Inspirująca lektura. Ben Gurion odznaczył się wyjątkową odwagą i moralnością w toku swojego politycznego (!) życia. Autor miejscami podpytuje Peresa o decyzje Ben Guriona w prowokacyjny sposób , dzięki czemu odpowiedzi podawane przez rozmówcę są wyczerpujące i dobitne.

Inspirująca lektura. Ben Gurion odznaczył się wyjątkową odwagą i moralnością w toku swojego politycznego (!) życia. Autor miejscami podpytuje Peresa o decyzje Ben Guriona w prowokacyjny sposób , dzięki czemu odpowiedzi podawane przez rozmówcę są wyczerpujące i dobitne.

Książka warta przeczytana ze względu na pochodzenie założyciela współczesnego Izraela. David Ben Gurion był nie wątpliwie bardzo ciekawą i nietuzinkową osobą. Nie jest to arcydzieło, ale warto poszerzać horyzonty...

Książka warta przeczytana ze względu na pochodzenie założyciela współczesnego Izraela. David Ben Gurion był nie wątpliwie bardzo ciekawą i nietuzinkową osobą. Nie jest to arcydzieło, ale warto poszerzać horyzonty...

Bardzo dobra pozycja, pozwalająca na zrozumienie chociaż częściowo polityki Izraela oraz podejścia do sąsiadów

Bardzo dobra pozycja, pozwalająca na zrozumienie chociaż częściowo polityki Izraela oraz podejścia do sąsiadów

Trochę mnie ta książka rozczarowała, momentami męczyła nadmiarem szczegółów, ale w ogólnym rozrachunku jestem bardzo zadowolona, że po nią sięgnęłam. Myślałam, że będzie to bardziej książka o wielkim Ben Gurionie niż o historii powstania państwa Izrael, ale było to naiwne myślenie, bo Ben Gurion i Izrael to jedno. Bezcenne jest to, że patrzymy w tej książce na Ben Guriona oczami Szimona Peresa, innego legendarnego przywódcy Izreala. Dzięki temu uporządkowałam sobie pewne rzeczy, a niektóre fakty połączyły się w mojej głowie w klarowniejszą całość. Jednak nie ma się co czarować to raczej pozycja z kategorii: tylko dla zaawansowanych zainteresowanych.

Trochę mnie ta książka rozczarowała, momentami męczyła nadmiarem szczegółów, ale w ogólnym rozrachunku jestem bardzo zadowolona, że po nią sięgnęłam. Myślałam, że będzie to bardziej książka o wielkim Ben Gurionie niż o historii powstania państwa Izrael, ale było to naiwne myślenie, bo Ben Gurion i Izrael to jedno. Bezcenne jest to, że patrzymy w tej książce na Ben Guriona...

To nie jest oczywiście pozycja dla wszystkich, ale jeśli ktoś interesuje się Izraelem, trudno o lepszą pozycję pozwalającą zrozumieć najnowszą historię tego kraju. Dodajmy jeszcze, że Dawid Ben Gurion był fascynującą postacią i politykiem z misją i pasją - opowieść o nim to jednocześnie historia państwa i idei, na której próbowano je budować.
Całość opowieści jest poprowadzona bardzo zręcznie, bez częstych w książkach biograficznych dłużyzn.

To nie jest oczywiście pozycja dla wszystkich, ale jeśli ktoś interesuje się Izraelem, trudno o lepszą pozycję pozwalającą zrozumieć najnowszą historię tego kraju. Dodajmy jeszcze, że Dawid Ben Gurion był fascynującą postacią i politykiem z misją i pasją - opowieść o nim to jednocześnie historia państwa i idei, na której próbowano je budować.
Całość opowieści jest...

Opracowanie jest moim zdaniem nierówne. Raz ze względu na treść. Do momentu powstania Państwa Izrael otrzymujemy dużo szczegółów i ciekawą syntezę historii jiszuwu, przedstawioną przystępnym językiem. Pomocny jest też dodatek dla czytelnika, z wyjaśnieniem podstawowych kwestii dotyczących ruchu syjonistycznego i jego opcji politycznych. Niegodność dla czytelnika (przynajmniej dla mnie) pojawia się w roku 1948, po proklamowaniu niepodległości. Tarcia wewnątrz- i międzypartyjne omówione są już dość zawile, szczególnie konflikt Lewon - Gibli i jego wydźwięk społeczny. Również jednak ta druga część nie jest pozbawiona smaczków i kuluarowych opowieści, jest również dobra, lecz nie uwodzi jak pierwsza. Drugie zaburzenie pojawia się w momentach, gdy natkniemy się na fragmenty dialogów Landaua z Peresem (choć teoretycznie książka ta ma stanowić zapis rozmowy). Landau stawia pytania o spory Ben Guriona ze swoimi współpracownikami, o jego lekceważące podejście do opozycji, faworyzowanie niektórych osób. Peres oczyszcza swojego mentora ze wszystkich potencjalnych zarzutów, stoi za nim murem lub odpowiada nie na temat. Jeśli książkę pisze Peres, to nie spodziewam się tam lawiny krytycznych uwag o Ben Gurionie, nie. Ale zależałoby mi na obiektywności, ukazywaniu, że Ben Gurion nie był kryształowy, choć jego zasługi i dokonania dla Izraela są bezsprzeczne. Że czasem się mylił i błądził, co nie kłóci się z jego geniuszem. Peres natomiast wznosi pean za peanem, co faktycznie przywodzi na myśl uwagę, że Ben Gurion był Mesjaszem swoich czasów. A przecież sam Ben Gurion bronił się przed taką koncepcją.

