Rzecz dzieje się w Pradze i innych miejscach Czechosłowacji, w latach sześćdziesiątych, jeszcze przed praską wiosną. Narrator, układny i cyniczny literat imieniem Karol, usiłuje zdobyć względy tyleż pięknej, co tajemniczej panny Srebrnej. Jego komiczne perypetie, obejmujące także romans z równie piękną, ale mniej tajemniczą tancerką Wierą, to wątek fabularny powieści. A w tle panorama, a raczej panoramka, światka literackiego, ze szczególnym uwzględnieniem redakcji, w której pracuje Karol. Układy, układziki, wazeliniarstwo, podkładanie świni.., ale pojawiają się też stawiający się nonkonformiści. Poza tym wszechobecna komunistyczna nowomowa, reżim łamiący, zastraszający i kupujący ludzi. Słowem, komuna w całej swojej "krasie".
Malowanie słowami – to lubię w powieściach. Mam wrażenie podążania za Karolem do miejsc, które odwiedza, widzę pomiętą taftową sukienkę początkującej pisarki, bakelitowe oczy panny Srebrnej i ohydną czapkę w niebiesko-szarą kratkę (czapka odgrywa w opisie intrygi – nie w samej intrydze - sporą rolę; jeśli ktoś sięgnie po książkę, to lojalnie doradzam uważne śledzenie tej paskudy). Na ostatnich kilkudziesięciu stronach powieść z obyczajowo-miłosnej przekształca się w kryminał. I jest w tym fragmencie tak samo znakomita, jak w poprzednich.

Rzecz dzieje się w Pradze i innych miejscach Czechosłowacji, w latach sześćdziesiątych, jeszcze przed praską wiosną. Narrator, układny i cyniczny literat imieniem Karol, usiłuje zdobyć względy tyleż pięknej, co tajemniczej panny Srebrnej. Jego komiczne perypetie, obejmujące także romans z równie piękną, ale mniej tajemniczą tancerką Wierą, to wątek fabularny powieści. A w...

Bardzo dobra książka na letnią kanikułę, w starym, fajnym stylu. Młodsi mogą mieć problem z wejściem w klimat głębokiej komuny w czechosłowackich realiach, ale myślę, że książka i tak się obroni i będzie trzymać w napięciu do końca. (Czytałem jakieś 30 lat temu, pamiętam więc jak przez mgłę. Pewnie wtedy miałem też nieco inną wrażliwość :) )

Bardzo dobra książka na letnią kanikułę, w starym, fajnym stylu. Młodsi mogą mieć problem z wejściem w klimat głębokiej komuny w czechosłowackich realiach, ale myślę, że książka i tak się obroni i będzie trzymać w napięciu do końca. (Czytałem jakieś 30 lat temu, pamiętam więc jak przez mgłę. Pewnie wtedy miałem też nieco inną wrażliwość :) )

Sympatyczna opowiastka, już chciałem napisać: taka na wakacje, gdyby jednak nie wkradł się całkiem poważny wątek, a nie chodzi tyko o "piekiełko" w pewnym czeskim wydawnictwie z lat 60.

Škvorecký to jeden z moich ulubionych - można rzec: klasycznych - czeskich autorów, choć ma lepsze rzeczy na koncie.

Ale ta lektura nie obraża, co ma znaczenie w czasach zalewu pięknie opakowanej i tak też sprzedawanej literackiej szmiry - by tytułem przykładu wymienić niejakiego Bočka Evžena, który na LC zbiera mnóstwo bardzo dobrych ocen.

Sympatyczna opowiastka, już chciałem napisać: taka na wakacje, gdyby jednak nie wkradł się całkiem poważny wątek, a nie chodzi tyko o "piekiełko" w pewnym czeskim wydawnictwie z lat 60.

Škvorecký to jeden z moich ulubionych - można rzec: klasycznych - czeskich autorów, choć ma lepsze rzeczy na koncie.

Ale ta lektura nie obraża, co ma znaczenie w czasach zalewu...

Przyjemna opowiastka z domieszką ciekawych rozważań obyczajowo-społecznych. Traktuje o kobiecie, w której zadłuża się redaktor pewnej gazety. Niestety jego umizgi spalają na panewce. Dzięki temu również przypadkowo odkrywa tajemnicę owej niewiasty. Momentami się dłuży, ale jak ktoś ma za dużo czasu, można przeczytać. Za to końcówka jest brawurowa.

Przyjemna opowiastka z domieszką ciekawych rozważań obyczajowo-społecznych. Traktuje o kobiecie, w której zadłuża się redaktor pewnej gazety. Niestety jego umizgi spalają na panewce. Dzięki temu również przypadkowo odkrywa tajemnicę owej niewiasty. Momentami się dłuży, ale jak ktoś ma za dużo czasu, można przeczytać. Za to końcówka jest brawurowa.

