują się historią osób, które odegrały ważną rolę w dawnych dziejach historii naszego kraju.

Książka opowiada historię miłości króla Zygmunt Augusta i Barbary Giżanki. Kończy się rok 1570. Od prawie dwudziestu lat król opłakuje śmierć swojej żony Barbary Radziwiłłówny. Jej zbyt wczesna śmierć, oraz kolejne małżeństwo z Katarzyną Habsburżanką, powodują, że król traci nadzieję na odmianę losu. Niespodziewanie na jego drodze staje kobieta łudząco podobna do zmarłej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka już od dawna stała sobie na półce. I pewnie nadal pozostałaby nietknięta, gdybym nie postanowiła wybrać jej sobie w ramach mojego książkowego wyzwania na ten rok. Zmotywowana do działania wreszcie po nią sięgnęłam.

Historia dotyczy ostatniej miłości Zygmunta Augusta. Po śmierci Barbary Radziwiłłówny król jest zrozpaczony. Chociaż minęło wiele lat od jej odejścia, ciągle nie może się z tym pogodzić. Na domiar złego traci nadzieję na lepsze jutro przez nieudane małżeństwo z Katarzyną Habsburżanką. Pewnego dnia poznaje piękną kobietę. Barbara Giżanka jest łudząco podobna do zmarłej miłości Zygmunta Augusta. Dzięki niej król zaczyna odzyskiwać chęć do życia. Niestety, nie każdemu taki obrót sprawy przypada do gustu...

Intryga, intryga i jeszcze raz intryga. Wszędzie spiski i knowania. To moja pierwsza myśl po przeczytaniu tej książki. Nie było to dla mnie wielkim zaskoczeniem, ponieważ mam za sobą kilka powieści historycznych i za każdym razem spotkałam się z czymś podobnym. To musiało być naprawdę okropne. Życie, które dla wielu osób z niższych sfer było marzeniem, często okazywało się koszmarem. Plotki krążyły wszędzie. Na każdym kroku istniała możliwość natknięcia się na szpiega. Gdy ktoś komuś nie pasował, raz dwa można było znaleźć coś przeciwko niemu. Do teraz jestem pod wrażeniem, ile złego był i jest w stanie zrobić człowiek tylko i wyłącznie dla własnej korzyści.

Współczuję Barbarze Giżance takiego życia. Niby blisko króla, a jednak wytykana przez innych palcami. Mimo wszystko zawsze w cieniu. Jednak najgorszym, co ją spotkało to ogromny zawód miłosny i rozczarowanie osobą, którą naprawdę kochała. Ten fragment powieści wywarł na mnie największe wrażenie. To kolejny dowód na to, że dla niektórych liczy się tylko majątek. Tak samo bardzo zrobiło mi się jej żal, kiedy dopiero co po urodzeniu dziecka, dowiadywała się o królewskich nałożnicach. I to wszystko było jak najbardziej w porządku. Nie potrafię tego zrozumieć. Jak ktoś może kochać drugą osobę, a jednocześnie ją zdradzać, bo ma do tego prawo? Jeszcze bardziej zdenerwował mnie fakt, że w dużej mierze owe królewskie zachowanie było efektem manipulacji dworzan. Do tej pory nie mogę tego znieść.

Sam król nie zyskał mojej sympatii po przeczytaniu tej powieści. To człowiek naiwny, dający sobą sterować jak marionetka. Wierzył w rzeczy wielce nieprawdopodobne. Wystarczyło, żeby ktoś powiedział, że takim a takim sposobem będzie mógł ujrzeć zmarłą Radziwiłłównę, a on już chciał tego spróbować. Innym razem zaufał obserwacjom astrologa chyba nawet nie zastanawiając się, czy "przypadkiem" nie został on przekupiony, aby powiedzieć królowi to, co władca chciał usłyszeć. Ponadto wydaje się, że Zygmunt August patrzył tylko na swoje dobro. Tak, jak on chciał, tak miało być. Rozumiem, że był monarchą i do pewnych rzeczy miał prawo, jednak z perspektywy czasu wiele z jego zachowań wyglądało na bardzo egoistycznych.

Po przeczytaniu tej książki doszłam do wniosku, że od dawien dawna ludzie za wszelką cenę dążyli do władzy i pieniędzy. Jakby było to zapisane w naszych genach. Wielu osobom żądza bycia na piedestale przysłania cały świat. Jest to bardzo prosta droga do zgubienia człowieczeństwa w nas samych. Nie liczy się nikt inny. "Po trupach do celu" to jakby motyw przewodni takiego zachowania. Do tego dochodzi oczywiście zazdrość, która niejako często idzie w parze z chęcią władzy. Jest to naprawdę przerażające i niestety, wciąż aktualne.

"Barbara i król. Historia ostatniej miłości Zygmunta Augusta" to powieść, która spodobała mi się głównie ze względu na temat, jaki porusza. Czasy panowania Jagiellonów uważam za jeden z najciekawszych okresów w dziejach naszego kraju. Dzięki tej książce zdobyłam wiele ciekawych informacji. Polecam ją miłośnikom powieści historycznych. Myślę, że szczególnie spodoba się osobom zainteresowanym historią Polski, a zwłaszcza okresem panowania dynastii Jagiellonów.

http://fascynacja-ksiazka.blogspot.com/2016/08/barbara-i-krol-historia-ostatniej.html

Ta książka już od dawna stała sobie na półce. I pewnie nadal pozostałaby nietknięta, gdybym nie postanowiła wybrać jej sobie w ramach mojego książkowego wyzwania na ten rok. Zmotywowana do działania wreszcie po nią sięgnęłam.

Historia dotyczy ostatniej miłości Zygmunta Augusta. Po śmierci Barbary Radziwiłłówny król jest zrozpaczony. Chociaż minęło wiele lat od jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjny romans historyczny, który przeczytałam jednym tchem. "Barbara i król" nie tylko rozbudziła moją wyobraźnię, ale też stała się impulsem do zgłębienia historii polskich dynastii.

Rewelacyjny romans historyczny, który przeczytałam jednym tchem. "Barbara i król" nie tylko rozbudziła moją wyobraźnię, ale też stała się impulsem do zgłębienia historii polskich dynastii.

Pokaż mimo to

Jest zdecydowanie lepiej niż w "Królowej w kolorze karminu". Wątki romansowe pojawiają się nadal, ale już nie tak nachalnie, natomiast sama historia jest ciekawa i barwnie opisana.
"Barbara i król" zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne powieści tej autorki. Łatwo i przyjemnie się to czyta, a przy okazji można nabrać niejakiej orientacji w naszej historii, co jest plusem samym w sobie. :)

Jest zdecydowanie lepiej niż w "Królowej w kolorze karminu". Wątki romansowe pojawiają się nadal, ale już nie tak nachalnie, natomiast sama historia jest ciekawa i barwnie opisana.
"Barbara i król" zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne powieści tej autorki. Łatwo i przyjemnie się to czyta, a przy okazji można nabrać niejakiej orientacji w naszej historii, co jest plusem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to