Opracowanie jest moim zdaniem nierówne. Raz ze względu na treść. Do momentu powstania Państwa Izrael otrzymujemy dużo szczegółów i ciekawą syntezę historii jiszuwu, przedstawioną przystępnym językiem. Pomocny jest też dodatek dla czytelnika, z wyjaśnieniem podstawowych kwestii dotyczących ruchu syjonistycznego i jego opcji politycznych. Niegodność dla czytelnika...

Na wstępie zaznaczę odnosząc się do opinii poprzedników, że za punkt wyjścia przyjmuję założenie - ktoś kto sięga po biografię Ben Guriona, wie choć "z grubsza" kim był, a także posiada elementarną wiedzę na temat Bliskiego Wschodu w tym okresie.
Toteż jeżeli ktoś jest zainteresowany pogłębieniem wiedzy na temat powstania państwa Izrael, chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o tarciach między i wewnątrz partyjnych w powstającym dopiero państwie żydowskim, jak najbardziej może sięgnąć po lekturę. Na pewno ma ona tą przewagę nad pozycjami naukowymi traktującymi o tej tematyce, że czyta się łatwo, szybko i przyjemnie - napisana jest dobrze, ze swadą.
Z drugiej jednak strony zastanawiam się, po co ktoś pisze takie książki. Wiedza zawarta w tej konkretnej, nie jest wiedzą tajemną, nigdzie nie dostępną. Nie jest to też nowatorski punkt widzenia, łamiący stereotypy. Po prostu Szimon Peres miał potrzebę napisać hymn pochwalny dla swojego wieloletniego szefa, a nade wszystko mentora politycznego i wybrał taką formę. Przeczytawszy całe 248 stron, znalazłem raptem jedno zdanie, że Ben Gurion popełnił kiedykolwiek błąd - i zaraz później dowiedziałem się, że błąd ten wynikał wyłącznie z jego wrodzonej szlachetności.
Reasumując, na pewno czas poświęcony na przeczytanie tej pozycji, nie będzie czasem straconym, ale także nie uznałbym jej za lekturę obowiązkową.

Na wstępie zaznaczę odnosząc się do opinii poprzedników, że za punkt wyjścia przyjmuję założenie - ktoś kto sięga po biografię Ben Guriona, wie choć "z grubsza" kim był, a także posiada elementarną wiedzę na temat Bliskiego Wschodu w tym okresie.
Toteż jeżeli ktoś jest zainteresowany pogłębieniem wiedzy na temat powstania państwa Izrael, chciałby dowiedzieć się czegoś...

Za dużo "jałowych" rozmów, a za mało opisu.

Książkę odradzam laikom w tej tematyce. Przydatna i ciekawa tylko dla prawdziwych fascynatów historii Ziemi Świętej.

Za dużo "jałowych" rozmów, a za mało opisu.

Książkę odradzam laikom w tej tematyce. Przydatna i ciekawa tylko dla prawdziwych fascynatów historii Ziemi Świętej.

Jednostronna - co siłą rzeczy wymusza forma wywiadu Landau z Simonem Peresem. Dla laika nużące opisy kolejnych rozłamów w Światowej Organizacji Syjonistycznej i kolejnych partiach powstalych w Izraelu.
Mimo to Ben Gurion to postac conajmniej nietypowa - ojciec narodu zydowskiego, ktory byl w stanie porzucic urzad premiera by wrocic do kibucu i wypasac kozy.

Jednostronna - co siłą rzeczy wymusza forma wywiadu Landau z Simonem Peresem. Dla laika nużące opisy kolejnych rozłamów w Światowej Organizacji Syjonistycznej i kolejnych partiach powstalych w Izraelu.
Mimo to Ben Gurion to postac conajmniej nietypowa - ojciec narodu zydowskiego, ktory byl w stanie porzucic urzad premiera by wrocic do kibucu i wypasac kozy.