Lwiątko (1969) to powieść o praskim Casanovie, który zagiął parol na ślicznotkę o bakelitowych oczach. A że redaktor Leden jest równie zdeterminowany co zepsuty, nie zawaha się intrygować, zdradzić najlepszego przyjaciela i narzeczonej, byle tylko osiągnąć cel. Należy bowiem do gatunku osób, które szybko i skutecznie zagłuszają ewentualne wyrzuty sumienia, można powiedzieć, że osiągnął wyjątkową biegłość w wybaczaniu sobie popełnionych draństw.


W książce Josefa Škvorecký’ego pojawia się co najmniej kilku podobnych delikwentów – różnej maści konformistów i karierowiczów, którzy dla zachowania pozycji lub zdobycia lepszej skłonni są wiele poświęcić. W wydawnictwie Ledena większość pracowników już dawno temu porzuciła młodzieńcze ideały i literackie ambicje na rzecz bardziej bezpiecznych zajęć. To oznacza m.in. ochronę talentów, bo nierozsądnych, pełnych bezkrytycznego entuzjazmu pisarzy trzeba przecież prowadzić. Dokąd? Do rozwagi, rzecz jasna, bo za głupotę nikt jeszcze nagrody państwowej nie dostał [s. 109]

Swoją drogą opis redakcyjnych zmagań z ambitnymi autorami wydaje się dzisiaj zabawny. Główny bój toczy się o współczesną, naturalistyczną nowelę o „upadłej” dziewczynie – poprawki utworu wiele mówią o czeskiej obyczajowości lat 60. Jeszcze ciekawiej brzmią opowieści o uładzaniu dzieł politycznie niepoprawnych. I tak na przykład z historii jazzu usunięty został Duke Ellington, ponieważ arystokratów nie propagowano, z kolei tłumacząc Klub Pickwicka, slangowe wypowiedzi Sama Wellera przekładano na język literacki, jako że slang uchodził za wymysł burżuazyjnych uczonych czyli nie istniał.

Wypada zaznaczyć, że Lwiątko nie jest jedynie pocieszną lekturą (nomen omen według autora to kryminał),bo choć Škvorecký obśmiewa absurdy socjalistycznej rzeczywistości, wspomina także o jej ciemnych stronach. Dla mnie to przede wszystkim znakomity portret środowiska literackiego z czasów, kiedy – jak mówi jedna z bohaterek – było się albo człowiekiem, albo świnią, i przeważnie nie sposób było tego rozpoznać. Gorąco polecam.

https://czytankianki.blogspot.com/2018/07/lwiatko.html

Lwiątko (1969) to powieść o praskim Casanovie, który zagiął parol na ślicznotkę o bakelitowych oczach. A że redaktor Leden jest równie zdeterminowany co zepsuty, nie zawaha się intrygować, zdradzić najlepszego przyjaciela i narzeczonej, byle tylko osiągnąć cel. Należy bowiem do gatunku osób, które szybko i skutecznie zagłuszają ewentualne wyrzuty sumienia, można powiedzieć,...

Kawał dobrej powieści, nie powiem. Do tego bardzo przystępnej dla osób, które niezbyt orientują się w drugowojennej historii Czech.
Tym, którzy się nie orientują (a chcieliby dzięki tej lekturze poszerzyć horyzonty) polecam czytanie z Wikipedią otwartą gdzieś na komputerze/smartfonie/tablecie w okolicy, by można było sprawdzać różne nazwy w razie potrzeby.
A, zalecam także uważną lekturę ze względu na wątek kryminalny..

Kawał dobrej powieści, nie powiem. Do tego bardzo przystępnej dla osób, które niezbyt orientują się w drugowojennej historii Czech.
Tym, którzy się nie orientują (a chcieliby dzięki tej lekturze poszerzyć horyzonty) polecam czytanie z Wikipedią otwartą gdzieś na komputerze/smartfonie/tablecie w okolicy, by można było sprawdzać różne nazwy w razie potrzeby.
A, zalecam także...

Książka wybrana totalnie w ciemno. Nie znałam wcześniej tego autora. Bardzo ciekawy obraz czeskiego środowiska wydawniczego. Co prawda główny bohater był według mnie bardzo antypatyczny, ale całość fabuły wciągała. Polecam.

Książka wybrana totalnie w ciemno. Nie znałam wcześniej tego autora. Bardzo ciekawy obraz czeskiego środowiska wydawniczego. Co prawda główny bohater był według mnie bardzo antypatyczny, ale całość fabuły wciągała. Polecam.

Niczym w czechosłowackich filmach z lat Nowej Fali, wkraczamy do świata, w którym wszystko jest piękniejsze i prostsze.

Niczym w czechosłowackich filmach z lat Nowej Fali, wkraczamy do świata, w którym wszystko jest piękniejsze i prostsze.

No, nie dałam rady .....

No, nie dałam rady .....

Uwielbiam Skvoreckiego! I tyle!

Uwielbiam Skvoreckiego! I tyle!