Napisana bardzo poetyckim językiem i z wielką erudycją książka jest debiutem Autora i zasługuje na szczególne uznanie z kilku powodów. Najważniejszym będzie niezwykle odważne jak na lata osiemdziesiąte w PRL-u sięgnięcie do wątków homoseksualnych o bardzo autobiograficznym charakterze, które nie zdarzały się polskiej literaturze nie tylko często, ale jeśli już to w sposób bardzo zakamuflowany i subtelny. Nie oznacza to, że Musiał tego tak nie czyni i w swoje książce, ale pozwala sobie na o wiele bardziej dosadne sugestie i sformułowania, które jednoznacznie świadczą o charakterze opisywanych relacji, choć absolutnie nie przekraczają granic dobrego smaku, ani tym bardziej nawet nie ocierają się o jakiekolwiek erotyczno-pornograficzne nawiązania. To niezwykła sztuka, by zachować taki sposób pisania, który nie narusza społecznych tabu, a jednak opowiada o doświadczeniach, które mieszczą się już w bardzo intymnej, prywatnej, dyskretnej sferze przeżyć. Ale to nie jedyny sukces Autora. Kolejnym jest próba obejścia ograniczeń cenzury, która skrzętnie przyglądała się wszelkim treściom, które mogłyby być przejawem krytyki systemu lub jakimiś prztyczkami w stronę władzy. A tymczasem Autor bardzo finezyjnie poruszając się po tematach niby odległych i z innej bajki czyni subtelne aluzje do rzeczywistości, w której przyszło mu żyć, a która jednak ogranicza i kontroluje jego życie, nie pozwala na swobodę i pełne rozwinięcie skrzydeł. Czyni to jednak w tak zawoalowany sposób, że nie wzbudza to czujności cenzorów i w niezmienionym kształcie książka dostaje się do druku. Z perspektywy czasu trzeba to uznać za szczególną jej wartość, bo udało jej się przekroczyć ograniczenia, które biorąc pod uwagę sytuacje wcale nie były tak łatwe do pokonania, a przez to jest ona autentyczna i przekonywująca, bo jest zapisem prawdziwym do bólu. Zaczynający swą drogę życiową młody człowiek szuka swego miejsca, jest pełen optymizmu i radości, bardzo szybko jednak zderzenie z bolesną rzeczywistością powoduje, że musi zacząć realistycznie myśleć o tym, co go czeka, i że czas nieustanych zabaw i rozrywek bardzo szybko przeminie, a najlepsi przyjaciel ustatkują się i odejdą, co w konsekwencji doprowadzi go do poczucia, że jest sam i jeśli coś zaniedbał lub zlekceważył, to poniesie tego wszelkie skutki. Jego życie jest tylko jego i nikt za niego go nie przeżyje, co o tyle ma znaczenie, że dany czas trzeba w pełni wykorzystać zarówno jeśli chodzi o własny rozwój, jak i korzystanie z wszelkich uroków życia, ale tak, by zachować proporcje i żeby żadna z nich nie przeważyła, bo ich zachwianie może być przyczyną wielu niepotrzebnych przykrych doświadczeń i problemów, których poznanie odpowiednio wcześnie pozwoli uniknąć. Tym jest tytułowy stan płynny, jest nim człowiek, który, oby umiał elastycznie zmieniać się i dostosowywać do wyzwań, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć, a jest ich przecież niemało.

Napisana bardzo poetyckim językiem i z wielką erudycją książka jest debiutem Autora i zasługuje na szczególne uznanie z kilku powodów. Najważniejszym będzie niezwykle odważne jak na lata osiemdziesiąte w PRL-u sięgnięcie do wątków homoseksualnych o bardzo autobiograficznym charakterze, które nie zdarzały się polskiej literaturze nie tylko często, ale jeśli już to w sposób...