"Zagadkowa natura" to króciuteńka nowelka Antoniego Czechowa.
Mówi o pewnej damulce która bardziej kocha pieniążki niż swych mężów. Gdy poślubiła starego generała, budził w niej obrzydzenie. Nie wiemy jak zachowywał się wobec niej, ale jego wiek stanowił wystarczający powód by nim pogardzać. Uważała się za wielką cierpiętnicę, oddaną rzeczom wielkim, pełna dumy i próżności nie ma krzty wdzięczności wobec męża dzięki któremu żyje w luksusie.
Dla wielu mężczyzn i kobiet pieniądze są najważniejsze, stanowią cel sam w sobie. Tę żądzę autor wyśmiewa. Z drugiej strony w jego czasach wiele bardzo biednych kobiet które w bogatym mężu widziało szansę na odmianę losu.
Nowelkę napisano lekko i zwięźle jak na XIX wiek w którym powstała. Autor z przymrużeniem oka patrzy na rzeczywistość, pozwalając czytelnikowi odprężyć się.
Polecam stawiając 7/10.

"Zagadkowa natura" to króciuteńka nowelka Antoniego Czechowa.
Mówi o pewnej damulce która bardziej kocha pieniążki niż swych mężów. Gdy poślubiła starego generała, budził w niej obrzydzenie. Nie wiemy jak zachowywał się wobec niej, ale jego wiek stanowił wystarczający powód by nim pogardzać. Uważała się za wielką cierpiętnicę, oddaną rzeczom wielkim, pełna dumy i próżności...

Bardzo krótkie opwiadanie z konkretną puentą. Przyjemna, dosłownie chwila czytania.

Bardzo krótkie opwiadanie z konkretną puentą. Przyjemna, dosłownie chwila czytania.

Świetne opowiadanko,, ponadczasowa prawda hehe:D

Świetne opowiadanko,, ponadczasowa prawda hehe:D

Tylko rosyjscy pisarze mają zdolność do ubierania naszej rzeczywistości, sytuacji życiowych, w tak komiczne i niedorzeczne szaty w sposób tak subtelny i ironiczny!

Tylko rosyjscy pisarze mają zdolność do ubierania naszej rzeczywistości, sytuacji życiowych, w tak komiczne i niedorzeczne szaty w sposób tak subtelny i ironiczny!

R E W E L A C J A
Miłość to piękna sprawa, ale pieniądz piękniejsza!
Kobieca ale w ogóle ludzka natura.

Dama, która wie z czego bardziej OPŁACA się zrezygnować.
8/10

R E W E L A C J A
Miłość to piękna sprawa, ale pieniądz piękniejsza!
Kobieca ale w ogóle ludzka natura.

Dama, która wie z czego bardziej OPŁACA się zrezygnować.
8/10

Cynicznie stwierdzę, że w czasach, gdy jedynym możliwym wyjściem dla kobiety było wyjście za mąż, bycie bogatą wdową było znacznie lepszą opcją niż bycie ubogą starą panną czy klepanie wspólnej biedy z ukochanym nieudacznikiem. Dlatego też "Zagadkowa natura" Czechowa budzi we mnie mieszane uczucia: z jednej strony rozumiem, co pisarz chciał w swym opowiadaniu napiętnować i poniekąd się z nim zgadzam, z drugiej strony...no cóż...podobno wymiary idealnego mężczyzny to 100-82-42: 100 mln euro na koncie, 82 lata, 42 stopnie gorączki - z przykrością stwierdzę, że sama nie mam skłonności archeologicznych, ale nie ośmielę się nazwać pustą kobiety, która poślubiła nawet pięciu bogatych starców, pod warunkiem, że każdy kolejny był bogatszy od poprzedniego ;) Moim zdanie to wcale nie jest pójście na łatwiznę - to pełna poświęceń i wyrzeczeń droga do szczęścia ;)

Cynicznie stwierdzę, że w czasach, gdy jedynym możliwym wyjściem dla kobiety było wyjście za mąż, bycie bogatą wdową było znacznie lepszą opcją niż bycie ubogą starą panną czy klepanie wspólnej biedy z ukochanym nieudacznikiem. Dlatego też "Zagadkowa natura" Czechowa budzi we mnie mieszane uczucia: z jednej strony rozumiem, co pisarz chciał w swym opowiadaniu napiętnować i...

Za łatwo pięknym kobietom, nawet jeśli pochodzą z biednej i urzędniczej rodziny, zdobyć majątek wychodząc za mąż za bogatych staruszków. Wybierają najczęściej ten łatwy sposób życia, bo pragną zaszczytów i przywilejów jakie daje wypchany portfel, bez względu na to, że z tym głupim bogaczem nie mają nic wspólnego. Zawsze można liczyć, że "staruszek dziś-jutro umrze" i zaczną żyć własnym życiem. Ale perspektywa majątku bywa silniejsza niż postanowienie wybrania po raz drugi człowieka, którego by się kochało; lepiej znaleźć następnego staruszka.

Bohaterka opowiadania Czechowa czuje się jak jedna z postaci Dostojewskiego; męczennica, skazana na los z człowiekiem, którego nie kocha, dręczona wątpliwościami i rozterkami duszy. Potrzebuje usprawiedliwienia, uwznioślenia swojego - w gruncie rzeczy, małostkowego - wyboru. Jako piękna może liczyć na współczucie u początkowego literata, pana Waldemara; on rozwodzi się nad jej "zagadkową naturą", przyznaje jej wszelką rację, całuje drogie bransoletki na nadgarstkach.

Jest jakaś estetyka w cierpieniu, chyba. Dama pewnie niejednokrotnie w romansach widziała siebie jako główną bohaterkę. Szkoda, że pod tą maską kryła się jej zwykła głupota i chęć zbicia majątku, i nie pomogą górnolotne wyrażenia i pławienie się w wymyślnym cierpieniu: "Na nieszczęście, jestem naturą szeroką… Oczekiwałam innego szczęścia! Pragnęłam być człowiekiem! Tak! Być człowiekiem — w tym upatrywałam szczęście!".

Za łatwo pięknym kobietom, nawet jeśli pochodzą z biednej i urzędniczej rodziny, zdobyć majątek wychodząc za mąż za bogatych staruszków. Wybierają najczęściej ten łatwy sposób życia, bo pragną zaszczytów i przywilejów jakie daje wypchany portfel, bez względu na to, że z tym głupim bogaczem nie mają nic wspólnego. Zawsze można liczyć, że "staruszek dziś-jutro umrze" i...

To opowiadanie doskonale ukazuje za co kobiety kochają lub żenią się ze starymi mężczyznami - niestety ale dla pieniędzy.

To opowiadanie doskonale ukazuje za co kobiety kochają lub żenią się ze starymi mężczyznami - niestety ale dla pieniędzy.

tak.... kobieca logika :o

tak.... kobieca logika :o

Ciekawe studium przypadku. Nieszczęsny konkurent doszukuje się skomplikowanej, zagadkowej natury, tam gdzie jak widać nic skomplikowanego nie ma.

Ciekawe studium przypadku. Nieszczęsny konkurent doszukuje się skomplikowanej, zagadkowej natury, tam gdzie jak widać nic skomplikowanego nie ma.